მისიკვდილებული ცივილიზაციის ისტორიიდან,ძველი საქართველოს სახეები:

О грузино-абхазских родственных связях .

• Nov. 7th, 2011 at 9:23 AM

   "ჩემს პაპისპაპა ესტატე თარხან-მოურავს ჰყავდა სამი და...საშუალო და გაიანე იოსების ასული თარხან მოურავი გათხოვდა აბჟუას მფლობელი ალი-ბეის და კესარია ნიკოლოზის ასული დადიანის შვილიშვილ ალექსანდრე გრიგოლის ძე შერვაშიძეზე  //ნიკილოზ დადიანი ანუ დიდი ნიკო იყო ცნობილი ისტორიკოსი და სახელმწიფო მოღვაწე//.

    

У моего прапрадеда кн. Евстафия Тархан-Моурави было три сестры. О младшей Нине, и её сыне кн. Константине Багратион-Мухранском я писала здесь .
Сегодня пост о родственниках мужа средней сестры , кнж. Гайане Иосифовны Тархан-Моурави, которая в 1887 году вышла замуж за абхазского князя Александра Григорьевича Шервашидзе , внука владетеля Абжуа Алы-Бея (Александра) и кнж. Кесарии Николаевны Дадиани, дочери известного историка и государственного деятеля Николая Дадиани (Диди Нико).

გაიანე იოსების ასული თარხან-მოურავი//1864-1914//. გენერალი იოსებ თარხან-მოურავის და ბარბალე//ბაბო// ჯამბაკურ-ორბელიანის ასული.

Гайане Иосифовна Тархан-Моурави (1864-1914). Дочь генерала Иосифа Тархан-Моурави и Варвары (Бабо)Джамбакур-Орбелиани.

გაიანეს მეუღლე ალექსანდრე გრიგოლის ძე შერვაშიძე დისშვილ ასტამურ ინალ-იფასთან ერთად.

Муж Гайаны, кн. Александр Григорьевич Шервашидзе с племянником кн. Астамуром Инал-ипа

      ალექსანდრე გრიგოლის ძე შერვაშიძე//1860-1932// სოხუმის ქალაქის თავი, აქტიურ მონაწილეობას იღებდა სოფლის მეურნეობის სოხუმის საზოგადოებაში. 1903 წელს თავის ბაღში მოაწყო დიდი მიღება სოხუმში ჩასული ილია ჭავჭავაძის პატივსაცემად.
იყო გაგრაში იმპერატორი ნიკოლზ მეორისა და მისი ოჯახის საზეიმოდ მიღების ერთ-ერთი ორგანიზატორი. 1917 წლიდან ხელმძღვანელობდა საზოგადოებრივი უსაფრთხოების საოლქო კომიტეტს.

Александр Григорьевич Шервашидзе(1860-1932.)- сухумский городской глава, принимал активное участие в деятельности сухумского общества сельского хозяйства . В 1903 году, в собственном саду устроил большой приём в честь приехавшего в Сухуми Ильи Чавчавадзе. Был одним из организаторов торжественной встречи Императора Николая Второго и его семьи в Гаграх . С 1917 года руководил окружным комитетом общественной безопасности.

მარცხნივ პრინცი ოლდენბურგელი და ალექსანდრე გრიგოლის ძე შერვაშიძე ხვდებიან იმპერატორ ნიკოლოზ მეორეს გაგრაში.

Слева - Принц Ольденбургский и кн. Александр Григорьевич Шервашидзе встречают Императора Николая II-го в Гаграх.

სხედან მარცხნიდან მარჯვნივ: ალექსანდრეს ძმისშვილი,გიორგი//გოგლიკ// კონსტანტინეს ძე შერვაშიძე,მელიტონ ემუხვარი და ასტამურ ინალ-იფა,დგას ალექსანდრე ძიაფშიპა.

Сидят слева направо: племянник Александра , князь Георгий (Гоглик) Константинович Шервашидзе, Александр Григорьевич Шервашидзе, Мелитон Эмухвари и ещё один племянник ,Астамур Инал-ипа. Стоит кн. Александр Дзяпш-ипа.

გრიგოლ ალექსანდრეს//ალიბეის//ძე შერვაშიძე,ალექსანდრეს მამა და გაიანეს მამამთილი,ცნობილი აფხაზი სახელმწიფო მოღვაწე.გენერალ-ლეინტენანტი. თავი გამოიჩინა ყირმის კამპანიაში და რუსეთ-თურქეთის ომში. წლების განმავლობაში ხელმძღვანელობდა აბჟუას თემს,ხელს უწყობდა აფხაზეთში სასკოლო განათლებას მშობლიურ ენაზე,აქტიურ მონაწილეობას იღებდა სკოლების გახსნასა და მთელ მოსახლეობაში კულტურის გავრცელებაში. მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა პირველი აფხაზური ანბანის შექმნაში და მოსახლეობაში წერა-კითხვის ცოდნის გავრცელების საზოგადოების დაარსებაში.მჭიდროდ თანამშრომლობდა ილია ჭავჭავაძესთან,დ.ყიფიანთან,ნ.დადიანთან,ნ.ლორთქიფანიძესთან,რ.ერისთავთან. მისი მეუღლე იყო აგატა ელიზბარის ასული დადიანი. 

Григорий Александрович ( Алибеевич) Шервашидзе.
Отец Александра и свёкор Гайаны - известный абхазский государственный деятель. Генерал-лейтенант отличившийся в Крымской компании и русско-турецкой войне. В течении ряда лет управлял абжуйской общиной, известен, также, как поборник школьного образования в Абхазии на родном языке, принимал активное участие в открытии школ и введения культуры среди всего населения. Сыграл важную роль в создании первого абхазского букваря, а также в основании абхазского отделения общества по распространению грамотности среди населения. Активно боролся за защиту национальных интересов абхазцев. Тесно сотрудничал с И.Чавчавадзе, Д.Кипиани, Н.Дадиани, Н.Лордкипанидзе, Р. Эристави .Был женат на Агате Элизбаровне Дадиани.

ალექსანდრეს დედა აგატა ელიზბარის ასული დადიანი.

Мать Александра, кн. Агата Элизбаровна Дадиани.

    გრიგოლ ალექსანდრეს ძისა და აგატას შვილები:

Дети Григория Александровича и Агаты:

ივანე გრიგოლის ძე შერვაშიძე. რუსეთ-ტურქეთის ომის მონაწილე. 1870-ანი წლების ბოლოდან დასტოვა სამხედრო სამსახური და დაიწყო მუშაობა სოხუმის განყოფილების სამმართველოში განსაკუთრებული დავალებების მოხელედ. დაკავებული იყო სოფლის მეურნეობის პრობლემებით. მამასთან ერთად მონაწილეობდა პირველი აფხაზური ანბანის შექმნაში. მისი მეუღლე იყო ტერეზია ნესტორის ასული ჩიჩუა.

Иван Григорьевич Шервашидзе. Участник Русско-Турецкой войны .С конца 1870-х годов оставил военную службу и начал работать чиновником для особых поручений в управлении сухумским отделом. Занимался проблемами сельского хозяйства. Вместе с отцом участвовал в составлении первого абхазского букваря. Был женат на княжне Терезии Несторовне Чичуа.

ტერეზია ნესტორის ასული ჩიჩუა-შერვაშიძე.

княжна Терезия Несторовна Чичуа-Шервашидзе.

გრიგოლ შერვაშიძის ასულები ალექსანდრა//საშა//და კესარია. ალექსანდრას პირველი მეუღლე იყო ემელიან აპოლონის ძე ძიაფშიპა,მეორე მეუღლე-დიმიტრი მანუჩარის ძე შერვაშიძე. კესარიას მეუღლე იყო უშანგი ალექსანდრეს ძე დადიანი.

Слева - Александра (Саша) и Кесариа, дочери кн. Григория Шервашидзе.
Александра в первом браке была замужем за князем Емельяном Аполлоновичем Дзяпш-ипа. Во втором за князем Димитрием Манучаровичем Шервашидзе . Кесария была замужем за князем Ушанги Александровичем Дадиани.

კონსტანტინე//კოწია// გრიგოლის ძე შერვაშიძე ცოლისძმა გენო ქობულაშვილთან ერთად. კონსტანტინემ დაამთავრა წმინდა ვლადიმირის სამხედრო გიმნაზია კიევში,შემდეგ მესამე ალექსანდრეს სამხედრო სასწავლებელი. 1904-1905 წლების რუსეთ-იაპონიის ომის მონაწილე. 1914 წელს დაიღუპა ქალაქი სუვალკის//პოლონეთი// გამაგრებული პოზიციების დაცვისას. პოლკოვნიკი. მისთვის პოლკოვნიკობის მინიჭების ბრძანებას ხელი მოაწერეს უკვე მისი დაღუპვის შე;დეგ. იყო სოხუმის საქალაქო სათათბიროს წევრი და სოფლის მეურნეობის სოხუმის საზოგადოების ერთ-ერთი ორგანიზატორი.

Кн. Константин (Коциа) Григорьевич Шервашидзе с братом жены кн. Гено Кобулашвили.
Константин окончил Свято-Владимирскую военную гимназию в Киеве, а затем 3-е
Александровское военное училище. Участник Русско-Японской войны (1904-1905 гг.). В 1914 г., в составе 2-го Кавказского армейского корпуса, отбыл на Германский фронт, где и погиб при защите укрепленных позиций под г. Сувалки (Польша). Полковник. Приказ о производстве его в полковники был подписан уже после его гибели. Был членом Сухумской городской думы и одним из организаторов сухумского общества сельского хозяйства.

კონსტანტინე გრიგოლის ძე შერვაშიძე მეუღლე მარიამ დავითის ასულ ქობულაშვილთან ერთად.

Кн. Константин (Коциа) Григорьевич Шервашидзе с супругой Мариам Давидовной, урожденной кнж. Кобулашвили

ლევან გელოვანის მეუღლე,ანა//დესპინე// გრიგოლის ასული შერვაშიძე/

Кнж. Анна( Деспине) Григорьевна Шервашидзе, супруга князя Левана Геловани.

სოფიო//სონიკო// გრიგოლის ასული შერვაშიძე,ზოუსხან ინალ-იფას შვილი სოვლახის მეუღლე.

Кнж.Софья (Сонико) Григорьевна Шервашидзе, супруга Совлаха, сына князя Зоусхана Инал-ипа.

Кн.Михаил Григорьевич Шервашидзе.

სალომე გრიგოლის ასული შერვაშიძე,ელიზბარ ბეჟანის ძე მხეიძის მეუღლე.

Кнж. Саломе Григорьевна Шервашидзе, супруга князя Элизбара Бежановича Мхеидзе.

მიხეილ ლევანის ძე შერვაშიძე,გრიგოლ ალექსანდრეს ძის ძმისშვილი. აფხაზი გეოგრაფი და კარტოგრაფი. სწავლობდა სოხუმის მთის სკოლაში და ტფილისი ქვეითთა იუნკერულ სასწავლებელში. გაიარა გზა პორუჩიკობიდან პოლკოვნიკობამდე. პირველი მსოფლიო ომის დროს იყო საველე მეთაური,ომობდა აღმოსავლეთ პრუსიაში.რამოდენიმე ორდენის კავალერი. მიიღო წმინდა ვლადიმირის მე-4 ხარისხის ხმლებიანი და ბაფთიანი ორდენიც. დ.ი.გულიასთან ერთად იკვლევდა ტოპონიმიკას. შეადგინა აფხაზეთის პირველი დაწვრილებითი რუკა სადაც მითითებულია სხვადასხვა დასახლებული და გეოგრაფიული პუნქტების ადრეული სახელებიც. მისი პირველი მეუღლე იყო ეკატერინე სვიმონის ასული წერეთელი. მეორე-ნინო თომას ასული დიდია.

Михаил Леванович Шервашидзе, племянник Григория Александровича. Абхазский географ картограф. Учился в Сухумской горской школе и Тифлисском пехотном юнкерском училище. Прошел путь от подпоручика до полковника. Во время I-ой мировой войны - полковой командир. Воевал в Восточной Пруссии. Кавалер нескольких орденов, в том числе - св. Владимира 4-й степени с мечами и бантом. Совместно с Д.И.Гулиа изучал топонимику; является составителем первой подробной карты Абхазии, где даются и ранние названия разных населенных и отдельных географических пунктов. Первым браком был женат на Екатерине, дочери князя Симона Церетели, вторым на дворянке Нине Фоминишне Дидиа.

         შვილიშვილები:


Внуки:

კოწია შერვაშიძის და მარიამ ქობულაშვილის შვილი გიორგი//გოგლიკ// შერვაშიძე.

Сын Коции Шервашидзе и Мариам Кобулашвили , Георгий (Гоглик) Шервашидзе.


Слева, дочь Саломе Григорьевны Шервашидзе кнж. Терезией Мхеидзе и супруга кн. Константина (Коции)Григорьевича Шервашидзе Мариам Давидовна, урожденная кнж. Кобулашвили .

დესპინე შერვაშიძის ვაჟი კონსტანტინე ლევანის ძე გელოვანი, რუსეთის და ქართველი მხედართმთავარი. 1904-1905 წლების რუსეთ-იაპონიის ომის გმირი,პირველი მსოფლიო ომის მონაწილე. ვაჟკაცობისთვის მიიღო საბრძოლო ორდენები: წმინდა სტანისლავის მე-3 ხარისხის ორდენის ხმლებითა და ბაფთით//1905//, წმინდა ანას მე-4,მე-3 და მე-2 ხარისხის ორდენები ხმლებით და ბაფთით//1905-1915//,წმინდა გიორგის მე-4 ხარისხის ორდენი//1915//,წმინდა ვლადიმირის მე-3  ორდენი ხმლებით და ბაფთით//1915// და ინგლისური ორდენი გამოჩენილი დამსახურებებისთვის "დ.ს.ო.".1913 წელს მონაწილეობდა კოსტრომაში გამართულ ზეიმში რომანოვთა სახლის 300 წლითავის აღსანიშნავად. 1918-1921 წლებში იყო ქართული ჯარის პირველი დივიზიის მე-4 ლეგიონის//პოლკის// მეთაური. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის გენერალი.

Сын Деспины Шервашидзе, кн.Константин(Коция)Леванович Геловани. Российский и грузинский военачальник. Герой Русско-японской войны 1904—1905 гг., участник 1-й мировой войны. За мужество получил боевые ордена: Орден Святого Станислава III степени с мечами и бантом (1905), Орден Святой Анны IV,III и II степени с мечами и бантом (1905-1915),Орден Святого Георгия IV степени (1915), Орден Святого Владимира III с мечами и бантом (1915) и английский орден "Орден За выдающиеся заслуги «D.C.O". В 1913 году участвовал в торжествах по случаю трёхсотлетия дома Романовых в Костроме. Был в окружении Императора Николая II. С 1918—1921 гг. командир 4-го легиона (полка) 1-й дивизии грузинской армии. Генерал Грузинской Демократической Республики.

დესპინე შერვაშიძის უმცროსი შვილი ვარლამ ლევანის ძე გელოვანი. ქუთაისი გუბერნიიდან აირჩიეს რუსეთის იმპერიის მე-4 სახელმწიფო სათათბიროს წევრად. დაჯერებული სოციალ-ფედერალისტი. ოცნებობდა საქართველოს აღორძინებაზე,ის ამტკიცებდა:" ჯანმრთელი სახელმწიფო მშენებლობის გზაა არა პატარა ერების ინტერესების უგულვებელყოფა არამედ ამ ინტერესების შეთანხმება უზარმაზარი მთლიანობის ამოცანებთან". პირველი მსოფლიო ომის დროს ომობდა გერმანულ ფრონტზე როგორც სანიტარული რაზმის ხელმძღვანელი. 1915 წლის დასაწყისში გადაისროლეს კავკასიის ფრონტზე, ლაზარეთში შეეყარა ტიფი და გარდაიცვალა 1915 წლის 22 თებერვალს. იყო ალექსანდრ კერენსკის ახლო მეგობარი. კერენსკიმ ნეკროლოგი ვარლამ გელოვანის გარდაცვალებაზედ დაამთავრა შემდეგი სიტყვებით: "ძვირფასო მეგობარო,აუტანელია იმის გაცნობიერება რომ შენ აღარა ხარ და აღარ იქნები ჩვენს გვერდით! შენ წახვედი და დაგვიტოვე იმის მაგალითი თუ როგორ უნდა მიდიოდნენ მოვალეობის შემგრძნები ადამიანები. ნეტავი ჩვენც გვეყოს ძალა იმისათვის რომ ასევე უბრალოდ და ბოლომდე შევასრულოთ ჩვენი მოვალეობა".ვარლამ გელოვანის მეუღლე ნინო გიორგიდ ასული თარხან-მოურავი მედდად იყო ფრონტზე მისი მეუღლის რაზმში. ისიც მეუღლესთან ერთად დაავადდა ტიფით,მაგრამ გამოჯანმრთელდა.

Младший сын Деспины Шервашидзе , Варлаам Леванович Геловани. Был избран в IV Государственную думу Российской Империи от Кутаисской Губернии.Убежденный социал-федералист, мечтавший о возрождении Грузии, он утверждал:
«Не в отрицании особых интересов маленьких наций, а в их сочетании с задачами огромного целого - единственный путь к здравому государственному строительству».
В Первую Мировую воевал на германском фронте в качестве командира санитарного отряда Государственной Думы.В начале 1915 года, был переброшен на Кавказский фронт. В лазарете заразился сыпным тифом, от которого и умер 22 февраля 1915 года. Был близким другом Александра Керенского, который некролог на его смерть закончил следующими словами:
« Милый друг , невыносимо тяжело сознавать, что тебя нет и не будет больше рядом с нами! Ты ушел, оставив нам новый пример того, как должны уходить люди долга. О, если бы и у нас хватило сил, когда придет час, так же просто и до конца исполнить наш долг»
Был женат на кнж. Нине Георгиевне Тархан-Моурави. Нина была сестрой милосердия на фронте в отряде своего супруга и одновременно с ним заболела тифом, но выздоровела.

სოფიო შერვაშიძის ვაჟი ალექსანდრე ინალ-იფა.

Сын Софьи Шервашидзе, кн. Александр Инал-ипа.

საშა შერვაშიძის ვაჟი, ალექსეი დიმიტრის ძე შერვაშიძე მეუღლე ტერეზია ლაკერბაისთან ერთად. მემცენარეობით დაინტერესებული,ექსპერიმენტატორი სელექციონერი ალექსეი დიმიტრის ძე შერვაშიძე//1880-1928// აღიზარდა შერვაშიძეების საგვარეულო სასახლეში. ვორონეჟის სამხედრო სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ სწავლა განაგრძო საფრანგეთში,სორბონას სოფლის მეურნეობის ფაკულტეტზე. არდადაგებზე აფხაზეთში დაბრუნებულმა,მან გაიცნო მომავალი მეუღლე ტერეზია. დაქორწინების შემდეგ მეუღლეები წავიდნენ საფრანგეთში. შემდეგ ალექსანდრე გახდა რუსეთის არმიის ოფიცერი და მონაწილეობდა პირველ მსოფლიო ომში. ომის დამთავრების შემდეგ ის ოჯახთან ერთად დაბრუნდა აფხაზეთში. იყო სოფლის მეურნეობის სოხუმის საზოგადოების ერთ-ერთი ორგანიზატორი და აქტიური წევრი. სელექციას ეწეოდა თავის მამულში ეშერაში. მისი მეუღლე იყო მთელ კავკასიაში და თურქეთში ცნობილი კაც მარღანიას შვილიშვილი.სწავლობდა ბათუმის გიმნაზიაში.

Сын Сашы Шервашидзе, Алексей (Чичин) Дмитриевич Шервашидзе с супругой Терезией Лакербай.
Алексей (II)(Чичин)Димитриевич(1880-1928).Растениевод.Экспериментаторселекционер.
Получил в наследство Эшерское имение, воспитывался в фамильном дворце князей Шервашидзе. После окончания Воронежского военного училища продолжил учебу во Франции, в Сорбоннском университете, на сельскохозяйственном факультете. Приехав на  მარღანიაканикулы в Абхазию, Алексей познакомился с будущей супругой Терезией. После венчания супруги уехали во Францию. Выпускник Сорбонны, Алексей, став офицером русской армии, в чине ротмистра участвовал в составе Кавказской конной туземной (т.н. “дикой”) дивизии в первой мировой войне. Кавалер боевых орденов. После окончания войны он, с семьей, вернулся в Абхазию. А.Д. Шервашидзе являлся одним из организаторов и активным участником Сухумского общества сельского хозяйства. Вел селекционную работу в своем имении в Эшере. Его супруга Терезиа, внучка одного из самых богатых и влиятельных абхазских феодалов, известного на всем Кавказе и в Турции, генерала Царской России Кици Марганиа (Кац Маан). Училась в Батумской гимназии.

ვერა ივანეს ასული შერვაშიძე, სწავლობდა კეთილშობილ ქალთა ტფილისის სასწავლებელში, დაქორწინდა ალექსანდრე ბესარიონის ძე მხეიძეზე. მათი ასულია ცნობილი ქართველი მოცეკვავე,საქართველოს სახალხო არტისტი მარინა ალექსანდრეს ასული მხეიძე.

Дочь Ивана Шервашидзе , княжна Вера Шервашидзе. Выпускница Тифлисского института благородных девиц. Была замужем за князем Александром Виссарионовичем Мхеидзе. Их дочь, , известная грузинская танцовщица, Народная артистка Грузии, Марина Александровна Мхеидзе.

მერი ივანეს ასული შერვაშიძე მეუღლესთან,კონსტანტინე მურზაყანის ძე ლაკერბაისთან ერთად.დაწყებითი კლასების მასწავლებელი სკოლაში,ის ასევე მუსაობდა გაგრის საჯარო ბიბლიოთეკის განყოფილების გამგედ. მისი პირველი მეუღლე იყო მხატვარი კონსტანტინე მურზაყანის ძე ლაკერბაი,რომელმაც თავი მოიკლა 1918 წელს მას შემდეგ რაც გახდა მოწმე იმისა თუ როგორ შეაგდეს ბოლშევიკებმა გემის გახურებულ ღუმელში მისი ნათესავი და მეგობარი ნიკოლოზ მელიტონოს ძე ემუხვარი.მისი მეორე მეუღლე იყო ვარლამ ანდრიას ძე შენგელაია. ის რეპრესირებული იქნა 1937 წელს და  რეაბილიტირებული იქნა 5 წლის შემდე, იყო გაგრაში ლიმონათის ქარხნის დირექტორი.

Дочь Ивана Шервашидзе Мери , с мужем кн.Константином Мурзакановичем Лакербай.
Преподаватель начальных классов в школе. Работала, также, зав. Отделом публичной библиотеки в Гаграх. В первом браке была замужем за художником Константином Мурзакановичем Лакербай, который в 1918 году покончил жизнь самоубийством, после того , как стал свидетелем, как за сопротивление большевиками его родственника и друга князя Николая Мелитоновича Эмухвари бросили в раскалённую топку корабля. Во втором браке была замужем за Варламом Андреевичем Шенгелая. В 1937 году он был репрессирован и реабилитирован спустя 5 лет. Работал директором лимонадного завода в Гаграх.

Правнуки:

ვერა ივანეს ასული შერვაშიძისქალიშვილები თინა და მარინა მხეიძეები.

Дочери Веры Ивановны Шервашидзе ,княжны Тина и Марина Мхеидзе.

ვერა შერვაშიძის ასული, საქართველოს სახალხო არტისტი მარინა ალექსანდრეს ასული მხეიძე,ხალხური ცეკვების საქართველოს სახელმწიფო აკადემიური ანსამბლის წამყვანი სოლისტი, 1953 წელს ბუქარესტის მე-4 ახალგაზრდული ფესტივალის ლაურეატი.

Дочь Веры Шервашидзе, народная артистка Грузии Марина Александровна Мхеидзе.
Ведущая солистка Грузинского Государственного Академического ансамбля народных танцев, лауреат IV-го молодежного фестиваля в Бухаресте в 1953 г.

ალექსეი შერვაშიძის შვილი პატარა ლეონიდე//ლეო// შერვაშიძე მის ბიძა კონსტანტინე ლაკერბაისთან ერთად.  ლეონიდე//ლეო// ალექსეის ძე შერვაშიძე//1910,პარიზი,2003,თბილისი//,ხელოვნებათა დამსახურებული მოღვაწე,ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი,პროფესორი. 1916 წელს ჩამოიყვანეს პარიზიდან. იყო ცნობილი მხატვარი-ხელოვნებათმცოდნეების ა.ბუხოვის და ვ.კონტარევის მოწაფე. დაასურათა ვ.კუკბას და ა.ხაშბას მიერ შედგენილი აფხაზური ზღაპრების კრებული. იყო ასევე აფხაზური ანბანის და ა.ფადეევის ისტორიის წიგნის მხატვარი. 1936 წელს ლ.შერვაშიძემ განაგრძო სწავლა თბილისი რკინიგზის ტრანსპორტის ინსტიტუტში და ამავე დროს მუშაობდა საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმის არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის განყოფილებაში. 1942-1944 წლებში მონაწილეობდა მეორე მსოფლიო ომში.  3 წლის შემდეგ ჩააბარა ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის ასპირანტურაში,სადაც იკვლევდა შუა საუკუნეების ხელოვნებას,კერძოდ მინიატურებს და მონუმენტურ მხატვრობას. 1951 წლიდან ის არის ამავე ინსტიტუტის მეცნიერ-თანამშრომელი. სიცოცხლის ბოლო წლებში მუშაობდა ამ ინსტიტუტის წამყვან მეცნიერ-თანამშრომლად. 1957-1074 წლებში ის მუშაობდა დ.გულიას სახელობის ენის,ლიტერატურისა და ისტორიის აფხაზურ ინსტიტუტში. მან დიდი წვლილი შეიტანა აფხაზეთის ისტორიულ-ხუროთმოძღვრული და მხატვრული მემკვიდრეობის შესწავლაში //სამწუხაროდ აქ ნათქვამი არაა რომ მას სერიოზული კონფლიქტები ჰქონდა ქართველთმოძულე და შემდეგ უბედურებათა იდეოლოგ იური ვორონოვთან რომელიც მაშინ ბატონობდა აფხაზეთის არემარეში. ასე ვთქვათ აფხაზური კონფლიქტის დაწყებისას კინაღამ მოკლეს ბატონი ლეოს სტუდენტი ვაჟი რომელიც მაშინ თბილისის სტუდქალაქში ცხოვრობდა რატომ ხარ ხარ შე მოღალატევ შერვაშიძე და არა ჩაჩბაო. ეს უბედური შემთხვევა სამწუხაროდ არც მაშინ აინტერესებდათ იმათ ვისაც ეს უნდა აინტერესებდეთ და არც ეხლა,გ.მ.

Сын Алексея (Чичин) Шервашидзе, маленький Леонид (Лео) Шервашидзе с дядей Костей Лакербай.
Леонид (Лео) Алексеевич (16.11.1910, Париж - 23.07.2003, Тбилиси). Заслуженный деятель искусств, доктор искусствоведения, профессор. Был привезен в 1916 г. из
Парижа. Обучался у известных художников-искусствоведов А.Бухова и В.Контарева. Молодой Лео блестяще выполнил иллюстрации к сборнику абхазских сказок составленном В.Кукба и А.Хашба. Он был, также, художником абхазского букваря и книги по истории А.Фадеева. В 1936 г. Л.Шервашидзе продолжил учебу в Тбилисском институте железнодорожного транспорта и в то же время работал в отделе археологии и этнографии Государственного музея Грузии. В 1942-1944 гг. участвовал в Великой Отечественной войне. Спустя три года поступил в аспирантуру Института истории грузинского искусства, где изучал средневековое искусство, в частности миниатюрную и монументальную живопись. С 1951 г. он - научный сотрудник этого же института, где, в последние годы жизни, работал ведущим научным сотрудником. 1957-1974 гг. - период работы Лео Алексеевича в Абхазском институте языка, литературы и истории им. Д.Гулиа.
Особенно ценен вклад Леонида Алексеевича в изучение памятников, сохранившихся на абхазской земле. Среди них есть и такие, которые выявлены и исследованы им самим и прочно утвердились в искусствоведческой литературе. Параллельно с наземными историческими памятниками Абхазии он исследовал и подводные археологические объекты древнего Сухуми и морского дна у устья реки Келасури, составил карту расположения сооружений, оказавшихся под водой в районе Сухумской крепости. Наряду с научно-исследовательской работой он находил время и для собственного художественного творчества, с увлечением работая над европейской и грузинской геральдиками. Оригиналы его произведений хранятся в музеях Сухуми, Тбилиси и среди личных коллекции. Автор нескольких фундаментальных монографий и до ста научных статей, опубликованных в Сухуми, Тбилиси и Москве. По завещанию похоронен в Сухуми. Первая супруга-Анастасия Амбриашвили , вторая - Альдона Владимировна Габуниа .Педагог. Работала переводчицей в театре им. Чанба, затем - зав. уч.-ем школы № 2 г. Сухуми.

Использовала материалы историко-генеалогического исследования Юрия Константиновича Чиковани "Род Абхазских князей Шервашидзе".
Научный редактор : Георгий Зурабович Анчабадзе, доктор исторических наук, профессор.
Дворянские роды Российской Империи, т.3, под ред. С. В. Думина.
Дворянские роды Российской Империи,т4, под.ред Ю.Чиковани, С.Думина.

Link | Reply | Parent | Thread