მოცარტით კურნავენ

მოცარტი უშველის გორბაჩოვ-შევარდნაძის პერესტროიკით დანგრეულ ადამიანებსაც.

"მოცარტის მუსიკა ახდენს ჩვენი ტვინის ყველა ბუნებრივი უნარის მობილიზაციას"
//გორდონ შოუ, ნეირობიოლოგი და ფიზიკოსი ამერიკის შეერთებული შტატებიდან//.

ავსტრიელი კომპოზიტორი ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტის //1756-1791// მუსიკა ადამინებზე ახდენს უძლიერეს გამაჯანსაღებელ მოქმედებას. მეტიც.ამ კომპოზიტორის მუსიკალურ ქმნილებებს შეუძლიათ უბრალოდ საოცარი რამეების გაკეთება სრულებით სხვადასხვა ავადმყოფობებისგან ადამიანების განკურნების თვალსაზრისით. ამას ამტკიცებს მთელი მსოფლიოს სწავლულთა, ექიმთა და ფსიქოლოგთა მრავალი დამოუკიდებელი გამოკვლევა. 

მოცარტის მუსიკას აქვს ადამიანზე ზემოქმედების სპექტრით უნივერსალური მკურნალი ენერგეტიკა. ამ მუსიკის საყოველთაოდ აღიარებული უნიკალური მკურნალი მისი საიდუმლო მექანიზმები?

მოცარტის მუსიკის გავლენა ადამიანთა ფიზიოლოგიაზე:
1993 წელს ნევროლოგმა ფრანკ როშემ აშშ-ს ვისკონსინის შტატის  უნივერსიტეტიდან პირველმა მსოფლიოში აღმოაჩინა მოცარტის მუსიკის საკმაოდ არაჩვეულებრივი გავლენა ადამიანთა ფიზიოლოგიაზე.

რუსუდან ყენია ქართულ ჭედურ ხელოვნებაზე:

რუსუდან ყენია (ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატი)  

მღვიმევის  მონასტრის ეკლესიის საკურთხევლის კარის მოჭედილობა //ძეგლის მეგობარი, 1969 წ., კრ.18, გვ.22 -27//

შარავანდის ფრაგმენტი. ფოტოავტორისა

ქართული ოქრომჭედლობის მრავალრიცხოვანი ძეგლები, რომელნიც ქრისტიანულმა ხელოვნებამ შექმნა საუკუნეების მანძილზე, გაფანტული იყო საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე - მონასტრებსა და ეკლესიებში. კედლის მხატვრობით, ორნამენტით შემკული კანკელებითა და ფერწერული ხატებით მდიდრულად მორთულ ინტერიერებში თავისებური მხატვრული ეფექტი შეჰქონდათ ჭედურ ხატებსაც. ეს უძვირფასესი განძეულობა, თავის ღირებულებასთან ერთად, თვალნათლივ მეტყველებდა ხელოვნების ამ დარგის მაღალმხატვრულ დონეზე და იძლეოდა მისი განვითარების გარკვეულ სურათს.

ამ მხრივ გამოირჩეოდა სვეტიცხოვლის, თბილისის სიონის, გელათის მონასტრის, მარტვილის, ხობის, ჯუმათის, ალავერდის, შემოქმედის ეკლესია-მონასტრებში დაცული ნივთები. განსაკუთრებით უნდა აღინიშნოს სვანეთის ეკლესიების საგანძური, რომლებიც დღემდე ადგილზეა დაცული. ასეთ მონასტერთა რიცხვს მიეკუთვნებოდა მღვიმევის დედათა მონასტერიც (ჭიათურის რაიონი). მონასტერში საუკუნეების განმავლობაში ინახებოდა დიდი ზომის ხატები - ვედრების კომპოზიციის სამი დიდი ხატი (ღვთისმშობლის, ქრისტესა და იოანესი) და ცალკეული ხატები - მაცხოვრის, ჯვარცმისა  და სხვა. ეს ხატები XI  ს. შემოქმედების თვალსაჩინო ნიმუშებია. რადგან სამონასტრო

ალექსეი ცვეტკოვი,მხატვრული ავანგარდი და სოციალისტური პროექტი-3:

 ლექცია მეორე - მხატვრული ავანგარდი მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ:

 ნიურნბერგის პროცესისა და მსოფლიოს რუკის ახალი გადანაწილების შემდეგ სიურეალისტური შეტევა გაიმართა გაორმაგებული ძალით.

 ბრეტონისა და მისი მიმდევრების ახალი შეტევები ეხლა შთაგონებული იყო იმით რომ ფაშიზმის მხილებასა და სასტიკ მარცხთან დაკავშირებით სულ მცირე ევროპის, და,შეიძლება მთელი მსოფლიოს, მოსახლეობა აღმოჩნდა ერთ ნაბიჯში «კონკრეტული საერთაშორისო კომუნიზმისგან» და «სოციალური,მორალური და ინტელექტუალური რენესანსის გულისთვის  გრძნობების,კლასების და ენის დათრგუნული ფენების განთავისუფლებისგან».
   ყოველ შემთხვევაში ასე ხედავდნენ ამას 1948 წლის სიურეალისტები რომლებიც, ისევ მასიურად შედიოდნენ საფრანგეთის კომპარტიაში.
   ბრეტონის მრავალრიცხოვანი მოწაფეებისგან შემდგარი «სიურინტერნაციონალი» გამოვიდა ლიტერატურული პრემიების, როგორც გაბატონებული კლასების წარმომადგენელთა მიერ მწერლების მოსყიდვის საშუალების წინააღმდეგ. ჟიულიან გრაკი ამ მანიფესტის დამოწმებით უარს ამბობს მისთვის მიკუთვნებულ გონკურის პრემიაზე.

ალექსეი ცვეტკოვი,მხატვრული ავანგარდი და სოციალისტური პროექტი-2:

ერთ-ერთ პირველ ავანგარდულ მიმართულებად რომლის რიგებში ათასობით თუ არა ასობით მიმდევარი მაინც იყო, იყო «ახალსაგნობრიობა» (новопредметность" ("Neue Sachlikeit"), რომელიც ადგილიდან მოწყდა 1920-ანი წლების გერმანიაში. 

«ახალსაგნობრიობის» პიონერები და თვითონ მანერის შემქნელები იყვნენ მხატვრები ბეკმანი, გიუნტერი, დიკსი და გროსი.

პრესა მარჩიელობდა იმაზე თუ რა იყო ეს: ომით და ეკონომიკური მონობით ტრავმირებული ცნობიერების ბოდვა თუ კაპიტალისტური გადაგვარებით ავადმყოფი განზოგადებული ევროპული მეგაპოლისის ყველაზე ღრმა პორტრეტი.

კონსერვატულმა კრიტიკამ არ დაახანა და ამას დაარგვა «გახრწნილი ცნობიერება».

ოტო დიკსი და მაქს ბეკმანი კი თავის მეთოდს უწოდებდნენ «პასუხისმგებელ ესთეტიკურ ქირურგიას». 

დიქსის ციკლები «ომი» და «დიდი ქალაქი» აღიქმებოდა ხელისუფლების მთელი სისტემისადმი წაყენებულ ბრალდებად.

რევაზ თარხან-მოურავი,ქართული ხალხური ცეკვები და თამაშობები:

ART.GOV.GE   >მხატვრები>   თარხან–მოურავი რევაზ   

თარხან–მოურავი რევაზ 

დაბადების თარიღი 21.12.1923 თბილისი, საქართველო

განათლება
1943–1954 თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია, საქართველო.

1947–1949 კინემატოგრაფიის საკავშირო სახელმწიფო ინსტიტუტი, რუსეთი.

დარგი გრაფიკა, ფერწერა.

1958 წლიდან საქართველოს მხატვართა კავშირის წევრი
1949 წლიდან სისტემატურად მონაწილეობს რესპუბლიკურ, საკავშირო, საზღვარგარეთის გამოფენებში.

ჯილდოები
1964 საქართველოს დამსახურებული მხატვარი

დავით კაკაბაძის ფოტოები:

დავით კაკაბაძე და შალვა ქიქოძე, პარიზი,1925

მხატვარი ჰერმან ჰესე:

მხატვარი ჰერმან ჰესე

პერმან ჰესე 

ჰერმან ჰესე მხატვრობამ გაიტაცა პირველი მსოფლიო ომის დროიდან. თვითნასწავლმა მხატვარმა,მან თავიდანვე მიზნად დაისახა სულიერი კრიზისის დაძლევა. მაგრამ 3000-ოდე აკვარელის დახატვის შემდეგ მან დატოვა თავისი ფერწერული ნამუშევრების მნიშვნელოვანი მემკვიდრეობა რომელიც ფერადოვნად გადმოსცემს ტესინს, ადგილს სადაც ცხოვრობდა 19619 წლიდან სიკვდილამდე,1962 წლამდე.

1916 წელს ჰერმან ჰესე ლიუცერნთან,კლინიკაში «ზონმატი» გადის ფსიქოანალიზის კურსს. ექიმი ი.ბ.ლანგი სთავაზობს მისი სიზმრების გამოხატვას ქაღალდზე,ოღონდ ნახატების სახით. პირველ ნამუშევრებს ჰესე ხატავს ბერნში და ლოკარნოს მიდამოებში,ტესინში.

1917 წელს ჰესე გაიტაცა ავტოპორტრეტის ჟანრმა. 1918 წელს ის ტესინში განაგრძობს ხატვის ტექნიკის სწავლას, ამასთან ჩნდება ესკიზები წიგნისა «სეირნობა ფეხით» მისი ტაბულებით

(გამოიცა 1920 წ.). გერმანელ ტყვეთა სოციალური დახმარების კომიტეტის სასარგებლოდ ჰესე გასაყიდად გამოჰფენს თავისი დასურათებული ლექსების ციკლს ( ეს კომიტეტი ჰესემ ბერნში შექმნა 1916 წელს).
1919 წელს ჰესემ დაასურათა ზღაპარი «მძიმე გზა» და დახატა აკვარელები «მხატვრის ლექსებისთვის».

"შემოქმედს წაკითხული უნდა ჰქონდეს ათასობით წიგნი"

 დიდი დანაკლისი: 

 2012 წლის 6 თებერვალს გარდაიცვალა ევროპაში თანამედროვე აბსტრაქტული ხელოვნების ერთ-ერთი უდიდესი ფიგურა ანტონი ტაპიესი,მხატვარი,მოქანდაკე,ხელოვნების თეორეტიკოსი, ზოგჯერ მეორადი მასალით გაკეთებული მისი საოცარი ტილოებით და კომპოზიციებით ცნობილი ავტორი. პირველი მარკიზ დე ტაპიესი, XX საუკუნის მეორე ნახევრის ერთ-ერთი უდიდესი შემოქმედი. 

ხელოვნების სამყარომ დაკარგა თავისი ერთ-ერთი ყველაზე კეთილშობილი მსახური, კატალონელი, ესპანელი მოქანდაკე, მხატვარი, თეორეტიკოსი.  

მისი თაყვანისმცემელი კატალონელი ხალხისთვის ის განასახიერებდა თანამედროვეობას და ფრანკისტული დიქტატურისთვის წინააღმდეგობის გაწევას. 

ის დაიბადა 1923 წელს ბარსელონაში, ლიტერატურულ წრეში მოღვაწე კატალონურ ბურჟუაზიულ ოჯახში. სამოქალაქო ომის დროს მას დაემართა ფილტვების ავადმყოფობა რის გამოც ის იძულებით ეწეოდა ჩაკეტილ ცხოვრებას. 

სწორედ ამ სიმარტოვის წლებში ის გატაცებით კითხულობდა ფილოსოფიურ ლიტერატურას,ხატავდა და ასე ჩაუყარა საფუძველი თავის მომავალ შემოქმედებას.

სტუდენტმა,მან მიატოვა სამართლის სწავლა და არჩია მხატვრად გახდომა. ის გამოფენებში მონაწილეობს 1950-ანი წლების შუა ხანებიდან. მან მოიპოვა საერთაშორისო სახელი ვენეციის ბიენალეში ტრიუმფალური მონაწილეობის შემდეგ. 

ის იყენებდა აკადემიური ხელოვნებისთვის მაშინ უცხო მასალებს, ატარებდა ექსპერიმენტებს რაც მას უბიძგებდა მეტი აბსტრაქციისკენ. 

ანტონი ტაპიესი თვლიდა რომ მატერიის ცნება გაგებული უნდა იყოს შუა საუკუნეების მისტიკის და მაგიის,მიმეზისის და ალქიმიის პერსპექტივაში.