საქართველოს მეგობარი არტურ ონეგერის ხსოვნას:

აფიშა-დიდი გალა,მონტე კარლოს ახალი ბალეტი, შოთა რუსთაველი, სერჟ ლიფარი

    არაა ხუმრობა, 1945 წელს მან მონტე კარლოში დადგა ბალეტი "შოთა რუსთაველი", რომელიც გააფორმა ქართველი თავადაზნაურობის 1832 წლის შეთქმულების მონაწილე კონსტანტინე შერვაშიძის ვაჟმა,სახელგანთქმულმა მხატვარმა ალექსანდრე შერვაშიძემ და არა მგონია რომ ეს იყოს დასავიწყი თარიღი. ამ ბალეტში ცეკვავდა დიდი სერჟ ლიფარიც რომელიც ბალეტის რეპეტიციების ჩატარებას ახერხებდა 1944 წელს ოკუპირებულ პარიზშიც.  საბჭოთა ქართულმა პარტიულ მუსიკალურმა სორი ელიტამ ვერ მოახერხა შოთა რუსთაველისთვის ასეთი პატივის მიგება.
         ფრანგმა კომპოზიტორმა არტურ ონეგერმა ///10.3.1892-27.11.1955// საწყისი მუსიკალური განათლება მიიღო ჰავრში,შემდეგ სწავლობდა ციურიხის და პარიზის კონსერვატორიებში. მან თავისი ნაწარმოებებით სახელი გაითქვა პირველი მსოფლიო ომის ბოლოს.  1920-ან წლებში შედიოდა ჯგუფში "ექვსეული"// ონეგერი,პულენკი,მიიო,ორიკი,ტაიფერი,დიურეი// რომლის იდეური შთამაგონებელი იყო ჟან კოქტო. დანარჩენი რუსულად წაიკითხეთ.

    

                ღირს და მგონი საჭიროა მისი გახსენება.

    

    

    ОНЕГГЕР   (Honegger),    Артюр    (10.III.1892-27.XI.    1955)-франц.

    композитор. Первонач. муз. образование получил в Гавре; в 1911-13 учился

    

    в консерватории в Цюрихе. Совершенствовался в парижской Консерватории  у

    В. д'Энди, Ш. М. Вид ოპა и А. Же-дальжа. Уже к концу 1-й  мировой  войны

    

    О. выступил с произв., сделавшими его имя широко известным. В  20-е  гг.

    О. входил в группу "Ш ест„рка", позже-в Нар. муз. федерацию. Опираясь на

    

    классич. и романтич. традиции, О. выступал за связь музыки с  жизнью.  В

    своих сценич. произв., далеких от традиц. жанровых  форм,  О.  достигает

    

    большой простоты и монументальности. Среди соч. О.: сценич. оратории  на

    текст ფლ. Клоделя "Жанна д'Арк на  костре"  (1938)  и  "Пляска  м„ртвых"

    

    (1940) (обе пост. в Базеле), оратория "Царь  Давид"  (1921,  Мезьер),  в

    к-рых О. творчески претворил  классич.  традиции  Баха  и  Генделя.  Др.

    

    произв: О. для сцены: оперы "Антигона" (на текст Ж. Кокто, 1927, т-р "Де

    ла Монне", Брюссель), "Юдифь" (1926, Монте-Карло),  "Приключения  короля

    

    Позоля" (1930, т-р "БуффНаризьен"), "Орл„нок" по Э. Ростану (совм. с  Ж.

    Ибером, 1937, Монте-Карло); оратория  "Голоса  мира"  (1931),  мелодрама

    

    "Амфион" на текст П. Валери (1931,  т-р  "Гранд-Опера"),  драм.  легенда

    "Никола де Флю" (1941, Невшатель), оперетта "Крошка Карди-наль" (совм" с

    

    Ж.  Ибером,  1938,  т-р  "Буфф-Паризь-ен");  балеты:   "Новобрачные   на

    Эйфелевой башне" (совм. с Ж. Ориком и др., 1921,  Швед.  балет,  Париж),

    

    "Каток" (1921, там же), "Шота Руставели" (1945, Монте-Карло) и мн.  др.;

    музыка к спектаклям:

    

    "Федра" Д'Аннунцио (1926" т-р "Костанци", Рим),  "Саул"  Жида  (1922,

    т-р "Вь„ коломбье", Париж), "Лилюли" Роллана (1923, т-р "Aპ  ე  аксьон",

    

    Париж) и др. Особое место в творчестве  О.  занимает  музыка,  к-рую  он

    создал в 1936, примкнув к движению  Нар.  фронта:  музыка  для  массовых

    

    представлений рево-люц. пьес Р. Роллана "14 июля" (1936) и "Свобода".  В

    эти годы О. написал ряд массовых песен для рабочих хоров. О.-автор  ряда

    

    соч. в др. жанрах.

    Соч.: Je suis'compositeurცომ. P., 1951 (в рус. пер.- Я - композитор, М.,

    

    1963); Nachgasseneა Schriften, Z., 1957.

    Лит.: Глебов И. (Асафьев Б.), Французская музыка  იი  ее  современные

    

    представители, в кн.: Шесть (Новая франц. музыка). Сб. статей. Л., 1926,

    с. 25-51; Шнеерсон Г., Французская музыка XX века, М., 1964; ДюменильР.,

    

    Современные французские композиторы группы "Шести", пер. с  франц.,  Л.,

    1964; თ ა პ პ о ლ ე ტ  ჭ.,  Aრტჰურ  Hონეგგერ,  ძ  -Lპზ.,  1933;  2  ედ.,

    

    Neuchatel 1957; Claudel P.[e. a.]. Arthurრ Honegger,  P.,  1943;  Gerard
    C., Arthur Honegger, Brux., 1945; Bruyrრ J., Honegger et son oeuvre,  P.,

    

    1947;

    D ე ლ ა ნ ნ ო ყ M., A. Hონეგგერ, P., 1953; Mატტერ ჟ., Hონეგგერ, ოუ ლა

    

    Quete de joie, Lausanne, 1956. Ал, М,

    ОНЕГИН (Onegin), Сигрид  (1.VI.1891-16.VI.  1943)  -  норв.  артистка

    

    оперы (альт, затем меццо-сопрано). Жена рус. пианиста Е. Онегина.  С  15

    лет училась пению во Франкфурте-на-Майне и Мюнхене; совершенствовалась в

    

    Милане. С 1911 выступала в концертах. В 1912 дебютировала в Штутгарте  в

    роли Кармен, пела  в  Гор.  т-ре.  Выступала  в  Мюнхене  (1919-  1922),

    

    Нью-Йорке ("Метрополитен-опера", 1922-26), Берлине (1926-35).  Голос  О.

    Страницы: