ვინ არიან ჯენტლმენები:

ჯენტლმენს პირველ რიგში უნდა ჰქონდეს მეგობრობის განცდა და ის პატივს უნდა სცემდეს სხვა ადამიანებს. 

ვის ვუწოდებთ ჯენტლმენებს? სოციალური ტერმინოლოგიის ნაწილი ცნება ჯენტლმენი წარმოიშვა მოგვიანებით. ფეოდალური საზოგადოების დასასრულს,მე-16 საუკუნეში, როდესაც ინგლისში აქტიურად ვითარდებოდა მრეწველობა კეთილშობილ, მაგრამ წოდების არმქონე წვრილ აზნაურებს უწოდებდნენ ჯენტრის.

ჯენტლმენს აუცილებლად უნდა სცოდნოდა ძველი ენები,მათ შორის ლათინური და უნდა ყოფილიყო ძველბერძნული ხელოვნების ნამდვილი დამფასებელი. ქცევის ეტალონებსაც არჩევდნენ შორეულ ანტიკურ სამყაროში და ჯენტლმენები მთელი ძალ-ღონით ცდილობდნენ დამსგავსებოდნენ ძველი ელადის გმირებს.

თავდაპირველად ჯენტლმენებს უწოდებდნენ იმათ ვისაც თავისი კეთილშობილი წარმოშობის გამო არ შეეძლო თავის რჩენა ფიზიკური შრომით,ხელით მუშაობით.

მაგრამ უკვე მე-18 საუკუნის დასაწყისიდან ინგლისური საზოგადოების სოციალურ სტრუქტურაში ხდება ცვლილებები რომლებმაც შეცვალეს ცნება ჯენტლმენის მნიშვნელობა. ჯენტრის უმცროსი შვილები,რომელთაც არ მიუღიათ მემკვიდრეობით მამის მამული ებმებოდნენ კომერციაში და ასე ირჩენდნენ თავს.
ზრუნვა საკუთარ ჯანმრთელობაზე და კუნთების სათანადო მდგომარეობაში შენარჩუნებაზე მამაკაცებს უბიძგებდა სპორტის ჯენტლმენებისთვის ღირსეული სახეობებისკენ,მაგ. კრივისკენ //ბოქსი// ან ჩოგბურთისკენ //ტენისი//.

ამავე დროს ქვედა ფენებიდან გამოსული წარმატებული გამდიდრებული ვაჭრები გატაცებული იყვნენ თვითგანათლებით. ისინი თავის შვილებს ასწავლიდნენ კარგ მანერებს და გარეგნულად არაფრით განსხვავდებოდნენ ჯენტრისგან.

ამ ორი ფენის შერევამ ცნება ჯენტლმენს მისცა ახალი ეთიკური მნიშვნელობა და ჯენტლმენად შეიძლებოდა გახდომა არა მხოლოდ წარმოშობით არამედ სწორი აღზრდითაც და მიღებული განათლებითაც. დროთა მანძილზე აღზრდა-განათლება იქცა მთავარ ფაქტორებად და წარმოშობა აღარ იყო გადამწყვეტი.

როგორი უნდა ყოფილიყო ჯენტლმენი?
პირველ რიგში უნდა ყოფილიყო განათლებული და ზრდილი.

ჯენტლმენებს ამზადებდნენ პირველ რიგში პოლიტიკურ კარიერასთან დაკავშირებული ღია საჯარო ცხოვრებისთვის და ესე იგი მამაკაცებს უნდა შესძლებოდათ საინტერესო საუბარი საზოგადოებრივად მნიშვნელოვან თემებზე,მათ უნდა ეჩვენებინათ თავისი ღრმა ცოდნა სრულებით სხვადასხვა სფეროში ანტიკური ლიტერატურიდან თანამედროვე ფერწერამდე.

ჯენტლმენებს უნდა სცოდნოდათ მეცნიერების ძირითადი თეორიები,მაგრამ იმდენად რამდენადაც საჭირო იყო საუბრისას შთაბეჭდილების მოსახდენად.

მსუბუქ თავაზიან საუბართან შეუთავსებელი ღრმა ინტელექტი,მეცნიერული ძიებები არ ითვლებოდა ჭეშმარიტი ჯენტლმენის შესაფერის რამედ.

ხასიათის მთავარი ნიშანი რა თქმა უნდა იყო საკუთარი ღირსების გრძნობა. ის განსაზღვრავდა ყველაფერს: ლაპარაკის,\ჟესტიკულაციის,მოძრაობის,ჩაცმის,თავდაჭერის მანერას.

თანამედროვე საზოგადოებაში ჯენტლმენის წოდების მიღება შეუძლია აბსოლუტურად ნებისმიერ ადამიანს რომელსაც ახასიათებს ქცევის გარკვეული ტიპი და რომელიც იზიარებს გარკვეულ ეთიკურ პრინციპებს.

ჯენტლმენს პირველ რიგში უნდა ჰქონდეს მეგობრობის განცდა და ის პატივს უნდა სცემდეს სხვა ადამიანებს.

საკუთარი ღირსების განცდა შეუთავსებელი იყო ფიზიკურ შრომასთან და ამიტომ ჯენტლმენი უნდა გამხდარიყო იურისტი,მღვდელი,საზოგადო მოღვაწე ან ბიზნესმენი.

ჯენტლმენების უმრავლესობა ირჩევდა საზოგადო მოღვაწეობის ასპარეზს და შესაბამისი განათლების მისაღებად ისინი სწავლობდნენ ინგლისის დახურულ ელიტარულ დაწესებულებებში რომლებიც დღესაც ცნობილები არიან თავისი ტრადიციებით და მათ მოწაფეებში მტკიცე ხასიათის და ძმობის გრძნობის აღზრდის უნარით.

განათლების მთელი სისტემის მიზანი იყო მშვიდი,დაფიქრებული,ძლიერი ხასიათის,დამოუკიდებელი და თავის მსჯელობებში და ქცევაში დარწმუნებული ადამიანის აღზრდა.

ჯენტლმენს ეზიზღება ტყუილი. ის ენდობა ირგვლივ მყოფებს,არ უყვარს დიტყვების ჰაერში სროლა და ის არ უნდა აყვეს ემოციურ აფეთქებებს.

ჯენტლმენი პატივს სცემს და მფარველობს ქალებს,არის თავისი მეუღლის სანდო მეგობარი და საყრდენი.

Кто такие джентльмены

Кого мы называем джентльменами? История происхождения понятии «джентльмен»
Понятие «джентльмен» возникло намного позже, но также вышло из социальной терминологии. На изломе феодальной эпохи, в XVI в., когда в Англии бурными темпами развивалось производство, мелких дворян, имевших благородную кровь, но не заслуживших титула, называли джентри.
❧ Джентльмен в обязательном порядке должен был знать древние языки, в том числе латынь, и слыть истинным ценителем древнегреческого искусства. Эталоны поведения избирались также в далеком античном мире, и джентльмены всеми силами стремились походить на безупречных героев Древней Эллады.
Первоначально джентльменами стали именовать тех, кто не мог благодаря своему благородному происхождению зарабатывать себе на жизнь физическим трудом, работать руками. Но уже с начала XVIII в. в социальной структуре английского общества происходят изменения, заставившие переосмыслить понятие джентльменства. Так, младшие сыновья джентри, не наследовавшие имения своего отца, начинали заниматься коммерцией и таким способом обеспечивать себя средствами к существованию.
Забота о собственном здоровье и поддержании мышц в тонусе приводила мужчин к необходимости заниматься определенными достойными джентльмена видами спорта, например боксом или теннисом.
В то же время выходцы из нижнего слоя, занимаясь торговлей, преуспевали в своих делах и сумели сколотить солидные состояния, увлекались самообразованием, прививали своим детям хорошие манеры и по виду ничем не отличались от джентри. Смешение двух слоев привело к тому, что понятие стало приобретать новый этический смысл и джентльменом можно было стать не только по рождению, но также благодаря правильному воспитанию и полученному образованию, а со временем эти два последних фактора стали главными, а происхождение перестало иметь решающее значение.

Каким же должен был быть джентльмен?

Прежде всего образованным и воспитанным. Джентльменов готовили к открытой публичной жизни, в первую очередь связанной с политической карьерой, а значит, такие мужчины должны были уметь поддерживать интересный разговор на светские темы и демонстрировать свои обширные знания в самых различных областях — от античной литературы до современной живописи.
Тонкими были взаимоотношения джентльменов с наукой, с одной стороны, они, безусловно, должны были знать основные теории, но, с Другой стороны, не особенно углубляться в них: поверхностного знакомства с ними, чтобы при случае блеснуть в разговоре, было вполне достаточно. Глубокий интеллект, научные изыскания, не совместимые с легким, светским разговором, осуждались как не соответствующие облику настоящего джентльмена.
Главной чертой характера было, разумеется, чувство собственного достоинства, оно определяло все: манеру говорить и жестикулировать, одеваться, двигаться, держать спину.
В современном обществе звание джентльмена может заслужить абсолютно каждый мужчина, демонстрирующий определенный тип поведения и исповедующий определенные этические принципы — в первую очередь, чувство товарищества и уважительное отношение к другим людям.
Чувство собственного достоинства было несовместимо с занятием физическим трудом, поэтому джентльмен должен был выбирать для себя карьеру юриста, священника, общественного деятеля или бизнесмена. Так как большая часть джентльменов избирала для себя поприще общественных деятелей, для получения соответствующего образования их отдавали обучаться в элитарные закрытые заведения Англии, которые и по сей день славятся своими вековыми традициями и воспитанием в своих учениках твердого характера и чувства братства.
Вся система воспитания была направлена на выработку спокойного, рассудительного, сильного характера, независимого и уверенного в своих суждениях и поступках человека.
Джентльмен презирает ложь, доверяет окружающим, не бросает слов на ветер и не подвержен эмоциональным вспышкам. Во взаимоотношениях с противоположным полом он проявляет свое уважительно-покровительственное отношение, опекает и защищает свою вторую половинку и подставляет ей надежное дружеское плечо.