ისევ ევროპელი ექიმის უფასო რჩევები ევროპელ მშობლებს.
ბოდლერი ასკვნის:"...აღმგზნები შხამები მე წარმომიდგება არა მარტო ბნელეთის ხელში არსებულ ერთ-ერთ ყველაზე საშინელ საშუალებად რომლითაც ის ქირაობს და იმონებს სინანულის აღმძვრელ კაცობრიობას არამედ თვითონ ბნელეთის სულის ერთ-ერთ ყველაზე სრულყოფილ გარდასახვად."
Бодлер заключает: «...Возбуждающие яды представляются мне не только одним из самых ужасных и наиболее верных средств, которыми располагает дух тьмы, чтобы вербовать и порабощать достойный сожаления род человеческий, но и одним из самых совершенных его перевоплощений»
 |
| Добавьте подпись |
Бодлер заключает: «...Возбуждающие яды представляются мне не только одним из самых ужасных и наиболее верных средств, которыми располагает дух тьмы, чтобы вербовать и порабощать достойный сожаления род человеческий, но и одним из самых совершенных его перевоплощений»
სახლში ბავშვებთან ლაპარაკის დაწყება შეიძლება ძალიან ადრე. ისინი შეიძლება ძალიან პატარები იყვნენ მათთვის ნარკოტიკის შესათავაზებლად მაგრამ მათ ექნებათ გაგონილი საუბარი ნარკოტიკზე.
უფროსების სიტყვა ძალიან მნიშვნელოვანია. ბავშვების ასაკის შესაფერისი ენით უკვე შეგიძლიათ უთხრათ მათ თუ რა ცუდად გრძნობენ თავს ის ახალგაზრდები რომლებიც ფიქრობენ თავისი პრობლემების გადაჭრას ნარკოტიკის მეშვეობით. შეგიძლიათ აუხსნათ თუ რა საშიშია მიჩვევა და გაახსენოთ რომ ნარკოტიკის მოხმარება ისჯება კანონით. უსმინეთ იმას რასაც გეუბნებიან ბავშვები ნარკოტიკების მათ თუ სხვის მიერ მიღების შესახებ, მათ მიერ დასმულ კითხვებს. რაც უფრო მეტი გეცოდინებათ მით უფრო მეტის გაკეთების შესაძლებლობა გექნებათ,მით უფრო იოლად გააგებინებთ ბავშვს კანაბისის მოხმარებასთან დაკავშირებულ საშიშროებებს.
მნიშვნელოვანია ამაზე ლაპარაკი ყველა ასაკში.
რაც უფრო მეტად იქნებიან მზად თქვენი ბავშვები თავისი საკუთარი აზრის შესამუშავებლად მით უფრო ადვილი იქნება მათთვის მათი აზრის გამოხატვა და სხვებისაგან გამოყოფა. მით უფრო შესძლებენ ისინი მათი მეგობრების არჩევანისგან განსხვავებული არჩევანის გაკეთებას.
ცნობილია რომ თამბაქოს მოწევა განაწყობს ადამიანს კანაბისის მოწევისთვის. სიგარეტის მოწევისთვის არიდება არის აგრეთვე არიდება კანაბისის მოწევისგან.
ექსპერიმენტებისთვის და ცდებისთვის ყველაზე ხელსაყრელი ასაკია მოზარდობა. ცნობისმოყვარეობით თუ ახალი განცდების სურვილით ამ ასაკში მრავალი ახალგაზრდა ცდის კანაბისს მეგობრებთან ერთად,რაღაც ჯგუფის წევრად გახდომის მიზნით ან ჯგუფის წევრად ყოფნის დასადასტურებლად,სხვების მსგავსად ქცევას.
ყველა არა,მაგრამ ზოგი მოზარდი წავა ცდის სტადიის იქით.
მშობლებმა,როგორც უფროსებმა უნდა გამოთქვან თავისი აზრი,უყოყმანოდ არ დაეთანხმონ თავისი შვილის არჩევანს.
უნდა დარწმუნებული იყოთ რომ თქვენი ავტორიტეტი ლეგიტიმურია და არ უნდა შეგეშინდეთ თქვენს შვილთან დაპირისპირებისა.
ფსიქოლოგების გამოკვლებემა აჩვენა რომ კონფლიქტი და უკმაყოფილების შეზღუდულობის სწავლა და განცდა აუცილებელია პიროვნების ჩამოყალიბებისთვის.
შემაშფოთებელ,განგაშით სავსე ლაპარაკს კანაბისის მოხმარების შედეგებზე არ ექნება დიდი შედეგი ვინაიდან ახალგაზრდა ეწევა იმიტომ რომ ის არის ძლიერი მოწყვლადობის და კითხვებით სავსე პერიოდში.
უკეთესია მოხმარების კონტექსტის გაგება და სკოლაში წარუმატებლობის და მარტოობის ხიფათის ხაზგასმა. თქვენ შეგიძლიათ ბავშვს აჩვენოთ რომ ნარკოტიკს მიჩვევამ ბავშვს შეიძლება წაართვას არჩევანის თავისუფლება და და გაუფუჭოს მომავალი. თქვენ შეგიძლიათ შვილს შეახსენოთ რომ მოწევაზე უარის თქმით ის არ გამორიცხავს თავს ნორმისგან იმიტომ რომ ახალგაზრდათა უმრავლესობას//დაახლოებით 6-ს 10-დან// არასოდეს გაუსინჯია ნარკოტიკი.
კანაბისის ახალგაზრდება მომხმარებელი როგორც წესი ფიქრობს რომ შესძლებს მოწევას მხოლოდ საკუთარი ნების შესაბამისად და ვერ წარმოუდგენია რომ ის შეიძლება იქცეს დამღუპველი შედეგების მქონე ჩვევის მონა-მორჩილად.
არსებული პრობლემის დანახვას ხშირად სჭირდება დრო ვინაიდან დანახვა ნიშნავს აღიარებას იმისა რომ ნარკოტიკს მიჩვეული კარგავს თავისუფლებას.
პირიქით,მშობლების დახმარება მოზარდმა შეიძლება აღიქვას მისი დამოუკიდებლობის შეზღუდვად, მაგრამ დიალოგი ბავშვთან უნდა გაგრძელდეს. მშობლელმა შვილთან ერთად უნდა ეძებოს მისი უქეიფობის მიზეზი ოჯახში თუ მის გარეთ, მოზარდს სჭირდება იმის განცდა რომ მშობლები მას ყურადღებას აქცევენ,არ სტოვებენ უყურადღებოდ.
ნარკოტიკის ყოველი მიღება პოტენციურად პრობლემატურია.
ნარკოტიკის ყოველი მიღება დაბალ ასაკში შემაშფოთებელია მაშინაც როდესაც ის წარმოდგენილია ერთადერთ ცდად.
რეაგირება ყოველთვის უფრო ძნელია როდესაც ნარკოტიკის მიღება ხშირდება და როდესაც ის გავლენას ახდენს ყოველდღიურ ცხოვრებაზე.
ყურადღება უნდა მიაქციოთ ქცევის ყოველ ცვლილებას: სკოლაში ნიშნების გაუარესებას,ჩვეულებრივი დროისტარების მიმართ ინტერესის დაკარგვას,მეგობრების შეცვლას.
ნარკოტიკის რეგულარული მიღება ძვირია //დღეში ერთი ჟუანტის მწეველს ეს თვეში 130 ევრო უჯდება// და თქვენს შვილს შეიძლება ხშირად აკლდეს ჯიბის ფული,ის შეიძლება ფულს სესხულობდეს მეგობრებისგან და უარს ამბობდეს აქამდე მისი საყვარელი წიგნების,ფირფიტების და ა.შ.ყიდვაზე.
თუ ხედავთ რომ თქვენი შვილი დარჩა მარტო და ურთიერთობა ხდება კონფლიქტური კიდევ უფრო გაფრთხილდით და საშველად უხმეთ მესამე პირს... მრავალ მოზარდს უჭირს კანაბისის მოხმარების შეწყვეტა. მოწევა შეიძლება დაკავშირებული იყოს ღრმა სირთულეებთან,უქეიფობასთან ან ფსიქიურ პრობლემებთან.
ზოგ შემთხვევაში მოზარდი მშობლების დახმარებითაც ვერ იპოვის საკუთარ თავში ნარკოტიკის მიღების შეწყვეტის ძალას და ინტერესს.
მაშინ საჭირო ხდება სპეციალისტებისთვის მიმართვა.
კანაბისის მიღება შეიძლება დაკავშირებული იყოს მიღებაზე ადრინდელ ფსიქოლოგიურ პრობლემებთან //პანიკის კრიზისი,დეპრესია...// რაც ამართლებს სპეციალიზებულ კონსულტაციას. კანაბისის მომხმარებელთათვის განკუთვნილი სპეციფიური წამალი ეხლა არ არსებობს.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ასე შეიძლება გააუბედუროს ადამიანები ხანმოკლე სიამოვნების მიმნიჭებელმა ნარკოტიკმა ფრანგი სპეციალისტების თანახმად.
შარლ ბოდლერი და ჰაშიში:
შეუდარებელი "ბოროტების ყვავილების" უბედური ავტორი შარლ ბოდლერი ექსპერტის დახვეწილობით აღწერს ჰაშიშის მოყვარულის განცდებს. ადრე ის აღფრთოვანებული იყო ოპიუმით. " ჰაშიშის პოემა" და "ხელოვნური სამოთხე" ხსნიან სარკმელს სამყაროში რომელიც თავის მსხვერპლს მიათრევს საზიზღარ ჯოჯოხეთში.
« მრავალი ფიქრობს,წერდა ბოდლერი,რომ ჰაშიშით თრობა არის როგორც ჯადოსნური ქვეყანა, ოსტატური ფოკუსების დიდი თეატრი სადაც ყველაფერი გაუთვალისწინებელია და სასწაულთმოქმედი. ესაა ცრურწმენა და აბსულუტური თავგზადაბნეულობა."
"ილუზორული სამოთხის მძებნელებმა,უმეცრებმა ან ცნობისმოყვარეებმა კარგად უნდა იცოდნენ რომ ჰაშიშში აბსოლუტურად არაფერია სასწაულთმოქმედი,მასში არის მხოლოდ მეტისმეტი ნატურალურობა. ტვინი და ორგანიზმი ჰაშიშის ზემოქმედებით წარმოშობს მხოლოდ მისთვის ჩვეულებრივ,ინდივიდუალურ მოვლენებს,თუმცა უფრო მრავალრიცხოვანს,უფრო ენერგიულს,მაგრამ მუდამ თავისი წარმოშობის შესატყვისს.
ადამიანი ვერ გაექცევა განპირობებულობას თავისი ფიზიკური და მორალური ტემპერამენტით. ჰაშიში ადამიანის შთაბეჭდილებებისთვის და ფარული აზრებისთვის არის მხოლოდ ამსახველი, მასშტაბის გამზრდელი სარკე და მეტი არაფერი, მხოლოდამხოლოდ სარკე».
" ხელოვნური სამოთხის" ავტორი თავის საკუთარ გამოცდილებაზე და სხვათა გამოკითხვაზე დაყრდნობით ამაღელვებლად აღწერს " თეთრი თრობის" სამ ფაზას:
"თავიდან გიპყრობთ უცნაური,შეუკავებელი მხიარულება. უმიზეზო სიცილი რომლისაც თითქმის გრცხვენიათ მეორდება ხშირად და ცვლის გაშეშების წუთებს როდესაც ცდილობთ აზრების მოკრებას. ყველაზე უბრალო სიტყვები,ყველაზე ტრივიალური აზრები იძენს ახალ,საოცარ მნიშვნელობას.თქვენ გიკვირთ რომ მათ აქამდე ამდენად უბრალო და ბანალურ რამეებად თვლიდით..
თქვენ გადაიქეცით დემონის კერძად და მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა უაზრობაა...
ეს სიგიჟე,აფეთქებების მსგავსი მხიარულების ეს შეტევები ამ მდგომარეობაში არმყოფ ადამიანზე ტოვებს ნამდვილი სიგიჟის შთაბეჭდილებას".
მეორე ფაზა იწყება თავდაპირველი ხანმოკლე ეგზალტაციის გაქრობით.
"ჩნდება სიგრილის უცნაური გრძნობა და ზოგი გრძნობს კიდურთა ცახცახს.
ჰაშიშომანი ვარდება აპათიის მდგომარეობაში,თითქოს ორბიტებიდან გადმოსვლისთვის გამზადებული უზომოდ გადმოკარკლული თვალები,სახე ავადმყოფურად ფერმკრთალდება,ტუჩები იპრანჭება,მტანჯველი წყურვილი აშრობს პირს და წვავს ხახას. მოგუდვის გრძნობა საშინლად ძაბავს გულმკერდს და სხეული დრო და დრო თრთოლავს,უკონტროლოდ მოძრაობს,ცახცახებს ».
ჰაშიშით თრობის მესამე და ბოლო ფაზაა ჰალუცინაციები.
დროის და არსებობის თანაფარდობები მთლიანადაა დარღვეული შეგრძნებათა და აზრების მრავალფეროვნებით და ინტენსიურობით. ისე ჩანს თითქოს ერთ საათში შეიძლება ერთდროულად რამოდენიმე ადამიანის ცხოვრებით ცხოვრება..
თავში "ადამიანი, ღმერთი" ბოდლერი ეხება ჰაშიშის მორალს და თვლის რომ უმთავრესია ვიცოდეთ შხამის ზემოქმედება ადამიანის ტვინზე.
ის თვლის რომ ოპიუმის და ჰაშიშის მონობაში დიდხანს მყოფი და ამ მონობისგან განთავისუფლებული ადამიანი ჰგავს გაქცეულ ტყვეს ვინაიდან ნარკოტიკის ბორკილები უფრო ძლიერია ადამიანის შემბოჭველ სხვა ჯაჭვებზე.
ნარკოტიკის ბორკილთან შედარებით მოვალეობის და სიყვარულის ჯაჭვი მხოლოდ აბლაბუდაა.
რაც შეეხება ოპიუმის და ჰაშიშის შედარებას გამოცდილება ბოდლერს ათქმევინებს რომ თრობა ინდური კანაფით ბევრად უფრო საშიშია.
"არ ვიცი შეიძლება თუ არა დავსვათ ტოლობის ნიშანი ჰაშიშით ინტოქსიკაციის დამღუპველ შედეგებსა და ოპიუმის ათწლიანის რეჟიმის შემდეგ კრახს შორის,მაგრამ ვამტკიცებ რომ ეხლაც და მერეც ჰაშიშის შედეგები უფრო საბედისწერო იქნება. ერთი მშვიდი მაცთურის და მეორე-თავაშვებული დემონი",ამბობს ბოდლერი.
ბარემ შარლ ბოდლერის ბიოგრაფიაც:ეს ფრანგი პოეტი და მოაზროვნე დაიბადა გლეხობიდან გამოსული და ნაპოლეონის ხანაში სენატორად გამხდარი ფრანსუა ბოდლერის ოჯახში. ვაჟიშვილის დაბადებისას ის 62 წლისა იყო და ბოდლერის დედა კი სულ 27 წლისა გახლდათ.
ფრანსუა ბოდლერი მხატვარი იყო და მან შვილს ბავშვობიდან შეაყვარა ხელოვნება,ატარებდა მას მუზეუმებში და გალერეებში,აცნობდა მას თავის მეგობარ მხატვრებს. მაგრამ შარლ ბოდლერმა 6 წლის ასაკში დაკარგა მამა //ის როგორც ჩანს დაიღუპა ბრძოლაში//.
დედამისი ერთი წლის შემდეგ დაქორწინდა გენერალ ოპიკზე.
ბიჭმა ვერ ააწყო ურთიერთობა მამინაცვალთან. დედამისის აჩქარებულმა გათხოვებამ მძიმე გავლენა მოახდინა შარლის ხასიათზე და ის დედამისის და მამინაცვლის ჯინაზე ჩადიოდა ხოლმე მათთვის შოკის მომგვრელ საქციელს.
შარლი 11 წლის გახდა, ოჯახი გადავიდა ლიონში. ბიჭი მისცეს პანსიონში.1836 წელს ოპიკები დაბრუნდნენ პარიზში და შარლი შევიდა წმინდა ლიუდოვიკოს კოლეჯში საიდანაც ის გააგდეს სწავლის დამთავრებამდე ერთი წლით ადრე.
დედამისის და მამინაცვლის აზრით ლათინური კვარტალის ბოჰემის ცუდი გავლენის განმცდელი შარლი დასაჯეს იმით რომ გააგდეს ინდოეთში. მაგრამ შარლს მოენატრა სამშობლო,ინდოეთამდე არ მიცურდა და კუნძული რეუნიონიდან დაბრუნდა უკან,პარიზში.
1841 წელს მან მიიღო მემკვიდრეობის უფლება,მაგრამ მალე დაიწყო მამამისის ფულის გაფლანგვა და სასამართლოს 1844 წლის დადგენილებით მემკვიდრეობის მართვა გადაეცა დედამისს. თვითონ შარლს ამიერიდან ყოველთვიურად უნდა მიეღო მცირე თანხა ჯიბის ხარჯებისთვის.
შარლ ბოდლერმა წერა დაიწყო როდესაც მიიღო მემკვიდრეობა და დაიწყო ცხოვრება მდიდარი უსაქმურის ცხოვრებით. მისი პირველი ლექსები იბეჭდება ჟურნალში "არტისტი" 1843-1844 წლებში. ბოდლერის მსოფლმედველობის და ლიტერატურული ორიენტაციების ჩამოყალიბების პროცესში ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო 1840-ანი წლების დასასრული და 1850-ანი წლების დასაწყისი.
ბოდლერი იმ წლებში ფრანგი ინტელიგენციის ნაწილთან ერთად იზიარებდა ხალხის მრისხანებას და ილუზიებს,იბრძოდა ტახტის დამხობისთვის,ჰქონდა რესპუბლიკის უტოპიური იმედი,წინააღმდეგობას უწევდა ლუი ბონაპარტეს მიერ ძალაუფლების უზურპაციას და ბოლოს განიცადა კაპიტულაციის დამცირება და სიმწარე.
1857 წელს გამოვიდა შარლ ბოდლერის ყველაზე სახელგანთქმული კრებული "ბოროტების ყვავილები". ამ კრებულმა ისეთ შოკში ჩააგდო საზოგადოება რომ ცენზორებმა დააჯარიმეს ბოდლერი და კრებულიდან ამოაღებინეს 6 ყველაზე "უწესო" ლექსი. მაშინ ბოდლერმა დაიწყო კრიტიკოსობა და მალე მოიპოვა წარმატება და აღიარება როგორც კრიტიკოსმა. ამასთან გამოვიდა ბოდლერის კიდევ ერთი კრებული "ლექსები პროზად" რომელსაც არ მოუხდენია იმდენად დიდი გავლენა. 1860 წელს ბოდლერმა გამოაქვეყნა კრებული "პარიზის სპლინი". 1861 წელს გამოვიდა "ბოროტების ყვავილების" ავტორის მიერ გადამუშავებული და გაფართოებული მეორე გამოცემა.
იმ დროს და მრავალი წლის მანძილზე ჰაშიში ითვლებოდა საკმაოდ მოდურ პროდუქტად. თვითონ შარლ ბოდლერიც 1844-1848 წლებში დადიოდა ჟაკ-ჟოზეფ მოროს მიერ დაარსებულ "ჰაშიშინთა კლუბში" და იღებდა დავამესკს //ჰაშიშის ალჟირულ ნაირსახეობას//.
ამ ჰაშიშინთა კლუბის ცხოვრებაში აქტიურად მონაწილე ტეოფილ გოტიეს მოწმობით ბოდლერმა ექსპერიმენტების დროს ერთი ორჯერ მიიღო ჰაშიში მაგრამ არ ყოფილა მუდმივი მომხმარებელი. ბოდლერს "სძულდა აფთიაქში საყიდი და ჟილეტის ჯიბეში ჩასადები ეს ბენიერება".
შემდეგ ბოდლერი მიეჩვია ოპიუმს მაგრამ 1850-ანი წლების დასაწყისისთვის დაძლია ეს ჩვევა და დაწერა სამი დიდი წერილი თავის ფსიქოდელიურ გამოცდილებაზე რომლებმაც შეადგინეს კრებული " ხელოვნური სამოთხე"//1860//.
ბოდლერის აზრით "ღვინო აბედნიერებს ადამიანს და უღვიძებს მას სხვებთან ურთიერთობის სურვილს,ჰაშიში იზოლაციაში აქცევს ადამიანს.ღვინო განადიდებს თავისუფლებას და ჰაშიში კლავს მას".
1864 წელს ბოდლერი გაემგზავრა ბელგიაში,სადაც ბელგიური ცხოვრების სიძულვილის და ჯანმრთელობის სწრაფად გაუარესების მიუხედავად,გაატარა 2,5 წელი. ნამიურის სენ-ლუს ეკლესიაში ყოფნისას მან დაკარგა გონება და დაეცა ქვის საფეხურებზე. ის გადაიყვანეს პარიზში,დააწვინეს კლინიკაში სადაც ის გარდაიცვალა.
ბოდლერი დაკრძალეს მონპარნასის სასაფლაოზე.
Шарль Бодлер и гашиш
ШАРЛЬ БОДЛЕР
Несчастный автор несравненных «Цветов зла» поэт Шарль Бодлер описывает с утонченностью знатока похождения гашиша, ранее он воспел опиум, к которому питал чувства восхищения и уважения. «Поэма гашиша» и «Искусственный рай» открывают окно в темный мир порока, увлекающего свою жертву в омерзительный ад. «Многие полагают, — писал Бодлер, — что опьянение гашишем — не что иное, как волшебная страна, большой театр ловких фокусов, в котором все чудодейственно и непредвиденно. Это — предубеждение, абсолютная путаница».
«Пусть хорошо знают те, кто ищет иллюзорный рай, несведущие или любопытные, пишет Бодлер, что в «гашише нет ничего чудодейственного, абсолютно ничего, кроме чрезмерной натуральности. Мозг и организм, на которые действует гашиш, будут порождать лишь свои обычные, индивидуальные явления, правда, более многочисленные, более энергичные, но постоянно соответствующие своему происхождению. Человеку не избежать предопределения своего физического и морального темперамента: гашиш явится для впечатлений и сокровенных мыслей человека зеркалом, увеличивающим изображение, но всего лишь зеркалом».
Автор «Искусственного рая» дает волнующее описание, основываясь на своем собственном опыте и на ощущениях других людей, которых он опрашивал, трех последовательных фаз «белого опьянения»: «Сначала все охватывает какая-то странная, неудержимая веселость. Эти взрывы беспричинного смеха, которых почти стыдитесь, повторяются часто, сменяя минуты остолбенения, в течение которых вы тщетно пытаетесь собраться с мыслями. Самые простые слова, самые тривиальные мысли приобретают новый, причудливый смысл; вы даже удивляетесь, что до сих пор считали их столь простыми... Вы стали добычей демона, сопротивляться ему бесполезно... Это безумие, эти приступы веселья, похожие на взрывы, производят на любого человека, который не находится в подобном состоянии, впечатление настоящего помешательства».
Вторая фаза начинается с исчезновением первоначальной экзальтации, продолжающейся недолго. «Странное ощущение прохлады, которое у некоторых превращается в холодный озноб, сосредоточено главным образом в конечностях. Гашишоман впадает в состояние апатии, его непомерно вытаращенные глаза, словно готовые вылезти из орбит, лицо покрывает болезненная бледность, губы сводит судорога, мучительная жажда сушит рот и обжигает глотку. Чувство удушья вынуждает грудную клетку делать сверхчеловеческие усилия, и время от времени дрожь пронизывает тело, заставляя его производить бесконтрольные движения, содрогаться, дергаться».
Третьей и последней фазой опьянения гашишем является галлюцинация.
«Соотношения времени и существования всецело нарушены разнообразием и интенсивностью ощущений и мыслей. Кажется, за один час можно прожить целую жизнь сразу нескольких человек».
В главе «Человек, Бог» Бодлер, касаясь морали гашиша, считает, что самое важное — знать действие яда на человеческий ум. Он полагает, что человек, долгое время находившийся в кабале у опиума или гашиша и сумевший все же вырваться из нее, все равно что беглый пленник, ибо кандалы наркотика сильнее всех остальных цепей, сковывающих человека. По сравнению с ними цепи долга, любви — всего лишь паутинки.
Что же касается соотношения между опиумом и гашишем, то опыт Бодлера побуждает его горячо утверждать, что опьянение, вызываемое индийской коноплей, гораздо опаснее. «Не знаю, пишет поэт, — можно ли поставить знак равенства между гибельными последствия, имеющими место в результате интоксикации гашишем, и крахом, наступающим в результате десятилетнего режима опиума; я утверждаю, что в настоящее время и в будущем гашиш будет оказывать более роковые последствия; один — спокойный соблазнитель, другой — разнузданный демон».
Моральные опустошения, производимые гашишем, настолько велики, глубоки и опасны, что тех, кому удается вырваться невредимым, можно считать настоящими «победителями преисподней». Предупреждая читателей, что его утверждения не являются преувеличенными метафорами, Бодлер заключает: «...Возбуждающие яды представляются мне не только одним из самых ужасных и наиболее верных средств, которыми располагает дух тьмы, чтобы вербовать и порабощать достойный сожаления род человеческий, но и одним из самых совершенных его перевоплощений». Ставший жертвой демона, блуждавший ощупью в лабиринте галлюцинаций и вырвавшийся в конечном счете из цепких лап порока, Шарль Бодлер сознается потом, что гашиш — «безукоризненный инструмент сатаны», чудовище, пожирающее и разрушающее от имени несуществующего рая; «гашиш бесполезен и опасен».
02.01.2011. 19:59
Биография
Шарль Бодлер — французский поэт и критик.Родился в Париже. Его отцом был выходец из крестьян, ставший в эпоху Наполеона сенатором, Франсуа Бодлер. В год рождения сына ему исполнилось 62 года, а жене было всего 27 лет. Франсуа Бодлер был художником и с раннего детства прививал сыну любовь к искусству, водил его по музеям и галереям, знакомил со своими друзьями-художниками. Но мальчик потерял отца (видимо, погиб в битве) в тот год, когда ему исполнилось 6 лет. Год спустя мать Шарля вышла замуж за генерала Опика; отношения с отчимом у мальчика не сложились. Замужество матери наложило тяжёлый отпечаток на характер Шарля, который в отрочестве и в юности в пику мнениям отчима и матери часто совершал шокирующие общество поступки.
Когда Шарлю исполнилось 11 лет, семья перебралась в Лион, и мальчика отдали в пансион. В 1836 году Опики вернулись в Париж, и Шарль поступил в колледж Людовика Святого, откуда был изгнан всего за год до окончания. В мае 1841 года Бодлера отправили в путешествие в Индию (это было как наказание), чтобы он «избавился от дурного влияния» круга богемы Латинского квартала. Путешествие продлилось всего два месяца; до Индии Бодлер не доплыл и с острова Реюньон повернул обратно: тоска по оставленной родине заставила его вернуться в Париж. В 1841 году он вступил в право наследования, однако быстро начал проматывать отцовские деньги, и в 1844 году постановлением суда управление наследством было передано его матери, а сам Шарль отныне должен был получать ежемесячно лишь скромную сумму «на карманные расходы».
Писать он начал, когда получил наследство и стал вести жизнь богатого бездельника. Первые стихи Бодлера печатаются в 1843–1844 годах в журнале «Артист». Важнейшим моментом в процессе становления общемировоззренческих и литературных ориентаций Бодлера стали конец 1840-х и начало 1850-х годов. Судьба Бодлера в эти годы олицетворяла участь той части французской интеллигенции, которая разделила гнев и иллюзии народа, вместе с ним сражалась за свержение трона, возлагала утопические надежды на республику, сопротивлялась узурпации власти Луи Бонапартом, натолкнувшись, наконец, на горечь и унижения капитуляции. В 1857 году вышел самый известный его поэтический сборник «Цветы зла», шокировавший публику настолько, что цензоры оштрафовали Бодлера и вынудили убрать из сборника 6 наиболее «непристойных» стихотворений. Тогда Бодлер обратился к критике и на этой ниве быстро добился успеха и признания. Одновременно с первым изданием «Цветов зла» вышла и ещё одна поэтическая книга Бодлера — «Поэмы в прозе», не оставившая после себя столь значительного следа как осуждённая книга поэта. В 1860 году Бодлер опубликовал сборник «Парижский сплин», состоявший из стихотворений в прозе. В 1861 году вышло второе издание «Цветов зла», переработанное и расширенное автором.
Бодлеру принадлежит одно из наиболее внятных описаний воздействия гашиша на человеческий организм, которое на долгие годы стало эталоном для всех, кто писал о психотропных продуктах из конопли. С 1844 года по 1848 год Бодлер посещал «Клуб гашишистов», основанный Жаком-Жозефом Моро, и употреблял давамеск (алжирскую разновидность гашиша). По свидетельству Теофиля Готье, активно участвовавшего в жизни клуба, Бодлер «принял гашиш единожды или дважды в ходе экспериментов, но никогда не употреблял его постоянно. Это счастье, покупаемое в аптеке и уносимое в жилетном кармане, ему было отвратительно». Впоследствии Бодлер пристрастился к опиуму, но к началу 1850-х годов преодолел пристрастие и написал три больших статьи о своем психоделическом опыте, которые составили сборник «Искусственный рай» (1860).
В 1864 году Бодлер уехал в Бельгию, где провёл два с половиной года, несмотря на отвращение к скучной бельгийской жизни и на стремительно ухудшающееся здоровье. Будучи в церкви Сен-Лу в Намюре, Бодлер потерял сознание и упал прямо на каменные ступени. Его привезли в Париж и поместили в клинику, в которой он и скончался.
Похоронен на кладбище Монпарнас.
Библиография
1857 — Цветы зла / Les Fleurs du mal
1857 — Поэмы в прозе / Petits poèmes en prose
1860 — Парижский сплин / Le Spleen de Paris
Интересные факты
Статьи «Вино и гашиш» (1851) и «Поэма о гашише» (1858) посвящены каннабиноидам. Бодлер считал их воздействие интересным, но неприемлемым для творческой личности. По мнению Бодлера, «вино делает человека счастливым и общительным, гашиш изолирует его. Вино превозносит волю, гашиш уничтожает её». Несмотря на это, в своих статьях он выступает как объективный наблюдатель, не преувеличивая психотропные эффекты гашиша и не впадая в излишнее морализаторство; поэтому и неутешительные выводы, которые он делает из своего опыта, воспринимаются с определённой долей доверия.
მნიშვნელოვანია ამაზე ლაპარაკი ყველა ასაკში.
რაც უფრო მეტად იქნებიან მზად თქვენი ბავშვები თავისი საკუთარი აზრის შესამუშავებლად მით უფრო ადვილი იქნება მათთვის მათი აზრის გამოხატვა და სხვებისაგან გამოყოფა. მით უფრო შესძლებენ ისინი მათი მეგობრების არჩევანისგან განსხვავებული არჩევანის გაკეთებას.
ცნობილია რომ თამბაქოს მოწევა განაწყობს ადამიანს კანაბისის მოწევისთვის. სიგარეტის მოწევისთვის არიდება არის აგრეთვე არიდება კანაბისის მოწევისგან.
ექსპერიმენტებისთვის და ცდებისთვის ყველაზე ხელსაყრელი ასაკია მოზარდობა. ცნობისმოყვარეობით თუ ახალი განცდების სურვილით ამ ასაკში მრავალი ახალგაზრდა ცდის კანაბისს მეგობრებთან ერთად,რაღაც ჯგუფის წევრად გახდომის მიზნით ან ჯგუფის წევრად ყოფნის დასადასტურებლად,სხვების მსგავსად ქცევას.
ყველა არა,მაგრამ ზოგი მოზარდი წავა ცდის სტადიის იქით.
მშობლებმა,როგორც უფროსებმა უნდა გამოთქვან თავისი აზრი,უყოყმანოდ არ დაეთანხმონ თავისი შვილის არჩევანს.
უნდა დარწმუნებული იყოთ რომ თქვენი ავტორიტეტი ლეგიტიმურია და არ უნდა შეგეშინდეთ თქვენს შვილთან დაპირისპირებისა.
ფსიქოლოგების გამოკვლებემა აჩვენა რომ კონფლიქტი და უკმაყოფილების შეზღუდულობის სწავლა და განცდა აუცილებელია პიროვნების ჩამოყალიბებისთვის.
შემაშფოთებელ,განგაშით სავსე ლაპარაკს კანაბისის მოხმარების შედეგებზე არ ექნება დიდი შედეგი ვინაიდან ახალგაზრდა ეწევა იმიტომ რომ ის არის ძლიერი მოწყვლადობის და კითხვებით სავსე პერიოდში.
უკეთესია მოხმარების კონტექსტის გაგება და სკოლაში წარუმატებლობის და მარტოობის ხიფათის ხაზგასმა. თქვენ შეგიძლიათ ბავშვს აჩვენოთ რომ ნარკოტიკს მიჩვევამ ბავშვს შეიძლება წაართვას არჩევანის თავისუფლება და და გაუფუჭოს მომავალი. თქვენ შეგიძლიათ შვილს შეახსენოთ რომ მოწევაზე უარის თქმით ის არ გამორიცხავს თავს ნორმისგან იმიტომ რომ ახალგაზრდათა უმრავლესობას//დაახლოებით 6-ს 10-დან// არასოდეს გაუსინჯია ნარკოტიკი.
კანაბისის ახალგაზრდება მომხმარებელი როგორც წესი ფიქრობს რომ შესძლებს მოწევას მხოლოდ საკუთარი ნების შესაბამისად და ვერ წარმოუდგენია რომ ის შეიძლება იქცეს დამღუპველი შედეგების მქონე ჩვევის მონა-მორჩილად.
არსებული პრობლემის დანახვას ხშირად სჭირდება დრო ვინაიდან დანახვა ნიშნავს აღიარებას იმისა რომ ნარკოტიკს მიჩვეული კარგავს თავისუფლებას.
პირიქით,მშობლების დახმარება მოზარდმა შეიძლება აღიქვას მისი დამოუკიდებლობის შეზღუდვად, მაგრამ დიალოგი ბავშვთან უნდა გაგრძელდეს. მშობლელმა შვილთან ერთად უნდა ეძებოს მისი უქეიფობის მიზეზი ოჯახში თუ მის გარეთ, მოზარდს სჭირდება იმის განცდა რომ მშობლები მას ყურადღებას აქცევენ,არ სტოვებენ უყურადღებოდ.
ნარკოტიკის ყოველი მიღება პოტენციურად პრობლემატურია.
ნარკოტიკის ყოველი მიღება დაბალ ასაკში შემაშფოთებელია მაშინაც როდესაც ის წარმოდგენილია ერთადერთ ცდად.
რეაგირება ყოველთვის უფრო ძნელია როდესაც ნარკოტიკის მიღება ხშირდება და როდესაც ის გავლენას ახდენს ყოველდღიურ ცხოვრებაზე.
ყურადღება უნდა მიაქციოთ ქცევის ყოველ ცვლილებას: სკოლაში ნიშნების გაუარესებას,ჩვეულებრივი დროისტარების მიმართ ინტერესის დაკარგვას,მეგობრების შეცვლას.
ნარკოტიკის რეგულარული მიღება ძვირია //დღეში ერთი ჟუანტის მწეველს ეს თვეში 130 ევრო უჯდება// და თქვენს შვილს შეიძლება ხშირად აკლდეს ჯიბის ფული,ის შეიძლება ფულს სესხულობდეს მეგობრებისგან და უარს ამბობდეს აქამდე მისი საყვარელი წიგნების,ფირფიტების და ა.შ.ყიდვაზე.
თუ ხედავთ რომ თქვენი შვილი დარჩა მარტო და ურთიერთობა ხდება კონფლიქტური კიდევ უფრო გაფრთხილდით და საშველად უხმეთ მესამე პირს... მრავალ მოზარდს უჭირს კანაბისის მოხმარების შეწყვეტა. მოწევა შეიძლება დაკავშირებული იყოს ღრმა სირთულეებთან,უქეიფობასთან ან ფსიქიურ პრობლემებთან.
ზოგ შემთხვევაში მოზარდი მშობლების დახმარებითაც ვერ იპოვის საკუთარ თავში ნარკოტიკის მიღების შეწყვეტის ძალას და ინტერესს.
მაშინ საჭირო ხდება სპეციალისტებისთვის მიმართვა.
კანაბისის მიღება შეიძლება დაკავშირებული იყოს მიღებაზე ადრინდელ ფსიქოლოგიურ პრობლემებთან //პანიკის კრიზისი,დეპრესია...// რაც ამართლებს სპეციალიზებულ კონსულტაციას. კანაბისის მომხმარებელთათვის განკუთვნილი სპეციფიური წამალი ეხლა არ არსებობს.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ასე შეიძლება გააუბედუროს ადამიანები ხანმოკლე სიამოვნების მიმნიჭებელმა ნარკოტიკმა ფრანგი სპეციალისტების თანახმად.
შარლ ბოდლერი და ჰაშიში:
შეუდარებელი "ბოროტების ყვავილების" უბედური ავტორი შარლ ბოდლერი ექსპერტის დახვეწილობით აღწერს ჰაშიშის მოყვარულის განცდებს. ადრე ის აღფრთოვანებული იყო ოპიუმით. " ჰაშიშის პოემა" და "ხელოვნური სამოთხე" ხსნიან სარკმელს სამყაროში რომელიც თავის მსხვერპლს მიათრევს საზიზღარ ჯოჯოხეთში.
« მრავალი ფიქრობს,წერდა ბოდლერი,რომ ჰაშიშით თრობა არის როგორც ჯადოსნური ქვეყანა, ოსტატური ფოკუსების დიდი თეატრი სადაც ყველაფერი გაუთვალისწინებელია და სასწაულთმოქმედი. ესაა ცრურწმენა და აბსულუტური თავგზადაბნეულობა."
"ილუზორული სამოთხის მძებნელებმა,უმეცრებმა ან ცნობისმოყვარეებმა კარგად უნდა იცოდნენ რომ ჰაშიშში აბსოლუტურად არაფერია სასწაულთმოქმედი,მასში არის მხოლოდ მეტისმეტი ნატურალურობა. ტვინი და ორგანიზმი ჰაშიშის ზემოქმედებით წარმოშობს მხოლოდ მისთვის ჩვეულებრივ,ინდივიდუალურ მოვლენებს,თუმცა უფრო მრავალრიცხოვანს,უფრო ენერგიულს,მაგრამ მუდამ თავისი წარმოშობის შესატყვისს.
ადამიანი ვერ გაექცევა განპირობებულობას თავისი ფიზიკური და მორალური ტემპერამენტით. ჰაშიში ადამიანის შთაბეჭდილებებისთვის და ფარული აზრებისთვის არის მხოლოდ ამსახველი, მასშტაბის გამზრდელი სარკე და მეტი არაფერი, მხოლოდამხოლოდ სარკე».
" ხელოვნური სამოთხის" ავტორი თავის საკუთარ გამოცდილებაზე და სხვათა გამოკითხვაზე დაყრდნობით ამაღელვებლად აღწერს " თეთრი თრობის" სამ ფაზას:
"თავიდან გიპყრობთ უცნაური,შეუკავებელი მხიარულება. უმიზეზო სიცილი რომლისაც თითქმის გრცხვენიათ მეორდება ხშირად და ცვლის გაშეშების წუთებს როდესაც ცდილობთ აზრების მოკრებას. ყველაზე უბრალო სიტყვები,ყველაზე ტრივიალური აზრები იძენს ახალ,საოცარ მნიშვნელობას.თქვენ გიკვირთ რომ მათ აქამდე ამდენად უბრალო და ბანალურ რამეებად თვლიდით..
თქვენ გადაიქეცით დემონის კერძად და მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა უაზრობაა...
ეს სიგიჟე,აფეთქებების მსგავსი მხიარულების ეს შეტევები ამ მდგომარეობაში არმყოფ ადამიანზე ტოვებს ნამდვილი სიგიჟის შთაბეჭდილებას".
მეორე ფაზა იწყება თავდაპირველი ხანმოკლე ეგზალტაციის გაქრობით.
"ჩნდება სიგრილის უცნაური გრძნობა და ზოგი გრძნობს კიდურთა ცახცახს.
ჰაშიშომანი ვარდება აპათიის მდგომარეობაში,თითქოს ორბიტებიდან გადმოსვლისთვის გამზადებული უზომოდ გადმოკარკლული თვალები,სახე ავადმყოფურად ფერმკრთალდება,ტუჩები იპრანჭება,მტანჯველი წყურვილი აშრობს პირს და წვავს ხახას. მოგუდვის გრძნობა საშინლად ძაბავს გულმკერდს და სხეული დრო და დრო თრთოლავს,უკონტროლოდ მოძრაობს,ცახცახებს ».
ჰაშიშით თრობის მესამე და ბოლო ფაზაა ჰალუცინაციები.
დროის და არსებობის თანაფარდობები მთლიანადაა დარღვეული შეგრძნებათა და აზრების მრავალფეროვნებით და ინტენსიურობით. ისე ჩანს თითქოს ერთ საათში შეიძლება ერთდროულად რამოდენიმე ადამიანის ცხოვრებით ცხოვრება..
თავში "ადამიანი, ღმერთი" ბოდლერი ეხება ჰაშიშის მორალს და თვლის რომ უმთავრესია ვიცოდეთ შხამის ზემოქმედება ადამიანის ტვინზე.
ის თვლის რომ ოპიუმის და ჰაშიშის მონობაში დიდხანს მყოფი და ამ მონობისგან განთავისუფლებული ადამიანი ჰგავს გაქცეულ ტყვეს ვინაიდან ნარკოტიკის ბორკილები უფრო ძლიერია ადამიანის შემბოჭველ სხვა ჯაჭვებზე.
ნარკოტიკის ბორკილთან შედარებით მოვალეობის და სიყვარულის ჯაჭვი მხოლოდ აბლაბუდაა.
რაც შეეხება ოპიუმის და ჰაშიშის შედარებას გამოცდილება ბოდლერს ათქმევინებს რომ თრობა ინდური კანაფით ბევრად უფრო საშიშია.
"არ ვიცი შეიძლება თუ არა დავსვათ ტოლობის ნიშანი ჰაშიშით ინტოქსიკაციის დამღუპველ შედეგებსა და ოპიუმის ათწლიანის რეჟიმის შემდეგ კრახს შორის,მაგრამ ვამტკიცებ რომ ეხლაც და მერეც ჰაშიშის შედეგები უფრო საბედისწერო იქნება. ერთი მშვიდი მაცთურის და მეორე-თავაშვებული დემონი",ამბობს ბოდლერი.
ბარემ შარლ ბოდლერის ბიოგრაფიაც:ეს ფრანგი პოეტი და მოაზროვნე დაიბადა გლეხობიდან გამოსული და ნაპოლეონის ხანაში სენატორად გამხდარი ფრანსუა ბოდლერის ოჯახში. ვაჟიშვილის დაბადებისას ის 62 წლისა იყო და ბოდლერის დედა კი სულ 27 წლისა გახლდათ.
ფრანსუა ბოდლერი მხატვარი იყო და მან შვილს ბავშვობიდან შეაყვარა ხელოვნება,ატარებდა მას მუზეუმებში და გალერეებში,აცნობდა მას თავის მეგობარ მხატვრებს. მაგრამ შარლ ბოდლერმა 6 წლის ასაკში დაკარგა მამა //ის როგორც ჩანს დაიღუპა ბრძოლაში//.
დედამისი ერთი წლის შემდეგ დაქორწინდა გენერალ ოპიკზე.
ბიჭმა ვერ ააწყო ურთიერთობა მამინაცვალთან. დედამისის აჩქარებულმა გათხოვებამ მძიმე გავლენა მოახდინა შარლის ხასიათზე და ის დედამისის და მამინაცვლის ჯინაზე ჩადიოდა ხოლმე მათთვის შოკის მომგვრელ საქციელს.
შარლი 11 წლის გახდა, ოჯახი გადავიდა ლიონში. ბიჭი მისცეს პანსიონში.1836 წელს ოპიკები დაბრუნდნენ პარიზში და შარლი შევიდა წმინდა ლიუდოვიკოს კოლეჯში საიდანაც ის გააგდეს სწავლის დამთავრებამდე ერთი წლით ადრე.
დედამისის და მამინაცვლის აზრით ლათინური კვარტალის ბოჰემის ცუდი გავლენის განმცდელი შარლი დასაჯეს იმით რომ გააგდეს ინდოეთში. მაგრამ შარლს მოენატრა სამშობლო,ინდოეთამდე არ მიცურდა და კუნძული რეუნიონიდან დაბრუნდა უკან,პარიზში.
1841 წელს მან მიიღო მემკვიდრეობის უფლება,მაგრამ მალე დაიწყო მამამისის ფულის გაფლანგვა და სასამართლოს 1844 წლის დადგენილებით მემკვიდრეობის მართვა გადაეცა დედამისს. თვითონ შარლს ამიერიდან ყოველთვიურად უნდა მიეღო მცირე თანხა ჯიბის ხარჯებისთვის.
შარლ ბოდლერმა წერა დაიწყო როდესაც მიიღო მემკვიდრეობა და დაიწყო ცხოვრება მდიდარი უსაქმურის ცხოვრებით. მისი პირველი ლექსები იბეჭდება ჟურნალში "არტისტი" 1843-1844 წლებში. ბოდლერის მსოფლმედველობის და ლიტერატურული ორიენტაციების ჩამოყალიბების პროცესში ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო 1840-ანი წლების დასასრული და 1850-ანი წლების დასაწყისი.
ბოდლერი იმ წლებში ფრანგი ინტელიგენციის ნაწილთან ერთად იზიარებდა ხალხის მრისხანებას და ილუზიებს,იბრძოდა ტახტის დამხობისთვის,ჰქონდა რესპუბლიკის უტოპიური იმედი,წინააღმდეგობას უწევდა ლუი ბონაპარტეს მიერ ძალაუფლების უზურპაციას და ბოლოს განიცადა კაპიტულაციის დამცირება და სიმწარე.
1857 წელს გამოვიდა შარლ ბოდლერის ყველაზე სახელგანთქმული კრებული "ბოროტების ყვავილები". ამ კრებულმა ისეთ შოკში ჩააგდო საზოგადოება რომ ცენზორებმა დააჯარიმეს ბოდლერი და კრებულიდან ამოაღებინეს 6 ყველაზე "უწესო" ლექსი. მაშინ ბოდლერმა დაიწყო კრიტიკოსობა და მალე მოიპოვა წარმატება და აღიარება როგორც კრიტიკოსმა. ამასთან გამოვიდა ბოდლერის კიდევ ერთი კრებული "ლექსები პროზად" რომელსაც არ მოუხდენია იმდენად დიდი გავლენა. 1860 წელს ბოდლერმა გამოაქვეყნა კრებული "პარიზის სპლინი". 1861 წელს გამოვიდა "ბოროტების ყვავილების" ავტორის მიერ გადამუშავებული და გაფართოებული მეორე გამოცემა.
იმ დროს და მრავალი წლის მანძილზე ჰაშიში ითვლებოდა საკმაოდ მოდურ პროდუქტად. თვითონ შარლ ბოდლერიც 1844-1848 წლებში დადიოდა ჟაკ-ჟოზეფ მოროს მიერ დაარსებულ "ჰაშიშინთა კლუბში" და იღებდა დავამესკს //ჰაშიშის ალჟირულ ნაირსახეობას//.
ამ ჰაშიშინთა კლუბის ცხოვრებაში აქტიურად მონაწილე ტეოფილ გოტიეს მოწმობით ბოდლერმა ექსპერიმენტების დროს ერთი ორჯერ მიიღო ჰაშიში მაგრამ არ ყოფილა მუდმივი მომხმარებელი. ბოდლერს "სძულდა აფთიაქში საყიდი და ჟილეტის ჯიბეში ჩასადები ეს ბენიერება".
შემდეგ ბოდლერი მიეჩვია ოპიუმს მაგრამ 1850-ანი წლების დასაწყისისთვის დაძლია ეს ჩვევა და დაწერა სამი დიდი წერილი თავის ფსიქოდელიურ გამოცდილებაზე რომლებმაც შეადგინეს კრებული " ხელოვნური სამოთხე"//1860//.
ბოდლერის აზრით "ღვინო აბედნიერებს ადამიანს და უღვიძებს მას სხვებთან ურთიერთობის სურვილს,ჰაშიში იზოლაციაში აქცევს ადამიანს.ღვინო განადიდებს თავისუფლებას და ჰაშიში კლავს მას".
1864 წელს ბოდლერი გაემგზავრა ბელგიაში,სადაც ბელგიური ცხოვრების სიძულვილის და ჯანმრთელობის სწრაფად გაუარესების მიუხედავად,გაატარა 2,5 წელი. ნამიურის სენ-ლუს ეკლესიაში ყოფნისას მან დაკარგა გონება და დაეცა ქვის საფეხურებზე. ის გადაიყვანეს პარიზში,დააწვინეს კლინიკაში სადაც ის გარდაიცვალა.
ბოდლერი დაკრძალეს მონპარნასის სასაფლაოზე.
Шарль Бодлер и гашиш
ШАРЛЬ БОДЛЕР
Несчастный автор несравненных «Цветов зла» поэт Шарль Бодлер описывает с утонченностью знатока похождения гашиша, ранее он воспел опиум, к которому питал чувства восхищения и уважения. «Поэма гашиша» и «Искусственный рай» открывают окно в темный мир порока, увлекающего свою жертву в омерзительный ад. «Многие полагают, — писал Бодлер, — что опьянение гашишем — не что иное, как волшебная страна, большой театр ловких фокусов, в котором все чудодейственно и непредвиденно. Это — предубеждение, абсолютная путаница».
«Пусть хорошо знают те, кто ищет иллюзорный рай, несведущие или любопытные, пишет Бодлер, что в «гашише нет ничего чудодейственного, абсолютно ничего, кроме чрезмерной натуральности. Мозг и организм, на которые действует гашиш, будут порождать лишь свои обычные, индивидуальные явления, правда, более многочисленные, более энергичные, но постоянно соответствующие своему происхождению. Человеку не избежать предопределения своего физического и морального темперамента: гашиш явится для впечатлений и сокровенных мыслей человека зеркалом, увеличивающим изображение, но всего лишь зеркалом».
Автор «Искусственного рая» дает волнующее описание, основываясь на своем собственном опыте и на ощущениях других людей, которых он опрашивал, трех последовательных фаз «белого опьянения»: «Сначала все охватывает какая-то странная, неудержимая веселость. Эти взрывы беспричинного смеха, которых почти стыдитесь, повторяются часто, сменяя минуты остолбенения, в течение которых вы тщетно пытаетесь собраться с мыслями. Самые простые слова, самые тривиальные мысли приобретают новый, причудливый смысл; вы даже удивляетесь, что до сих пор считали их столь простыми... Вы стали добычей демона, сопротивляться ему бесполезно... Это безумие, эти приступы веселья, похожие на взрывы, производят на любого человека, который не находится в подобном состоянии, впечатление настоящего помешательства».
Вторая фаза начинается с исчезновением первоначальной экзальтации, продолжающейся недолго. «Странное ощущение прохлады, которое у некоторых превращается в холодный озноб, сосредоточено главным образом в конечностях. Гашишоман впадает в состояние апатии, его непомерно вытаращенные глаза, словно готовые вылезти из орбит, лицо покрывает болезненная бледность, губы сводит судорога, мучительная жажда сушит рот и обжигает глотку. Чувство удушья вынуждает грудную клетку делать сверхчеловеческие усилия, и время от времени дрожь пронизывает тело, заставляя его производить бесконтрольные движения, содрогаться, дергаться».
Третьей и последней фазой опьянения гашишем является галлюцинация.
«Соотношения времени и существования всецело нарушены разнообразием и интенсивностью ощущений и мыслей. Кажется, за один час можно прожить целую жизнь сразу нескольких человек».
В главе «Человек, Бог» Бодлер, касаясь морали гашиша, считает, что самое важное — знать действие яда на человеческий ум. Он полагает, что человек, долгое время находившийся в кабале у опиума или гашиша и сумевший все же вырваться из нее, все равно что беглый пленник, ибо кандалы наркотика сильнее всех остальных цепей, сковывающих человека. По сравнению с ними цепи долга, любви — всего лишь паутинки.
Что же касается соотношения между опиумом и гашишем, то опыт Бодлера побуждает его горячо утверждать, что опьянение, вызываемое индийской коноплей, гораздо опаснее. «Не знаю, пишет поэт, — можно ли поставить знак равенства между гибельными последствия, имеющими место в результате интоксикации гашишем, и крахом, наступающим в результате десятилетнего режима опиума; я утверждаю, что в настоящее время и в будущем гашиш будет оказывать более роковые последствия; один — спокойный соблазнитель, другой — разнузданный демон».
Моральные опустошения, производимые гашишем, настолько велики, глубоки и опасны, что тех, кому удается вырваться невредимым, можно считать настоящими «победителями преисподней». Предупреждая читателей, что его утверждения не являются преувеличенными метафорами, Бодлер заключает: «...Возбуждающие яды представляются мне не только одним из самых ужасных и наиболее верных средств, которыми располагает дух тьмы, чтобы вербовать и порабощать достойный сожаления род человеческий, но и одним из самых совершенных его перевоплощений». Ставший жертвой демона, блуждавший ощупью в лабиринте галлюцинаций и вырвавшийся в конечном счете из цепких лап порока, Шарль Бодлер сознается потом, что гашиш — «безукоризненный инструмент сатаны», чудовище, пожирающее и разрушающее от имени несуществующего рая; «гашиш бесполезен и опасен».
02.01.2011. 19:59
Биография
Шарль Бодлер — французский поэт и критик.Родился в Париже. Его отцом был выходец из крестьян, ставший в эпоху Наполеона сенатором, Франсуа Бодлер. В год рождения сына ему исполнилось 62 года, а жене было всего 27 лет. Франсуа Бодлер был художником и с раннего детства прививал сыну любовь к искусству, водил его по музеям и галереям, знакомил со своими друзьями-художниками. Но мальчик потерял отца (видимо, погиб в битве) в тот год, когда ему исполнилось 6 лет. Год спустя мать Шарля вышла замуж за генерала Опика; отношения с отчимом у мальчика не сложились. Замужество матери наложило тяжёлый отпечаток на характер Шарля, который в отрочестве и в юности в пику мнениям отчима и матери часто совершал шокирующие общество поступки.
Когда Шарлю исполнилось 11 лет, семья перебралась в Лион, и мальчика отдали в пансион. В 1836 году Опики вернулись в Париж, и Шарль поступил в колледж Людовика Святого, откуда был изгнан всего за год до окончания. В мае 1841 года Бодлера отправили в путешествие в Индию (это было как наказание), чтобы он «избавился от дурного влияния» круга богемы Латинского квартала. Путешествие продлилось всего два месяца; до Индии Бодлер не доплыл и с острова Реюньон повернул обратно: тоска по оставленной родине заставила его вернуться в Париж. В 1841 году он вступил в право наследования, однако быстро начал проматывать отцовские деньги, и в 1844 году постановлением суда управление наследством было передано его матери, а сам Шарль отныне должен был получать ежемесячно лишь скромную сумму «на карманные расходы».
Писать он начал, когда получил наследство и стал вести жизнь богатого бездельника. Первые стихи Бодлера печатаются в 1843–1844 годах в журнале «Артист». Важнейшим моментом в процессе становления общемировоззренческих и литературных ориентаций Бодлера стали конец 1840-х и начало 1850-х годов. Судьба Бодлера в эти годы олицетворяла участь той части французской интеллигенции, которая разделила гнев и иллюзии народа, вместе с ним сражалась за свержение трона, возлагала утопические надежды на республику, сопротивлялась узурпации власти Луи Бонапартом, натолкнувшись, наконец, на горечь и унижения капитуляции. В 1857 году вышел самый известный его поэтический сборник «Цветы зла», шокировавший публику настолько, что цензоры оштрафовали Бодлера и вынудили убрать из сборника 6 наиболее «непристойных» стихотворений. Тогда Бодлер обратился к критике и на этой ниве быстро добился успеха и признания. Одновременно с первым изданием «Цветов зла» вышла и ещё одна поэтическая книга Бодлера — «Поэмы в прозе», не оставившая после себя столь значительного следа как осуждённая книга поэта. В 1860 году Бодлер опубликовал сборник «Парижский сплин», состоявший из стихотворений в прозе. В 1861 году вышло второе издание «Цветов зла», переработанное и расширенное автором.
Бодлеру принадлежит одно из наиболее внятных описаний воздействия гашиша на человеческий организм, которое на долгие годы стало эталоном для всех, кто писал о психотропных продуктах из конопли. С 1844 года по 1848 год Бодлер посещал «Клуб гашишистов», основанный Жаком-Жозефом Моро, и употреблял давамеск (алжирскую разновидность гашиша). По свидетельству Теофиля Готье, активно участвовавшего в жизни клуба, Бодлер «принял гашиш единожды или дважды в ходе экспериментов, но никогда не употреблял его постоянно. Это счастье, покупаемое в аптеке и уносимое в жилетном кармане, ему было отвратительно». Впоследствии Бодлер пристрастился к опиуму, но к началу 1850-х годов преодолел пристрастие и написал три больших статьи о своем психоделическом опыте, которые составили сборник «Искусственный рай» (1860).
В 1864 году Бодлер уехал в Бельгию, где провёл два с половиной года, несмотря на отвращение к скучной бельгийской жизни и на стремительно ухудшающееся здоровье. Будучи в церкви Сен-Лу в Намюре, Бодлер потерял сознание и упал прямо на каменные ступени. Его привезли в Париж и поместили в клинику, в которой он и скончался.
Похоронен на кладбище Монпарнас.
Библиография
1857 — Цветы зла / Les Fleurs du mal
1857 — Поэмы в прозе / Petits poèmes en prose
1860 — Парижский сплин / Le Spleen de Paris
Интересные факты
Статьи «Вино и гашиш» (1851) и «Поэма о гашише» (1858) посвящены каннабиноидам. Бодлер считал их воздействие интересным, но неприемлемым для творческой личности. По мнению Бодлера, «вино делает человека счастливым и общительным, гашиш изолирует его. Вино превозносит волю, гашиш уничтожает её». Несмотря на это, в своих статьях он выступает как объективный наблюдатель, не преувеличивая психотропные эффекты гашиша и не впадая в излишнее морализаторство; поэтому и неутешительные выводы, которые он делает из своего опыта, воспринимаются с определённой долей доверия.
No comments:
Post a Comment