რუსული წინააღმდეგობა,რუსი სოლიდარისტები-3.

რუსმა პოეტმა, სოლიდარისტმა იური გალანსკოვმა //1939 — 1972//, პატიმრობის მე-6 წლის დასასრულს 33 წლის ასაკში // გადაქანცულმა მუშაობით და საჭმლის სისტემატური უკმარისობით, რასაც ემატებოდა ტკივილები და სტრესები //ვერ გადაიტანა საჩქარო ქირურგიული ოპერაცია და გარდაიცვალა ბანაკის საავადმყოფოში// მოკლედ მოკლეს თუ დაკლეს, როგორც გენებოთ//. ის არაერთხელ დაუპატიმრებიათ გაფიცვებში თუ სხვა საპროტესტო აქციებში მონაწილეობის გამო.

 На исходе шестого года заключения он умер в больнице, не выдержав экстренной хирургической операции. Он заведомо не мог ее выдержать, будучи крайне изнурен потогонной работой (в швейном цеху), систематическим недоеданием (ему требовалась специальная, а не лагерная диета), неотступными болями, буквально сгибавшими его в три погибели, и тяжкой бессонницей на почве нервных перенапряжений, стрессов (его не раз бросали в ПКТ 1 - за участие в забастовках и других протестных акциях политзаключенных)… Ему было 33.

ვლადიმირ მილოვი ნტსის შესახებ:
ტანგოს,ვისკის და ინტელიგენტებთან საუბრების მოყვარული ანდროპოვის კგბს მიერ დივერსიულ ფაშისტურ ორგანიზაციად წოდებული ნტსის წევრი რუსი სოლიდარისტები მტკიცე ნებისყოფის ადამიანები იყვნენ, ისინი თავისი იდეალების გულისთვის მზად იყვნენ ციხეში ჩასაჯდომად და სიკვდილისთვის.

კგბს ტერორისტებმა მრავალი რუსი სოლიდარისტი მოკლეს საზღვარგარეთ. ნტსი იყო ყველაზე მასობრივი და შეკრული ოპოზიციური ორგანიზაცია საბჭოთა კავშირში //ალბათ ბალტიისპირეთის სახალხო ფრონტების ჩაუთვლელად.


ემიგრანტთა მეორე თაობის მიერ შექმნილ სახალხო-შრომით კავშირ ნტსს 1980-ანი წლების შუა ხანებისთვის ჰქონდა შეკრული და მებრძოლი ორგანიზაციული სტრუქტურა.,მნიშვნელოვანი ფინანსური რესურსები.

საზღვარგარეთ ლეგალურად და საბჭოთა კავშირში 1987 წლამდე იატაკქვეშ მოქმედი ნტსი რეალურად ტონობით ავრცელებდა სააგიტაციო პროდუქციას //მათ შორის ავრცელებდა ჰაერბურთებითაც//. გამოსცემდა ასობით წიგნს და რეგულარულ ჟურნალს "პოსევ". გერმანიის ფედერატულ რესპუბლიკაში მას ჰქონდა საკუთარი გამომცემლობაც.

ნტსის წევრებს შორის იყვნენ,მაგალითად საბჭოთა ბანაკებში დაღუპული იურიი გალანსკოვი და მწერალი ვასილი აკსიონოვი.

საბჭოთა კავშირში ეს იყო კომუნიზმთან და კომუნისტებთან შეურიგებელი ოპოზიცია.

 
ბერიას ხელქვეითი, საბჭოთა ბირთვული იარაღის შემქმნელი და ამიტომ აკადემიკოსი სახაროვისგან და მისი მიმდევრებისგან განსხვავებით რუსი სოლიდარისტები გორბაჩოვის პერესტროიკას თვლიდნენ კგბს სპეციალურ ოპერაციად და დიდად არ აქტიურობდნენ მასში.

იური გალანსკოვი

საბჭოთა კავშირში საკუთარი მოუხელთებელი ორგანიზაციის შექმნის ამოცანა რუსი სოლიდარისტების წინაშე იდგა ათწლეულების მანძოლზე. მუდმივი ძალისხმევის მიუხედავად ის დიდხანს განუხორციელებელი რჩებოდა. 1987 წლამდე რუსეთში 10-20 სოლიდარისტი თუ იყო. ჯგუფები იქმნებოდა,მაგრამ ქრებოდა ან მათ პოულობდა და შლიდა კგბ.

სტალინის შემდეგ როგორც ჩანს სულ მცირე 70 კაცი დააპატიმრეს ნტსთან კავშირის გამო.

1972 წელს ბანაკის საავადმყოფოში გარდაიცვალა იური გალანსკოვი. 1979 წელს,მრავალწლიანი პატიმრობის შემდეგ,გარდაიცვალა ბორის ევდოკიმოვი. მათი სოლიდარისტობა გაახმაურეს მხოლოდ მათი სიკვდილის შემდეგ.

1982 წელს დააპატიმრეს ვალერი სენდეროვი და ვლადისლავ ევდოკიმოვი. სასამართლოზე ორივემ თავი გამოაცხადეს ნტსის წევრებად და 1987 წელს განთავისუფლების შემდეგ იქცნენ ორგანიზაციის პირველ ღია წევრებად რუსეთში. მათი განთავისუფლების შემდეგ სოლიდარისტთა რაოდენობა რუსეთში სწრაფად გაიზარდა. 1991 წელს რუსეთში 230 სოლიდარისტი იყო.

მნიშვნელოვანი მოვლენა მოხდა ლენინგრადში სტადიონზე "ლოკომოტივი" 1988 წლის 7 ოქტომბერს, რუსმა სოლიდარისტმა როსტისლავ ევდოკიმოვმა და მისმა თანამოაზრეებმა პირველად კომუნისტების მიერ დაპყრობილ ტერიტორიაზე აღმართეს რუსული სამფერა დროშა. ეს ინიციატივა სხვა ქალაქებში გავრცელდა როგორც დემოკრატიული ძალების სიმბოლო და 1991 წლის 22 აგვისტოს ის აღიარეს სახელმწიფო დროშად.

არაა შემთხვევითი რომ თანამედროვე დროშა რუსეთში ჩაიტანეს სწორედ ისტორიული რუსეთის მემკვიდრე რუსმა სოლიდარისტებმა. ამ დროშით ისინი მრავალი ათწლეულის მანძილზე გამოდიოდნენ საზღვარგარეთ.

1980-ან წლებში ნტსი საზღვარგარეთ მოღვაწეობდა პოლონეთში//საბჭოთა აგრესიის შემთხვევისთვის// და ავღანეთში //საბჭოთა ტყვეების გადასარჩენად//.

რუსმა სოლიდარისტებმა 1980-ანი წლებიდან შეიმუშავეს დოკუმენტთა სერია რომელიც გამოხატავდა საბჭოთა პოლიტიკის ალტერნატივას//კლასობრივი მიდგომის უარყოფა,საბაზრო ეკონომიკაზე გადასვლა,სამართლებრივი სახელმწიფოს შექმნა. 1987 წელს ნტსის საბჭომ მოიწონა განმაზოგადოებელი დოკუმენტი "გზა მომავლის რუსეთისკენ".

არავინაა უშეცდომო და სოლიდარისტებიც რა თქმა უნდა დრო და დრო უშვებდნენ შეცდომებს,საკმაოდ სერიოზულებსაც. მაგრამ რუს სოლიდარისტთა კავშირი იყო პრინციპულ,შეუპოვარ,თავის ქვეყანაში შეყვარებულ,მის დამფასებელ თავისუფალ ადამიანთა კავშირი და დღეს ამით შემოვიფარგლოთ.
 
ეს დიდი ღირსებებია და ადამიანთა სულმოკლეობაზე და არასრულყოფილებაზე საუბარი ამჯერად სხვა დროისთვის გადავდოთ და სხვას დავუთმოთ.

დღეს და უმთავრესად ჯობია ღირსეულ ადამიანთა ღირსებების გახსენება.
//გაგრძელება და დასასრული იქნება//.

---------------------------------------------------------------------

 Членами НТС, который иначе как «диверсионной фашистской организацией», в СССР не именовался, были люди несгибаемой воли, готовые не только на тюрьму, но и на смерть ради своих идеалов. Многие из них, кстати, и были убиты террористами КГБ за рубежом. НТС был самой массовой и сплоченной оппозиционной организацией в СССР (не считая, наверное, лишь Прибалтики). Созданный эмигрантами второго поколения, НТС к середине 1980-х имел сплоченную и боевую организационную структуру, значительные финансовые ресурсы. Действуя за рубежом легально, а в СССР до 1987 г. подпольно, НТС распространял реально тонны агитационной продукции (печатавшейся за рубежом и подпольно доставлявшейся в СССР, в частности, на воздушных шарах), издавал сотни книг и регулярный журнал «Посев», имел собственные офисные помещения и даже издательство в собственности в ФРГ, наладил хороший сбор средств. Членами НТС были, к примеру, такие люди, как погибший в советских лагерях диссидент Юрий Галансков, или писатель Василий Аксенов.По сути, в Советском Союзе НТС играл ту же непримиримую роль, что и внесистемная оппозиция в сегодняшней России. Эту оппозицию в политику не допускали, всячески преследовали, но, несмотря на все трудности, она продолжала организованную борьбу с советским режимом.
В конце 1980-х преследование НТС на территории СССР было де-факто прекращено, и организация получила возможность вести официальную деятельность в стране.
И что?
Организация полностью погубила себя, самоустранившись от участия в приоткрывшейся официальной политике. НТСовцы считали перестройку спецоперацией КГБ, и заняли сектантскую позицию неучастия в выборах народных депутатов СССР и РСФСР, ссылаясь на их недемократичность. И действительно, те выборы сложно было назвать демократическими – к примеру, для выдвижения кандидата требовалось согласие трудового коллектива или общественной организации, а все предприятия были государственными, а организации – вроде ВЛКСМ или ВЦСПС. Многие оппозиционеры получали отказ в регистрации.

ОТ ПОДПОЛЬЯ К ОТКРЫТОЙ ОРГАНИЗАЦИИ

Задача построения собственной, неуловимой организации в СССР десятилетиями стояла перед НТС. И столь же долго оказывалась невыполнимой, несмотря на постоянные усилия. Реальное число членов Союза в России до 1987 года оставалось в рамках 10-20 человек. Возникали группы, но продержавшись несколько лет, либо затухали, либо раскрывались КГБ. По-видимому, не менее 70 человек было в послесталинские годы осуждено за связь с НТС. В 1972 году в лагерной больнице скончался Юрий Галансков, в 1979 дома, после многих лет заключения, – Борис Евдокимов. Членство обоих в НТС было предано гласности после их смерти.

В 1982 году последовал арест Валерия Сендерова и Ростислава Евдокимова; на суде оба объявили себя членами НТС и таким образом, выйдя на свободу в 1987 году, стали первыми открытыми членами организации в России. После их освобождения число членов стало быстро расти: с 1988 по1991 год оно увеличилось с 22 до 230 человек.

Знаковое событие произошло в Ленинграде на стадионе “Локомотив” 7 октября 1988 г. Член НТС Ростислав Евдокимов и его единомышленники впервые на подвластной коммунистам территории подняли российский трехцветный флаг. Эта инициатива распространилась по другим городам как символ демократических сил, и 22 августа 1991 года триколор был признан флагом государственным. Не случайно именно НТС, хранивший преемственность от России исторической, принес в Россию современный флаг, под которым выступал долгие десятилетия в Зарубежье и даже в короткие моменты под оккупацией во время войны.

В 1980-е годы за границей НТС развил деятельность в Польше (на случай советского вторжения) и в Афганистане (для спасения советских военнопленных); с 1980 года разработал серию документов, рисующих “альтернативы советской политике”. Документы касались сферы международной (отказ от классового подхода), экономической (переход к рынку) и правовой (принципы правового государства). В 1987 г. Совет НТС одобрил обобщающий документ “Путь к будущей России”.