იმპერატორი საგა, რომელიც ყველაფერთან ერთად სახელგანთქმული პოეტი და
კალიგრაფიც იყო, სულაც არ ყოფილა საბჭოთა დემოკრატი და მან სწორედ ამიტომ
მოახერხა დიდებული და ლამაზი ტრადიციის შექმნა.
ჩვენს შორის უცხო არაა, ყველანი ძმები ვართ აყვავებული ალუბლის ქვეშ
//კობაიასი ისსა//.
ცვალებად სამყაროში გაზაფხულის დადგომისას მე ისევ ვტკბები ყვავილებით.
კიდევ რა უნდა გინდოდეს? სიცოცხლე მართლაც მშვენიერია!
//მოტოორი ნორინაგა//. ყვავილებით ტკბობა იაპონური ეროვნული ტრადიციაა.
ხანამი-აყვავებული ალუბლის, საკურას დღესასწაული.
თანამედროვეობის გიჟურ და წონასწორობიდან გამომყვან რიტმში ჩათრეული იაპონელები ამითაც ახერხებენ ადამიანობის შენარჩუნებას.
გიჟურ თანამედროვეობაში ჩათრეულ იაპონიაში ადამიანის ცხოვრების ყველა სფერო სავსეა უთანამედროვესი მაღალი ტექნოლოგიებით.
მაგრამ პერიოდულად დგება დრო როდესაც იაპონელები სწყდებიან ასეთ თანამედროვეობას და წუთით ჩერდებიან რათა დატკბნენ ულამაზესი სანახაობით, ალუბლის, საკურას ყვავილობით.
ყვავილებით ტკბობა იაპონური ეროვნული ტრადიციაა. ყვავილების ამ მსვლელობას იწყებს იაპონური ქლიავი უმე. პირველი ხანამი ხდება თებერვლის ბოლოს-მარტის დასაწყისში სიძუოკას//ატამი,იუგავარა// პრეფექტურაში. უმეს ყვავილობის ნახვა შეიძლება სხვა რაიონებშიც მაგრამ სახელგანთქმულია სწორედ ხანამი იუგავარაში ან ოდავარაში//პრეფექტურა კანაგავა//.
ხანამი ძალიან ხანმოკლე სიამოვნებაა,გრძელდება დაახლოებით 7-10 დღე და შემდეგ ფოთლები ცვივა.
უმეს შემდეგ ყვავის ალუბალი საკურა. უკვე მარტის დასაწყისში ტელევიზიით უკვე იტყობინებიან იმის შესახებ თუ როდის ყვავის საკურა ყოველ ცალკე რაიონში. ტოკიოში ეს ჩვეულებრივ აპრილის დასაწყისია. იტყობინებიან აგრეთვე ყოველ პარკში ხეების რაოდენობის შესახებ/. ტოკიოში ხანამის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილია ეროვნული პარკი სინძიუკუგენ, რომელშიც იზრდება საკურას 75 სახეობის 1500 ხე//. მას მოყვება ტოკიოს ყველაზე დიდი საქალაქო პარკი უენო,რომლის ფართობიხაა 626 000 კვადრატული მეტრი. მასში იზრდება 1100 ხე. არანაკლებ ცნობილია პარკი სუმიდა რომელშიც იზრდება 400-ოდე ხე. მათ ქვეშ დაყენებულია უნიკალური განათება.
არის სხვა ყვავილების//შროშანის,მზესუმზირის,მიხაკის,ტიტების...//ხანამიც.
მათი ყვავილობის დროზე იტყობინებიან საგანგებო ჟურნალები და ტელე- და რადიოგადაცემები.
საკურას ყვავილობაზე წერს ცნობილი რუსი ჟურნალისტი და მწერალი ვსევოლოდ ოვჩინიკოვი თავის წიგნში "საკურას ტოტი" :
საკურას ყვავილობის დროს პარკებში და ბაღებში შლიან კარვებს სადაც ყიდიან საჭმელ-სასმელს და სათამაშოებს ბავშვებისთვის.
ამ დღეებში ყველგან,როგორც დასვენების ისე სამუშაო დღეებში,პარკებში აყვავებული ხეების ქვეშ პიკნიკის მოსაწყობად მიდის მრავალი ადამიანი. დასვენების დღეების წინ ადგილებს საიდანაც იშლება ლამაზი ხედი ხშირად ღამიდან იკავებენ და შერჩეული ხის ქვეშ შლიან პლასტიკის საფენებს.
საკურათი ტკბობა შეიძლება დღისითაც და ღამითაც. ამისთვის მუნიციპალიტეტები ხეების ქვეშ წინასწარ აყენებენ საკურას ნაზი ფერის ხაზგამსმელ განათებას.
საკურას ყვავილები გაშლიდან მალე ცვივა და იაპონელები მათ თვლიან მშვენიერისადმი თავისი დამოკიდებულების სიმბოლოდ.
ლამაზის სილამაზის აღქმა შეიძლება მხოლოდ იმიტომ სილამაზე ხანმოკლე და სწრაფად წარმავალია და ქრება ჩვეულებრივ ყოველდღიურობად გადაქცევამდე.
აყვავებული ალუბლით,საკურით ტკბობის ტრადიცია იაპონიაში გაჩნდა მე-7 საუკუნეში.
იმპერატორი საგა რომელიც ყველაფერთან ერთად სახელგანთქმული პოეტი და კალიგრაფიც იყო ატარებდა საკურათი ტკბობის დღესასწაულებს. ეს იყო აყვავებული ხეების ქვეშ გამართული პიკნიკები.
ამ დროს დაიწერა იაპონური ალუბლის მშვენიერი და დახვეწილი ყვავილების განმადიდებელი ლექსები.
სუსტ და მყიფე ყვავილებში ხედავდნენ ცვალებადი,ეფემერული და სწრაფად წარმავალი სიცოცხლის მეტაფორას.
სწორედ ეს იქცა ხანამის დასაწყისად.
თავიდან ხანამი იყო მთის ქლიავის ყვავილობის დღესასწაული. ეს ალბათ მოხდა იმიტომ რომ ქლიავი საკურაზე უფრო ადრე ყვავის და ამიტომ დროით პირველი ხდება აღორძინებული სიცოცხლის განსახიერებად.
მაგრამ ამ პირველობას შეიძლება ჰქონოდა სხვა მიზეზიც. ჩინეთიდან შეტანილი უმე დიდი ხნის მანძილზე ითვლებოდა ჩინური კულტურის ერთ-ერთ სიმბოლოდ. ადრეული ხანის იაპონური საზოგადოების განათლებული ფენები ბაძავდნენ ჩინურ ტრადიციებს.
შემდეგ ქლიავს დაემატა საკურა და სხვა ყვავილები.
საკურას პირველობა კი დამკვიდრდა მეცხრე საუკუნის ბოლოს როდესაც იაპონური საზოგადოება ცდილობდა ეროვნული თვითმყოფადობის დამკვიდრებას.
 |
//კობაიასი ისსა//.
ცვალებად სამყაროში გაზაფხულის დადგომისას მე ისევ ვტკბები ყვავილებით.
კიდევ რა უნდა გინდოდეს? სიცოცხლე მართლაც მშვენიერია!
//მოტოორი ნორინაგა//. ყვავილებით ტკბობა იაპონური ეროვნული ტრადიციაა.
ხანამი-აყვავებული ალუბლის, საკურას დღესასწაული.
თანამედროვეობის გიჟურ და წონასწორობიდან გამომყვან რიტმში ჩათრეული იაპონელები ამითაც ახერხებენ ადამიანობის შენარჩუნებას.
გიჟურ თანამედროვეობაში ჩათრეულ იაპონიაში ადამიანის ცხოვრების ყველა სფერო სავსეა უთანამედროვესი მაღალი ტექნოლოგიებით.
მაგრამ პერიოდულად დგება დრო როდესაც იაპონელები სწყდებიან ასეთ თანამედროვეობას და წუთით ჩერდებიან რათა დატკბნენ ულამაზესი სანახაობით, ალუბლის, საკურას ყვავილობით.
ყვავილებით ტკბობა იაპონური ეროვნული ტრადიციაა. ყვავილების ამ მსვლელობას იწყებს იაპონური ქლიავი უმე. პირველი ხანამი ხდება თებერვლის ბოლოს-მარტის დასაწყისში სიძუოკას//ატამი,იუგავარა// პრეფექტურაში. უმეს ყვავილობის ნახვა შეიძლება სხვა რაიონებშიც მაგრამ სახელგანთქმულია სწორედ ხანამი იუგავარაში ან ოდავარაში//პრეფექტურა კანაგავა//.
 |
უმეს შემდეგ ყვავის ალუბალი საკურა. უკვე მარტის დასაწყისში ტელევიზიით უკვე იტყობინებიან იმის შესახებ თუ როდის ყვავის საკურა ყოველ ცალკე რაიონში. ტოკიოში ეს ჩვეულებრივ აპრილის დასაწყისია. იტყობინებიან აგრეთვე ყოველ პარკში ხეების რაოდენობის შესახებ/. ტოკიოში ხანამის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილია ეროვნული პარკი სინძიუკუგენ, რომელშიც იზრდება საკურას 75 სახეობის 1500 ხე//. მას მოყვება ტოკიოს ყველაზე დიდი საქალაქო პარკი უენო,რომლის ფართობიხაა 626 000 კვადრატული მეტრი. მასში იზრდება 1100 ხე. არანაკლებ ცნობილია პარკი სუმიდა რომელშიც იზრდება 400-ოდე ხე. მათ ქვეშ დაყენებულია უნიკალური განათება.
არის სხვა ყვავილების//შროშანის,მზესუმზირის,მიხაკის,ტიტების...//ხანამიც.
მათი ყვავილობის დროზე იტყობინებიან საგანგებო ჟურნალები და ტელე- და რადიოგადაცემები.
საკურას ყვავილობაზე წერს ცნობილი რუსი ჟურნალისტი და მწერალი ვსევოლოდ ოვჩინიკოვი თავის წიგნში "საკურას ტოტი" :
 |
ამ დღეებში ყველგან,როგორც დასვენების ისე სამუშაო დღეებში,პარკებში აყვავებული ხეების ქვეშ პიკნიკის მოსაწყობად მიდის მრავალი ადამიანი. დასვენების დღეების წინ ადგილებს საიდანაც იშლება ლამაზი ხედი ხშირად ღამიდან იკავებენ და შერჩეული ხის ქვეშ შლიან პლასტიკის საფენებს.
საკურათი ტკბობა შეიძლება დღისითაც და ღამითაც. ამისთვის მუნიციპალიტეტები ხეების ქვეშ წინასწარ აყენებენ საკურას ნაზი ფერის ხაზგამსმელ განათებას.
საკურას ყვავილები გაშლიდან მალე ცვივა და იაპონელები მათ თვლიან მშვენიერისადმი თავისი დამოკიდებულების სიმბოლოდ.
ლამაზის სილამაზის აღქმა შეიძლება მხოლოდ იმიტომ სილამაზე ხანმოკლე და სწრაფად წარმავალია და ქრება ჩვეულებრივ ყოველდღიურობად გადაქცევამდე.
აყვავებული ალუბლით,საკურით ტკბობის ტრადიცია იაპონიაში გაჩნდა მე-7 საუკუნეში.
იმპერატორი საგა რომელიც ყველაფერთან ერთად სახელგანთქმული პოეტი და კალიგრაფიც იყო ატარებდა საკურათი ტკბობის დღესასწაულებს. ეს იყო აყვავებული ხეების ქვეშ გამართული პიკნიკები.
ამ დროს დაიწერა იაპონური ალუბლის მშვენიერი და დახვეწილი ყვავილების განმადიდებელი ლექსები.
სუსტ და მყიფე ყვავილებში ხედავდნენ ცვალებადი,ეფემერული და სწრაფად წარმავალი სიცოცხლის მეტაფორას.
სწორედ ეს იქცა ხანამის დასაწყისად.
თავიდან ხანამი იყო მთის ქლიავის ყვავილობის დღესასწაული. ეს ალბათ მოხდა იმიტომ რომ ქლიავი საკურაზე უფრო ადრე ყვავის და ამიტომ დროით პირველი ხდება აღორძინებული სიცოცხლის განსახიერებად.
მაგრამ ამ პირველობას შეიძლება ჰქონოდა სხვა მიზეზიც. ჩინეთიდან შეტანილი უმე დიდი ხნის მანძილზე ითვლებოდა ჩინური კულტურის ერთ-ერთ სიმბოლოდ. ადრეული ხანის იაპონური საზოგადოების განათლებული ფენები ბაძავდნენ ჩინურ ტრადიციებს.
შემდეგ ქლიავს დაემატა საკურა და სხვა ყვავილები.
საკურას პირველობა კი დამკვიდრდა მეცხრე საუკუნის ბოლოს როდესაც იაპონური საზოგადოება ცდილობდა ეროვნული თვითმყოფადობის დამკვიდრებას.
დღეს ხანამი ეძღვნება საკურას,მაგრამ მრავალი ადამიანი დღესაც ხანამის უძღვნის საკურაზე არანაკლებად ლამაზად აყვავებულ ქლიავს.
დროთა მანძილზე დღესასწაულის აღნიშნვა დაიწყეს სხვა წოდებების წარმომადგენლებმაც. საკურა დიდ როლს ასრულებდა იაპონელ გლეხთა ცხოვრებაში. მისი აყვავება ნიშნავდა რომ ნიადაგი და ჰაერი საკმარისად გათბა და ამ დროს დარგული ბრინჯი მოიწევს კარგ მოსავალს.
ამიტომ ყოველ სოფელში იდგა საკურას რამოდენიმე ხე და მათთან მიჰქონდათ რიტუალური ძღვენი.
ფეოდალიზმის ხანაში საკურა იქცა სამურაითა და მათი ცხოვრების წესის და ღირსების კოდექსი ბუშიდოს სიმბოლოდ.
საკურას ყვავილები არ ხმება ტოტებზე. ისინი ცვივა ცოცხალი და ამიტომ განასახიერებენ სიმტკიცეს და სიწმინდეს,სამურაითა უდეალს.
დღესასწაული ხანამი განსაკუთრებით პოპულარული იყო ტოკუგავას ხანაში როდესაც ხელისუფლებამ იაპონელი ერის ტრადიციათა განსამტკიცებლად ბრძანა საკურას ყველგან დარგვა.
მაშინ ხანამის არისტოკრატიული ტრადიცია საბოლოოდ გადაიქცა საერთოეროვნულ ტრადიციად.
სეგუნთა ძალაუფლების დამხობასთან და 1868 წელს მონარქიის აღორძინებასთან ერთად საკურა ჩათვალეს ფეოდალიზმის სიმბოლოდ და დაიწყეს მისი ყველგან გაჩეხვა,მაგრამ მყარი ტრადიციის ამოძირკვა ვერ მოხერხდა და ის მალე აღორძინდა.
_________________
, любование цветами) — японская национальная традиция любования цветами. Начинает это шествие цветов умэ (японская слива). Первое ханами происходит в конце февраля — начале марта в префектуре Сидзуока (Атами, Югавара). Можно наблюдать цветение умэ и в других районах, но знаменито именно ханами в Югаваре или Одаваре (префектура Канагава).
Ханами — очень кратковременное удовольствие, длится около 7-10 дней, а затем лепестки опадают. После умэ цветёт сакура. По телевидению уже в начале марта сообщают сроки цветения сакуры в каждом отдельно взятом районе, в Токио это обычно начало апреля, а также информируют о количестве деревьев в каждом из парков (одним из самых знаменитых парков является парк Уэно). Одно из самых известных мест ханами в Токио — национальный парк Синдзюкугёэн, в котором растут 1500 деревьев сакуры 75 видов. За ним следует парк Уэно, самый большой городской парк Токио площадью в 626 тыс. квадратных метров, в котором растут 1100 деревьев. Не менее известен парк Сумида, в котором растут около 400 деревьев и под ними установлена уникальная подсветка.
Есть и ханами других цветов: ландыша, подсолнуха, гвоздики, космеи, тюльпанов. О времени их цветения сообщают специальные журналы и передачи на радио и телевидении.
Служащие фирм в день ханами идут в парк и проводят рабочее время на воздухе в окружении начальника и сослуживцев.
О цветении сакуры пишет в своей книге «Ветка сакуры» Всеволод Овчинников:
Жизнь в Японии не стоит на месте. Но и в стране, где высокими технологиями насыщены все сферы жизни человека, наступает время, когда японцы на миг останавливаются, замирают, чтобы насладиться потрясающим по красоте зрелищем — цветением сакуры. В парках и скверах с началом цветения сакуры устанавливают палатки, продающие разнообразную снедь и напитки, игрушки для детей. В эти дни повсеместно — и в выходные, и в будни — в парки приходит множество желающих провести небольшой пикник под цветущими деревьями. Накануне выходных места, откуда открывается красивый вид, часто занимают ещё с ночи, расстилая под облюбованным деревом пластиковые коврики. Сакурой можно любоваться не только днем, но и ночью. Для этого муниципалитеты стараются заранее установить подсветку под деревья, оттеняющую нежный цвет сакуры. В парках и садах под деревьями устанавливают маленькие фонарики под названием «райт-аппу», которые освещают их снизу, а также высокие фонари из рисовой бумаги «васи», свет от которых мягко падает на цветы. Ночное ханами называется ёдзакура (яп. 夜桜 ёдзакура?, «ночная сакура»). Цветы сакуры, которые опадают, едва успев раскрыться, японцы считают символом своего отношения к прекрасному: воспринять красивое как таковое можно только потому, что красота недолговечна и мимолётна и исчезает до того, как успеет превратиться в нечто привычное и будничное
Ханами – праздник цветущей сакуры
Японцы – люди очень традиционные, каждому времени года, каждому сезонному изменению в природе, у них соответствуют свои обычаи, праздники, блюда. Одно из красивейших времен года, любимейший праздник, известный широко за пределами страны – это цветение сакуры.
Вообще, ханами (яп. 花見) означает любование цветами. Начинает это шествие цветов умэ (японская слива, напоминающая нашу алычу). Первое ханами происходит в конце февраля — начале марта в префектуре Сидзуока (Атами, Югавара). Можно наблюдать цветение умэ и в других районах, но знаменито именно ханами в Югаваре или Одаваре (префектура Канагава). Ханами очень кратковременное удовольствие, длится около 7-10 дней, а затем лепестки опадают, а эстафету у японской сливы принимает фаворит японских цветов сакура.
Традиция любования цветущей сакурой появилась в Японии в VII веке. Во времена императора Сага, знаменитого поэта и каллиграфа, при императорском дворце в Киото стали проводить праздники любования сакурой, представляющие собой пикники под цветущими деревьями. В этот период были написаны поэмы, восхваляющие прекрасные изящные цветы японской вишни, в хрупких цветах видели метафору самой жизни: ее непостоянство, эфемерность и быстротечность. Это и стало началом ханами.
Хотя изначально, вообще-то, ханами посвящали цветению горной сливы. Возможно потому, что слива начинает цвести раньше сакуры и тем самым становится первым по времени воплощением возрождающейся жизни. Но у первенства горной сливы могла быть и другая причина. Умэ завезена в Японию из Китая, и долгое время считалась одним из символов китайской культуры, чьи традиции были образцом для образованных слоёв японского общества ранней эпохи. Потом к сливе присоединилась сакура, потом – другие цветы. Первенство же сакуры в последующем связано с общим поворотом японского общества в конце девятого века в сторону обретения национальной самобытности. В 894 году в Японии была упразднена практика отправки посланников в Китай, к императорскому двору, и с тех пор начался процесс ослабления зависимости от влияния китайской культуры. В настоящее время ханами посвящено сакуре, но многие почитатели и сейчас в первую очередь посвящают ханами сливе, цветущей не менее красиво, чем сакура : от белого до тёмно-розового цвета.
Со временем праздник стали отмечать и простые люди, ведь сакура играла большую роль в жизни японских крестьян: ее цветение говорило о том, что почва и воздух достаточно прогрелись, и рис, посаженный в это время, даст хороший урожай. Поэтому несколько деревьев сакуры росло в каждой деревне и для них совершались ритуальные подношения. В период феодализма в Японии цветущая сакура стала символом самураев и кода, в
соответствии с которым они вели свою жизнь – цветы сакуры не вянут на дереве, а
опадают свежими, воплощая стойкость и чистоту. Особый расцвет ханами связан с эпохой Токугава, когда власти приказали сажать сакуру в Японии повсеместно, с целью укрепления традиций японской нации. Тогда ханами из аристократической традиции окончательно превратилось в общенародную. С падением власти сёгунов и реставрацией монархии в 1868 году сакуру сочли символом феодализма и стали повсеместно вырубать, но вырубить устоявшуюся традицию не удалось, и вскоре она снова возродилась.
Сакура является национальным символом Японии, а ее цветы считаются олицетворением человеческой жизни и воплощением красоты японских женщин. Со времён Мэйдзи изображение сакуры находится на головных уборах учащихся и военных, как показатель
ранга. В настоящее время используется на гербах полиции и вооружённых сил Японии, а во времена Второй мировой войны его изображали на самолетах, на которых летали
камикадзе, – чтобы воодушевлять пилотов. Правительство пропагандировало среди
населения мнение, что души погибших перевоплощаются в цветах сакуры. Сейчас
цветы сакуры украшают монету достоинством в 100 иен.
27 марта, начиная с 4-го года Хэйсэй (1992) общественной организацией «Общество Японской Сакуры» введён Праздник Цветения Сакуры. Этот праздник проходит во всех районах Японии, время проведения зависит от времени цветения сакуры. Метеорологические агентства и СМИ каждый год четко следят за началом сезона цветения сакуры и сообщают о нем как о событии государственной важности. Официальное открытие сезона цветения проходит в центральном парке Синдзюку в Токио, в котором растут 1500 деревьев сакуры 75 видов, в присутствии императорской четы. Люди продолжают традицию празднования ханами, собираясь вместе под цветущими деревьями. Иногда пикники длятся до поздней ночи, когда деревья подсвечивают специальными фонариками из рисовой бумаги.
Желающих полюбоваться цветами так много, что места для всех не хватает и существуют специальные фирмы, сотрудники которых ранним утром занимают под цветущими сакурами места для своих клиентов.
В этом году несколько дней назад зацвела сакура на Сикоку и Кюсю, а сегодня – в Киото и Токио. Полное цветение ожидается через 6-10 дней, в зависимости от того какая будет погода в эти дни. Так что фестиваль цветения сакуры, сакура мацури, можно считать официально открытым!
No comments:
Post a Comment