http://www.priroda.su/item/2272
Жизнь в городах нас сводит с ума20.07.11Раздел: Человек Автор: Alexey
ქალაქებში ცხოვრება აგიჟებს
ქალაქის მცხოვრებნი უფრო ხშირად ავადმყოფობენ ავადმყოფობათა გარკვეული სახეობებით //გასუქება,სუნთქვის ორგანოთა დაავადებები, ფსიქიური ავადმყოფობები//. უფრო დაწვრილებით შევჩერდებით სწორედ ფსიქიურ ავადმყოფობებზე.
ზოგი მეცნიერის გამოკვლევა გვიჩვენებს რომ ქალაქელებში ფსიქიურ დაავადებათა გაჩენის საფრთხე 21 პროცენტით მეტია და განწყობის გაუარესების საფრთხე 39 პროცენტით უფრო მეტია ვიდრე სოფლელებში. სოფელში დაბადებულთა და გაზრდილთა და ქალაქში შემდეგ გადასახლებულთა შორის შიზოფრენიით დაავადების საფრთხე ორჯერ უფრო მეტია ვიდრე ქალაქში დაბადებულთა შორის. დადგენილია რომ ქალაქში გატარებული ბავშვობა და ცხოვრება გარკვეულ გავლენას ახდენს თავის ტვინის ქერქის სტრესულ აქტივობაზე. თანაც ამ სტრესული აქტივობის მაღალი დონე შეიძლება შენარჩუნებული იყოს ადამიანის ქალაქიდან წასვლის შემდეგაც.
ეს არცაა გასაკვირი. ადამიანის განვითარება და არსებობა ხდებოდა ბუნების წიაღში და ბეტონის ჯუნგლებში ადამიანების დასახლდნენ სულ ეხლახანს.
სუფთა,ყვავილების და ბალახების სურნელით სავსე ჰაერი.ლამაზი პეიზაჟები,ჩიტების დამამშვიდებელი ჟღურტული გაქრა და ყოველივე ამის ადგილი უეცრად დაიკავა რუხმა.ბგერების კაკოფონიით.ტოქსიკური გაზებით და ადამიანთა ბრბოებით სავსე გარემომ.
ამ მოკლე ხანში ადამიანი უბრალოდ ვერ მოახერხებდა არსებობის ამ ახალ გარემოსთან ადაპტაციას. ამის შედეგად ქალაქში,არსებობის ამ უცხო გარემოში ადამიანი ცხოვრობს მუდმივი სტრესის მდგომარეობაში. სტრესი იწვევს არსებობის ახალ გარემოში გადარჩენისთვის აუცილებელი ადაპტაციების გაჩენას, მაგრამ ამ ადაპტაციების შემუშავებამდე გადის დიდი დრო. საინტერესოა თუ როგორი იქნება Homo Urbanicus ათობით და ასობით ათასი წლის შემდეგ.
ეხლა ადამიანთა ბრბოებზე: პირველყოფილ ადამიანთა საზოგადოებების წევრთა რაოდენობა ძნელად თუ აჭარბებდა 230 ადამიანს//დონბარის რიცხვი ჰომო საპიენსის სახეობისთვის რომელიც ახასიათებს ინტელექტუალურ უნარებს და უდრის მუდმივი კავშირების რაოდენობას საშუალოდ არის 150//. ამ რაოდენობის ზრდის შემდეგ საზოგადოებები იშლებოდა. ადამიანს არ შეუძლია მეტისმეტად ბევრი სოციალური კავშირის გააზრებულად შენარჩუნება//დამახსოვრება იმისა თუ ვისთან რა საქმე აკავშირებს და ა.შ/].//. ადამიანის ტვინს უბრალოდ არ შეუძლია ამდენად უზომო ინფორმაციის მუდმივად გადამუშავება და ესაა ხიფათებით სავსე სამყაროში ენერგიის გაუმართლებელი ხარჯვა. ეხლა წარმოიდგინეთ მეგაპოლისის მკვიდრი რომელიც მისეირნობს ტროტუარზე და ხვდება მისკენ მიმავალ ადამიანთა ბრბოებს.
//მთარგმნელის შენიშვნა-ნორმალურ საზოგადოებებში ამიტომ დიდ ქალაქებშიც აშენებდნენ ბუნების ხშირად არც ისე პატარა ოაზისებს, ბაღებს, სკვერებს, პარკებს, სადაც ადამიანს შეეძლო შეჩერება.ცოტა უფრო სუფთა ჰაერის ჩაყლაპვა, ჩიტუნების ჟღურტულის და წყაროს რაკრაკის მოსმენა,ყვავილების და პეპლების ცქერით დატკბობა,მოკლედ ღმერთის მიერ შექმნილი მშვენიერი სამყაროს ფრანგმემტით დატკბობა ამ წუთისოფლის ამაოებაზე და მშვენიერი სამყაროს შემოქმედის სიდიადეზე დაფიქრება. ეს ასვენებდა, აჯანსაღებდა ადამიანებს და მათ საზოგადოებებს.
Жизнь в городах нас сводит с ума20.07.11Раздел: Человек Автор: Alexey
 |
| Homo Urbanicus. |
დედამიწის მკვიდრთა 50 პროცენტი უკვე ცხოვრობს ქალაქებში და 2050-ან წლებში "ქვის ჯუნგლებში" იცხოვრებს ჩვენი პლანეტის მცხოვრებთა 70 პროცენტი.
ქალაქები Homo sapiens-ს აძლევენ მრავალ უპირატესობას. უკეთეს სამედიცინო მომსახურებას, განათლებას, ფინანსურ კეთილდღეობას. ცხოვრება ქალაქებში უფრო ენერგოეფექტურია.
მაგრამ ყველაფერს ამქვეყნად აქვს თავისი დადებითი და უარყოფითი მხარეები და ყოველთვის გვიხდება რაღაცის მსხვერპლად გაღება. ქალაქებში ცხოვრებაც არაა გამონაკლისი.
ქალაქები Homo sapiens-ს აძლევენ მრავალ უპირატესობას. უკეთეს სამედიცინო მომსახურებას, განათლებას, ფინანსურ კეთილდღეობას. ცხოვრება ქალაქებში უფრო ენერგოეფექტურია.
მაგრამ ყველაფერს ამქვეყნად აქვს თავისი დადებითი და უარყოფითი მხარეები და ყოველთვის გვიხდება რაღაცის მსხვერპლად გაღება. ქალაქებში ცხოვრებაც არაა გამონაკლისი.
ქალაქის მცხოვრებნი უფრო ხშირად ავადმყოფობენ ავადმყოფობათა გარკვეული სახეობებით //გასუქება,სუნთქვის ორგანოთა დაავადებები, ფსიქიური ავადმყოფობები//. უფრო დაწვრილებით შევჩერდებით სწორედ ფსიქიურ ავადმყოფობებზე.
ზოგი მეცნიერის გამოკვლევა გვიჩვენებს რომ ქალაქელებში ფსიქიურ დაავადებათა გაჩენის საფრთხე 21 პროცენტით მეტია და განწყობის გაუარესების საფრთხე 39 პროცენტით უფრო მეტია ვიდრე სოფლელებში. სოფელში დაბადებულთა და გაზრდილთა და ქალაქში შემდეგ გადასახლებულთა შორის შიზოფრენიით დაავადების საფრთხე ორჯერ უფრო მეტია ვიდრე ქალაქში დაბადებულთა შორის. დადგენილია რომ ქალაქში გატარებული ბავშვობა და ცხოვრება გარკვეულ გავლენას ახდენს თავის ტვინის ქერქის სტრესულ აქტივობაზე. თანაც ამ სტრესული აქტივობის მაღალი დონე შეიძლება შენარჩუნებული იყოს ადამიანის ქალაქიდან წასვლის შემდეგაც.
ეს არცაა გასაკვირი. ადამიანის განვითარება და არსებობა ხდებოდა ბუნების წიაღში და ბეტონის ჯუნგლებში ადამიანების დასახლდნენ სულ ეხლახანს.
სუფთა,ყვავილების და ბალახების სურნელით სავსე ჰაერი.ლამაზი პეიზაჟები,ჩიტების დამამშვიდებელი ჟღურტული გაქრა და ყოველივე ამის ადგილი უეცრად დაიკავა რუხმა.ბგერების კაკოფონიით.ტოქსიკური გაზებით და ადამიანთა ბრბოებით სავსე გარემომ.
ამ მოკლე ხანში ადამიანი უბრალოდ ვერ მოახერხებდა არსებობის ამ ახალ გარემოსთან ადაპტაციას. ამის შედეგად ქალაქში,არსებობის ამ უცხო გარემოში ადამიანი ცხოვრობს მუდმივი სტრესის მდგომარეობაში. სტრესი იწვევს არსებობის ახალ გარემოში გადარჩენისთვის აუცილებელი ადაპტაციების გაჩენას, მაგრამ ამ ადაპტაციების შემუშავებამდე გადის დიდი დრო. საინტერესოა თუ როგორი იქნება Homo Urbanicus ათობით და ასობით ათასი წლის შემდეგ.
ეხლა ადამიანთა ბრბოებზე: პირველყოფილ ადამიანთა საზოგადოებების წევრთა რაოდენობა ძნელად თუ აჭარბებდა 230 ადამიანს//დონბარის რიცხვი ჰომო საპიენსის სახეობისთვის რომელიც ახასიათებს ინტელექტუალურ უნარებს და უდრის მუდმივი კავშირების რაოდენობას საშუალოდ არის 150//. ამ რაოდენობის ზრდის შემდეგ საზოგადოებები იშლებოდა. ადამიანს არ შეუძლია მეტისმეტად ბევრი სოციალური კავშირის გააზრებულად შენარჩუნება//დამახსოვრება იმისა თუ ვისთან რა საქმე აკავშირებს და ა.შ/].//. ადამიანის ტვინს უბრალოდ არ შეუძლია ამდენად უზომო ინფორმაციის მუდმივად გადამუშავება და ესაა ხიფათებით სავსე სამყაროში ენერგიის გაუმართლებელი ხარჯვა. ეხლა წარმოიდგინეთ მეგაპოლისის მკვიდრი რომელიც მისეირნობს ტროტუარზე და ხვდება მისკენ მიმავალ ადამიანთა ბრბოებს.
წარმოიდგინეთ თუ რამხელა ინფორმაციას ამუშავებს არაცნობიერად ამ ადამიანის ტვინი. ყოველი შემხვედრი ხომ შეიძლება იყოს პოტენციური მტერი ან პოტენციური პარტნიორი. ტვინის ამ ანალიტური მუშაობის შედეგად ჩვენი შორეული წინაპრები გადარჩნენ და მათ დატოვეს შთამომავლობა. დღეს ეს ინფორმაციული დაბინძურებაც შეიძლება იქცეს ფსიქიურ ავადმყოფობათა წყაროდ.
//მთარგმნელის შენიშვნა-ნორმალურ საზოგადოებებში ამიტომ დიდ ქალაქებშიც აშენებდნენ ბუნების ხშირად არც ისე პატარა ოაზისებს, ბაღებს, სკვერებს, პარკებს, სადაც ადამიანს შეეძლო შეჩერება.ცოტა უფრო სუფთა ჰაერის ჩაყლაპვა, ჩიტუნების ჟღურტულის და წყაროს რაკრაკის მოსმენა,ყვავილების და პეპლების ცქერით დატკბობა,მოკლედ ღმერთის მიერ შექმნილი მშვენიერი სამყაროს ფრანგმემტით დატკბობა ამ წუთისოფლის ამაოებაზე და მშვენიერი სამყაროს შემოქმედის სიდიადეზე დაფიქრება. ეს ასვენებდა, აჯანსაღებდა ადამიანებს და მათ საზოგადოებებს.
იმედია რომ გორბაჩოვის ხალხის მიერ დემოკრატიზებული სუბიექტებიც გაუწევენ ამას ანგარიშს.//.
შენ ყოველთვის არ გჭირდება დამტკიცება იმისა რომ ძლიერი ხარ და
ყველაფერი კარგად მიდის. ისწავლე დასვენება და შემოქმედის მიერ ბოძებული
სილამაზით ტკობა.
იაპონური ბაღი
თანამედროვე ევროპულ ქალაქებში თვალის საამებლად და მოსასვენებლად ასეთ ბაღ აივნებსაც აკეთებენ.
რა თქმა უნდა კარგია სოფელიც, აგარაკიც...
50% всех жителей Земли уже живёт в городах, а к 2050 году в "каменных джунглях" окончательно обоснуется 70% жителей нашей планеты. Города дают виду Homo sapiens множество преимуществ: более качественное медицинское обслуживание, образование, финансовое "благополучие". Жизнь в городах более энергоэффективна. Тем не менее, всё в этом мире имеет достоинства и недостатки, чем-то приходится всегда жертвовать. Жизнь в городах не является исключением. Жители в городах чаще страдают от определённого вида болезней (ожирения, заболевания органов дыхания), в том числе и психических. На «душевных» недугах мы и остановимся подробнее.
Исследования некоторых учёных свидетельствуют о том, что у городских жителей, в отличие от сельских, риск возникновения психических расстройств на 21% выше, а ухудшения настроения на 39%. Причём риск возникновения шизофрении среди тех, кто родился и вырос в деревне, а потом перебрался в город в 2 раза выше, чем у людей, всё детство которых прошло в городе.
Jens Pruessner, научный сотрудник канадского университета Макгилла, с группой единомышленников впервые установил две конкретные области мозга, которые задействованы в развитии процессов стресса, связанного с жизнью в городе.
В результате проведения трёх экспериментов при помощи магнитно-резонансной томографии головного мозга исследователи доказали, что детство и жизнь, проведённые в городе оказывают определённое влияние на стрессовую активность головного мозга. Причём высокий уровень этой стрессовой активности может сохраняться и после того, как человек покинул город.
В качестве "подопытных" канадскими учёными были выбраны 32 добровольца, в состав которых вошли, как жители сельской местности, так и городов, численность населения которых превышала 100000 человек.
В процессе эксперимента одной "подопытной" группе, состоящей из деревенских и городских жителей, задавались арифметические задачки, при этом экспериментатор жёстко критиковал их арифметические способности (дело доходило вплоть до угроз отлучения от эксперимента по причине "невероятной тупости").
Во время этой "экзекуции" бесстрастный магнитно-резонансный томограф зафиксировал активность в двух зонах головного мозга: миндалине и поясной коре. Самая высокая активность в этих двух зонах мозга отмечалась в головном мозге жителей городов. Причём, чем крупнее был город, тем отмечалась более выраженная стрессовая активность вышеупомянутых зон головного мозга
Другой группе повезло больше, они занимались арифметическими вычислениями без какого-либо психологического воздействия. Активность "стрессовых зон" головного мозга у членов этой группы была значительно ниже. Причём различий в уровне активности этих зон у городских и деревенских жителей обнаружено не было.
--
В принципе, результаты этих исследований не показались мне чем-то удивительным.
Развитие и существование вида Homo sapiens происходило на лоне природы. Человек разумный обосновался в бетонных джунглях буквально вчера. Свежий чистый воздух, наполненный ароматами цветом и трав, чарующие взор зелёные пейзажи, успокаивающее пение птиц, и вдруг всё это в одночасье становится серым, заполненным какофонией звуков, токсичными газами и толпами людей. Наш вид просто не мог за такой короткий промежуток времени адаптироваться к новой среде обитания. В результате в городе, этой чуждой среде обитания, человек живёт в состоянии перманентного стресса. Стресс, как известно, влечёт за собой появление адаптаций необходимых для выживания в новой среде обитания, но прежде чем эти адаптации выработаются, пройдёт много времени. Интересно, каким будет Homo Urbanicus спустя десятки и сотни тысяч лет назад?
Теперь про толпы людей...
Численность сообществ первобытных людей вряд ли превышала 230 человек (Число Донбара для вида Homo sapiens, характеризующее интеллектуальные способности и равное количеству постоянных связей, составляет в среднем 150). При превышении этой численности сообщества распадались. Человек не в состоянии поддерживать осмысленно чрезмерное количество социальных связей (помнить с кем, какие дела его связывают и т.д.) Человеческий мозг попросту не может постоянно обрабатывать такое огромное количество информации, это неоправданная трата энергии в мире полном опасностей. Теперь представьте жителя мегаполиса, который идёт по тротуару, а навстречу ему идут толпы людей. Только представьте, какое количество информации неосознанно "перелопачивает" мозг. Бессознательно мозг фиксирует и анализирует информацию о каждой особи, проходящей мимо. Ведь каждый встречный может быть для нас, как потенциальным врагом, так и половым партнёром. Благодаря этой аналитической работе мозга наши далёкие предки выжили и оставили потомство. В современном мире это "информационное загрязнение" может стать также причиной возникновения психических недугов.
--
Желаете избавиться от техногенного стресса - неизменного спутника мегаполисов. Подумайте, может быть построить дачу и проводить там хотя бы пару выходных в неделю? Вы можете найти недорогие участки в Подмосковье на землетеке.
50% всех жителей Земли уже живёт в городах, а к 2050 году в "каменных джунглях" окончательно обоснуется 70% жителей нашей планеты. Города дают виду Homo sapiens множество преимуществ: более качественное медицинское обслуживание, образование, финансовое "благополучие". Жизнь в городах более энергоэффективна. Тем не менее, всё в этом мире имеет достоинства и недостатки, чем-то приходится всегда жертвовать. Жизнь в городах не является исключением. Жители в городах чаще страдают от определённого вида болезней (ожирения, заболевания органов дыхания), в том числе и психических. На «душевных» недугах мы и остановимся подробнее.
Исследования некоторых учёных свидетельствуют о том, что у городских жителей, в отличие от сельских, риск возникновения психических расстройств на 21% выше, а ухудшения настроения на 39%. Причём риск возникновения шизофрении среди тех, кто родился и вырос в деревне, а потом перебрался в город в 2 раза выше, чем у людей, всё детство которых прошло в городе.
Jens Pruessner, научный сотрудник канадского университета Макгилла, с группой единомышленников впервые установил две конкретные области мозга, которые задействованы в развитии процессов стресса, связанного с жизнью в городе.
В результате проведения трёх экспериментов при помощи магнитно-резонансной томографии головного мозга исследователи доказали, что детство и жизнь, проведённые в городе оказывают определённое влияние на стрессовую активность головного мозга. Причём высокий уровень этой стрессовой активности может сохраняться и после того, как человек покинул город.
В качестве "подопытных" канадскими учёными были выбраны 32 добровольца, в состав которых вошли, как жители сельской местности, так и городов, численность населения которых превышала 100000 человек.
В процессе эксперимента одной "подопытной" группе, состоящей из деревенских и городских жителей, задавались арифметические задачки, при этом экспериментатор жёстко критиковал их арифметические способности (дело доходило вплоть до угроз отлучения от эксперимента по причине "невероятной тупости").
Во время этой "экзекуции" бесстрастный магнитно-резонансный томограф зафиксировал активность в двух зонах головного мозга: миндалине и поясной коре. Самая высокая активность в этих двух зонах мозга отмечалась в головном мозге жителей городов. Причём, чем крупнее был город, тем отмечалась более выраженная стрессовая активность вышеупомянутых зон головного мозга
Другой группе повезло больше, они занимались арифметическими вычислениями без какого-либо психологического воздействия. Активность "стрессовых зон" головного мозга у членов этой группы была значительно ниже. Причём различий в уровне активности этих зон у городских и деревенских жителей обнаружено не было.
--
В принципе, результаты этих исследований не показались мне чем-то удивительным.
Развитие и существование вида Homo sapiens происходило на лоне природы. Человек разумный обосновался в бетонных джунглях буквально вчера. Свежий чистый воздух, наполненный ароматами цветом и трав, чарующие взор зелёные пейзажи, успокаивающее пение птиц, и вдруг всё это в одночасье становится серым, заполненным какофонией звуков, токсичными газами и толпами людей. Наш вид просто не мог за такой короткий промежуток времени адаптироваться к новой среде обитания. В результате в городе, этой чуждой среде обитания, человек живёт в состоянии перманентного стресса. Стресс, как известно, влечёт за собой появление адаптаций необходимых для выживания в новой среде обитания, но прежде чем эти адаптации выработаются, пройдёт много времени. Интересно, каким будет Homo Urbanicus спустя десятки и сотни тысяч лет назад?
Теперь про толпы людей...
Численность сообществ первобытных людей вряд ли превышала 230 человек (Число Донбара для вида Homo sapiens, характеризующее интеллектуальные способности и равное количеству постоянных связей, составляет в среднем 150). При превышении этой численности сообщества распадались. Человек не в состоянии поддерживать осмысленно чрезмерное количество социальных связей (помнить с кем, какие дела его связывают и т.д.) Человеческий мозг попросту не может постоянно обрабатывать такое огромное количество информации, это неоправданная трата энергии в мире полном опасностей. Теперь представьте жителя мегаполиса, который идёт по тротуару, а навстречу ему идут толпы людей. Только представьте, какое количество информации неосознанно "перелопачивает" мозг. Бессознательно мозг фиксирует и анализирует информацию о каждой особи, проходящей мимо. Ведь каждый встречный может быть для нас, как потенциальным врагом, так и половым партнёром. Благодаря этой аналитической работе мозга наши далёкие предки выжили и оставили потомство. В современном мире это "информационное загрязнение" может стать также причиной возникновения психических недугов.
--
Желаете избавиться от техногенного стресса - неизменного спутника мегаполисов. Подумайте, может быть построить дачу и проводить там хотя бы пару выходных в неделю? Вы можете найти недорогие участки в Подмосковье на землетеке.
No comments:
Post a Comment