 |
ცინიზმი ნიშნავდა ეთიკური და სოციალური ღირებულებების არაფრად ჩაგდებას.
კაცობრიობის გამაბედნიერებელი მიხაილ გორბაჩოვის მრჩეველმა და პრეს-მდივანმა ანდრეი გრაჩოვმა დაწერა წიგნი გორბაჩოვი, კაცი რომელსაც ყველაფერი საუკეთესო უნდოდა.
წიგნი მოსკოვში გამოსცეს 2001 წელს.
ხოდა ამ წიგნის თანხმად ოქტომბრის გადატრიალების 70 წლისთავისთვის //1987 წელს, გაგანია პერესტროიკის დროს, მანამდე სანამ ლავრენტი ბერიას ხელქვეითი აკადემიკოსი სახაროვი საქართველოს გამოაცხადებდა სტალინის მიერ შექმნილ მცირე იმპერიად, მიხაილ გორბაჩოვი ამბობდა რომ პერესტროიკა ოქტომბრის გაგრძელებაა.
"რაც გინდათ მიქენით, გინდათ მესროლეთ, მაგრამ ლენინზე ვერ ვიტყვი უარს ასე იოლად". ესეც მ. გორბაჩოვის სიტყვებია.
Книга Андрея Грачева "Горбачев. Человек, который хотел, как лучше..."
[Июль 2001, издательство ВАГРИУС, http://www.vagrius.com] Несколько слов о книге: Автор книги - советник, пресс-секретарь Президента СССР,
Не только по случаю 70-летия Октября, ставшего поводом для известного юбилейного доклада генсека, но и много позже, уже уйдя в отставку, когда не было необходимости дежурно креститься в красный угол (скорее наоборот), он продолжал упрямо твердить, что считает революцию 1917 года не национальной драмой, а одним из истоков своего проекта. "На первых порах мы, в том числе я, говорили: "перестройка - продолжение Октября".
Иногда по-казачьи взрываясь: "Что хотите со мной делайте, хоть стреляйте, от Ленина я так легко не отступлюсь".
После позднего и в значительной степени гипотетического Ленина, превращенного Горбачевым на основе его политического завещания чуть ли не в отступника от большевизма типа Мартова или Плеханова, вторым источником и составной частью "горбачевизма" стал Хрущев
გორბაჩოვის საყვარელი ცინიკოსი ლენინი კი მისი აზრით ცუდი სამყაროს და საზოგადოების ნგრევის მიზნით ეყრდნობოდა სისხლის სამართლის დამნაშავეებს, დეზერტირებს და თავისი ოფიცრების ხიშტებით მკვლელ მეზღვაურებს რომლებმაც უკვე დაკარგეს მორალის როგორც ასეთის მნიშვნელობის განცდა, რომლებისთვისაც ეარც კოონკრეტული საზოგადოების და არც საზოგადოდ მორალი არაფრად ღირდა.
"რა არის ცინიკოსი? კაცი რომელმაც ყველაფრის იცის ფასი, მაგრამ არ იცის არაფრის ღირებულება და მნიშვნელობა" // ო. უაილდი//.
Что такое циник? Человек, знающий всему цену, но не знающий ценности.
О. Уайльд О. Уайльд
"ცინიზმი უწინარეს ყოვლისა საშიშია იმიტომ რომ ის ჯავრს და ბოღმას აცხადებს სათნოებად" //ა.მორუა//.
Цинизм опасен прежде всего потому, что он возводит злобу в добродетель.
А. Моруа
"ცინიზმი არის მუდმივი ცდუნება რომელსაც ვებრძვი გაუთავებლად" //ა.კამიუ//.
Вечное искушение, против которого я непрестанно веду изнурительную борьбу, — цинизм.
А. Камю
"ცინიზმი არის საზოგადოებრივი მორალის,ზნეობის უგულვებელყოფა და არაფრად ჩაგდება,თავხედობა,ურცხვობა" // ს.ი ოჟეგოვი,ნ.ი. შვედოვა, რუსული ენის განმარტებითი ლექსიკონი//.
. Пренебрежение к нормам общественной морали, нравственности, наглость, бесстыдство.(С.И. Ожегов, Н.Ю. Шведова Толковый словарь русского языка)
ცინიზმ-ი [ბერძ. kynismos] - აგდებული დამოკიდებულება ზნეობრივი ნორმებისადმი, ისეთი რამისადმი, რაც საყოველთაო პატივისცემით სარგებლობს; თავხედური გულახდილობა.
ცინიზმის წინაპარი კინიზმი გამოიხატებოდა პროპაგანდისტულ ეპატაჟში და ექსცენტრულ გამოხდომებში. ის ყურადღების ცენტრში აქცევდა სოციალური გამოწვევის აქტს.
უკვე ძვ.წ. მეხუთე საუკუნეში კინიზმი გაიგივებული იყო ქცევის გარკვეულ ფორმასთან,საზოგადოებაში მიღებული შეხედულებების და სოციალური ნორმების არაფრად ჩაგდებასთან.
მეცხრამეტე საუკუნეში კინიზმის ეს ასპექტები იქცა ცნება ცინიზმის ჩამოყალიბების საფუძვლად.
ცინიზმი ნიშნავდა ეთიკური და სოციალური ღირებულებების არაფრად ჩაგდებას.
ცინიზმის წინაპარი ანტიკური კინიზმი, სულ მცირე, მის თავდაპირველ ბერძნულ ვარიანტში პრინციპულად თავხედურია.
მისი თავხედობა არის მეთოდი.
ცინიზმი-კინიზმია ცხვირში ჩიჩქვნა მაშინ როდესაც სოკრატე მიმართავს თავის შინაგან ხმა-დემონს და გელაპარაკებათ ღვთაებრივ სულზე.
ცინიზმი-კინიზმია როდესაც ხმამაღლა მიჰქარავთ პლატონის იდეალიზმის წინააღმდეგ პროტესტის გამოთქმის ნიშნად.
ცინიზმი-კინიზმია საჯაროდ ონანიზმი.
არადა სწორედ ასე იქცეოდა კინიზმის ფილოსოფიურო სკოლის ერთ-ერთი დამაარსებელი დიოგენე სინოპელი.
დიოგენე სინოპელი //ძვ.წ.412-323// კი მივიდა უკიდურეს ასკეტიზმამდე და ყოველგვარი ყოფითი კომფორტის ყუარყოფამდე. ის მოითხოვდა ცოლების და შვილების კოლექტივიზაციას, ყოველგვარი საკუთრების უარყოფას, არ სცნობდა და უარყოფდა მორალს. ბერძნებმა მას დაარქვეს ძაღლი(ბერძნულად Kyon).უმთავრესად დიოგენის წყალობით გაჩნდა სიტყვა ცინიზმი.
1 Плутарх. Сравнительные жизнеописания: В 2 т. М.: Наука, 1994. Т. 2. С. 123 (Александр, 14). Рассказ об Александре и Диогене исследователи считают выдумкой. См. также: Диоген Лаэртский. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. М.: Мысль, 1986. С. 221, 226, 227 (VI, 2:23, 38, 41).
Яндекс.Словари › Словарь изобразительного искусства. — 2004—2009
ადამიანებისგან განმდგარ, კასრში მცხოვრებ და ძაღლებთან დამეგობრებულ დიოგენეს ერთხელ კითხეს თუ რატომ არ უყვარს ადამიანები,არც კარგები და არც ცუდები.
იმიტომ რომ ცუდები ცუდად იქცევიან და კარგები კი მათ აძლევენ ცუდად ქცევის უფლებას და საშუალებას.უპასუხა ფილოსოფოსმა//იაპონელების თქმით მახვილი მზერის მქონე ადამიანი ტალახიან გუბეში დაინახავს ვარსკვლავს//.
შარდვა იდეალისტური ქარის წინააღმდეგ:
თავხედობას აქვს ორი პოზიცია-ზედა და ქვედა, გაბატონებული ხელისუფლება და მასთან დაპირისპირებული ძალა-ძველმოდურად თუ ვიტყვით მონათმფლობელი ბატონი და მონა.
ოპოზიციონერი ანტიკური კინიკოსი იკვებება ქვევიდან მომავალი ძალით.
ის ათენის ბაზარზე ყველას დასანახავად და სასაგონად კაკავს,მიჰქარავს,გართულია ონანიზმით.
სულ მიუფურთხებია მას დიდებისთვის, არქიტექტურისთვის, რესპექტაბელურობისთვის და პატივის მიგებისთვის.
ის მასხრად იგდებს ისტორიებს ღმერთებზე და გმირებზე, ჭამს უმ ხორცს და უმ ბოსტნეულს, წამოწოლილია მზეზე,ეჭორავება კახპებს და ალექსანდრე მაკედონელს ეუბნება გამეცალეო იმიტომ რომ ის ფარავს მზეს.
საჯაროდ და ხმაურით მიქარვით,ბოყინით,ცხვირში ჩიჩქვნით და ა.შ. კინიკოსი ებრძვის იდეალიზმს.
ის არ ეკამათება იდეალიზმს,ის ცხოვრობს იდეალიზმის წინააღმდეგ.
ანტიკური კინიზმის და თანამედროვე ცინიზმის ერთ-ერთ მამა დიოგენეს უწოდებდნენ შეშლილ,გაგიჟებულ სოკრატეს //ამის და ამაზე მეტის წაკითხვა შეგიძლიათ პ.ალოტერდაიკის წიგნში ცინიკური გონების კრიტიკა. ის რუსულად 2001 წელს გამოსცა ურალის უნივერსიტეტის გამომცემლობამ//.
Слотердайк П. Критика цинического разума.
Екатеринбург. Изд-во Уральского ун-та, 2001, с. 131-137.
Античный кинизм, по крайней мере в первоначальном, греческом варианте, дерзок принципиально. В его дерзости заключается метод, который заслуживает того, чтобы его исследовать. Совершенно несправедливо этот первый действительно «диалектический материализм», который был также экзистенциализмом и стоял вровень с великими системами греческой философии, созданными Платоном, Аристотелем и стоиками, рассматривается или оставляется без внимания как простая сатирическая выходка, как наполовину веселый, наполовину непристойный эпизод. Кynismos открыл вид аргументации, с которым серьезное мышление никак не может справиться по сей день. Разве не грубость и не гротеск — ковырять в носу, когда Сократ заклинает своего демона и говорит о божественной душе? Разве нельзя признать нетривиальным то, что Диоген в качестве возражения против платоновского учения об идеях с шумом пускает ветры — или, возможно, «пукливость» есть одна из идей, которую бог выпустил из себя в ходе своей космогонической медитации? И что скажешь, когда этот философствующий городской бродяга отвечает на утонченное по смыслу платоновское учение об эросе тем, что публично занимается онанизмом?
Писать против идеалистического ветра
Дерзость имеет, в принципе, две позиции: верх и низ, господствующая власть и противоборствующая ей сила,— выражаясь старомодно: господин и раб. Античный кинизм начинает представление «голых аргументов» с выступления в роли оппозиции, питаясь силой, идущей снизу. Киник пукает, какает, писает, мастурбирует на виду у всех на афинском рынке; он презирает славу, плевать хотел на архитектуру, отвергает респектабельность и уважение, пародирует истории о богах и героях, ест сырое мясо и сырые овощи, лежит на солнышке, зубоскалит с проститутками и говорит Александру Великому, чтобы тот отошел и не загораживал солнце. Что бы это значило? Кинизм — это первая реплика в ответ на афинский господский идеализм, который выходит за рамки теоретических опровержений. Он не высказывается против идеализма, он живет против него. Диоген, возможно, был фигурой, появившейся из конкуренции с Сократом; странности его поведения, быть может, означали попытки комедийно превзойти хитрого диалектика. Однако этого недостаточно — кинизм по-новому ставит вопрос о том, как говорят истину.
Слотердайк П. Критика цинического разума.
Екатеринбург. Изд-во Уральского ун-та, 2001, с. 131-137.
Практическая ориентированность кинизма, выражавшаяся в пропагандистском эпатаже и эксцентричных выходках, притягивала внимание к самому акту социального вызова. Оригинальное философское содержание не всегда попадало в поле зрения. К V в. н.э. кинизм уже ассоциировался с определенной линией поведения, пренебрежением общепринятыми взглядами и социальными нормами. В XIX в. негативистские аспекты кинической философии послужили основой для формирования понятия "цинизма" в значении скептического отношения к этическим и социальным ценностям.
საჯაროდ და ხმაურიანად მიქარვის და ბოყინის მოყვარულ ძველ კინიკოსებს ბევრად აჯობეს და წინ გაუსწრეს ბოლშევიკებმა რომლებმაც დაიწყეს მათი აზრით ცუდი სამყაროს და საზოგადოების არა მარტო დინამიტით ნგრევა. ისინი ვერ ეტეოდნენ თეორიის ფარგლებში.
ხოდა უდიდესი საბჭოთა დემოკრატი გორბაჩოვის საყვარელი ლენინის ბოლშევიკები თავის ხელისუფლებას ამკვიდრებდნენ მათი თანამედროვე საზოგადოების მორალის ომით ისედაც დასუსტებული ყველა საყრდენის ნგრევით.
ამ მიზნით ლენინი ეყრდნობოდა სისხლის სამართლის დამნაშავეებს, დეზერტირებს და თავისი ოფიცრების ხიშტებით მკვლელ მეზღვაურებს რომლებმაც უკვე დაკარგეს ამ მორალის მნიშვნელობის განცდა, რომლებისთვისაც ეს და საზოგადოდ მორალი არაფრად ღირდა.
ბოლშევიკები და სხვა მემარცხენე ექსტრემისტები საზოგადოებრივი მორალის ნგრევაში და სიძულვილში ითრევდნენ სულ უფრო და უფრო მეტ ადამიანს.
ხოდა იმის გასარკვევად თუ რა უნდათ ლენინისტი საბჭოთა დემოკრატი გორბაჩოვის თაყვანისმცემლებს არ იქნება ცუდი ამის ცოდნაც.
გარკვეულ ეტაპზე რა თქმა უნდა მოხდა გარკვეული ცვლილებები იმიტომ რომ რა არის მორალური და რა არა წყვეტდა დიდი ლენინის პარტია.
1920-ან წლებში ეს პარტია არ თვლიდა საჭიროდ კოშმარებისა და სიბინძურის დაფარვას, სულაც პირიქით.
შემდეგ ამავე პარტიამ გადაწყვიტა ამ კოშმარების და სიბინძურის მიმალვა და შენიღბვა, მაგრამ დანარჩენში ვითარება ბევრ რამეში იგივე რჩებოდა.
ბოლშევიკთა დამნაშავე რეჟიმის დაუნდობელმა და გააფთრებულმა ბრძოლამ საზოგადოებრივი მორალის მცველ მართლმადიდებელ ეკლესიასთან და ეროვნულ ინტელიგენციასთან გამოიწვია ამ საზოგადოებრივი მორალის //ძირითადად ბიბლიურ ათ მცნებაზე დაფუძნებული მორალის// დასუსტება და დამხობა.
განსაკუთრებით დაზარალდა ოჯახი. ბოლშევიკური და მობოლშევიკო ინტელიგენცია აღფრთოვანებით ქადაგებდა ოჯახის ნგრევას და "სიყვარულის თავისუფლებას".
მათ წრეში მამაკაცის და ქალის ურთიერთობებს ჰქონდა "ძაღლის ქორწილების" ხასიათი.
უმანკოება, ერთგულება, ეჭვი გამოცხადდა წარსულის გადმონაშთად,"მესაკუთრე ფსიქოლოგიის ნაშთად".
ცოლ-ქმრული ურთიერთობები იღებდა სრულებით პირობით ხასიათს. 1920-ანი წლების საერთო საცხოვრებლებში და კომუნალურ ბინებში არც ისე იშვიათი იყო კოლექტიური თანაცხოვრება.
ბოლშევიკური და მობოლშევიკო ინტელიგენციიდან და ნახევრადინტელიგენციიდან ასეთი ბოდიში მორალი ვრცელდებოდა "მასებში" და ყველაზე ძალიან აავადებდა ახალგაზრდობას.
საბჭოთა კავშირის მთავარ ქალაქებში 1920-ანი წლების დასაწყისში გაიშალა მოძრაობა "ძირს სირცხვილი". მისი მიმდევრები დიოგენე სინოპელის მსგავსად ყველას სთავაზობდნენ ბუნების და არა საზოგადოების კანონებით ცხოვრებას.
დრო და დრო ისინი ატარებდნენ თავისებურ დემონსტრაციებს.
მოქალაქეთა არაერთგვაროვანი დამოკიდებულების მიუხედავად მოსკოვში იყო "ურცხვი" პლაჟებიც. ერთ- ერთი ასეთი პლაჟი იყო ლენინის მთების ახლოს...
ხელისუფლება ამ ურცხვებს ორნაირად უყურებდა. სახალხო კომისართა საბჭომ ამ საკითხის გარკვევა დაავალა ჯანდაცვის სახალხო კომისარიატს. ექიმები ურცხვებს აქებდნენ იმიტომ რომ მათ ყურადღება მიაქციეს სინათლის,მზის სინათლის და ჰაერის სარგებლობას. ურცხვების მოძრაობას უყურებდნენ დიდი სიმპატიით. მაგრამ ქალაქის ქუჩები სავსე იყო მტვრით და ამიტომ და უსაქმურთა შეკრებების თავიდან აცილების მიზნით ამბობდნენ რომ ქუჩა-ქუჩა ტიტველა ტანტალი მავნეა.
მზის და ჰაერის აბაზანების მისაღებად ურცხვებს დაუთმეს ქალაქის განაპირა პლაჟები და ადგილები. დადგენილი წესების დამრღვევებს ელოდა სასჯელი.
მაგრამ მერე მოვიდა საზიზღარი ოსი,რუსი თუ ქართველი სტალინი და ურცხვებმა ნელ-ნელა ისევ ჩაიცვეს.
ლენინური სამოთხის აშენება გადაიდო...
მაგრამ ამასობაში ასეთი ლენინიზმი მსოფლიოს მოედო. გაჩნდა მსოფლიო ორგანიზაცია ძირს სირცხვილი. რუსეთში გაიხსნა მისი გაიხსნა მისი განყოფილება რომლის შტაბ-ბინაც არის სახელგანთქმული საბჭოთა დემოკრატები სობჩაკის, გალინა სტაროვოიტოვას და პუტინის სანკტ-პეტერბურგში.
http://fedpost.ru/foto/17720-aktivisty-doloj-styd-shokiruyut-proxozhix-svoimi.html
აბა და საბჭოთა დემოკრატიზაცია რისი საბჭოთა დემოკრატიზაცია იქნება ცინიზმის ამ ფორმის გარეშე...ყველაფერი წინაა...
Что такое циник? Человек, знающий всему цену, но не знающий ценности.
О. Уайльд О. Уайльд
"ცინიზმი უწინარეს ყოვლისა საშიშია იმიტომ რომ ის ჯავრს და ბოღმას აცხადებს სათნოებად" //ა.მორუა//.
Цинизм опасен прежде всего потому, что он возводит злобу в добродетель.
А. Моруа
"ცინიზმი არის მუდმივი ცდუნება რომელსაც ვებრძვი გაუთავებლად" //ა.კამიუ//.
Вечное искушение, против которого я непрестанно веду изнурительную борьбу, — цинизм.
А. Камю
"ცინიზმი არის საზოგადოებრივი მორალის,ზნეობის უგულვებელყოფა და არაფრად ჩაგდება,თავხედობა,ურცხვობა" // ს.ი ოჟეგოვი,ნ.ი. შვედოვა, რუსული ენის განმარტებითი ლექსიკონი//.
. Пренебрежение к нормам общественной морали, нравственности, наглость, бесстыдство.(С.И. Ожегов, Н.Ю. Шведова Толковый словарь русского языка)
ცინიზმ-ი [ბერძ. kynismos] - აგდებული დამოკიდებულება ზნეობრივი ნორმებისადმი, ისეთი რამისადმი, რაც საყოველთაო პატივისცემით სარგებლობს; თავხედური გულახდილობა.
ცინიზმის წინაპარი კინიზმი გამოიხატებოდა პროპაგანდისტულ ეპატაჟში და ექსცენტრულ გამოხდომებში. ის ყურადღების ცენტრში აქცევდა სოციალური გამოწვევის აქტს.
უკვე ძვ.წ. მეხუთე საუკუნეში კინიზმი გაიგივებული იყო ქცევის გარკვეულ ფორმასთან,საზოგადოებაში მიღებული შეხედულებების და სოციალური ნორმების არაფრად ჩაგდებასთან.
 |
ცინიზმი ნიშნავდა ეთიკური და სოციალური ღირებულებების არაფრად ჩაგდებას.
ცინიზმის წინაპარი ანტიკური კინიზმი, სულ მცირე, მის თავდაპირველ ბერძნულ ვარიანტში პრინციპულად თავხედურია.
მისი თავხედობა არის მეთოდი.
ცინიზმი-კინიზმია ცხვირში ჩიჩქვნა მაშინ როდესაც სოკრატე მიმართავს თავის შინაგან ხმა-დემონს და გელაპარაკებათ ღვთაებრივ სულზე.
ცინიზმი-კინიზმია როდესაც ხმამაღლა მიჰქარავთ პლატონის იდეალიზმის წინააღმდეგ პროტესტის გამოთქმის ნიშნად.
ცინიზმი-კინიზმია საჯაროდ ონანიზმი.
არადა სწორედ ასე იქცეოდა კინიზმის ფილოსოფიურო სკოლის ერთ-ერთი დამაარსებელი დიოგენე სინოპელი.
დიოგენე სინოპელი //ძვ.წ.412-323// კი მივიდა უკიდურეს ასკეტიზმამდე და ყოველგვარი ყოფითი კომფორტის ყუარყოფამდე. ის მოითხოვდა ცოლების და შვილების კოლექტივიზაციას, ყოველგვარი საკუთრების უარყოფას, არ სცნობდა და უარყოფდა მორალს. ბერძნებმა მას დაარქვეს ძაღლი(ბერძნულად Kyon).უმთავრესად დიოგენის წყალობით გაჩნდა სიტყვა ცინიზმი.
1 Плутарх. Сравнительные жизнеописания: В 2 т. М.: Наука, 1994. Т. 2. С. 123 (Александр, 14). Рассказ об Александре и Диогене исследователи считают выдумкой. См. также: Диоген Лаэртский. О жизни, учениях и изречениях знаменитых философов. М.: Мысль, 1986. С. 221, 226, 227 (VI, 2:23, 38, 41).
Яндекс.Словари › Словарь изобразительного искусства. — 2004—2009
ადამიანებისგან განმდგარ, კასრში მცხოვრებ და ძაღლებთან დამეგობრებულ დიოგენეს ერთხელ კითხეს თუ რატომ არ უყვარს ადამიანები,არც კარგები და არც ცუდები.
იმიტომ რომ ცუდები ცუდად იქცევიან და კარგები კი მათ აძლევენ ცუდად ქცევის უფლებას და საშუალებას.უპასუხა ფილოსოფოსმა//იაპონელების თქმით მახვილი მზერის მქონე ადამიანი ტალახიან გუბეში დაინახავს ვარსკვლავს//.
შარდვა იდეალისტური ქარის წინააღმდეგ:
თავხედობას აქვს ორი პოზიცია-ზედა და ქვედა, გაბატონებული ხელისუფლება და მასთან დაპირისპირებული ძალა-ძველმოდურად თუ ვიტყვით მონათმფლობელი ბატონი და მონა.
ოპოზიციონერი ანტიკური კინიკოსი იკვებება ქვევიდან მომავალი ძალით.
ის ათენის ბაზარზე ყველას დასანახავად და სასაგონად კაკავს,მიჰქარავს,გართულია ონანიზმით.
სულ მიუფურთხებია მას დიდებისთვის, არქიტექტურისთვის, რესპექტაბელურობისთვის და პატივის მიგებისთვის.
ის მასხრად იგდებს ისტორიებს ღმერთებზე და გმირებზე, ჭამს უმ ხორცს და უმ ბოსტნეულს, წამოწოლილია მზეზე,ეჭორავება კახპებს და ალექსანდრე მაკედონელს ეუბნება გამეცალეო იმიტომ რომ ის ფარავს მზეს.
საჯაროდ და ხმაურით მიქარვით,ბოყინით,ცხვირში ჩიჩქვნით და ა.შ. კინიკოსი ებრძვის იდეალიზმს.
ის არ ეკამათება იდეალიზმს,ის ცხოვრობს იდეალიზმის წინააღმდეგ.
ანტიკური კინიზმის და თანამედროვე ცინიზმის ერთ-ერთ მამა დიოგენეს უწოდებდნენ შეშლილ,გაგიჟებულ სოკრატეს //ამის და ამაზე მეტის წაკითხვა შეგიძლიათ პ.ალოტერდაიკის წიგნში ცინიკური გონების კრიტიკა. ის რუსულად 2001 წელს გამოსცა ურალის უნივერსიტეტის გამომცემლობამ//.
Слотердайк П. Критика цинического разума.
Екатеринбург. Изд-во Уральского ун-та, 2001, с. 131-137.
Античный кинизм, по крайней мере в первоначальном, греческом варианте, дерзок принципиально. В его дерзости заключается метод, который заслуживает того, чтобы его исследовать. Совершенно несправедливо этот первый действительно «диалектический материализм», который был также экзистенциализмом и стоял вровень с великими системами греческой философии, созданными Платоном, Аристотелем и стоиками, рассматривается или оставляется без внимания как простая сатирическая выходка, как наполовину веселый, наполовину непристойный эпизод. Кynismos открыл вид аргументации, с которым серьезное мышление никак не может справиться по сей день. Разве не грубость и не гротеск — ковырять в носу, когда Сократ заклинает своего демона и говорит о божественной душе? Разве нельзя признать нетривиальным то, что Диоген в качестве возражения против платоновского учения об идеях с шумом пускает ветры — или, возможно, «пукливость» есть одна из идей, которую бог выпустил из себя в ходе своей космогонической медитации? И что скажешь, когда этот философствующий городской бродяга отвечает на утонченное по смыслу платоновское учение об эросе тем, что публично занимается онанизмом?
Писать против идеалистического ветра
Дерзость имеет, в принципе, две позиции: верх и низ, господствующая власть и противоборствующая ей сила,— выражаясь старомодно: господин и раб. Античный кинизм начинает представление «голых аргументов» с выступления в роли оппозиции, питаясь силой, идущей снизу. Киник пукает, какает, писает, мастурбирует на виду у всех на афинском рынке; он презирает славу, плевать хотел на архитектуру, отвергает респектабельность и уважение, пародирует истории о богах и героях, ест сырое мясо и сырые овощи, лежит на солнышке, зубоскалит с проститутками и говорит Александру Великому, чтобы тот отошел и не загораживал солнце. Что бы это значило? Кинизм — это первая реплика в ответ на афинский господский идеализм, который выходит за рамки теоретических опровержений. Он не высказывается против идеализма, он живет против него. Диоген, возможно, был фигурой, появившейся из конкуренции с Сократом; странности его поведения, быть может, означали попытки комедийно превзойти хитрого диалектика. Однако этого недостаточно — кинизм по-новому ставит вопрос о том, как говорят истину.
Слотердайк П. Критика цинического разума.
Екатеринбург. Изд-во Уральского ун-та, 2001, с. 131-137.
Практическая ориентированность кинизма, выражавшаяся в пропагандистском эпатаже и эксцентричных выходках, притягивала внимание к самому акту социального вызова. Оригинальное философское содержание не всегда попадало в поле зрения. К V в. н.э. кинизм уже ассоциировался с определенной линией поведения, пренебрежением общепринятыми взглядами и социальными нормами. В XIX в. негативистские аспекты кинической философии послужили основой для формирования понятия "цинизма" в значении скептического отношения к этическим и социальным ценностям.
საჯაროდ და ხმაურიანად მიქარვის და ბოყინის მოყვარულ ძველ კინიკოსებს ბევრად აჯობეს და წინ გაუსწრეს ბოლშევიკებმა რომლებმაც დაიწყეს მათი აზრით ცუდი სამყაროს და საზოგადოების არა მარტო დინამიტით ნგრევა. ისინი ვერ ეტეოდნენ თეორიის ფარგლებში.
ხოდა უდიდესი საბჭოთა დემოკრატი გორბაჩოვის საყვარელი ლენინის ბოლშევიკები თავის ხელისუფლებას ამკვიდრებდნენ მათი თანამედროვე საზოგადოების მორალის ომით ისედაც დასუსტებული ყველა საყრდენის ნგრევით.
 |
| ლენინის სიბრძნე |
ბოლშევიკები და სხვა მემარცხენე ექსტრემისტები საზოგადოებრივი მორალის ნგრევაში და სიძულვილში ითრევდნენ სულ უფრო და უფრო მეტ ადამიანს.
ხოდა იმის გასარკვევად თუ რა უნდათ ლენინისტი საბჭოთა დემოკრატი გორბაჩოვის თაყვანისმცემლებს არ იქნება ცუდი ამის ცოდნაც.
გარკვეულ ეტაპზე რა თქმა უნდა მოხდა გარკვეული ცვლილებები იმიტომ რომ რა არის მორალური და რა არა წყვეტდა დიდი ლენინის პარტია.
1920-ან წლებში ეს პარტია არ თვლიდა საჭიროდ კოშმარებისა და სიბინძურის დაფარვას, სულაც პირიქით.
შემდეგ ამავე პარტიამ გადაწყვიტა ამ კოშმარების და სიბინძურის მიმალვა და შენიღბვა, მაგრამ დანარჩენში ვითარება ბევრ რამეში იგივე რჩებოდა.
ბოლშევიკთა დამნაშავე რეჟიმის დაუნდობელმა და გააფთრებულმა ბრძოლამ საზოგადოებრივი მორალის მცველ მართლმადიდებელ ეკლესიასთან და ეროვნულ ინტელიგენციასთან გამოიწვია ამ საზოგადოებრივი მორალის //ძირითადად ბიბლიურ ათ მცნებაზე დაფუძნებული მორალის// დასუსტება და დამხობა.
განსაკუთრებით დაზარალდა ოჯახი. ბოლშევიკური და მობოლშევიკო ინტელიგენცია აღფრთოვანებით ქადაგებდა ოჯახის ნგრევას და "სიყვარულის თავისუფლებას".
მათ წრეში მამაკაცის და ქალის ურთიერთობებს ჰქონდა "ძაღლის ქორწილების" ხასიათი.
უმანკოება, ერთგულება, ეჭვი გამოცხადდა წარსულის გადმონაშთად,"მესაკუთრე ფსიქოლოგიის ნაშთად".
ცოლ-ქმრული ურთიერთობები იღებდა სრულებით პირობით ხასიათს. 1920-ანი წლების საერთო საცხოვრებლებში და კომუნალურ ბინებში არც ისე იშვიათი იყო კოლექტიური თანაცხოვრება.
ბოლშევიკური და მობოლშევიკო ინტელიგენციიდან და ნახევრადინტელიგენციიდან ასეთი ბოდიში მორალი ვრცელდებოდა "მასებში" და ყველაზე ძალიან აავადებდა ახალგაზრდობას.
საბჭოთა კავშირის მთავარ ქალაქებში 1920-ანი წლების დასაწყისში გაიშალა მოძრაობა "ძირს სირცხვილი". მისი მიმდევრები დიოგენე სინოპელის მსგავსად ყველას სთავაზობდნენ ბუნების და არა საზოგადოების კანონებით ცხოვრებას.
დრო და დრო ისინი ატარებდნენ თავისებურ დემონსტრაციებს.
საჯარო ადგილებში ყველას დასანახად ჩნდებოდნენ სულ ტიტლიკანა წყვილები რომლებსაც მხარზე ჰქონდათ გადაგდებული ბაფთი წარწერით "ძირს სირცხვილი".
ცხოვრების ნორმად იქცა ქალაქებში მილიონობით ახალგაზრდის მორალურად გახრწნა. ურთიერთობებმა მათ შორის მიიღეს ცხოველური ხასიათი. ბოლშევიკური აღზრდა მამაკაცის და ქალის ურთიერთობას აქცევდა პრიმიტიულ აქტად, წორწინება ფორმალური იყო. ნებისმიერ მეუღლეს შეეძლო ცალმხრივად გაყრა დღის განმავლობაში თავისი ძვირფასი მეორე ნახევრის საქმის კურსში ჩაუყენებლად.
რევოლუციამდელ პერიოდთან შედარებით კახპების რაოდენობა დიდ ქალაქებში ბევრჯერ გაიზარდა.
მოსკოვში, მაგალითად ქარხნების და კანტორების თანამშრომელი ქალების მნიშვნელოვან ნაწილში კახპობა მეორე პროფესიად გადაიქცა...
მოსკოვის მთელმა რაიონებმა მიიღო შესაბამისი სახე....
1920-ანი წლების პირველ ნახევარში აკრძალვების მიუხედავად ლოთდებოდნენ განსაკუთრებით მუშები.
მატერიალური მდგომარეობის გაუარესებამ, ჩვეულ ფასეულობათა დაკარგვამ,ეკლესიის დადამბლავებასთან ერთად ქრისტიანული მორალის გაქრობამ მოსახლეობის ყველაზე მერყევი ნაწილი უკურნებელ ლოთებად გადააქცია....
1925 წლის ზაფხულში მოსკოვში გაჩნდა საზოგადოება "ძირს სირცხვილი" რომლის მონაწილეებმა გააჩაღეს ბრძოლა სირცხვილთან როგორც ბურჟუაზიულ გადმონაშთთან.
6-10 სულ ტიტველა ადამიანისგან შემდგარი ჯგუფები დასეირობდნენ ქუჩებში. შიშველ სხეულზე ირიბად გადაკიდებულ ნაჭერზე ეწერათ "ძირს ბურჟუაზიული გადმონაშთი სირცხვილი".
ქალბატონებს ეცვათ მარტო ფეხსაცმელი და ხელში ეკავათ პატარა ხელჩანთები საბუთებისთვის. ისინი ასე დადიოდნენ კინოშიც,მუშათა სასადილოებში, ასე მგზავრობდნენ ტრამვაიში.
მართალია ისიც რომ ხალხმა ვერ გაუგო ამ მოწინავე და პროგრესულ საზოგადოებას. მოხუცები მათ დანახვაზე პირჯვარს იწერდნენ, ბავშვები მათ ესროდნენ ქვებს და დამპალ ბოსტნეულს.
ბელგიის კონსული რუსეთში ჟოზეფ დუიე შემდეგ იხსენებდა:
"1925 წელს საბჭოთა მთავრობის მფარველობით შეიქმნა საზოგადოება ძირს სირცხვილი ამ საზოგადოების წევრებმა ივალდებულეს ტანსაცმლის უარყოფა და ტიტველა სიარული. ამ ექსცენტრული საზოგადოების ზოგი წევრი პროპაგანდისთვის გააგზავნეს ხარკოვში, როსტოვში, მინერალურ წყლებში და ა.შ. მე ისინი ადამისა და ევას კოსტუმებში მინახავს როსტოვში"
"სტუდენტები ალმაცერად უყურებენ იმ კომკავშირელ გოგონებს რომლებიც უარს ამბობენ მათთან სქესობრივ ურთიერთობებზე. ისინი ამ კომკვაშირელ გოგონებს თვლიან ბურჟუაზიულ რეტროგრადებად რომლებსაც არ შეუძლიათ მოძველებული ცრურწმენებისგან განთავისუფლება.
სტუდენტებში ბატონობს წარმოდგენა რომლის თანახმადაც ბურჟუაზიული იდეოლოგიაა თავშეკავებაც და დედობაც" //1925 წლის 7 მაისის გაზეთი პრავდა//.
ამ ნამეტანი წინ წასული საზოგადოების საქციელი იწვევდა შეხლა-შემოხლასაც.
აი როგორ აღწერდა ურცხვთა ერთ-ერთ დემონსტრაციას მოსკოვში მომუშავე გერმანელი ჟურნალისტი ხ. კნიკერბორგერი:
""ურცხვები" მარშით დადიოდნენ, გაჩერდნენ მოედანზე და ყველაზე მყვირალა "ურცხვმა" მგზნებარე სიტყვით მიმართა ბრბოს.
მან თქვა რომ მეფის ხანიდან დარჩენილი უდიდესი საშინელებაა სირცხვილი. აბა ვის არ ტანჯავდა მოკრძალების გრძნობა ვინ არ ცახცახებდა შიშით როდესაც ვიღაც შემთხვევით დაინახავდა მის სხეულს? მან იყვირა რომ ურცხვებმა მოსპეს მათში სირცხვილის გრძნობა და ისინი ეხლა არიან ჭეშმარიტი მამაკაცები და ქალები, ჭეშმარიტი პროლეტარები რომელთაც მოიშორეს ბურჟუაზიული ცრურწმენების ბორკილები.
ამ დროს სრულებით ჩაცმული ახალგაზრდების რაზმმა იყვირა "დურაკ"!. ეს რაზმი ეტაკა კრებას და დაშალა ის".
ცხოვრების ნორმად იქცა ქალაქებში მილიონობით ახალგაზრდის მორალურად გახრწნა. ურთიერთობებმა მათ შორის მიიღეს ცხოველური ხასიათი. ბოლშევიკური აღზრდა მამაკაცის და ქალის ურთიერთობას აქცევდა პრიმიტიულ აქტად, წორწინება ფორმალური იყო. ნებისმიერ მეუღლეს შეეძლო ცალმხრივად გაყრა დღის განმავლობაში თავისი ძვირფასი მეორე ნახევრის საქმის კურსში ჩაუყენებლად.
რევოლუციამდელ პერიოდთან შედარებით კახპების რაოდენობა დიდ ქალაქებში ბევრჯერ გაიზარდა.
მოსკოვში, მაგალითად ქარხნების და კანტორების თანამშრომელი ქალების მნიშვნელოვან ნაწილში კახპობა მეორე პროფესიად გადაიქცა...
მოსკოვის მთელმა რაიონებმა მიიღო შესაბამისი სახე....
1920-ანი წლების პირველ ნახევარში აკრძალვების მიუხედავად ლოთდებოდნენ განსაკუთრებით მუშები.
მატერიალური მდგომარეობის გაუარესებამ, ჩვეულ ფასეულობათა დაკარგვამ,ეკლესიის დადამბლავებასთან ერთად ქრისტიანული მორალის გაქრობამ მოსახლეობის ყველაზე მერყევი ნაწილი უკურნებელ ლოთებად გადააქცია....
1925 წლის ზაფხულში მოსკოვში გაჩნდა საზოგადოება "ძირს სირცხვილი" რომლის მონაწილეებმა გააჩაღეს ბრძოლა სირცხვილთან როგორც ბურჟუაზიულ გადმონაშთთან.
6-10 სულ ტიტველა ადამიანისგან შემდგარი ჯგუფები დასეირობდნენ ქუჩებში. შიშველ სხეულზე ირიბად გადაკიდებულ ნაჭერზე ეწერათ "ძირს ბურჟუაზიული გადმონაშთი სირცხვილი".
ქალბატონებს ეცვათ მარტო ფეხსაცმელი და ხელში ეკავათ პატარა ხელჩანთები საბუთებისთვის. ისინი ასე დადიოდნენ კინოშიც,მუშათა სასადილოებში, ასე მგზავრობდნენ ტრამვაიში.
მართალია ისიც რომ ხალხმა ვერ გაუგო ამ მოწინავე და პროგრესულ საზოგადოებას. მოხუცები მათ დანახვაზე პირჯვარს იწერდნენ, ბავშვები მათ ესროდნენ ქვებს და დამპალ ბოსტნეულს.
ბელგიის კონსული რუსეთში ჟოზეფ დუიე შემდეგ იხსენებდა:
"1925 წელს საბჭოთა მთავრობის მფარველობით შეიქმნა საზოგადოება ძირს სირცხვილი ამ საზოგადოების წევრებმა ივალდებულეს ტანსაცმლის უარყოფა და ტიტველა სიარული. ამ ექსცენტრული საზოგადოების ზოგი წევრი პროპაგანდისთვის გააგზავნეს ხარკოვში, როსტოვში, მინერალურ წყლებში და ა.შ. მე ისინი ადამისა და ევას კოსტუმებში მინახავს როსტოვში"
"სტუდენტები ალმაცერად უყურებენ იმ კომკავშირელ გოგონებს რომლებიც უარს ამბობენ მათთან სქესობრივ ურთიერთობებზე. ისინი ამ კომკვაშირელ გოგონებს თვლიან ბურჟუაზიულ რეტროგრადებად რომლებსაც არ შეუძლიათ მოძველებული ცრურწმენებისგან განთავისუფლება.
სტუდენტებში ბატონობს წარმოდგენა რომლის თანახმადაც ბურჟუაზიული იდეოლოგიაა თავშეკავებაც და დედობაც" //1925 წლის 7 მაისის გაზეთი პრავდა//.
ამ ნამეტანი წინ წასული საზოგადოების საქციელი იწვევდა შეხლა-შემოხლასაც.
აი როგორ აღწერდა ურცხვთა ერთ-ერთ დემონსტრაციას მოსკოვში მომუშავე გერმანელი ჟურნალისტი ხ. კნიკერბორგერი:
""ურცხვები" მარშით დადიოდნენ, გაჩერდნენ მოედანზე და ყველაზე მყვირალა "ურცხვმა" მგზნებარე სიტყვით მიმართა ბრბოს.
მან თქვა რომ მეფის ხანიდან დარჩენილი უდიდესი საშინელებაა სირცხვილი. აბა ვის არ ტანჯავდა მოკრძალების გრძნობა ვინ არ ცახცახებდა შიშით როდესაც ვიღაც შემთხვევით დაინახავდა მის სხეულს? მან იყვირა რომ ურცხვებმა მოსპეს მათში სირცხვილის გრძნობა და ისინი ეხლა არიან ჭეშმარიტი მამაკაცები და ქალები, ჭეშმარიტი პროლეტარები რომელთაც მოიშორეს ბურჟუაზიული ცრურწმენების ბორკილები.
ამ დროს სრულებით ჩაცმული ახალგაზრდების რაზმმა იყვირა "დურაკ"!. ეს რაზმი ეტაკა კრებას და დაშალა ის".
 |
ეს საბჭოთა დემოკრატი მიხაილ
გობაჩოვის საყვარელი ლენინია
|
ხელისუფლება ამ ურცხვებს ორნაირად უყურებდა. სახალხო კომისართა საბჭომ ამ საკითხის გარკვევა დაავალა ჯანდაცვის სახალხო კომისარიატს. ექიმები ურცხვებს აქებდნენ იმიტომ რომ მათ ყურადღება მიაქციეს სინათლის,მზის სინათლის და ჰაერის სარგებლობას. ურცხვების მოძრაობას უყურებდნენ დიდი სიმპატიით. მაგრამ ქალაქის ქუჩები სავსე იყო მტვრით და ამიტომ და უსაქმურთა შეკრებების თავიდან აცილების მიზნით ამბობდნენ რომ ქუჩა-ქუჩა ტიტველა ტანტალი მავნეა.
მზის და ჰაერის აბაზანების მისაღებად ურცხვებს დაუთმეს ქალაქის განაპირა პლაჟები და ადგილები. დადგენილი წესების დამრღვევებს ელოდა სასჯელი.
მაგრამ მერე მოვიდა საზიზღარი ოსი,რუსი თუ ქართველი სტალინი და ურცხვებმა ნელ-ნელა ისევ ჩაიცვეს.
ლენინური სამოთხის აშენება გადაიდო...
მაგრამ ამასობაში ასეთი ლენინიზმი მსოფლიოს მოედო. გაჩნდა მსოფლიო ორგანიზაცია ძირს სირცხვილი. რუსეთში გაიხსნა მისი გაიხსნა მისი განყოფილება რომლის შტაბ-ბინაც არის სახელგანთქმული საბჭოთა დემოკრატები სობჩაკის, გალინა სტაროვოიტოვას და პუტინის სანკტ-პეტერბურგში.
http://fedpost.ru/foto/17720-aktivisty-doloj-styd-shokiruyut-proxozhix-svoimi.html
აბა და საბჭოთა დემოკრატიზაცია რისი საბჭოთა დემოკრატიზაცია იქნება ცინიზმის ამ ფორმის გარეშე...ყველაფერი წინაა...
No comments:
Post a Comment