ჰერმან ჰესეს კითხვა:

"განა ჯობია" თანამედროვე ცხოვრება" ქარხნებში, ბირჟებში, სტადიონებზე, აუქციონებზე, ბარებში და დანსინგებში გოთური ტაძრების მშენებელთა თუ "ბხაგავადგიტას" შემქმნელთა ცხოვრებას?
განა თანამედროვე ცხოვრება უფრო სრული, ჭკვიანური და მიმზიდველია ვიდრე ამ შედევრების შემქმნელთა ცხოვრება?
თანამედროვე ცხოვრება და თანამედროვე მოდა ნამდვილად კარგია და მათ აქვთ არსებობის უფლება, ისინი არის ცვლილებათა და სიახლის წყურვილის გამოხატულება, მაგრამ განა დასაშვებია მთელი წარსულის იესო ქრისტედან შუბერტამდე და კორომდე უკვე დაძლეულ, სასაცილო და უგნურ ძველმანად განხილვა?
განა მთელი წარსულის უზომო და შეშლილი სიძულვილი, რაც ახასიათებს დღევანდელობას, ამ დღევანდელობის ძლიერების ნიშანია?
განა სუსტები, დიდად მანკიერნი და ნევროტიულნი არა ვართ ისინი ვისაც გვჭირდება ასეთი ჰიპერტროფირებული თავდაცვა?

//ჰერმან ჰესე, ერთი სამუშაო ღამე, წიგნის მაგია,მოსკოვი,1990,გვ.117.//

«Действительно ли «современная жизнь» на заводах, биржах, стадионах, аукционах, в барах и дансингах больших городов чем-то лучше, полнее, умнее, заманчивей, чем жизнь людей, создавших «Бхагавадгиту» или готические соборы? Бесспорно хороши и имеют право на существование и современная жизнь и современная мода, они - воплощение перемен и жажды нового, но правильно ли и нужно ли рассматривать все прошлое, отИисуса Христа до Шуберта или Коро как уже преодоленную и ставшую смешной неразумную дедовщину? В самом ли деле неистовая, дикая, подобная амоку ненависть нового времени ко всему и вся, что ему предшествовало, - доказательство силы этого нового времени? Не слабы ли, не глубоко ли ущербны и невротичны те, кто склонны к такой гипертрофированной самозащите?».

Герман Гессе, Одна рабочая ночь / Магия книги, М., «Книга», 1990 г., с. 117.