ხუროთმოძღრების ისტორიიდან-ქალაქი-ბაღი:

ქალაქი-ბაღი

კონტექსტი:  ქალაქი-ბაღების გაჩენა მოხდა განსაკუთრებულ პოლიტიკურ,ეკონომიკურ და სოციალურ კონტექსტში. მე-19 საუკუნეში საზოგადოება განიცდიდა მუტაციას, მიწით მცხოვრები ადამიანის ხანა შეიცვალა საზოგადოების შუაგულში მცხოვრები და ქვეყნის ეკონომიკური განვითარების მთავარ ფაქტორად ქცეული ადამიანის ხანაში. ესაა ინდუსტრიული განვითარების და ლიბერალიზმის ბატონობის ხანა. ადამიანი აცნობიერებს მის უფლებებსა და თავისუფლებებს, ინდივიდუალიზმი ძლიერდება. ადამიანი ქალაქელდება მაშინ როდესაც ქალაქი განიცდება როგორც მანკიერება-გარყვნილებათა და უქეიფობათა, ადამიანის ცუდად ყოფნის ადგილი. ქალაქი //"garden city" ინგლისურად// მიზნად ისახავდა საზოგადოების ავადმყოფობათა მკურნალობას ბუნებასთან დაბრუნებით და საზოგადოებრივი ცხოვრებით.

ქალაქი-ბაღის კონცეფცია არ ჩერდება მარტო ქალაქის აგების სახეზე. ესაა უფრო მასშტაბური ურბანიზაცია რომელიც ქმნის მრავალი ქალაქის ქსელს. კონცეფცია ორი ქალაქი-ბაღისმ ლეჩვორს გქრდენის და ველვინის აგებით პირველად განახორციელა რაიმონდ ანვინმა. 
ქალაქი-ბაღის დიდი პრინციპები:
ქალაქი-ბაღის ასაგებად და მისი კარგი ფუნქციონირებისთვის ჰოვარდმა დაადგინა მკაცრი წესები:

1. მიწას უნდა განაგებდეს საზოგადოება რათა თავიდან იყოს აცილებული სპეკულაცია.

2. საკვების საკმარისი ოდენობით მისაწოდებლად ქალაქის ირგვლივ უნდა იყოს სოფლის მეურნეობის სარტყელი. 

3. ნაგების სიმჭიდროვე სუსტი უნდა იყოს-30-ოდე ბინა ჰექტარზე.

4. ქალაქის სხივურ-კონცენტრული სტრუქტურის წინ წამოსაწევად საჯარო სტრუქტურები უნდა იყოს ქალაქის ცენტრში//პარკები,გალერეები,კულტურული ადგილები//.

5. ჰოვარდი ემხრობა თავისუფალ მეწარმეობას იმ შემთხვევაში თუ ის ზიანს არ აყენებს კოლექტიურ ინტერესს. ქალაქში საწარმოს ყოფნა არყოფნის საკითხს წყვეტს მოსახლეობა მუნიციპალიტეტის მეშვეობით. 

Petit Bétherny-ს ქალაქი-ბაღი,
კოლექტიური საცხოვრებლები.

შემდეგ ქალაქი-ბაღი იყენებს ტერიტორიის სპეციფიურ სტრუქტურას. მთავარი ქალაქის ურბანიზაცია უნდა შეწყდეს 58000 მცხოვრებით. ქალაქები პერიფერიებში შეიძლება განვითარდეს მაგრამ მცხოვრებთა რაოდენობა იქ არ უნდა აჭარბებდეს 38000 ადამიანს. ისინი ერთმანეთთან დაკავშირებულები არიან საავტომობილო გზებით და რკინიგზებით,მაგრამ ერთმანეთისგან გამოყოფილები არიან ბუნებრივი,ნაგებობებისგან თავისუფალი სივრცეებით. ქალაქების ფორმა უნდა იყოს წრიული,რადიუსით 1 კმ.//მაქსიმუმ 4 კმ.// და ისინი უნდა მდებარეობდნენ 20 კვადრატული კილომეტრის ფართის სასოფლო სამეურნეო სივრცეების შუაში.

ქალაქი დაყოფილი უნდა იყოს ბულვარებით განსაზღვრულ 6 კვარტალად. გული უნდა შედგებოდეს მოსახლეობისთვის განკუთვნილი სამსახურებისგან. სავაჭროები უნდა იყოს "Crystal Palace"-ში. ქალაქის ბოლო გვირგვინი უნდა შედგებოდეს მანუფაქტურებისგან,ბაზრისგან და რკინიგზის ხაზებისგან. 

ასე ხდებოდა რომ ჰოვარდისთვის და ქალაქი-ბაღი იყო ქალაქისა და ბუნების სიმბიოზი, ქალაქის უპირატესობებით სარგებლობა სოფლისგან დიდად მოწყვეტის გარეშე.

მზის ჩასვლა ქალაქ-ბაღში

           

   

ISTOIRE D'ARCHITECTURE | LA CITE-
JARDIN D'HOWARD
CONTEXTE

Le concept de la « cité-jardin » ne s’arrête pas à un simple mode de construction de la ville, mais c’est aussi un mode d’urbanisation à plus grande échelle, qui met réseau plusieurs villes. C'est Raymond Unwin qui mettra en application pour la première fois le concept à travers la réalisation de deux cités-jardins : Letchworth Garden et Welwyn.

LES GRANDS PRINCIPES DE LA CITE JARDIN

Pour établir la cité-jardin et permettre son bon fonctionnement, Howard établit des règles strictes :

1/ Il doit être mis en place une maîtrise publique du foncier pour éviter toutespéculation foncière sur la terre

2/ Afin de fournir des denrées alimentaires suffisantes, il doit y avoir la présence d'une ceinture agricole autour de la ville

3/ La densité du bâti doit être faible : soit environ 30 logements à l'hectare

4/ Pour mettre en avant la structure radio-concentrique de la ville, les équipements publics doivent être situés au centre de la ville (parcs, galeries de commerces, lieux culturels)

5/ La maîtrise des actions des entrepreneurs économiques sur l'espace urbain : Howard est un partisan de la liberté d'entreprendre tant que l'activité ne nuit pas à l'intérêt collectif. La présence ou non d'une entreprise dans la ville est validée ou refusée par les habitants via la municipalité.

Ensuite, la cité-jardin passe par une structure du territoire spécifique. Il faut stopper l’urbanisation de la ville principale à 58 000 habitants. Des villes en périphéries peuvent être développer; mais ne doivent pas dépasser plus de 38 000 habitants. Elles sont connectées par un système de réseaux routiers et une densification du réseaux ferroviaires, mais séparées par des espaces naturels non constructibles. La forme des villes serait circulaire d’un rayon d'un kilomètre environ (4 km² maximum) et elles se positionneront au cœur d’espaces agricoles s’étalant sur plus de 20 km ².

Pour ce qui est de la structure de la ville, elle serait divisée en six quartiers, chacun délimité par des boulevards. Comme cité précédemment, le cœur serait composé des services mis à disposition pour la population. Quant aux commerces, ils se trouveraient dans le "Crystal Palace". Pour finir, la dernière couronne urbaine serait composée des manufactures, de marché et des lignes de chemins de fers.

Ainsi, pour Howard, la cité-jardin représente la symbiose qu’il peut exister entre la ville et la nature : vivre à proximité de la campagne en profitant des avantages de la ville.

Écrit par : Charline S.