უქეიფობის,დეპრესიის ხანა:

უქეიფობა- საუკუნის ბოროტება:
უკვე ოც წელზე მეტია რაც ჯანდაცვის მთავარ პრობლემად იქცა დეპრესია. მისი მსხვერპლია მილიონობით ადამიანი მთელს მსოფლიოში. გამოკვლევები აჩვენებს რომ დეპრესიული მდგომარეობები გამოხატავენ ღრმა სოციალურ უქეიფობას.
    დეპრესია არის პათოლოგიური მენტალური მდგომარეობა. ის გამოიხატება ავადმყოფის მეტ-ნაკლებად დამადამბლავებელი სიმპტომებით ( უძილობა, შფოთი, მღელვარება, ნაღველი, ასთენია და ა.შ.).

   ამ ავადმყოფობის დიაგნოზი ხშირად ძნელია, მაგრამ მისი გავრცელება აწუხებს ფსიქიატრიის ექსპერტებს. ფსიქიატრი შარლ მელმანის თანახმად საავადმყოფოებში მიმსვლელთა 15% შეწუხებულია დეპრესიით. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის თანახმად დეპრესიის მსხვერპლთა რაოდენობა მსოფლიოში 121 მილიონს უნდა უდრიდეს.
    ამერიკის შეერთებულ შტატებში ქრონიკული დეპრესია უნდა სტანჯავდეს 19 მილიონ ადამიანს (მოსახლეობის 6%-ს).

    28 მილიონი ადამიანი უნდა ხმარობდეს ანტიდეპრესორს და მათ 15%-ს უნდა ჰქონდეს სერიოზული მიდრეკილება თვითმკვლელობისკენ. ამერიკელი მწერალი ენდრიუ სოლომონის აზრით ამერიკელთა 10% მათ ცხოვრებაში ერთხელ განიცდის მძიმე დეპრესიას და 50%-ს სტანჯავს დეპრესიის შედარებით მსუბუქი ფორმები.

    ეს უბედურება არ სჭირს მხოლოდ დასავლურ საზოგადოებებს. დეპრესია სტანჯავს მესამე სამყაროს მცხოვრებთაც. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის აზრით 2020 წელს დეპრესია გადაიქცევა განვითარებად ქვეყნებში ჯანმრთელობის მთავარ პრობლემად.
მსოფლიო ასე შევიდა იმ ხანაში რომელსაც ისტორიკოსი ჟორჟ მინუა უწოდებს დეპრესიის ხანას.

დეპრესიის ხანა:
დეპრესია ადამიანს სტანჯავს ალბათ ათასწლეულების მანძილზე, მაგრამ დღეს საფრთხე ისაა ისაა რომ დეპრესიამ მიიღო ენდემური ხასიათი და ნარკომანიის მსგავსად გადაიქცა მასობრივ პათოლოგიად.
   ფილოსოფოსი ჟილ ლიპოვეცკის აზრით « დეპრესია ადრე სტანჯავდა ბურჟუაზიულ კლასებს და ესლა კი მას ვერავინ აღწევს თავს».

   როგორ უნდა აიხსნას ეს ფენომენი? მრავალი დამკვირვებლის თანახმად ადამიანებს ასუსტებს და აბნევს რელიგიურ და პოლიტიკურ რწმენათა დასუსტება, სახელმწიფო ხელისუფლების ეროზია და ოჯახებში ავტორიტეტის სულ უფრო და უფრო აშკარა არყოფნა.

    სოციოლოგი ალენ ერენბერგი ფიქრობს დეპრესია ამჟღავნებს ამ ცვლილებებთან დაკავშირებულ პიროვნების დაუცველობას.
    ამ უქეიფობის გამოწვევა ბრალად ედება თანამედროვე საზოგადოების ნაკლებად შეზღუდულ სოციალურ და კულტურულ ჩვეულებებს.

    ჟორჟ მინუას თქმით « თავისუფლების,ნარცისიზმის და ნებადართულობის  თანამედროვე საზოგადოება იქცა მწუხარების, სევდის, მოუსვენრობის წარმომშობ მოვლენად».
     ჩვენი საზოგადოებების ნორმად და  დამახასიათებელ ცხოვრებისეულ ფილოსოფიად იქცა დაუყოვნებელი ტკბობა («სადაც მოიხელთებ სტაცე ხელი არ გაუშვა»).

     ადამიანები სულ უფრო და უფრო ნაკლებად იტანენ დაუკმაყოფილებლობის ყველა ფორმას, არა და ისინი აუცილებელია ფსიქოლოგიური წონასწორობისთვის.

  შარლ მელმანის აზრით ადამიანის ფსიქიზმი უნდა განიცდიდეს გარდაქმნას:
  « ჩვენ  წადილების დათრგუნვაზე და ამდენად ნევროზებზე დაფუძნებული კულტურიდან გადავდივართ წადილთა თავისუფალ გამომხატავ და ამდენად გარყვნილების დამშვებ კულტურაზე».

    იგივე ფსიქიატრის აზრით ეს გადასვლა არაა უხიფათო.

     კოლექტიური იდეალების,საერთო ღირებულებების,სოლიდურ და გავლენიან ხელისუფალთა არარსებობის პირობებში შეიძლება გაჩნდეს მოხალისე ფაშიზმი, კოლექტიური მისწრაფება ხელისუფლებისკენ რომელიც ბოლოს და ბოლოს იტყვის თუ რაა გასაკეთებელი და რა არა.».
    მიუხედავად ამ ფაქტიური მდგომარეობისა დეპრესია არაა ფატალობა.

    ის გამოხატავს თანამედროვეობის ზოგ მანკიერებას, მაგრამ აგრეთვე საყოველთაო მისწრაფებას მშვიდად ცხოვრებისკენ. ბედნიერება ამ ფასადაა.


LE MAGAZINE.INFO
Mal de vivre, mal du siècle
Mal de vivre, mal du siècle
La dépression est devenue depuis plus de vingt ans un problème majeur de santé publique. Des millions de personnes à travers le monde en sont victimes. Le sujet alimente une grande réflexion interdisciplinaire qui tenterait de démontrer que les états dépressifs ne font que refléter un malaise social profond.

La dépression est un état mental pathologique. Elle se traduit par un ensemble de symptômes plus ou moins handicapant pour le malade (insomnie, anxiété, angoisse, asthénie, etc). Cette maladie est souvent difficile à diagnostiquer. Néanmoins, sa généralisation préoccupe les experts psychiatriques. En France, d’après le psychiatre Charles Melman, 15 % des consultations dans l’ensemble des services des hôpitaux concerneraient des cas de dépression. Selon l’Organisation Mondiale de la Santé (OMS), 121 millions de personnes dans le monde en seraient victimes.

Des statistiques accablantes

Le 9 mars dernier, l’Institut National de Prévention et d’Education pour la Santé (INPES) rendait son rapport consacré à la santé des Français. Sur les 16 883 personnes interrogées, 7,8 % aurait présenté des troubles dépressifs aiguës ces 12 derniers mois. Aux Etats-Unis, 19 millions d’Américains (6 % de la population totale) seraient sujets à des dépressions chroniques, 28 millions de personnes consommeraient des antidépresseurs et 15 % d’entre-elles auraient des tendances suicidaires sérieuses. L’écrivain américain Andrew Solomon juge que 10 % des Américains subiront au cours de leur vie une grave dépression et 50 % connaîtront des états dépressifs passagers. Enfin, contre tout idée reçue, le phénomène ne concernerait pas uniquement les sociétés occidentales. Les pays du tiers-monde sont également touchés. L’OMS considère à ce titre que les dépressions deviendront en 2020 le problème de santé n° 1 dans les pays en voie de développement. Le monde est ainsi entré dans ce que nomme l’historien Georges Minois « l’ère de la dépression ».

L’ère de la dépression

Les états dépressifs sont probablement inhérents à l’homme depuis des millénaires. Mais aujourd’hui, le danger réside dans leur caractère endémique. Ils deviennent, au même titre que la consommation de drogues, une pathologie de masse. Selon le philosophe Gilles Lipovetsky, « la dépression était jadis réservée aux classes bourgeoises, aujourd’hui plus personne ne peut se targuer d’y échapper ». Comment expliquer ce phénomène ? Pour beaucoup d’observateurs, nos sociétés souffriraient d’un manque cruel de repères. L’affaiblissement des croyances religieuses et politiques, l’érosion du pouvoir étatique ou l’absence de plus en plus marquée d’autorités fortes au sein des cellules familiales fragilisent et désorientent les individus. Le sociologue Alain Ehrenberg pense que « la dépression manifeste ainsi une insécurité identitaire nouvelle liée à ces changements ».

Les habitudes sociales et culturelles de la société moderne, moins contraintes et soumises aux interdits, sont aussi accusées de générer un mal de vivre diffus. Pour Georges Minois : « la société moderne de la liberté, du narcissisme et de la permissivité est anxiogène ». En effet, la jouissance immédiate est devenue une norme, une philosophie de vie propre à nos sociétés. Les personnes tolèrent de moins en moins toutes formes de frustrations, pourtant nécessaires à l’équilibre psychique. Pour Charles Melman, le psychisme humain serait en pleine mutation : « nous passons d’une culture fondée sur le refoulement des désirs, et donc les névroses, à une culture qui recommande leur libre expression et promeut la perversion ». Selon ce même psychiatre, cette désorganisation n’est pas sans danger. Devant l’absence marquée d’idéaux collectifs, de valeurs communes, et d’autorités solides et influentes, nous pourrions assister à « l’émergence d’un fascisme volontaire, une aspiration collective à l’établissement d’une autorité qui viendrait enfin dire ce qu’il faut et ce qu’il ne faut pas faire ». Malgré cet état de fait, la dépression n’est pas une fatalité. Si elle rend d’avantage visible certains travers de la modernité, elle exprime aussi une aspiration ou un besoin universel de vivre sereinement. La quête du bonheur est à ce prix.

Auteurs et ouvrages cités :

Alain Ehrenberg, La Fatigue d’être soi. Dépression et société, Odile Jacob, 2000.

Gilles Lipovetsky, L’ère du vide. Essais sur l’individualisme contemporain, Editions Gallimard, 1983.

Charles Melman, L’Homme sans gravité. Jouir à tout prix, Denoël, 2002.

Georges Minois, Histoire du mal de vivre. De la mélancolie à la dépression, Editions de la Martinière, 2003.

Andrew Solomon, Le Diable intérieur : anatomie d’une dépression, Albin Michel, 2002.

Crédit photo : Lemagazine.info