მასალები დელენინიზაციისთვის:

Виктор АКСЮЧИЦ,
"მრავლის შეცნობა ადამიანს წუხილს უმრავლებს" //ეკლესიასტე//:
ურჩხული და მონსტრი: ნამდვილად უნიკალურია ლენინის როლი 1917 წლის კატასტროფაში და მე-20 საუკუნის შემდეგ გლობალურ კატაკლიზმებში. მის მერ ჩადენილის გრანდიოზულობა ბიძგს აძლევს შთამბეჭდავი მითოლოგიის შექმნას. ისტორიის ყველაზე სისიხლიანი დიქტატურის ავტორს ცოტა ხნის წინაც უძახოდნენ ყველაზე ადამიანურ ადამიანს. მაგრამ ეხლაც არაიშვიათად გაიგებთ ხოლმე რომ ის იყო დიდი ჰუმანისტი და ყველაზე კულტურული,არნახულად კულტურული ადამიანი.

ლენინის ფენომენის სწორად გასაგებად მთავარია გაგება იმისა თუ რა იყო მასში მთავარი. რს იყო ის რაც მის გარდა არ ჰქონია არავის.

ლენინში მთავარია იდეოლოგიური მანიაკურობა,ის იყო შეპყრობილი ნგრევის ჟინით და სურვილით. ის იყო აბსოლუტურად ცინიკური და უპრინციპო არსება. ამიტომ იქცა ის მეოცე საუკუნის პირველ სისხლიან დიქტატორად.

მეოცე საუკუნის ყველა სისხლიანი დიქტატორი ლენინის მოწაფე იყო,მათ მხოლოდ გააგრძელეს ის რაც ლენინმა ისტორიაში პირველმა გაბედა.

მაგრამ ვერც ერთმა მოწაფემ ვერ აჯობა,ვერ გადააჭარბა მასწავლებელს,ვინაიდან ვერავინ ვერ გაიმეორა შემდეგ ლენინის მიერ ჩადენილი ზოგი რამ.
ლენინი პირველ რიგში იყო პირველი პარტიული ბელადი რომელიც პოლიტიკურ პარტიას აგებდა და ინახავდა სისხლიანი ნაყაჩაღევ-ნაძარცვი და ფინანსური თაღლითობა-მამაძაღლობით ნაშოვნი ფულით და ამასთან მრავალი წლის მანძილზე კომფორტულად ცხოვრობდა ნაძარცვი ფულით.

ლენინმა სრულყო ძალაუფლების რევოლუციური გზით ხელში ჩაგდების კონცეფცია რისთვისაც აქტიურად გამოიყენა სოციალიზმის და მარქსიზმის კლასიკოსთა ნაშრომები და დაუნდობლად მოიშორა ყველაფერი " მოძველებული" ან მეტისმეტად ჰუმანური. მოქმედების ამ სახელმძღვანელოს საფუძველზე ლენინმა პირველად ისტორიაში შექმნა სასტიკი დისციპლინით და სისხლით შეკრული მასობრივი რევოლუციური პარტია. ლენინმა ყველა წინა რევოლუციის გამოცდილების გათვალისწინებით შექმნა რევოლუციური გადატრიალების ტაქტიკა. მისი უსაზღვროდ ცინიკური ალგორიტმი იძლევა დასამხობი სახელმწიფოს სუსტი ადგილების,ყველა შესაძლებელი საზოგადოებრივი საყრდენის,ყველა რეალური მოწინააღმდეგის დადგენის და ამ მოწინააღმდეგეთა წინასწარ დათრგუნვისა და მოსპობის საშუალებას.

ლენინამდე არავის არ დაუპყრია ძალაუფლება ესოდენ ცინიკურად და სასტიკად. ლენინამდე არავის არ მოუსპია ძალაუფლების დაპყრობისას ყველა პრინციპი და სიწმინდე,არავის მოუსპია ყველა ხელის შემშლელი.

შემდეგ ლენინმა აღვირი ამოსდო ქვეყანას არანორმალურად სასტიკ და სისხლისმღვრელ სამოქალაქო ომამდე რომელმაც შეიწირა 15 მილიონი კაცი.

რევოლუციის სრული გამარჯვებისთვის ლენინმა პირველმა,თუმცა მთელი წინა გამოცდილების ეფექტურად განზოგადებით,შექმნა ტოტალური სახელმწიფო ტერორის თეორია და განახორციელა ის.

ბოლშევიკურ ტერორთან შედარებით ტერორის ყველა წინა და შემდგომი სახე შეზღუდული იყო სივრცეში და დროში,სისასტიკის და მასიურობის ხარისხით.

ლენინი ქმნის საკონცენტრაციო ბანაკებს//1920 წლისთვის იყო დაახლოებით 90 ბანაკი// და იწყებს მძევალთა რეგულარულ მასობრივ დახვრეტას,ესე იგი "რევოლუციური სამართალის" თვალსაზრისითაც სრულებით უდანაშაულო ხალხის ხოცვას. მან ასე ბევრი დახოცა.

ლენინმა თავისი ქვეყნის დაუმორჩილებელი მოსახლეობის დასათრგუნად ისტორიაში პირველად გამოიყენა მასობრივი შიმშილი.

1921-1922 წლების საშინელმა შიმშილმა მოკლა 5 მილიონი ადამიანი.

მხოლოდ ლენინმა გამოიყენა შინაგანი ტერორისთვის საერთაშორისო ლიუმპენი ესეთი რაოდენობით: ლენინმა თავისი მოწინააღმდეგეების მკვლელებად აქცია ტყვე ავსტრიელები და უნგრელები,თურქები,ლატვიელი მსროლელები,ჩინელი მოხალისეები,რევოლუციონერი ინტერნაციონალისტები. მათგან იქმნებოდა დამრტყმელი ჩამკეტი,მცველი და დამსჯელი რაზმები...

ლენინის რეჟიმმა პირველად ისტორიაში გამოიყენა ქიმიური იარაღი თავისი ქვეყნის მოსახლეობის წინააღმდეგ. შემდეგ ეს გაბედა მხოლოდ ერაყელმა დიქტატორმა სადამ ხუსეინმა.

ლენინის მითითებით გამოძიებისა და გასამართლების გარეშე დახოცეს იმპერატორის ოჯახის წევრები ბავშვების ჩათვლით და მრავალი ნათესავი და მსახურები //40-ზე მეტი კაცი//.

სახელმწიფოს დამხობილი მეთაურისა და მისი ოჯახის ასეთი ამოწყვეტა უმაგალითოა ახალ და უახლეს ისტორიაში.ასზე ცოტა მეტი წლის საფრანგეთის რევოლუციის დროს სიკვდილით დასაჯეს საფრანგეთის მეფე,მაგრამ ლენინის შემდეგ ვერც ერთმა უზურპატორმა და დიქტატორმა ვერ გაბედა მსგავსი რამ.

სტალინმა ლენინზე ბევრად მეტი ადამიანი დახოცა,მაგრამ ლენინი უფრო ჯოჯოხეთურია. სტალინმა როგორც ერთგულმა მოწაფემ მხოლოდ გამოიყენა და სრულყო ლენინის მეთოდოლოგია.თანაც იოლი წარმოსადგენია თუ კიდევ რას ჩაიდენდა ლენინი მეტი რომ ეცხოვრა.

უნდა ითქვას რომ დიქტატორები ბოროტმოქმედებებს სჩადიოდნენ რაღაც ამაღლებული პოზიტიური და მათი ეროვნული კულტურის ენაზე გამოთქმული მითოლოგიის გულისთვის. ჰიტლერი ოცნებობდა "დიად გერმანიაზე" როგორც "ათასწლოვან რაიხზე". ის პატივს სცემდა გერმანულ ეპოსს ნიბელუნგებზე და ვაგნერის მუსიკას. მაო ძე დუნის ოცნება იყო დიადი ჩინეთი როგორც "ცისქვეშეთი" კონფუციანელობის ზოგი შენიშნვით. ყველა დიქტატორი რაღაცასთან ან ვიღაცასთან იყო სენტიმენტალურად დაკავშირებული ან ხელოვნურად ქმნიდა თავისი ადამიანური თვისებების გამოხატვის სახეს.

ლენინი კი ამაშიც უმაგალითო იყო:
მას ყველაფერი სძულდა რუსეთში და არაფერი მიაჩნდა ღირებულად კაცობრიობაში. სისხლიან სტალინსაც კი ჰყავდა შვილები და ზოგჯერ კეთილგანწყობილი იყო მათ მიმართ.

ლენინი ცინიკურად მასხრად იგდებდა ბინძურად ლანძღავდა ყველა ღირებულებას და სიწმინდეს,მსოფლწესრიგის ყველა სახეობას და ფორმას,ყველა ადამიანს.

ბერდიაევი ლენინს უძახოდა "ლანძღვისა და ბილწსიტყვაობის გენიოსს". ლენინი ლანძღავდა როგორც მტრებს ისე უახლოეს თანამებრძოლებს: " ყოველთვის მოვასწრებთ ძღნერის ექსპერტად აყვანას...ანგარიშის შედგენის სურვილის არ მქონე ჩართლახები და ოხრები...მიაჩვიეთ ეს ძღნერები სერიოზულად პასუხის გაცემას...იდიოტკა,შტერი"// «Всегда успеем взять говно в эксперты... Шваль и сволочь, не желающая предоставлять отчеты... Приучите этих говнюков серьезно отвечать... Идиотка... дура». ყველაფერი ეს ოფიციალურ დოკუმენტებზეა და უკანსკნელი კი როზა ლუქსემბურგზეა//.

ლენინი გაუჩერებლად და უწყვეტად იგინებოდა დედას "ყველაზე განათლებული" მთავრობის სხდომებზე.

ლენინი იქცეოდა ისე თითქოს მისთვის ერთადერთი ღირებული იყო ტოტალური ნგრევა თავისთავად.

ლენინი იყო პირველი იდეოლოგიური მანიაკი ისტორიაში რომელმაც სავსებით განახორციელა თავისი პათოლოგიური ფანტასმაგორიები.

დემონიური შეპყრობილობის პროექტების განსახორციელებლად საჭიროა ერთი ადამიანის ხელში თავმოყრილი და სისხლისმწოველობისკენ მიმართული ძალაუფლება,ე.ი.აუცილებელია შეუზღუდავი დიქტატურა.

" დიქტატურა მეცნიერულად ნიშნავს კანონებით და წესებით შეუზღუდავ,უშუალოდ ძალადობაზე დამყარებულ ძალაუფლებას". გასაგებია რომ ეაა მხოლოდ ჯალათობის და კაცისკვლის მეცნიერების განსაზღვრება. ილიჩი სწორედ ამის დიდოსტატი და დიდი მაგისტრი იყო.

" ლაპარაკი თანასწორობაზე,თავისუფლებაზე,დემოკრატიაზე დღევანდელ პირობებში უაზრო ლაქლაქია... მე უკვე 1918 წელს ვლაპარაკობდი საბჭოთა იდეის განსახორციელებლად ერთი პირის დიქტატორული უფლებების აღიარების აუცილებლობაზე. ცალკეული პირების დიქტატორული ძალაუფლების გამოყენება სულაც არ ეწინააღმდეგება საბჭოთა//ე.ი.სოციალისტურ// დემოკრატიზმს...როგორ უნდა უზრუნველვყოთ ნების უმკაცრესი ერთიანობა? ათასთა ნების ერთი ადამიანის ნებისადმი დამორჩილებით... კლასის ნებას ზოგჯერ ასრულებს დიქტატორი რომელიხ ზოგჯერ მარტო მეტს აკეთებს და მარტო უფრო აუცილებელია".

ამაში ლენინი მისდევდა არა რუსულ ტრადიციებს არამედ მარქსის მოძღვრებას,რომლის თანახმადაც პროლეტარიატს არსებული პირობების და საკუთარი თავის შესაცვლელად დასჭირდებოდა კლასობრივ ბრძოლათა და სამოქალაქო ომის 20 და აუცილებლობის შემთხვევაში 50 წელი.

" სამხედრო კომუნიზმი" არის კ.მარქსის და ფ.ენგელსის " კომუნისტური მანიფესტი"მოქმედებაში.

ლენინის მემკვიდრეები მისი სატანური ტიტანიზმის ეპიგონები იყვნენ და წინამორბედები კი დახავსებული თეორეტიკოსები// გაგრძელება და დასასრული იქნება//.

Главное в Ленине – идеологическая маниакальность

Бесспорна уникальная роль Ленина в российской катастрофе 1917 г. и в последующих глобальных катаклизмах ХХ в. Грандиозность содеянного им провоцирует на создание величественной мифологии: не случайно автора наиболее кровавой диктатуры в истории еще недавно называли самым человечным из людей. Но и теперь нередко можно услышать, что он великий гуманист, гениальный политик, культурнейший человек. Для реального понимания феномена Ленина необходимо, не отвлекаясь на «гуманистические» нюансы, определить то, чем никто, кроме него, не обладал. Главное в Ленине – идеологическая маниакальность, одержимость разрушением, абсолютный цинизм и беспринципность, благодаря которым он явился первым в череде кровавых диктаторов ХХ в. Все они были учениками Ленина – продолжили то, на что Ленин решился впервые в истории. Но никто не превзошел учителя, ибо некоторые деяния Ленина никто не смог повторить впоследствии. Прежде всего Ленин был первым партийным вождем, который строил и содержал политическую партию на деньги от кровавых грабежей (экспроприаций – «эксов») и финансовых афер; при этом и сам многие годы комфортабельно жил на награбленные средства. Ленин довел до совершенства концепцию революционного захвата власти, для чего эффективно использовал все необходимые наработки классиков социализма и марксизма и беспощадно отбросил все «устаревшее» или слишком гуманное. На основе этого руководства к действию Ленин впервые в истории создал спаянную жесткой дисциплиной и кровью массовую революционную партию. Ленин разработал тактику революционного переворота, учитывающую опыт всех предшествовавших революций; ее беспредельно циничный алгоритм позволяет определить слабые места свергаемой государственности, все возможные общественные опоры, а также всех реальных противников, которые подавляются или уничтожаются в упреждающем режиме. Никто до Ленина так цинично и жестко не захватывал власть, сметая на своем пути все принципы и святыни и уничтожая всех мешающих. Затем Ленину удалось взнуздать страну до невероятно жестокой и кровопролитной Гражданской войны, жертвы которой достигают пятнадцати миллионов человек. Для полной победы революции Ленин первым (хотя и на эффективном обобщении всего предшествующего опыта) разработал теорию и внедрил в практику систему тотального государственного террора. По сравнению с большевистским террором все предшествовавшие и последующие его виды были ограниченными в пространстве и во времени, в степени жестокости и в массовости. Ленин внедряет концлагеря (к 1920 г. их было около 90) и регулярный массовый расстрел заложников, то есть истребление большого количества людей, ни в чем не виновных даже с точки зрения «революционной законности». Ленин впервые в истории инициировал массовый голод для расправы над непокорным населением своей страны: страшный голод 1921–1922 гг. унес жизни около пяти миллионов человек. Никто, кроме Ленина, не использовал для внутреннего террора в таком количестве интернациональный люмпен: из военнопленных австро-венгерской, немецкой, чешской, турецкой армий, из латышских стрелков, китайских волонтеров, революционеров-интернационалистов формировались ударные, заградительные, охранные и карательные отряды – «Формирование немецко-венгерской дивизии из стойких и дисциплинированных элементов крайне целесообразно» (телеграмма председателю Сибревкома). Ленинский режим впервые в истории применил химическое оружие для истребления граждан своей страны, впоследствии на подобное решился только иракский диктатор Саддам Хусейн. По указанию Ленина были убиты без следствия и суда все члены императорской семьи, включая детей, а также многие родственники и слуги (всего более сорока человек). Кровавая расправа над свергнутым главой государства и его семьей – беспрецедентна в Новой и Новейшей истории. За сто с лишним лет до этого в годы Великой Французской революции был казнен король Франции, но после Ленина ни один узурпатор и диктатор не решился на что-либо подобное. Сталин уничтожил людей несравненно больше Ленина, но Ленин инфернальнее. Сталин как верный ученик только использовал и совершенствовал авторскую методологию Ленина. К тому же можно представить, что Ленин был бы непревзойден, если бы действовал не пятилетку, а десятилетия.

Пресловутая формула «диктатура пролетариата» означала личную диктатуру вождя в партии и в стране, чего Ленин и не скрывал

Надо сказать, что все диктаторы совершали злодеяния ради какой-то возвышенной и позитивной мифологии, выражаемой на языке своей национальной культуры. Для Гитлера заветной мечтой была «Великая Германия» как «тысячелетний Рейх», он почитал германский эпос о нибелунгах и музыку Вагнера. Для Мао Цзедуна – «Великий Китай» как «Поднебесная» с некоторыми ремарками конфуцианства. Все диктаторы либо были к чему-то или к кому-то сентиментально привязаны, либо искусственно создавали образ проявления своих человечных качеств. Ленин же и в этом беспрецедентен: он ненавидел все в России и не признавал ценным ничего в человечестве. Даже кровавый Сталин имел детей и иногда к ним благоволил. Все ценности и святыни, виды и формы миропорядка, всех людей Ленин подвергал циничным насмешкам и грязной хуле. Бердяев называл Ленина «гением бранной речи», которой удостаивались не только враги, но и ближайшие соратники: «Всегда успеем взять говно в эксперты... Шваль и сволочь, не желающая предоставлять отчеты... Приучите этих говнюков серьезно отвечать... Идиотка... дура» (все это – на официальных документах, последнее – о Розе Люксембург). Непрерывно матерился он на заседаниях «самого образованного» правительства. Таким образом, во всем Ленин вел себя как человек, для которого единственной ценностью было тотальное разрушение само по себе. Ленин был первым идеологическим маньяком в истории, вполне реализовавшим свои патологические фантасмагории. Для реализации проектов демонической одержимости необходима мощь государственной власти, сосредоточенная в одних руках и направленная на вожделенное кровопийство, то есть необходима неограниченная диктатура: «Научное понятие диктатуры означает не что иное, как ничем не ограниченную, никакими законами, никакими абсолютно правилами не стесненную, непосредственно на насилие опирающуюся власть». Понятно, что ни к какой науке это определение отношения не имеет, кроме науки заплечных дел, непревзойденным мастером которых и был Ильич. Но утверждение «научности понятия» нужно, чтобы создать какую-то видимость обоснованности – для жаждущих самообмана интеллектуалов. Пресловутая формула «диктатура пролетариата» означала личную диктатуру вождя в партии и в стране, чего Ленин и не скрывал: «Речи о равенстве, свободе и демократии в нынешней обстановке – чепуха... Я уже в 1918 г. указывал на необходимость единоличия, необходимость признания диктаторских полномочий одного лица с точки зрения проведения советской идеи... Решительно никакого противоречия между советским (то есть социалистическим) демократизмом и применением диктаторской власти отдельных лиц нет... Как может быть обеспечено строжайшее единство воли? Подчинением воли тысяч воле одного... Волю класса иногда осуществляет диктатор, который иногда один более сделает и часто более необходим». В этом Ленин следовал не российским традициям, а учению Маркса, который предрекал пролетариату двадцать, а при необходимости и пятьдесят лет классовых боев и гражданской войны «не только для того, чтобы изменить существующие условия, но чтобы и самим изменяться». «Военный коммунизм» – это «Коммунистический манифест» К. Маркса и Ф. Энгельса в действии. Но если последователи Ленина были лишь его эпигонами, то предшественники выглядят замшелыми теоретиками по сравнению с ленинским сатанинским титанизмом в действии.