8.13.2012

ესენიც თანამედროვე ამერიკელები არიან-ამიშები:

ამერიკაში ისევე როგორც ყველგან ბევრი უცნაური ხალხია მაგრამ ყველა უცნაური არაა დარტყმული.
არადარტყმული უცნაური თანამედროვე ამერიკელები არიან პროტესტანტ ძველმორწმუნე სტაროობრიადელებად მიჩნეული ამიშები.
ამიშების საზოგადოება გამოირჩევა იმით რომ მათი ცხოვრების წესი არ შეცვლილა მე-19 საუკუნის შუა ხანებიდან. ჩვენთვის ესაა როგორც მუზეუმი, ცოცხალი მუზეუმი რომლისადმი ინტერესიც უმრავლესობისთვის შემოიფარგლება ამ უნაურ ადამიანთა ზედაპირულად გაცნობით. 
ამიშებისთვის წუთისოფელი არის ეშმაკის სათამაშო მოედანი. ისინი არ იღებენ ამერიკული კულტურის ძირითად ფასეულობებს //ინდივიდუალიზმს,შეჯიბრის სულისკვეთებას,საკუთარი ძალების რწმენას//. 
ჩაკეტილობა, ცივილიზაციის,პროგრესის მონაპოვართა უარყოფა,კოლექტივიზმი და ურთიერთდახმარება, და რაც მთავარია მუდმივი ზრუნვა სულზე, ყველაფერში თვითშეზღუდვა თავმდაბლობის,მოკრძალების, ღმერთისადმი მორჩილების მისაღწევად, აი ამიშთა უბრალო ხალხის ცხოვრების მიზანი.
ცხადია რომ ჰლობალიზაციის ხანის და მოხმარების საზოგადოების წარმატებულ მარშში მონაწილე  ადამიანისთვის ამიშთა ცხოვრების წესი მიუღებლობაა,გაუგებრობაა და ირონიაა.
როგორ ხდება რომ 21-ე საუკუნეში,მსოფლიოზე ამხელა გავლენის მომხდენ ერთ-ერთ ყველაზე მოწინავე და განვითარებულ ქვეყანაში სადაც ცხოვრების მიზანია მატერიალური კეთილდღეობის მოპოვება და ინდივიდუალური წარმატება არსებობენ ყველაფერი ამის უარმყოფელი და ამავე დროს არააგრესიული ადამიანები? 
როგორ შეიძლება ამ სამყაროსგან განდგომა, ამ სამყაროსთან,უფრო კი მის ღირებულებებთან დაპირისპირება? აი ამ წერილის მიზანი.
დავიწყოთ ისტორიით.
ამიშების სექტა უაღრესად კონსერვატულ ქრისტიანთა ჯგუფია. ისინი მომდინარეობენ მე-16 საუკუნის ევროპის ანაბაპტისტებიდან. ქრისტიანი ანაბაპტისტები არ დაეთანხმნენ მარტინ ლუთერის და სხვა პროტესტანტ რეფორმატორთა რეფორმებს და უფრო შორს წავიდნენ კათოლიკური ეკლესიის წესების გადასინჯვაში. ისინი უარყოფდნენ  ახალშობილთა მონათვლას და ემხრობოდნენ შეგნებულ,გააზრებულ მონათვლას. ისინი მოითხოვდნენ ადამიანის შეუზღუდავ თავისუფლებას იერარქიისაგან,აღიარებდნენ აბსოლუტურ თანასწორობას საზოგადოებაში და უარყოფდნენ კერძო საკუთრებას.


თანმიმდევრული სექტანტები ცდილობდნენ მთელი საზოგადოებრივი ცხოვრების გარდაქმნას ახალ საწყისებზე და დამყარებას ისეთი წესრიგისა რომელიც არ შეეწინააღმდეგებოდა ღმერთის მცნებებს. ისინი არ ურიგდებოდნენ საზოგადოებრივი უთანასწორობის ნებისმიერ ფორმას,ადამიანის ადამიანზე დამოკიდებულებას რომელიც მიაჩნდათ ღვთაებრივი გამოცხადების საწინააღმდეგო რამედ. რელიგიური სანქცია ამართლებდა და აძლიერებდა ასეთ მისწრაფებებს. მოგვიანებით ევროპელ ანაბაპტისტებს მათი ნიდერლანდელი ლიდერი მენო სიმონსის  (Menno Simons 1496-1561) სახელის მიხედვით უწოდეს მენონიტები.

 მათ სდევნიდნენ კათოლიკეებიც და პროტესტანტებიც და ისინი იმალებოდნენ ჯერ ევროპის,ინგლისის შორეულ კუთხეებში და შემდეგ ამერიკის შეერთებულ შტატებში. რადიკალური იდეებით და რევოლუციური სულით ცნობილ ანაბაპტისტებს სასტიკად დევნიდნენ მთელ ევროპაში.
ძველი წესებით ცოდვის ჩადენის გამო მოუნანიებელი წევრი უნდა მოეკვეთათ,მისთვის თავი უნდა აერიდებინათ. ეს თავიდან ეხებოდა მხოლოდ ზიარებას. შემდეგ ჩაითვალა რომ მოუნანიებელი ადამოანი მთლიანად უნდა მოიკვეთოს. ეს ნიშნავდა იმას რომ მოუნანიებელ ადამიანს უნდა დაეტოვებინა თავისი ახლობლები,ძველი ცხოვრება. მხოლოდ მონანიების შემდეგ შეეძლო მას დაბრუნება თავის საზოგადოებაში.
       
მაგრამ დისციპლინა შესუსტდა და ამან გამოიწვია განხეთქილება და 1693 წელს გამოეყვნენ ისინი ვისაც შემდეგ ეწოდათ ამიშები.
   
ამიშების პირველი ჯგუფი ამერიკაში ჩავიდა 1730 წელს. ისინი დამკვიდრდნენ პენსილვანიის შტატში,ლანკასტერის რაიონში. შემდეგ ამიშები გაიშალნენ აშშ-ს 24 შტატში,კანადაში და ცენტრალურ ამერიკაში, მაგრამ 80 პროცენტი არის შტატებში პენსილვანია, ოჰაიო და ინდიანა. აშშ-ში ამიშების რაოდენობა უდრის დაახლოებით
200 000 კაცს, მათ აქვთ დიდი ოჯახები //ოჯახში 6-11 ბავშვი//და ამიტომ მათი რაოდენობა მუდამ იზრდება. 80 პროცენტამდე რჩება ეკლესიის წევრი.
ამიშები შვეიცარულ-გერმანული წარმომავლობისა არიან, მათ აქვთ საერთო ენა და კულტურა. ოჯახდებიან თემთა შიგნით. ამავე დროს ის ვინც გადაწყვეტს ამიშთა თემის და ეკლესიის დატოვებას მიუხედავად მისი ეთნიკური კუთვნილებისა აღარ ითვლება ამიშად.

სახლში ამიშები ლაპარაკობენ გერმანულ-პენსილვანურ დიალექტზე. სკოლაში ბავშვები სწავლობენ ინგლისურ ენას.
             
კონსერვატული და პროგრესული ამიშები:
     
1860-ან წლებში ამიშები გაიყვნენ პროგრესულ და კონსერვატულ ამიშებად.
პროგრესულები შევიდნენ გარე სამყაროს და პროგრესის უფრო მიმღებ მენონიტურ თემებში.  ნაკლებად პროგრესული ამიშები ცნობილები არიან როგორც ძველი წესრიგის ამიშები("Old Order Amish").
   
დღეს აშშ-ში და კანადაში არსებობს ამიშთა რამოდენიმე ჯგუფი.
ძველი წესრიგის მიშები, ფერმერები, მიწას ამუშავებენ შებმული ცხენებით, ტრადიციულად იცვავენ,სახლში არ იყენებენ ელექტრობას ან ტელეფონს. ეკლესიის წევრები არ მსახურობენ არმიაში, არ იხდიან გადასახადს აშშ-ს საერთოეროვნულ საპენსიო ფონდში. ბიჩი ამიშები და ახალი წესის ამიშები (New Order Amish) ნაკლებად კონსერვატულები არიან და იღებენ ტექნიკურ საშუალებებს,ზოგ ჯგუფში აძლევენ ავტომობილების და ელექტრობის გამოყენების უფლებას. პროგრესული ამიშები გარეგნულად ძალიან გვანან ამერიკის  ჩვეულებრივ ანგლო-საქსებს. .
              
ამერიკაში უნდა ცხოვრობდეს ამიშთა 8 ჯგუფი. ყველაზე მრავალრიცხოვანი უნდა იყოს კონსერვატულ ამიშთა ჯგუფი.

Татьянин День
ამიშებში მოულოდნელი ბუმია.
("The Washington Times", США)
აჩენენ ბევრს და ცოტა თუ მიდის თემებიდან და ამიტომ მათი რაოდენობა იზრდება.
ამერიკის ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფად მზარდი და დინამიური რელიგიური მოძრაობის წევრები ისევ დადიან ეკლესიაში წირვაზე ცხენებშებმული ეტლებით.

აიპადების და წამიერი კავშირის მსოფლიო სისტემების ხანაში კონსერვატორი ამიშები უარყოფენ ტექნოლოგიებს და ამიტომ შეიძლება გამოჩნდნენ განწირულ საზოგადოებად,,მაგრამ როგორც აჩვენებს აშშ-ში ბოლო დროს ჩატარებული გამოკვლევები ამიშების თემები სინამდვილეში ყვავის და იფურჩქნება. მათი დასახლებები არსებობს ათეულობით შტატში,თანაც თვეში ერთხელ ჩნდება ახალი დასახლება.
ტრადიციულად აჩენენ ბევრს და მცირდება თემებიდან წასვლის მსურველ სრულწლოვანთა რაოდენობა. ეხლა თემებში დარჩენა ურჩევნიათ ამიშების ოჯახებში გაზრდილ ბავშვთა ოთხ მეხუთედზე მეტს. ეს დემოგრაფებს აფიქრებინებს რომ უახლოეს 40 წელში ამიშთა რაოდენობა აშშ-ში გაორმაგდება.
ამიშთა ოჯახები გაფანტულია 29 შტატში მონტანადან ფლორიდამდე. ავტონომიურ დასახლებათა რაოდენობა უდრის 456-ს,მაშინ როდესაც 1990 წლის აღწერის დროს იყო სულ 179 ასეთი დასახლება. ანალიტიკოსები თვლიან რომ ტემპი არ შემცირდება და 2050-ანი წლების ბოლოსთვის იქნება დაახლოებით მილიონი მორწმუნე.
          
ამის მიზეზად ითვლება მრავალშვილიანობა და თემებში დარჩენის უმაგალითოდ მაღალი დონე. 
ამიშებს არ უნდათ კონტრაცეფცია და ამიტომ მათ ოჯახებში საშუალოდ არის 6-7 ბავშვი. გარემომცველი სამყარო მათ აცდუნებს,მაგრამ ამიშები უძლებენ ცდუნებას და ამიშების დასახლებებში ცხოვრობს 250000-ზე მეტი ადამიანი.  უმცროსთა 85 პროცენტი სრულწლოვანების შემდეგ აგრძელებს ძველებურად ცხოვრებას.
ოჰაიოს უნივერსიტეტის სოფლის რაიონების სოციოლოგიის პროფესორი ჯოზეფ დონერმაიერის (Joseph Donnermeyer) თქმით ქმიშები არ ცხოვრობენ იზოლაციაში. ისინი დინამიური კულტურაა. ისინი უბრალოდ ვითარდებიან ამერიკულ მეინსტრიმისგან განსხვავებული მიმართულებით. ამიშები ახერხებენ თავისი შვილების წარმატებით აღზრდას თავის რწმენაში.
 
ამიშები შეადგენდნენ რეფორმაციის მიერ მე-16 საუკუნეში გაჩენილი ულტრაკონსერვატული ანაბაპტისტური მოძრაობის ნაწილს. მათზე იციან მხოლოდ ის რომ ისინი დადიან ცხენებიანი ეტლებით და უარს ამბობენ ელექტრობის და თანამედროვეობის სხვა მოხერხებულობათა გამოყენებაზე ან მკაცრად ზღუდავენ მათ გამოყენებას.
         
ამიშების დასახლებები შეკრული თემებია. ღვთისმსახურება ხდება არა ეკლესიებში არამედ ეკლესიის წევრთა სახლებში რიგ რიგობით.ტრადიციულად ამიშები ფერმერები არიან რაც მათ აძლევთ ოჯახებთან დარჩენის საშუალებას.
.       
ამიშები ნათლავენ მხოლოდ უფროსებს. სწორედ ამიტომ გამოეყვნენ ისინი სხვა პროტესტანტულ ჯგუფებს მე-17 საუკუნეში როდესაც ეკლესიებმა დაიწყეს პატარა ბავშვთა მონათვლა. ბატონი დონერმაიერის თქმით მეორე მსოფლიო ომის დროიდან მონათლულ ახალგაზრდა ამიშთა რაოდენობა მკვეთრად გაიზარდა. ამა გააძლიერა ამიშებია განსხვავება გარემომცველი საზოგადოებისგან.საუკუნეზე მეტი ხნის წინ ამიშთა ცხოვრება დიდად არ განსხვავდებოდა მეზობელი გლეხების ცხოვრებისგან.
              
ეხლა ამიშებს და მათ მიერ ინგლისელებად წოდებულ მეზობლებს შორის არსებული უფსკრულის დაძლევა გაცილებით უფრო ძნელია.
.     
ეხლა ცავხოვრების წესის განსხვავება ბევრად უფრო ძლიერია,ამბობს ბ-ნი დონერმაიერი. მონათვლათა პროცენტმა მიაღწია დაახლოებით მაქსიმალურ დონეს იმიტომ რომ გარკვეულ დონეზე უფრო მაღლა ასვლა მას პრინციპულად არ შეუძლია.
         
ტრადიციულად ამიშები იგივდებიან პენსილვანიასთან და საშუალო დასავლეთის შტატებთან,მაგალითად ოჰაიოსთან, რომლებშიც საერთო ჯამში ცხოვრობს ამერიკის ამიშთა 40 პროცენტი.  ოჰაიოს შტატიშ ჰოლმსის ოლქში მოსახლეობის 42 პროცენტს ამიშები შეადგენენ, ინდიანას შტატის ლა გრანჟის ოლქში-37 პროცენტს....
 
15 წლის შემდეგ ამერიკაში შეიძლება გაჩნდეს პირველი ოლქი რომლის მოსახლეობის უმეტესობა იქნება ამიშები. შეიძლება ეს იყოს ჰოლმსის ოლქი,შეიძლება მას დიდად არ ჩამორჩეს ინდიანას ლა გრანჟის ოლქი,ამბობს ბ-ნი დონერმაიერი.
             
ამასთან ამიშები აგრძელებენ ექსპანსიას სხვა შტატებში. ბოლო სამი წლის მანძილზე შტატში ნიუ იორკი დაარსდა ამიშთა 15-ზე მეტი დასახლება, მისურიში,მიჩიგანში,აიოვაში,ვისკონსინში და კენტუკიში უკვე 20-ზე მეტი დასახლებაა თითოში.
     
ამიშთა ოჯახები ჩნდებიან უფრო შორეულ შტატებშიც კოლორადოს,არკანზასის,მონტანას და მენის ჩათვლით.
ამიშების გავრცელება ზოგადად ითვლება დადებით. მოვლენად. ისინი სახლდებიან იქ სადაც კრიზისია და საიდანაც მოსახლეობა გარბის.ისინი კარგი მეწარმეები არიან და ეკონომიკურად ბევრს აძლევენ თავის ოლქებს,ამბობს ბ-ნი დონერმაიერი.
 
ამიშთა ბევრ ოჯახს თავის სარჩენად აღარ ყოფნის მიწა და ამიტომ ამიშები ფერმერობის გარდა ხელს ჰკიდებენ დურგლობას და არიან მშენებლები. მაგრამ მათვის მთავარ ამოცანად რჩება ოჯახთან სიახლოვე.
         
ბ-ნი დონერმაიერის თქმით ამიშებს ურჩევნიათ საკუთარი თავისთვის მუშაობა და მათთვის მთავარია პოვნა ისეთი საქმისა რომელიც არ ასუსტებს თემისადმი მათი კუთვნილების გრძნობას. მხოლოდ უდიდეს თემებში ამიშები ზოგჯერ მუშაობენ ფაბრიკებში.


Оригинал публикации: Amish enjoy unexpected boom in numbers

Амиши - протестантские старообрядцы

Религиозный ландшафт США, причудлив и противоречив. Свобода вероисповедания и отсутствие «госрелигии» сформировали неповторимый религиозный рынок, по экзотичности не уступающего восточному базару. Религиозность США отличается сектанской направленностью и религиозным индивидуализмом. А среди сект, распространенный на территории Штатов, есть и такие экзотические, как Амиши - «протестантские старообрядцы». О них и пойдет речь

Несмотря на то, что в США существует бесчисленное множество радикальных религиозных сект постпротестантских, языческих, эклектических, верящих во внеземные цивилизации и т.д. На протяжении 20 века, в американском обществе продолжался бурный процесс урбанизации и индустриализации, в результате культурное, экономическое расстояние между Амишами и внешним миром постоянно увеличивалось. По своему выбору, продиктованному верой, Амиши по преимуществу остались сельскохозяйственной обшиной, отказавшись от современных технологий.В нашей статье мы будем использовать слово «секта» в соответствии с определением социолога Эрнста Трельча: «религиозная группа, отошедшая от какого-либо религиозного сообщества или церкви на оппозиционных, антиконформистских принципах, иногда возглавляемая харизматичным лидером, чаще всего мотивированная принципами более строгой морали, дисциплины, служению и большего отречения от мира».   
Секта Амишей стоит особняком, привлекая к себе внимание, прежде всего своим образом жизни неизменившимся с сер. 19 века, для нас это как музей, живой музей, интерес к которому большинство из нас ограничивает лишь поверхностным знакомством с этими «чудаками».  Мы постараемся по возможности объективно, с использованием источников информации Амиш общины, попытаться понять, расшифровать странный, чудной, для многих нездоровый выбор - образ жизни «простого народа».   
Секта Амишей своим непринятием мира (который для них есть игровая площадка дьявола) и основных ценностей американской культуры (индивидуализма, духа соревнования, уверенности в своих силах) безусловно не может не вызвать интерес. Затворничество, отказ от благ цивилизации, прогресса, коллективизм и взаимопомощь, а главное постоянное блюдение своей души, ограничения во всем, для достижения идеала смирения, скромности, повиновения Богу - вот цель жизни простого народа Амиш . 
Естественно, что для человека эпохи глобализации, участвующего в победном марше общества потребления, с транспарантами лозунгов культуры постмодерна «относительности всего и вся», первая реакция на образ жизни Амишей - это неприятие, непонимание и ирония. Как в 21 веке в одной из самых передовых развитых стран, агрессивно, культурно и ценностно поглотивших весь мир, где материальные блага и индивидуальный успех являются целью жизни, существуют люди полностью отрицающие, противостоящие и в то же время не противящиеся злу и этим ценностям, как на нравственном, так и бытовом уровне?
Как возможно отречение, противостояние этому миру, точнее его ценностям? А главное зачем, вот основной вопрос смысла? - эти размышления послужили мотивом написания этой статьи. 
Начнем с истории
Итак, секта Амишей крайне консервативная Христианская группа, своими корнями уходит в движение Анабаптистов (от греч. ανα - «опять, вновь» и греч. βαπτιζω - «крещение», то есть «вновь крещёные») Европы 16 века. (Не путать с Анти-баптистами!) Христиане Анабаптисты бросили вызов реформам Мартина Лютера и других протестантских реформаторов, пошли дальше в реформировании, пересмотре правил Католической Церкви, отрицая крещение младенцев, выступая за осознанное крещение (баптизм) или перекрещивание взрослых. Социальная система, созданная движением перекрещенства, была такой же существенной его частью, как и религиозное его учение. Требование неограниченной свободы человека от иерархии и установлений церкви и общества шло рука об руку с признанием абсолютного равенства в обществе и отрицание частной собственности. Последовательные сектанты стремились к перестройке всей жизни общества на новых началах и к осуществлению на земле таких общественных порядков, которые не противоречили бы заповедям Божьим; они не мирились ни с какими формами общественного неравенства и зависимости человека от человека, как противными Божественному Откровению. Религиозная санкция здесь не только оправдывала, но и усиливала такого рода стремления. Позже европейские анабаптисты стали известны как Меннониты, по имени нидерландского лидера Анабаптистов Менно Симонса (Menno Simons 1496-1561), группы анабаптистов спасались от преследования как в католической, так и протестантской церкви, сначала в отдаленные уголки Европы, Англии, а потом США. Известно, что анабаптисты со своими радикальными идеями и революционным духом жестоко преследовались по всей Европе.  
В конце 16 века наиболее консервативная группа верующих, руководимая Яковом Амманно (Jakob Ammann) отделилась от Швейцарских Меннонитов, в основном по причине ослабления дисциплинарных взысканий членам секты, так называемого Meidung или shunning - отлучение и избегание провинившихся, нерадивых членов церкви. Одним из отличительных учений Амишей является запрещение или отлучение (ban or shunning) от общения с нераскаявшимся в греховном поступке членом церкви. Целью данной дисциплинарной меры является помощь верующему, в осознании своей ошибки и последующее покаяние, после которого верующий может быть возвращен в церковное братство. Данное отлучение вначале касалось только Причастия. Однако, вскоре последователи Амманна почувствовали, что нераскаявшийся человек должен быть полностью отлучен. По нынешний день, когда человек исключается из общины/церкви Амишей, это означает оставление своих близких, прежней жизни. Все контакты с семьей и друзьями обрываются, отлучение является серьезной мерой, к которой прибегают после нескольких взысканий, предупреждений. Послабления в отлучение, дисциплине верующих и отличия в религиозной практике привели к расколу с Меннонитами в 1693. Последователи Якова Амманна позже стали называться Амишами. Хотя в целом Амиши в своем учении и религиозной практики во многом схожи с Меннонитами, основная разница лежит в одежде и форме службы.
Поселения Амишей в США
Первая группа Амишей прибыла в Америку в 1730 г. обосновавшись в районе Ланкастера шт. Пенсильвания. Позже Амиши расселились в более 24 штатах США, Канаде и Центральной Америке, но 80% из них находится в шт. Пенсильвания, шт. Огайо и шт. Индиана. Численность Амишей в США насчитывает порядка 200,000, численность секты постоянно растет, по причине больших семей (6-11 детей в семье) с сохранением до 80% церковного членства.
Группы Амишей имеют общее Швейцарско-Немецкое происхождение, язык и культуру, браки заключаются внутри общин. В тоже время, те, кто решает оставить общину и церковь Амишей, более не считается амишем, не смотря на свою этническую принадлежность. Дома Амиши разговаривают на Немецко-пенсильванском диалекте, но в школе дети учат английский язык.  
Консервативные и Прогрессивные Группы Амишей
В 60-х годах 19 века, произошло еще одно разделение, уже внутри общины, между консервативными и прогрессивными группами в США. И вновь различия, несогласия относительно принятия бурно развивающегося индустриального мира США и дисциплины не были преодолены и Амиши раскололись. Прогрессивные группы вошли в состав Меннонитских общин, более принимающих внешний мир, прогресс. Менее прогрессивная группа стала известна как Амиши Старого Чина ("Old Order Amish").
На сегодняшний день в США и Канаде группы Амишей разделены на несколько основных групп. Амиши Старого Чина, фермеры, обрабатывают землю запряженными лошадьми, традиционно одеты, не используют в домах электричество или телефон. Члены церкви не служат в армии, не принимают никакой финансовой помощи от государства, не платят налоги в общенациональный пенсионный фонд США. Beachy Amish и Амиши Нового Чина (New Order Amish) менее консервативны в непринятии технических средств, в некоторых группах разрешается использование автомобилей и электричества, по внешними облику членов более прогрессивных групп амишей трудно отличить от обычных англо-саксонов Америки. По приблизительным подсчетам, существует 8 различных групп Амишей, где Старый Чин Амишей самая многочисленная, консервативная группа.

Амиши переживают неожиданный бум

("The Washington Times", США)

Высокая рождаемость и уменьшение числа уходящих из общин способствуют росту численности амишей

 Члены одного из самых быстро растущих и динамичных религиозных движений по-прежнему приезжают на воскресные службы в запряженных лошадьми колясках.

В эпоху айпадов и всемирных систем мгновенной связи амиши «старого уклада», известные своим отрицанием технологий, могут показаться обреченным сообществом, однако, как показывают данные последних исследований, в США общины амишей, на самом деле, процветают. Их поселения существуют в десятках штатах, причем новые возникают в среднем по одному в месяц.

Сочетание традиционно высокой рождаемости и снижения числа тех, кто уходит из общины после взросления – сейчас оставаться в общине предпочитают более четырех пятых детей, выросших в семьях амишей — заставляет демографов предполагать, что в ближайшие 40 лет количество общин амишей в Соединенных Штатах удвоится.

Семьи амишей разбросаны по 29 штатам — от Монтаны до Флориды. Число автономных поселений насчитывает 456 – притом, что по переписи 1990 года их было всего 179. Аналитики не видят причин ожидать, что эти темпы замедлятся, и считают, что к концу 2050-х годов число верующих приблизится к 1 миллиону.

В исследовании, проведенном командой ученых из Университета штата Огайо, в качестве основной причины такого быстрого роста указываются высокая рождаемость и беспрецедентный уровень удержания в общинах.

Амиши избегают контрацепции, поэтому в семьях у них бывает в среднем по шесть-семь детей. Несмотря на искушения окружающего мира, сейчас в поселениях амишей живет более 250 тысяч человек, утверждают исследователи. Около 85% людей из младших поколений продолжают прежний образ жизни после взросления.

«Амиши успешно взращивают своих сыновей и дочерей в своей вере, - отмечает профессор социологии сельских районов из Университета Огайо и основной автор исследования Джозеф Доннермайер (Joseph Donnermeyer). – Амиши не живут в изоляции, они динамичная культура. Они просто развиваются в другом направлении, чем американский мейнстрим».

Амиши были частью ультраконсервативного анабаптистского движения, порожденного Реформацией в 16 веке. Обычно о них знают только то, что они ездят в запряженных лошадьми колясках и отказываются использовать электричество и прочие современные удобства или жестко ограничивают их употребление. Поселения амишей представляют собой сплоченные общины, в которых богослужение проводится не в церквях, а в домах членов по очереди. Традиционно амиши занимаются фермерством, так как оно позволяет мужчинам оставаться со своими семьями.

Амиши крестят только взрослых. Это стало основной причиной, по которой движение откололось от остальных протестантских групп в 17 веке, когда церкви начали крестить младенцев – отчасти, чтобы можно было контролировать население в налоговых и военных целях. По словам г-на Доннермайера, со времен Второй мировой войны процент молодежи амишей, доходящей до последней стадии крещения, взлетел вверх, что отражает растущий разрыв между амишами и окружающим обществом. Больше века назад образ жизни амишей не так уж сильно отличался от образа жизни окрестных сельских общин. Сейчас пропасть между тем, как живут амиши, и как – «англичане» (так амиши часто называют своих соседей-неамишей), пересечь намного труднее.

«В наши дни разрыв в образе жизни стал намного больше, - говорит г-н Доннермайер. – Я сказал бы, что процент крещений сейчас достиг примерно максимального уровня, потому что подняться выше определенного потолка он неспособен в принципе».

Традиционно амиши ассоциируются с Пенсильванией и со штатами Среднего Запада, такими как Огайо, в которых в общей сложности проживает около 40% всех амишей в Америке. В округе Холмс, штат Огайо, 42% населения – амиши. В округе Ла Гранж, штат Индиана, - 37%. Большое поселение округа Холмс, распространившееся на территорию шести округов (Холмса, Уэйна, Таскараваса, Кошоктона, Старка и Эшланда), считается крупнейшим. В нем живут почти 30 тысяч амишей. Второе место занимает поселение округов Ланкастер и Честер на юго-востоке Пенсильвании.

«Полагаю, что через 15 лет мы увидим первый округ, в котором большинство населения будут составлять амиши. Полагаю, что им станет округ Холмс. Впрочем, возможно, округ Ла Гранж в Индиане будет не слишком сильно от него отставать», - считает г-н Доннермайер.

При этом амиши продолжают экспансию в другие штаты. За последние три года в штате Нью-Йорк было основано более 15 поселений, а в Миссури, Мичигане, Айове, Висконсине и Кентукки их уже более 20 в каждом.

Семьи амишей начали появляться и в еще более отдаленных штатах, включая Колорадо, Арканзас, Монтану и Мэн.

«Амиши пользуются снижением цен на землю и часто поселяются в сельских округах, переживающих экономический спад и спад численности населения», - заявил г-н Доннермайер.
Общинные лидеры амишей говорят также о росте скоплений ферм и поселений, так как новые супружеские пары не склонны далеко уезжать от родных семейных ферм.

«Люди хотят сохранять общину, - недавно заявила редактор газеты амишей Budget Фанни Эрб-Миллер (Fannie Erb-Miller) журналисту выходящей в столице Огайо Columbus Dispatch. – Однако им приходится селиться там, где для них достаточно земли. В наше время проблем с этим стало больше».

Миграция семей амишей в новые округа может означать серьезные перемены для тех, кто там живет, несмотря на то, что общины амишей принципиально стараются не вмешиваться в чужие дела, полагают ученые. Впрочем, по мнению г-на Доннермайера, при всем конфликтном потенциале эффект присутствия амишей считается в целом положительным.

Миграция амишей «замедляет убывание населения и может даже обратить тенденцию вспять. У амишей очень низкий уровень безработицы, и они хорошие предприниматели. Экономически они многое дают своим округам», - утверждает г-н Доннермайер.

Многие семьи амишей не могут больше ограничиваться занятиями фермерством, так как им не хватает земли, чтобы прокормиться. В результате многие семьи обращаются к другим способам заработка – таким как плотницкое дело или строительство. Однако сохранять близость с семьей для них по-прежнему ключевой приоритет.

«Они предпочитают работать на себя, - говорит г-н Доннермайер. – Для амишей важно искать такую область деятельности, которая не ослабляет чувство принадлежности к общине. Только в самых крупных общинах амиши иногда работают на фабриках».

Оригинал публикации: Amish enjoy unexpected boom in numbers

No comments: