11.15.2012

ბიბლიოფილებისთვის-"სიგიჟის დედაქალაქი" :

აკადემიკოსი სახაროვისგან განსხვავებით ბრაზილიელებმა იციან რომ ქვეყნის ლამაზი დედაქალაქი ბრაზილიას აგება ჯობია ატომური ბომბის გაკეთებას,ოცნება ჯობია შიშს.
Добавьте подпись
ბრაზილიის ახალი დედაქალაქი ბრაზილია.
ჯერ ზოგადი ცნობა.
ბრაზილიის ფედრატიული რესპუბლიკის პრეზიდენტმა ჟუსელინუ კუბიჩეკმა 1960 წლის 21 აპრილს დედაქალაქი გადაიტანა ბრაზილიაში და ეს ახალი დედაქალაქი იქცა ქვეყნის აღმასრულებელ,საკანონმდებლო და სასამართლო ხელისუფლებათა ადგილად. ახალი დედაქალაქის გეგმა შეიმუშავა არქიტექტორმა ლუსიო კოსტამ. ადმინისტრატიულ და საზოგადოებრივ შენობათა უმეტესობა აგებულია ოსკარ ნიმეიერის პროექტით. ის იყო კომუნისტი,საბჭოთა კავშირის თაყვანისმცემელი და მან შესთავაზა ქალაქისთვის დაერქვათ ბრაზილია იმიტომ რუსულად ასე ჟღერს ქვეყანა ბრაზილიის სახელი. ქალაქი შეტანილია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში// ვიკიპედია//.
21 апреля 1960 года президентом Жуселину Кубичек ди Оливейра столица Бразилии была перенесена в Бразилиа, став третьей по счёту столицей страны после Салвадора и Рио-де-Жанейро. Переезд органов федеральной администрации в новую столицу привёл к тому, что Бразилиа стал центром сосредоточения исполнительной, законодательной и судебной власти.

Проект строительства новой столицы, получивший название «пилотный план» (порт. Plano Piloto) был разработан архитектором Лусио Костой. С учётом рельефа местности и зоны затопления водохранилища Параноа «пилотный план» фактически является адаптацией аналогичного проекта, предложенного Луисом Крулсом (порт.)русск. в 1893 году[7]. Большинство административных и общественных зданий в городе построено по проекту известного бразильского архитектора Оскара Нимейера. Оскар Нимейер так же дал название городу, будучи коммунистом и поклонником СССР он предложил назвать город Бразилия: «так красиво на русском языке звучит название нашей страны»[источник не указан 57 дней] (самоназвание страны Brasil).

В 1987 году город включён в Список Всемирного наследия ЮНЕСКО.

1920-ამ წლებში ბრაზილიაში ჩასული ბლეზ სანდრარი აღფრთოვანა სან პაულოს კუბისტურმა ენერგიამ და მის მკვიდრთა განსაკუთრებულმა სიცოცხლისუნარიანობამ.

მან, სხვათა შორის, უგალობა ამას თავის სახელგანთქმულ ლექსში:       
"ეს ქალაქია //სან პაულო// ჩემი გულის თანახმად,აქ არაა არავითარი ტრადიცია,არავითარი ცრურწმენა,არც ძველი და არც ახალი. ფასდება მხოლოდ გააფთრებული მადა,აბსოლუტური ნდობა,ოპტიმიზმი,სიმამაცე,შრომა...ჭვრეტა რომლის წყალობითაც ყოველ საათში შენდება ათი სახლი, შენდება ყველა სტილის სასაცილო,გროტესკული,ეგვიპტური,ამერიკული,კუბისტური, მშვენიერი ,დიდი და პატარა სახლები...".
 
10 წლის შემდეგ  კლოდ ლევი სტროსიც  ასევე მოიხიბლა ქალაქით სადაც ყოველ საათში აშენებდნენ თითო სახლს.
             
მაგრამ საუკეთესო წინ იყო,უნდა აშენებულიყო ბრაზილია,სამ წელიწადში შუა უდაბნოში გაჩენილი ქალაქი.
         
ჟოაო ამინოს პირველ წიგნში // "ოტელში ბრაზილია"//რომელიც ეხლახანს ითარგმნა ფრანგულად,ერთ-ერთი პერსონაჟი ამბობს რომ ამ ქალაქის იდეა თავში მოუვიდა პრეზიდენტ კუბიჩეკს მაშინ როდესაც ის ათვალიერებდა  ძვ.წ. მე-14 საუკუნის ეგვიპტეში აგებული ქალაქი ახეტატონის ნანგრევების თვალიერებისას.
         
სხვა პერსონაჟების ახსნა უფრო სხვანაირია,უფრო მისტიკური ან უბრალოდ ზებუნებრივია.
     
ისინი ლაპარაკობენ სხვაპლანეტელთა წინასწარმეტყველებებზე.
           
მათი სიგიჟე და ციებ-ცხელება არის რომანის ერთ-ერთი თემა.
       
მაგრამ რომანი,რომელიც აღწერს 1957-1960 წლების ზოგი პიონერის ბედს, არაა მხოლოდ შთაგონებულ-გასხივოსნებულთა ისტორია. იქ ვხვდებით მუშებს, ინჟინრებს, არქიტექტორებს
         
ზოგი აგებს ეკლესიებს სულის გადასარჩენად,სხვები აგებენ შემოსავლიან სასტუმროებს.
           
ბევრი მათგანი გამოღვიძებული მეოცნებეა.
                 
წიგნის ერთ-ერთი გმირი ქალბატონი  ლამაზად გამოხატავს ბრაზილიურ მენტალობას  "ბრაზილიას აგება ჯობია ატომური ყუმბარის გაკეთებას,ოცნება ჯობია შიშს". 
           
ეს ქალბატონი არის მწერლის აზრების გამომხატავიც.
         
მწერალი,ესეისტი,ბრაზილიის გენერალური კონსული მადრიდში ჟოაო ალმინო დაიბადა რიო გრანდე დო ნორტეში 1950 წელს.
           
მან ბრაზილია აღმოაჩინა 1970 წელს,ეს გამომდინარეობს რომანიდან რომელიც წარმოდგენილია როგორც  ერთ-ერთი პიონერის მოთხრობა რომელსაც მან მისცა ლიტერატურული ფორმა და შემდეგ ის გამოქვეყნდა ბლოგის სახით....
       
აქაა მომაჯადოებელი რეალობის ეფექტის შემქმნელი თანამედროვე ბრაზილიური ლიტერატურის ძვირფასი თვისება.  ეს რომანი,მხატვრული ნაწარმოები,დოკუმენტი გვიჩვენებს ბრაზილიის ახალი დედაქალაქის მშენებლთა გმირობას და ოსტატობას და არც იმას ივიწყებს რომ ზოგის ტრიუმფის საფასური იყო სხვათა გასრესა.
         
//სებასტიან ლაპაკის ეს მშვენიერი რეცენზია დაიბეჭდა ფრანგული გაზეთი
 ლე ფიგარო-ს ლიტერატურულ დამატებაში //2012 წლის 15 ნოემბერი//. 








No comments: