ზღაპარი საბჭოთა ზარბაზნით დემოკრატიზებული ბავშვებისთვის და არც ისე ბავშვებისთვის:

   

"If you want your children to be intelligent,read them fairy tales. If you want them to be more intelligent read them more fairy tales" ( Einstein).

ხალხური

ზღაპარ იყო

ზღაპარ იყო, ზღაპარ იყო,
ჭალას ჩიტი მომკვდარიყო,
მაღლა შევდე - გამხმარიყო,
ჩამოვიღე - დამბალიყო;
დიდ ქვაბში არ ეტეოდა,
პატარაში ლაღი იყო,
ასმა კაცმა ვერ შეჭამა,
ერთმა კაცმა ლუკმად იგდო.

ხოდა მე-17 საუკუნის დამლევს კახეთის სამეფო კარზე სტუმრად იყო ჩასული გამოჩენილი სპარსელი პოეტი ფაღფურ ლაჰიჯანი. ის არ იყო მარტო სპარსელი პოეტი და არისტოკრატი, ის ამაყობდა იმით რომ იყო ალაჰის მოციქული მუჰამედის პირდაპირი შთამომავალი.

ხოდა ნანახით გაოცებულმა და ფრთაშესხმულმა ფაღფურ ლაჰიჯანმა დაბრუნების შემდეგ აი ასე მიმართა თავის თანამემამულე სპარსელებს:
           
"მისი მიწის  წინაშე სიტურფის მხრივ ღირსება დაუკარგავს ირამის წალკოტს //ირამი თუ ირემი მაჰმადიანურ მითოლოგიაში იყო სამოთხის ბაღის მიწიური ასლი რომელიც არაბეთში გააშენა ტირანმა შედაიმ. მაგრამ მან ვერ შეძლო ბაღით ტკბობა. წინასწარმეტყველმა ხუდმა შეაჩვენა ის და ის მოკვდა ირამის კარიბჭსთან,გ.მ.//. 
         
სწორედ ფაღფურ ლაჰიჯანმა შემდეგნაირად შეაქო მეფე ალექსანდრე მეორე //1574-1605//:               
საწუთრო აღვსილია ალექსანდრეს დიდებით. საქართველო მისი წყალობით ისქანდერის //ე.ი. ალექსანდრე მაკედონელის// ასპარეზია. მის კეთილშობილ ხელისგულს გამარჯვების ხანჯალი უპყრია. მისი სამეფო გამარჯვებულია, ქვეყანა აყვავებული".
                                   
სწორედ მუჰამედის შთამომავლობით ამაყმა სპარსელმა უთხრა მის თანამედროვე სპარსელებს დღევანდელი დემოკრატიზებული ქართველებისთვის საოცარი სიტყვები:
   
"შედი მონასტერში, ძალზე მომხიბლავი რამ არის, სიყვარულის ბრაჰმანი ხარ და შენი მონასტერი მშვენიერია, ისმინე ზარების რეკვა, ქრისტეს დიდება ისმინე" 
//ბრაჰმანი ინდუიზმში უზენაესი სულია, გ.მ.//.
    
//გ. ბერაძე, "ირან-საქართველოს ლიტერატურული ურთიერთობების ისტორიიდან", "მაცნე",ენისა და ლიტერატურის სერია, 1989. თ. ნატროშვილი, "პოეზიის და მშვენიერების ნაზი ყვავილი","პოეზია", 1984-85, თბ.გვ.116//.
              
ხოდა ძვირფასო საბჭოთა ზარბაზნით დემოკრატიზებულო ბავშვებო და არც ისე ბავშვებო, ყოფილიყავით მეზობელთა და არა მარტო მეზობელთა შთამაგონებელი და გზაზე დამყენებელი წინაპრების ღირსნი.      

------------------------------

 РАМ ЗАТ АЛ-ИМАД «многоколонный Ирам», в мусульманской мифологии древнее сооружение, возведённое из драгоценных металлов и камней (Коран 89:6). Комментаторы связывают Ирам с городом народа ад, построенным в подражание раю (джанне) царём Шаддадом — правителем племени, которое иудеи называли «нифилим» (гигантами). Согласно преданию, город, находившийся где-то в Южной Аравии, был уничтожен Аллахом, но иногда чудесным образом является людям в пустыне. Мусульманская традиция восходит к распространённым в до-исламской Аравии легендам о древних городах Йемена. Так же иногда рабаская мифология располагает Ирем в пустыне Руб аль Кхали. Некоторые исследователи видели в образе Ирама отзвук древнейших космогонических представлений аравийских племён. Современные данные, однако, позволяют отождествлять «многоколонный Ирам» с набатейским храмом ар-Рамм в Северной Аравии.

Ирам (Ирем) – земная копия райского сада. Желая владеть собственным раем, этот сад взрастил в Аравии тиран Шеддай. Но ему не удалось насладиться лицезрением райских кущ: пророк Худ проклял Шеддая, и он умер подле ворот Ирама.