სოფლებიდან და პატარა ქალაქებიდან თანამედროვე მოსკოვში ჩასულ მრავალ ადამიანს უჩნდებოდა განცდა რომ ისინი მოხვდნენ რაღაც უსულო მონსტრის სტომაქში. ეს მონსტრი ყლაპავს ადამიანთა ბრბოებს. ადამიანებიც გიჟურად დარბიან და ფაციფუცობენ, სუნთქავენ მილიონობით მანქანის გამონაბოლქვით, პერიოდულად მიძვრებიან მიწის ქვეშ და ღამით დაუძლურებულები, გამოთაყვანებულები და ატანილები ქალაქური საცთურებით იფანტებიან უსახო შუშაბეტონის ჩიტის ბუდეებში.
სხვა რუსული ქალაქებიც, ნაკლებად მაგრამ ასევე შთანთქავენ სასიცოცხლო ძალებს.
ჯოჯოხეთის მსახურებმა უხსოვარ დროში ადამიანებს ჩაუნერგეს ქალაქური დასახლებების იდეა. მათ წინასწარ იცოდნენ თუ რად გადაიქცეოდნენ ეს ქალაქები.
ქალაქის კედლების უკან ჩაკეტილმა ადამიანმა დაკარგა როგორც თავისი ფიზიკური ჯანმრთელობის ისე ფსიქიკური მდგომარეობის ბუნებრივი დაცვა.
ამით დაიწყო ადამიანთა გადაგვარება.
ქალაქის მცხოვრებთა უმცირესობას თუ ესმის თავისი რელური როლი. ქალაქის მკვიდრი კი არის ჩვენი პლანეტისთვის უცხო წარმონაქმნების,ჩვენი პლანეტის სხეულის სიმსივნე მეგაპოლისური წარმონაქმნების გაცოცხლების ენერგეტიკული წყარო. მეგაპოლისის მეტასტაზები ადამიანის ორგანიზმის კიბოს უჯრედების ანალოგიურად წამლავენ ირგვლივ ყველაფერს.
ქალაქური აურზაურის საშინელი რიტმი ჭამს ადამიანისთვის დაბადებისას მიცემულ სასიცოცხლო ძალას. ადამიანი ვერც კი ხვდება თუ საით და როგორ მიედინება მისი ენერგია. უბრალოდ ძალები სადღაც ქრება და უმრავლესობა შეეგუა ამ ვითომ ობიექტურ ფაქტს.
ქალაქის მკვიდრთა ჯანმრთელობა ფრონტალურად უარესდება. სიცოცხლის ხანგრძლიობა ავისმომასწავლებად განუწყვეტლად მცირდება.
ქვეყნის ცივილიზებულობის დონისგან დამოუკიდებლად ქალაქის მოსახლეობის ზრდა იწვევს ავადმყოფობათა რაოდენობის ზრდას,ახალი,მათ შორის მედიცინისთვის უცნობი ავადმყოფობების გაჩენას.
სახლები დაჯგუფებულია და ჯგუფები კედლითაა შემოვლებული.
ყოველ კვარტალს აქვს დიდი მოედნები სადაც დარგულია ხეები...."
მან ბელამის ქალაქს დაარქვა სამოთხე ლონდონელებისთვის.მის თხზულებაში "ნოველები არსაიდან" გმირი მოგზაურობდა დროში და იღვიძებდა სოციალური რევოლუციით გარდაქმნილ უცნობ ლონდონში.
მეწარმეებმა გაძარცვეს ქვეყანა,მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს ის ისევ გადაიქცევა ბაღად სადაც არაფერია გაფუჭებული,არაფერია დაბინძურებული,სადაც მთელ ქვეყანაში გაფანტული იქნება ლამაზი საცხოვრებლები, სახელოსნოები, საწყობები...
ქალაქი ბაღი:
მომავალი სულ სხვა იყო და ის რაც მორისს შეუძლებელი ეგონა,გარეუბნების ბაღების გადაქცევა კერძო ედემებად, სინამდვილედ იქცა.
მორისი იმედოვნებდა რომ დიდი ქალაქების გარეუბნები უსასრულოდ გაიზრდებოდნენ და შეუერთდებოდნენ სოფლებს,მაგრამ ამაში შეცდა. ქალაქების ზრდის შეკავება ვერ ხერხდებოდა.
ეს ვერ შესძლეს ქალაქთა დაგეგმარების მწვანე სარტყლებმაც.
მიუხედავად ამისა ვიქტორიანული ხანის სადარდელისგან ამოიზარდა ქალაქი-ბაღი რომელიც ჩაფიქრებული იყო როგორც მუშათა საცხოვრებელი.
ამ ტიპის პირველი პროექტი განახორციელა ტიტუს სალტმა სალტაკრში ბრედფორდთან ახლოს.
ყველა სახლს ჰქონდა ტერასა და უკან კი ბაღი.
სალტის მაგალითს მიბაძეს ჯორჯ კედბარიმ ბარნვილში ბირმინჰემთან და ვიკონტ ლევერჰულლმმა პორტ სანლაითში ლივერპულის გარეუბანში.
ყოველ სახლს ჰქონდა ბაღ-ბოსტანი და უკან ჰქონდათ შემოღობილი ადგილი ფრინველისთვის.
საპნის ქარხნის მუშები უეჭველად ისვენებდნენ აქ მძიმე სამუშაოს შემდეგ.
ლევერჰულლმმა დაწერა რომ სახლი არაფერია თუ მის წინ არაა მცენარეულობა და ბაღი.
ებენეზერ ჰოვარდი დაეფუძნა პორტ სანლაითის წარმატებულ გამოცდილებას და ამერიკულ მოძრაობას ქალაქის დამშვენებისთვის და წინ წასწია ბრიტანული ურბანიზმი.
მან აიტაცა იდეები რომლებიც თომას მორმა გადმოსცა მის "უტოპიაში".
პეიზაჟური ქალაქის მის პროექტს თავიდან მან უწოდა "ახალი იერუსალიმი", მაგრამ საბოლოოდ მას დაარქვეს "ქალაქი-ბაღი".
ამ ქალაქებიდან პირველი-ლეჩვორტი ჰერტფორდშირში უფრო უილიამ მორისის იდეებისგან იყო დავალებული ვიდრე ბელამის იდეებისგან.
მან მიიზიდა ბევრი სოციალისტი და ვეგეტარიანელი ქრისტიანი რომლებიც ოცნებობდნენ უბრალო,მაგრამ ქალაქური კომფორტის მქონე ცხოვრებაზე.
ქალაქი-ბაღის და მწვანე ქამრის მოძრაობებმა მიიზიდეს ამერიკის შეერთებული შტატებიდან,მეტიც,ბოლშევიკური რუსეთიდან ჩასული მოწაფეები.
სხვათა შორის მოსკოვის პირველი ბოლშევიკური გეგმის თანახმად კრეემლის ირგვლივ უნდა ყოფილიყო დიდი მწვანე სივრცე რომლის იქითაც უნდა ყოფილიყო ქარხნები და შემდეგ ქალაქი-ბაღები და ტყეები.
სტალინისთვის ეს იყო მეტისმეტად ბურჟუაზიული გეგმა. მან ქვეყანა ჩაითრია აულაგმავ ინდუსტრიალიზაციაში რომლის შედეგიც იყო საშინელი პოლუცია.
ბაღი დიდად შველოდა თანამედროვეობის მიერ დიდად გატანჯულ ვან-გოგს //1853-1890//.
მღვდლის სახლში, სადაც მან გაატარა ბავშვობა და-ძმებთან ერთად იყო დიდებული ბაღი რომელსაც უვლიდნენ მებაღე აერსენი და ვინსენის დედა ანა //1819-1907//.
უფროსი ბიჭი ვინსენი აწყობდა თამაშობებს ბაღში რომელიც დედამისის აზრით ბავშვებისთვის ძალიან კარგი შვებაიყო.
ბაღებმა ძალიან შეაყვარეს ვინსენს ხეები,მცენარეები და ყვავილები.
1889 წელს სიგიჟის მწვავე კრიზისის და არლში ჰოსპიტალიზაციის დროს ვინსენი იხსენებდა ბაღს სადაც თამაშობდა ბავშვობაში,იხსენებდა ბაღის ყოველ ბილიკს და მცენარეს,პეიზაჟებს ბაღის ირგვლივ..ეკლესიას, თავის ბოსტანს და ჩიტის ბუდეს სასაფლაოს ხეზე.
უკვე სრულწლოვანი ვინსენტ ვან გოგი ბაღში ხედავდა თავშესაფარს რომელიც უბიძგებს ადამიანს ჭვრეტისკენ. თავის მეგობარ მხატვარ ანტონ ფონ რაპარს//1858-1892// მან მისწერა რომ ბაღი სტიმულს აძლევს მის მხატვრულ წარმოსახვას.
ვან გოგის მხატვრული კარიერის დასაწყისში ნუენენის მღვდლის სახლის დახურულმა ბაღმა შთააგონა ვინსენს ფიქრები სეზონებზე, რეგენერაციაზე, რელიგიაზე.
ბაღები და პარკები კარგად მოქმედებდნენ ვინსენზე. მთელი ცხოვრების მანძილზე დეპრესიით გატანჯულმა ვან გოგმა აღმოაჩინა მას ფსიქიური წონასწორობის შენარჩუნებაში ეხმარებოდა ხატვა ღია ცის ქვეშ,ბუნებრივ და შემოზღუდულ სივრცეში, ბაღში.
ნამდვილი სიგიჟის შემოტევებისასაც კი ვინსენი დამამშვიდებელ და ძალების აღმდგენ ადგილებად თვლიდა დახურულ ბაღებს.
მძიმე კრიზისის შემდეგ ძალების აღდგენაში და ხატვაში მას ეხმარებოდნენ არლის საავადმყოფოს კლასიკური ბაღი ირგვლივ თაღნარებით სან-რემის საგიჟეთის ბაღი. მათი კედლების უკან,ბაღში პოულობდა სიმშვიდეს და უსაფრთხოებას ვინსენ ვან გოგი.
ბაღებში ვინსენმა იპოვა სახელოსნოები ღია ცის ქვეშ. პარიზის გამოცოხლებული ბულვარების ახლოს მყოფ ბაღებშიც კი პოულობდა ვინსენი მყუდრო კუთხეებს სადაც მას შეეძლო განმარტოება სამუშაოდ ისე რომ მას არ აწუხებდნენ ცნობისმოყვარეები...
ასე მოხდა რომ მებაღეებმა კაცობრიობას შეუნარჩუნეს დიდი მხატვარი და პიროვნება ვინსენ ვან-გოგი.
საბოლოო ანგარიშით სამოთხე ისაა რისი ხილვაც შეგვიძლია დედამიწაზე.
ჩვენს სულს და ჩვენს თვალებს შეუძლიათ წმინდას დანახვა ყოველდღიურ ცხოვრებაში.
რობერტ ფროსტმა "ზამთრის ედემი" აღმოაჩინა იმ რეგიონში სადაც ცხოვრობდა....
აი ეს მარველი ამბობს რომ სულს უხარია ხეხილის პატარა ბაღის დანახვა.ის ოცნებობდა ასეთ ბაღში ცხოვრებაზე. მის თავზე შეკიდული მწიფე ვაშლები სიამოვნება იყო და არა ცდუნება. ...
ცუდი მებაღეებიც რომ ვიყოთ არაფერი გვიშლის ხელს სამოთხის ხილვაში.
იაპონელი ჩაის ოსტატები ცდილობენ ყურადღების კონცენტრაციას მიწის უბრალო ნაჭერზე.
დილის მზის სხივებზე გაშლილი ერთადერთი ყვავილის ჭვრეტისას შეიძლება დავინახოთ მთელი ქმნილება.
ასეა ევაროპაშიც და ნიუ იორკშიც.
ანდროპოვის წიწილების მიერ დემოკრატიზებული ჰომო პოსტსოვეტიკუსები ჯერ შორს არიან ამისგან.
В наше время в больших мегаполисах остро ощущается нехватка живых растений. Закованные в бетон, асфальт, металл и пластик улицы лишают человека необходимого ему общения с природой. Поэтому все чаще и чаще за рубежом на крышах домов и на балконах делаются мини сады, причем, если позволяет площадь, они составляются таким образом, что бы создавалась иллюзия настоящего сада - с травой, деревьями, небольшими водоемами. Создаются такие уголки, где человек может хоть на несколько минут уединиться с природой, или по крайней мере создать для себя иллюзию такого уединения.
В нашей стране такое движение пока еще не получило большого распространения. Но, как говорится, у нас все еще впереди. Предлагаем вам серию фильмов о дизайне балконов и садов на крыше, созданных лучшими дизайнерами Нью-Йорка. Ведь именно в этом городе в настоящий момент самое большое число крыш, террас и балконов превращено в минисады. Послушайте советы опытных дизайнеров, специализирующихся на дизайне таких садов, посмотрите на их работы. И, может быть, что то из показанного подтолкнет вас на идею создания своего сада.
აივანთა კარგად შემინვას დიდი მნიშვნელობა აქვს მყუდრო ინტერიერის შექმნისთვის მრავალბინიან ჩვეულებრივ სახლებში სადაც არავინ იზრუნებს მცხოვრებლებზე რომლებიც ძლივს ეტენებიან საზიზღრად მოუხერხებელ პატარა ბინებში. შუშა დაუმატებს სივრცეს და სინათლეს,გაანთავისუფლებს ადგილს ზამთრის ბაღისთვის უშუალოდ ბინაში. ..
ამ ახალ მასშტაბურ მოძრაობაში ჩართულია მრავალი ადამიანი მთელ მსოფლიოში. მათ შეძლებისდაგვარი წვლილი შეაქვთ სამყაროს მშვენიერებით გადარჩენაში.
პარტიზანი მებაღეები ხელს უწყობენ მწვანე ნარგავების გაჩენას სულ მოულოდნელ ადგილებში.
ამ პროექტის ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური მონაწილეა ლონდონის მკვიდრი სტივ ვინი (Steve Wheen). ის არ უცდის ხელისუფლების გააქტიურებას მეგაპოლისის გამწვანების საკითხებში. მან თვითონ დაიწყო მინიატურული ბაღების და პარკების შექმნა.
თავისი ოაზისებისთვის ის ირჩევს ისეთ უჩვეულო ადგილებს როგორებიცაა ნაპრალები ტროტუარის ფილებს შორის,ბზარები აგურის წყობაში და გზების ღრმულები-სწორედ იმ ადგილებს რომლებიც ესოდენ ამახინჯებენ ქალაქის სახეს.
სიმცირის მიუხედავად სტივის ყოველი ნამუშევარი მნახველს უჩენს უამრავ სასიამოვნო განცდას. მის მყუდრო მწვანე ბაღებს ნახავთ როგორც წყნარ შესახვევებში ისე ხალხმრავალ ქუჩებში.
ნასიამოვნები მნახველები წერილებსაც კი სწერენ ნიჭიერ მებაღეს.
-----------------------------
://lifestripes.ru/art/miniatyurnye-sady-stiva-vina.html
35 миниатюрных садов Стива Вина
Апрель 02, 2012
Очередной обзор, посвященный нашей излюбленной теме стрит-арта. В статье про ярнбомбинг, мы уже успели рассказать об одном из набирающих популярность арт-движений. Сегодня на очереди рассказ о другой необычной разновидности уличного искусства — о партизанском садоводстве (guerrilla gardening). В этом новом масштабном веянии занято множество людей со всего мира, которые вносят свой посильный вклад в дело спасения мира через красоту.
Садоводы-партизаны заняты тем, что способствуют появлению зеленых насаждений в самых неожиданных местах. Одним из самых активных участников этого проекта является житель Лондона Стив Вин (Steve Wheen). Не став дожидаться, когда государство начнет активнее заниматься озеленением мегаполиса, Стив начал сам создавать миниатюрные сады и парки.
Для своих оазисов он выбирает такие необычные места как щели в тротуарной плитке, трещины в кирпичной кладке и выбоины на дорогах — как раз все те мелочи, которые так уродуют лицо города. Несмотря на небольшой размер (такой же, как цена на жилье в Гурзуфе), каждая работа Стива Вина отличается душевностью, и вызывает у прохожих массу позитивных эмоций. Его уютные зеленые сады можно встретить как в тихих закоулках, так и на оживленных улицах. Дошло до того, что люди сами стали писать талантливому садоводу-партизану и предлагать проблемные места для озеленения.
Писатель Сергей Бородин раскрывает эту тему так:
“Тысячелетиями жили наши праотцы в природной среде обитания, составляя вместе с ней одно неразрывное целое. Жизнь человека, животных и растений протекала в русле всеобщей гармонии. Наша планета жила, как единый организм.
Служители инферны в незапамятные времена имплантировали в сознание древних людей идею городских поселений, заранее зная, во что со временем превратятся эти города…
Затворившись за городскими стенами, человек лишился природной защиты как своего физического здоровья, так и состояния своей психики. Тем самым был запущен процесс вырождения людей. Мало кто из горожан за всеми вычурными атрибутами городской жизни осознаёт свою реальную роль в качестве энергетического источника по оживлению неестественных для нашей планеты мегаполисных новообразований – этих опухолевых структур на теле нашей планеты, метастазы которых отравляют всё в округе по аналогии с раковыми клетками человеческого организма.
Силы жизни, отпущенные человеку при рождении, тают в бешенном темпе городской суеты. Человек даже не может осознать, куда и как истекает из него энергия. Просто силы куда-то уходят, и большинство смирилось этим якобы объективным фактом. Здоровье горожан фронтально ухудшается. Продолжительность жизни со зловещим постоянством сокращается. Увеличение вне зависимости от уровня цивилизованности страны численности городского населения влечёт за собой нарастание числа заболеваний различными, в том числе и неизвестными медицинской науке болезнями, возрастание случаев суицида, нравственное разложение людей, ужесточение общественных отношений, деградацию человека как такового.
Город – это и есть тот самый, ад, которым уже много веков пугают людей. Индульгенцию для попадания в этот ад можно получить достаточно просто – нужно всего лишь переехать на жительство в город.
Процесс урбанизации планеты необходимо остановить любыми возможными способами, иначе последние сельские жители исчезнут, а города, как зловещие живые системы, попросту переварят человечество в своём чреве, порождая при этом невесть какие человекоподобные существа: это будут уже не люди в привычном пока ещё понимании, а некая биологическая субстанция о двух ногах, поставляющая жизненные силы тому или иному городу-монстру, который будет поглощать, поглощать и поглощать жизни своих жителей. Таким городам-монстрам неведомо чувство насыщения.
Уже сейчас города-монстры в виде мегаполисов достигли верхней планки своей исторически известной формы существования и перешли в новую стадию своего развития, характеризующуюся тем, что город-Молох, питающийся по преимуществу человечиной, стал настолько ненасытен и жаден в кормёжке, что имеющихся в его распоряжении городских жителей ему уже не хватает для поддержания своей жизни. По этой причине процессы урбанизации повсеместно резко ускорились. Бросая свои поселения, свои родовые гнёзда, друзей и близких, предавая свои идеалы, селяне едут, едут и едут в эти адские клоаки, влекомые завораживающим блеском золотого тельца. В городских же условиях они превращаются в безропотных поставщиков городу жизненных ресурсов своей биоплоти. Не более того”.
Добавим, что альтернативой этому является вовсе не “уход в леса”
прочь от насыщенной событиями и возможностями жизни (как иронично
заметили бы сторонники дальнейшей урбанизации). Хоть нам и не оставляют
иных вариантов побега из уютных благоустроенных тюрем… Настоящая
альтернатива – это преображение всего уклада человеческой жизни и её
ценностей, что позволит создать на просторах нашей страны качественно
новое жизненное пространство (вот лишь один пример). Чтобы не пришлось никуда бежать прочь от бесмысленной суеты и гари.
მწერალი სერგეი ბოროდინი ამ თემას შემდეგნაირად ხსნის:
"ჩვენი წინაპრები ათასწლეულების მანძილზე ცხოვრობდნენ ბუნებრივ გარემოში რომელთანაც ერთად შეადგენდნენ განუყოფელ მთლიანობას. ადამიანის, ცხოველთა და მცენარეთა სიცოცხლე მიმდინარეობდა საყოველთაო ჰარმონიის კალაპოტში. ჩვენი პლანეტა ცხოვრობდა როგორც ერთიანი ორგანიზმი.
ჯოჯოხეთის მსახურებმა უხსოვარ დროში ადამიანებს ჩაუნერგეს ქალაქური დასახლებების იდეა. მათ წინასწარ იცოდნენ თუ რად გადაიქცეოდნენ ეს ქალაქები.
ქალაქის კედლების უკან ჩაკეტილმა ადამიანმა დაკარგა როგორც თავისი ფიზიკური ჯანმრთელობის ისე ფსიქიკური მდგომარეობის ბუნებრივი დაცვა.
ამით დაიწყო ადამიანთა გადაგვარება.
ქალაქის მცხოვრებთა უმცირესობას თუ ესმის თავისი რელური როლი. ქალაქის მკვიდრი კი არის ჩვენი პლანეტისთვის უცხო წარმონაქმნების,ჩვენი პლანეტის სხეულის სიმსივნე მეგაპოლისური წარმონაქმნების გაცოცხლების ენერგეტიკული წყარო. მეგაპოლისის მეტასტაზები ადამიანის ორგანიზმის კიბოს უჯრედების ანალოგიურად წამლავენ ირგვლივ ყველაფერს.
ქალაქური აურზაურის საშინელი რიტმი ჭამს ადამიანისთვის დაბადებისას მიცემულ სასიცოცხლო ძალას. ადამიანი ვერც კი ხვდება თუ საით და როგორ მიედინება მისი ენერგია. უბრალოდ ძალები სადღაც ქრება და უმრავლესობა შეეგუა ამ ვითომ ობიექტურ ფაქტს.
ქალაქის მკვიდრთა ჯანმრთელობა ფრონტალურად უარესდება. სიცოცხლის ხანგრძლიობა ავისმომასწავლებად განუწყვეტლად მცირდება.
ქვეყნის ცივილიზებულობის დონისგან დამოუკიდებლად ქალაქის მოსახლეობის ზრდა იწვევს ავადმყოფობათა რაოდენობის ზრდას,ახალი,მათ შორის მედიცინისთვის უცნობი ავადმყოფობების გაჩენას.
იზრდება თვითმკვლელობათა რაოდენობა.ადამიანები უზნეოები ხდებიან,უფრო სასტიკი ხდება საზოგადოებრივი ურთიერთობები.ხდება ადამიანის როგორც ასეთის დეგრადაცია.
ქალაქი არის სწორედ ის ჯოჯოხეთი რომლითაც მრავალი საუკუნე აშინებენ ადამიანებს. ამ ჯოჯოხეთში მოსახვედრად საჭირო ინდულგენციის მიღება საკმაოდ იოლია. უბრალოდ უნდა გადასახლდეთ ქალაქში.
პლანეტის ურბანიზაციის პროცესი უნდა შეჩერდეს ყველა შესაძლებელი საშუალებით თორემ სოფლის უკანასკნელი მცხოვრებლები გაქრებიან და შემზარავი ცოცხალი სისტემები ქალაქები უბრალოდ მოინელებენ კაცობრიობას და გააჩენენ ვინ იცის როგორ ადამიანის მსგავს არსებებს. ისინი აღარ იქნებიან ადამიანები ჯერ-ჯერობით ჩვეულებრივი გაგებით. გაჩნდება რაღაც ორფეხი ბიოლოგიური სუბსტანცია რომელიც თავისი სასიცოცხლო ძალით გამოკვებავს ამა-თუ იმ ქალაქ-მონსტრს. ეს მონსტრი კი შესჭამს.შთანთქავს თავის მცხოვრებლებს. ასეთი მონსტრებისთვის უცნობია დანაყრების გრძნობა.
ქალაქმა-მონსტრებმა მეგაპოლისების სახით უკვე მიაღწიეს თავისი ისტორიულად ცნობილი ფორმის ზედა ზღვარს და დაიწყო მათი განვითარების ახალი სტადია.
ამ სტადიაზე უპირატესად კაციჭამია ქალაქი-მოლოქი იმდენად გაუმაძღარია რომ მას აღარ ჰყოფნის მის მცხოვრებთა ჭამა და ამიტომ ურბანიზაციის პროცესები ყველგან მკვეთრად დაჩქარდა.
სოფლელები სტოვებენ თავის სოფლებს,საგვარეულო ბუდეებს,ნათესავებსა და ახლობლებს,მათ იზიდავს სიმდიდრის და ფუფუნების ბრწყინვალება და ისინიც მიდიან ამ ჯოჯოხეთურ კლოაკებში.
ქალაქურ პირობებში კი ისინი იქცევიან მხოლოდ ქალაქისთვის თავისი ბიოლოგიური სხეულის სასიცოცხლო რესურსების უსიტყვოდ მიმწოდებლებად."
დავუმატებთ რომ ამის ალტერნატივა სულაც არაა ტყეში გაქცევა და გატყიურება რაც შეიძლება შორს მოვლენებით და შესაძლებლობებით სავსე ცხოვრებისგან//როგორც ირონიულად იტყოდნენ ურბანიზაციის გაგრძელების მომხრეები//. თუმცა არ გვიტოვებენ კეთილმოწყობილი და მყუდრო ციხეებიდან გაქცევის სხვა საშუალებას...
ნამდვილი ალტერნატივაა ადამიანის ცხოვრების მთელი წყობის და ღირებულებების შეცვლა რაც მოგვცემს ჩვენი ქვეყნის სივრცეებში ცხოვრების ხარისხობრივად ახალი სივრცის შექმნის საშუალებას რათა აღარ მოგვიხდეს გაქცევა უაზრო ფაციფუცისგან და ხრჩოლისგან.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ფილონ ალექსანდრიელს თავდაპირველი სამოთხე წარმოედგინა როგორც სულიერი თუ მორალური მდგომარეობა,საყოველთაო ჭეშმარიტების გამოსახულება რომლის წყაროც იყო ბიბლია.
მაგრამ ცდილობდნენ დედამიწაზე სამოთხის ბაღის ერთგვარი ანალოგის აგებას და ადამიანობის მომსპობ ქალაქებში ბუნების შეშვებას.
უკვე 1888 წელს ამერიკაში გამოქვეყნდა ედვარდ ბელამის წიგნი "უკან მიხედვა" ( Edward Bellamy,Looking backward).
ამ წიგნის გმირი შემდეგნაირად აღწერს მომავლის საზოგადოებას:
"ჩემს ფეხებთან იშლება დიდი ქალაქი. ფართო და მრავალი კილომეტრის სიგრძის ქუჩები დაჩრდილულია ხეებით და დამშვენებულია აქეთ-იქით აგებული ლამაზი შენობებით.
ქალაქი არის სწორედ ის ჯოჯოხეთი რომლითაც მრავალი საუკუნე აშინებენ ადამიანებს. ამ ჯოჯოხეთში მოსახვედრად საჭირო ინდულგენციის მიღება საკმაოდ იოლია. უბრალოდ უნდა გადასახლდეთ ქალაქში.
პლანეტის ურბანიზაციის პროცესი უნდა შეჩერდეს ყველა შესაძლებელი საშუალებით თორემ სოფლის უკანასკნელი მცხოვრებლები გაქრებიან და შემზარავი ცოცხალი სისტემები ქალაქები უბრალოდ მოინელებენ კაცობრიობას და გააჩენენ ვინ იცის როგორ ადამიანის მსგავს არსებებს. ისინი აღარ იქნებიან ადამიანები ჯერ-ჯერობით ჩვეულებრივი გაგებით. გაჩნდება რაღაც ორფეხი ბიოლოგიური სუბსტანცია რომელიც თავისი სასიცოცხლო ძალით გამოკვებავს ამა-თუ იმ ქალაქ-მონსტრს. ეს მონსტრი კი შესჭამს.შთანთქავს თავის მცხოვრებლებს. ასეთი მონსტრებისთვის უცნობია დანაყრების გრძნობა.
ქალაქმა-მონსტრებმა მეგაპოლისების სახით უკვე მიაღწიეს თავისი ისტორიულად ცნობილი ფორმის ზედა ზღვარს და დაიწყო მათი განვითარების ახალი სტადია.
ამ სტადიაზე უპირატესად კაციჭამია ქალაქი-მოლოქი იმდენად გაუმაძღარია რომ მას აღარ ჰყოფნის მის მცხოვრებთა ჭამა და ამიტომ ურბანიზაციის პროცესები ყველგან მკვეთრად დაჩქარდა.
სოფლელები სტოვებენ თავის სოფლებს,საგვარეულო ბუდეებს,ნათესავებსა და ახლობლებს,მათ იზიდავს სიმდიდრის და ფუფუნების ბრწყინვალება და ისინიც მიდიან ამ ჯოჯოხეთურ კლოაკებში.
ქალაქურ პირობებში კი ისინი იქცევიან მხოლოდ ქალაქისთვის თავისი ბიოლოგიური სხეულის სასიცოცხლო რესურსების უსიტყვოდ მიმწოდებლებად."
დავუმატებთ რომ ამის ალტერნატივა სულაც არაა ტყეში გაქცევა და გატყიურება რაც შეიძლება შორს მოვლენებით და შესაძლებლობებით სავსე ცხოვრებისგან//როგორც ირონიულად იტყოდნენ ურბანიზაციის გაგრძელების მომხრეები//. თუმცა არ გვიტოვებენ კეთილმოწყობილი და მყუდრო ციხეებიდან გაქცევის სხვა საშუალებას...
ნამდვილი ალტერნატივაა ადამიანის ცხოვრების მთელი წყობის და ღირებულებების შეცვლა რაც მოგვცემს ჩვენი ქვეყნის სივრცეებში ცხოვრების ხარისხობრივად ახალი სივრცის შექმნის საშუალებას რათა აღარ მოგვიხდეს გაქცევა უაზრო ფაციფუცისგან და ხრჩოლისგან.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ადამიანთა დამთრგუნველი გარემოსგან თავის დაღწევის საშუალება ოდითგან იყო შემოქმედი ღმერთის მიერ ადამიანისთვის შექმნილი და მისი უტვინობა-უგულობის გამო დაკარგული სამოთხის ბაღის ნოსტალგიური გახსენება-მიწიური ბაღი.
ფილონ ალექსანდრიელს თავდაპირველი სამოთხე წარმოედგინა როგორც სულიერი თუ მორალური მდგომარეობა,საყოველთაო ჭეშმარიტების გამოსახულება რომლის წყაროც იყო ბიბლია.
მაგრამ ცდილობდნენ დედამიწაზე სამოთხის ბაღის ერთგვარი ანალოგის აგებას და ადამიანობის მომსპობ ქალაქებში ბუნების შეშვებას.
უკვე 1888 წელს ამერიკაში გამოქვეყნდა ედვარდ ბელამის წიგნი "უკან მიხედვა" ( Edward Bellamy,Looking backward).
ამ წიგნის გმირი შემდეგნაირად აღწერს მომავლის საზოგადოებას:
"ჩემს ფეხებთან იშლება დიდი ქალაქი. ფართო და მრავალი კილომეტრის სიგრძის ქუჩები დაჩრდილულია ხეებით და დამშვენებულია აქეთ-იქით აგებული ლამაზი შენობებით.
სახლები დაჯგუფებულია და ჯგუფები კედლითაა შემოვლებული.
ყოველ კვარტალს აქვს დიდი მოედნები სადაც დარგულია ხეები...."
უილიამ მორისი //William Morris// (24 March 1834 – 3 October 1896) - ინგლისელი მხატვარი, მწერალი, სოციალისტი, დაკავშირებული იყო პრერაფაელიტთა ძმობასთან და ინგლისურ ხელოვნებათა და ხელოსნობათა მოძრაობასთან.
ვიქტორიანული ხანის ესთეტ უილიამ მორისს აღარაფერი ჰქონდა საერთო შუა საუკუნეების ოცნებებთან არკადიაზე,ის იბრძოდა ინგლისური მხატვრული ტრადიციის განახლებისთვის.
მას ძალიან უნდოდა დაბრუნება მიწასთან დაკავშირებულ ღირებულებებთან რაც მისი აზრით იყო ლონდონის მშთანთქმელ ინდუსტრიულ ჯოჯოხეთთან ბრძოლის ერთადერთი საშუალება.
მან ბელამის ქალაქს დაარქვა სამოთხე ლონდონელებისთვის.მის თხზულებაში "ნოველები არსაიდან" გმირი მოგზაურობდა დროში და იღვიძებდა სოციალური რევოლუციით გარდაქმნილ უცნობ ლონდონში.
ქალაქელებს შესძაგდათ მაშინიზმის ექსცესები და აჯანყდნენ. ისინი შეესივნენ სოფლებს.
განა ინგლისი ადრე ტყეებით და ველ-მინდვრებით დაფარული ქვეყანა არ იყო?
ალაგ-ალაგ ხედავდნენ ქალაქსაც,მაგრამ მოხდა ინდუსტრიული რევოლუცია და პეიზაჟი გარდაიქმნა. იყო მხოლოდ გიგანტური სახელოსნოები და საზიზღარი ქურდების ბუნაგები რომელთა ირგვლივაც იყო გაღატაკებული სოფელი.
მეწარმეებმა გაძარცვეს ქვეყანა,მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს ის ისევ გადაიქცევა ბაღად სადაც არაფერია გაფუჭებული,არაფერია დაბინძურებული,სადაც მთელ ქვეყანაში გაფანტული იქნება ლამაზი საცხოვრებლები, სახელოსნოები, საწყობები...
http://www.nenovosty.ru/gorod.html#more-313
ქალაქი ბაღი:
მომავალი სულ სხვა იყო და ის რაც მორისს შეუძლებელი ეგონა,გარეუბნების ბაღების გადაქცევა კერძო ედემებად, სინამდვილედ იქცა.
მორისი იმედოვნებდა რომ დიდი ქალაქების გარეუბნები უსასრულოდ გაიზრდებოდნენ და შეუერთდებოდნენ სოფლებს,მაგრამ ამაში შეცდა. ქალაქების ზრდის შეკავება ვერ ხერხდებოდა.
ეს ვერ შესძლეს ქალაქთა დაგეგმარების მწვანე სარტყლებმაც.
მიუხედავად ამისა ვიქტორიანული ხანის სადარდელისგან ამოიზარდა ქალაქი-ბაღი რომელიც ჩაფიქრებული იყო როგორც მუშათა საცხოვრებელი.
ამ ტიპის პირველი პროექტი განახორციელა ტიტუს სალტმა სალტაკრში ბრედფორდთან ახლოს.
ყველა სახლს ჰქონდა ტერასა და უკან კი ბაღი.
სალტის მაგალითს მიბაძეს ჯორჯ კედბარიმ ბარნვილში ბირმინჰემთან და ვიკონტ ლევერჰულლმმა პორტ სანლაითში ლივერპულის გარეუბანში.
ყოველ სახლს ჰქონდა ბაღ-ბოსტანი და უკან ჰქონდათ შემოღობილი ადგილი ფრინველისთვის.
საპნის ქარხნის მუშები უეჭველად ისვენებდნენ აქ მძიმე სამუშაოს შემდეგ.
ლევერჰულლმმა დაწერა რომ სახლი არაფერია თუ მის წინ არაა მცენარეულობა და ბაღი.
ებენეზერ ჰოვარდი დაეფუძნა პორტ სანლაითის წარმატებულ გამოცდილებას და ამერიკულ მოძრაობას ქალაქის დამშვენებისთვის და წინ წასწია ბრიტანული ურბანიზმი.
მან აიტაცა იდეები რომლებიც თომას მორმა გადმოსცა მის "უტოპიაში".
პეიზაჟური ქალაქის მის პროექტს თავიდან მან უწოდა "ახალი იერუსალიმი", მაგრამ საბოლოოდ მას დაარქვეს "ქალაქი-ბაღი".
ამ ქალაქებიდან პირველი-ლეჩვორტი ჰერტფორდშირში უფრო უილიამ მორისის იდეებისგან იყო დავალებული ვიდრე ბელამის იდეებისგან.
მან მიიზიდა ბევრი სოციალისტი და ვეგეტარიანელი ქრისტიანი რომლებიც ოცნებობდნენ უბრალო,მაგრამ ქალაქური კომფორტის მქონე ცხოვრებაზე.
ქალაქი-ბაღის და მწვანე ქამრის მოძრაობებმა მიიზიდეს ამერიკის შეერთებული შტატებიდან,მეტიც,ბოლშევიკური რუსეთიდან ჩასული მოწაფეები.
სხვათა შორის მოსკოვის პირველი ბოლშევიკური გეგმის თანახმად კრეემლის ირგვლივ უნდა ყოფილიყო დიდი მწვანე სივრცე რომლის იქითაც უნდა ყოფილიყო ქარხნები და შემდეგ ქალაქი-ბაღები და ტყეები.
სტალინისთვის ეს იყო მეტისმეტად ბურჟუაზიული გეგმა. მან ქვეყანა ჩაითრია აულაგმავ ინდუსტრიალიზაციაში რომლის შედეგიც იყო საშინელი პოლუცია.
საავადმყოფო არლში,ვან გოგი |
დოქტორ გაშეს ბაღი |
მარგერიტ გაშე თავის ბაღში |
მღვდლის სახლში, სადაც მან გაატარა ბავშვობა და-ძმებთან ერთად იყო დიდებული ბაღი რომელსაც უვლიდნენ მებაღე აერსენი და ვინსენის დედა ანა //1819-1907//.
უფროსი ბიჭი ვინსენი აწყობდა თამაშობებს ბაღში რომელიც დედამისის აზრით ბავშვებისთვის ძალიან კარგი შვებაიყო.
ბაღებმა ძალიან შეაყვარეს ვინსენს ხეები,მცენარეები და ყვავილები.
1889 წელს სიგიჟის მწვავე კრიზისის და არლში ჰოსპიტალიზაციის დროს ვინსენი იხსენებდა ბაღს სადაც თამაშობდა ბავშვობაში,იხსენებდა ბაღის ყოველ ბილიკს და მცენარეს,პეიზაჟებს ბაღის ირგვლივ..ეკლესიას, თავის ბოსტანს და ჩიტის ბუდეს სასაფლაოს ხეზე.
უკვე სრულწლოვანი ვინსენტ ვან გოგი ბაღში ხედავდა თავშესაფარს რომელიც უბიძგებს ადამიანს ჭვრეტისკენ. თავის მეგობარ მხატვარ ანტონ ფონ რაპარს//1858-1892// მან მისწერა რომ ბაღი სტიმულს აძლევს მის მხატვრულ წარმოსახვას.
ვან გოგის მხატვრული კარიერის დასაწყისში ნუენენის მღვდლის სახლის დახურულმა ბაღმა შთააგონა ვინსენს ფიქრები სეზონებზე, რეგენერაციაზე, რელიგიაზე.
ბაღები და პარკები კარგად მოქმედებდნენ ვინსენზე. მთელი ცხოვრების მანძილზე დეპრესიით გატანჯულმა ვან გოგმა აღმოაჩინა მას ფსიქიური წონასწორობის შენარჩუნებაში ეხმარებოდა ხატვა ღია ცის ქვეშ,ბუნებრივ და შემოზღუდულ სივრცეში, ბაღში.
ნამდვილი სიგიჟის შემოტევებისასაც კი ვინსენი დამამშვიდებელ და ძალების აღმდგენ ადგილებად თვლიდა დახურულ ბაღებს.
მძიმე კრიზისის შემდეგ ძალების აღდგენაში და ხატვაში მას ეხმარებოდნენ არლის საავადმყოფოს კლასიკური ბაღი ირგვლივ თაღნარებით სან-რემის საგიჟეთის ბაღი. მათი კედლების უკან,ბაღში პოულობდა სიმშვიდეს და უსაფრთხოებას ვინსენ ვან გოგი.
ბაღებში ვინსენმა იპოვა სახელოსნოები ღია ცის ქვეშ. პარიზის გამოცოხლებული ბულვარების ახლოს მყოფ ბაღებშიც კი პოულობდა ვინსენი მყუდრო კუთხეებს სადაც მას შეეძლო განმარტოება სამუშაოდ ისე რომ მას არ აწუხებდნენ ცნობისმოყვარეები...
ასე მოხდა რომ მებაღეებმა კაცობრიობას შეუნარჩუნეს დიდი მხატვარი და პიროვნება ვინსენ ვან-გოგი.
პარიზის ლუქსემბურგის ბაღი,ვან გოგის ჩანახატი,1886 |
ამის და ბევრად მეტის წაკითხვა შეგიძლიათ რალფ სკეას ამ მშვენიერ წიგნში ვან გოგის ბაღები,რომელიც 2011 წელს გამოიცა როგორც ინგლისურად ისე ფრანგულად.
Les Jardins de Van Gogh
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ფრენკ ლოიდ რაიტის სახლი ჩანჩქერზე |
ქალაქი სოფლად!!!
მეოცე საუკუნის შუა ხანების დიდი ამერიკელი არქიტექტორი ფრენკ ლოიდ რაიტი ფიქრობდა რომ თანამედროვე ქალაქი მეტისმეტად შორს წავიდა და რომ ის შეიძლება დამთავრდეს საყოველთაო სასაკლაოთი.
მისი აზრით ცათამბჯენი შეიძლება აშენდეს მხოლოდ დიდ მწვანე სივრცეში,ბაღ-პარკებში.
ის ამბობდა რომ მეგალოპოლის მცხოვრებნი უნდა წავიდნენ დიდი სივრცეების ქალაქებისკენ.
ამ ქალაქს არ ჰქონია ზუსტი ადგილი.
ფრენკ ლოიდ რაიტის ანგარიშით ამერიკის შეერთებული შტატების ყოველ მოქალაქეს 1958 წელს შეეძლო ესარგებლა მისი სახლის ირგვლივ გაშენებული 57 აკრის პატარა ედემის ბაღით.
სახლი კი უნდა აეგოთ ველის შუაგულში ან ფერდობზე.
რაიტის თქმით ახალი ქალაქური სამოთხე მისი სახლებით და ირგვლივ სივრცეებით ისე დაემსგავსებოდა სოფელს რომ გაძნელდებოდა მისი ქალაქთან გაიგივება.
მეწარმე ჰენრი ფორდი კაცობრიობისთვის სატანაზე უფრო საშიში იყო რადგანაც მან თავისი მანქანის კონვეიერული წარმოებით მოახერხა ადამიანის კეთილდღეობის სამუდამოდ დაღუპვა.
მაგრამ მასაც აწვალებდა ძველი ოცნება სამოთხეზე.
თავისი კომპანიის ჟურნალში The Daeborn Independant მან დაწერა რომ ქალაქური სივრცეები იყო ხელოვნური,უსულო და მარცხისთვის განწირული და რომ ადამიანები უნდა ცხოვრობდნენ პატარა კოტეჯებში.
"ჩვენ ქალაქის პრობლემას გადავჭრით ქალაქიდან წასვლით."
რაიტის მსგავსად ფორდიც ფიქრობდა რომ ნამდვილ ამერიკას არაფერი აქვს საერთო აღმოსავლეთის და დასავლეთის სანაპიროს მეგალოპოლებთან.
მაგრამ ბუნების ამ მოყვარულის მიერ გაკეთებულმა იაფმა მანქანამ ბოლო მოუღო ამერიკულ სამოთხეს.
აღმოჩენებს დახარბებული მოგზაურები ფორდი ტ-თი დადიოდნენ ყველგან და მიწის გზა დაღუპა საავტომობილო გზამ.
ამერიკაში და რუსეთში ედემზე ოცნებას სოციალურ დარვინიზმზე მეტად ბოლო მოუღო ბიჰევიორიზმმა
პავლოვის თქმით ადამიანები გვანან ძაღლებს და რეაგირებენ სტიმულირებაზე....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ადამიანებს შეუძლიათ თავის ირგვლივ ფსიქოლოგიური და ფიზიკური წონასწორობის მომგვრელი ბაღების შექმნა.
ყველას შეუძლია ახლომახლო სამოთხის გამახსენებელი ბაღის შექმნა.
ედემის საკრალური ფორმა ერთხელ და სამუდამოდ განისაზღვრა შუა საუკუნეების სამონასტრო ბაღებში. კვადრატი ან სწორკუთხედი,ის იყოფა ოთხ თანაბარ ველად რომელთა საზღვრებსაც ადგენს ცენტრში მყოფი შადრევანისკენ მიმავალი ბილიკები ან წრიული ყვავილნარი რომელშიც დარგულია ბალახი. ყოველ მინდორზე შეიძლება იდგეს ხეები//პალმა,კვიპაროსი,ხეხილი// და ყოველი ხის ირგვლივ შეიძლება იყოს ყვავილნარი. ირგვება ძველი მედიცინისგან მემკვიდრეობით მიღებული სამკურნალო მცენარეებიც. ასეთი მცენარეები ძალიან ბევრია შუა საუკუნეების ფრანგულ ბაღებში.
ოთხი სეგმენტი ხანდახან დაბალი მესერითაა შემოღობილი,. მათში კი ყვავილნარია. მაშინ ლაპარაკია ძველ მისტიკურ გეგმაზე.
აშშ. Fort Tyron Park-ის მარგალითი, მას უკავია სამხრეთი ნაწილი,ჰუდზონზე გაბატონებულ ფერდობზე, ბუკოლიკურ გარემოში რომელიც მოშორებულია ქალაქურ ხმაურს. მონასტერთა ეზოების მუზეუმი,საკრალური ხელოვნების მუზეუმი. იქ არის შუა საუკუნეების ხუროთმოძღვრებისა და ხელოვნების მდიდარი კოლექცია.
.Joyau de Fort Tyron Park, dont il occupe la partie septentrionale, sur une falaise dominant l'Hudson, dans un cadre bucolique et retiré de l'animation citadine, le Musée des Cloîtres, musée d'art sacré, est riche d'une collection d'art et d'architecture d'époque médiévale.
ww.usa-decouverte.com/new_york_city/uptown_harlem_morningside/photos/598/le_musées_des_cloîtres.html
The Cloisters ისევ მონასტრის ეზო...
ყოველ ადამიანს თავისი სამოთხე:
წყლით,ხეებით, ბალახებით და ყვავილებით ჩვენ შეგვიძლია ჩვენი საკუთარი სამოთხის შექმნა და იქ მშვიდობის და სუფთა ჰაერის ნახვა. ბევრმა ადამიანმა გააკეთა ეს.
ბუნების პოეტმა ჯონ კლეირმა //John Clare// თავის თხზულებაში "სურვილი" მოგვცა ამის კარგი მაგალითი.
ის აპირებდა ინდუსტრიული რევოლუციის საშინელებათა რაც შეიძლება უფრო შორს გადაგდებას და ცდილობდა ხელუხლებლად შეენარჩუნებინა სამოთხის პატარა კუთხე სადაც ის შესძლებდა ადამის როლის შესრულებას:
"ამიერიდან მე განუწყვეტლად ვეცდები ბაღის გაშენებას.
ამისთვის მე ყველგან დავძებნი არც პატარა და არც დიდ, მაგრამ ჩემს მისაღებად საკმარისი ზომების მიწას.
მას შემოვღობავ აგურის კედლით...
მე ჩემს ბაღს ოთხად გავყოფ.ესაა კარგი გემოვნების და მოკრძალების ნიშანი.
დანარჩენზე უფრო ხილული შიდა ხეივანი საუკეთესო იქნება,სამხრეთით მე ავაგებ საფარს სადაც ჩრდილში მოვისვენებ მზიან ზაფხულში...
მაგრამ შუაში სამკაულად უნდა იყოს წრიული პატარა ტბორი..."
ვიქტორიანულ ხანაში ტერასიანი სახლები იპყრობენ ქალაქთა გარეუბნებს და შირლი ჰიბერდმა დაწერა პირველი გზამკვლევი იმათთვის ვისაც სურთ ინგლისური ბაღების გაშენება....
დღევანდელი ბალახის ბაღები:
დღესაც არსებულ მონასტრის ბაღთა უმრავლესობა სავსეა სურნელოვანი ბალახებით და ყვავილებით. ყველას ღობავს დაბალი მესერი. ყველგანაა წმინდა ჯვარი და კვადრატი კამაროვანი გარშემოსავლელით.
ისევე როგორც ფილანდრიში ბევრგან არის შუა საუკუნეებშიც ხმარებული სამკურნალო ბალახები რომლებსაც დღესაც იყენებენ ჰომეოპატები თუ ფარმაცევტული კომპანიები...
ზოგან სამკურნალო ბალახებს აშენებენ მათი სილამაზის გამო,ზოგან-სარგებლობისთვის...
საკმაოდ უცნაური მაგრამ პატარა სამოთხეში დაშვებულია ყაყაჩოს კულტურა იმიტომ რომ მასში არის ტკივილის გამაყუჩებელი მორფინი და ამას გარდა მას აქვს კაშკაშა ფერის გვირგვინი.
ზოგი მცენარე ამშვიდებს თავის ტკივილს,ვალერიანა ღელვას ამშვიდებს,ზოგი ბალახი ხელს უწყობს კუჭის მოქმედებას და ზოგით აკეთებენ კომპრესებს.
ყიდვას ჯობია მოყვანა.
სურნელით მკურნალობა, სურნელთერაპია //არომათერაპია//:
საუკუნეთა მანძილზე იმპერატორები,დედოფლები და წარჩინებულები ტკბებოდნენ მცენარეთა სურნელებით.
სურნელთერაპია, არომათერაპია დღეს ძალიან პოპულარულია. და ის ბევრს აძლევს იმათ ვისაც შეუძლიათ მისი საფასურის გადახდა.
სურნელოვანი ყვავილები და ბალახები დღეს უფრო მოჰყავთ ვიდრე მოჰყავდათ შუა საუკუნეებში....
აღმოსავლეთში სამოთხის პატარა ბაღის წმინდა მცენარეებია ლოტოსი და ირისი. დასავლეთში კი ღვთისმშობლის ატრიბუტების სინბოლოები ვარდი და თეთრი შროშანი. ...
მონასტრებს ხშირად წითელი ვარდი მოჰყავთ ქრისტეს სისხლის,ღვთისმშობლის სიწმინდის და თავმდაბლობის პატივისცემის ნიშნად...
როდესაც წყალი იშვიათია შეიძლება აღმოსავლური ბაღის არჩევა.
მედიტაციის, ჭვრეტის და ლოცვის და განთავისუფლება-მოდუნების ძენ-ბუდიზმი, იაპონური ბაღი, ჰარმონიის და სიწმინდის კონცეფცია.
იაპონური ბაღის საიდუმლოებები შეიძლება მიუწვდომელი იყოს დასავლელისთვის, მაგრამ ქვიშის მოგროვება რამოდენიმე ქვის ირგვლივ შეიძლება. ეს კარგია მედიტაციისთვის ანუ ჭვრეტისთვის, ფიქრისთვის, ლოცვისთვის.
საბოლოო ანგარიშით სამოთხე ისაა რისი ხილვაც შეგვიძლია დედამიწაზე.
ჩვენს სულს და ჩვენს თვალებს შეუძლიათ წმინდას დანახვა ყოველდღიურ ცხოვრებაში.
რობერტ ფროსტმა "ზამთრის ედემი" აღმოაჩინა იმ რეგიონში სადაც ცხოვრობდა....
ენდრიუ მარველი (Andrew Marvell; 1621 —1678) — ინგლისელი პოეტი,მეტაფიზიკოსთა სკოლის ერთ-ერთი წარმომადგენელი და ინგლისური კლასიციზმის პოზიის ერთ-ერთი პირველი ოსტატი, იყო პარლამენტარიც, მღვდლის შვილი.
აი ეს მარველი ამბობს რომ სულს უხარია ხეხილის პატარა ბაღის დანახვა.ის ოცნებობდა ასეთ ბაღში ცხოვრებაზე. მის თავზე შეკიდული მწიფე ვაშლები სიამოვნება იყო და არა ცდუნება. ...
ცუდი მებაღეებიც რომ ვიყოთ არაფერი გვიშლის ხელს სამოთხის ხილვაში.
იაპონელი ჩაის ოსტატები ცდილობენ ყურადღების კონცენტრაციას მიწის უბრალო ნაჭერზე.
დილის მზის სხივებზე გაშლილი ერთადერთი ყვავილის ჭვრეტისას შეიძლება დავინახოთ მთელი ქმნილება.
უილიამ ბლეიკმა ხილვისას მთელი სამყარო იხილა ქვიშის მარცვალში და უზომო ცა კი მინდვრის უბრალო ყვავილში.
რაც შემეხება მე,ედემის ბაღის სახილველად მე მყოფნის ყოველგვარი ბაღის გარეშე ჯდომა ოთხკუთხა კოშკში ტემზასთან და წყალში და ცაში ჭვრეტა იმ კვალისა რომელსაც სტოვებს დრაკონი
//ამ მშვენიერი ტექსტის და ბევრად უფრო მეტის წაკითხვა შეგიძლიათ ბრიტანელი ისტორიკოსი ენდრიუ სინკლერის დიდტანიან მონოგრაფიაში "დიდების,სიტკბოებათა და სამოთხის ბაღები" რომლის ფრანგული თარგმანიც ეხლახანს გამოიცა. თარგმანი ფრანგული თარგმანიდან//.
მეგაპოლისების გიჟური ხელოვნური ცხოვრების ტყვეებად ქცეული სრულებით თანამედროვე დემოკრატი დასავლელები საშველს ხედავენ თავის პატარა ბინებში და სახლების სახურავებზე პატარა ბაღი-სამოთხეების მოწყობაშიც.
ასეა ევაროპაშიც და ნიუ იორკშიც.
ანდროპოვის წიწილების მიერ დემოკრატიზებული ჰომო პოსტსოვეტიკუსები ჯერ შორს არიან ამისგან.
В наше время в больших мегаполисах остро ощущается нехватка живых растений. Закованные в бетон, асфальт, металл и пластик улицы лишают человека необходимого ему общения с природой. Поэтому все чаще и чаще за рубежом на крышах домов и на балконах делаются мини сады, причем, если позволяет площадь, они составляются таким образом, что бы создавалась иллюзия настоящего сада - с травой, деревьями, небольшими водоемами. Создаются такие уголки, где человек может хоть на несколько минут уединиться с природой, или по крайней мере создать для себя иллюзию такого уединения.
В нашей стране такое движение пока еще не получило большого распространения. Но, как говорится, у нас все еще впереди. Предлагаем вам серию фильмов о дизайне балконов и садов на крыше, созданных лучшими дизайнерами Нью-Йорка. Ведь именно в этом городе в настоящий момент самое большое число крыш, террас и балконов превращено в минисады. Послушайте советы опытных дизайнеров, специализирующихся на дизайне таких садов, посмотрите на их работы. И, может быть, что то из показанного подтолкнет вас на идею создания своего сада.
зимний сад на балконе-ზამთრის ბაღი აივანზე
აივანთა კარგად შემინვას დიდი მნიშვნელობა აქვს მყუდრო ინტერიერის შექმნისთვის მრავალბინიან ჩვეულებრივ სახლებში სადაც არავინ იზრუნებს მცხოვრებლებზე რომლებიც ძლივს ეტენებიან საზიზღრად მოუხერხებელ პატარა ბინებში. შუშა დაუმატებს სივრცეს და სინათლეს,გაანთავისუფლებს ადგილს ზამთრის ბაღისთვის უშუალოდ ბინაში. ..
Качественное остекление балконов имеет большое значение в создании уютного домашнего интерьера в обычных многоквартирных домах, где никто не позаботился о жильцах, вынужденных ютится в жутко неудобных квартирках. Стекло добавит пространства и света, высвободит место для маленького зимнего сада прямо в вашей квартире. Эстетика стекла такова, что его много не бывает. Красивая кована ограда по периметру сделает стекло недоступным, обрамит его словно серебро драгоценный камень. Хотите изменить обстановку в доме? Избавьтесь от скучной балконной двери и простых перил. В мире и так слишком много дурацких вещей, с которыми приходится мириться!
თანამედროვეობით გადარეულ ადამიანებს ხშირად ამხნევებს და სტიმულს აძლევს სამოთხის ბაღზე სულ უბრალო მინიშნებაც.
სტივ ვინის 35 ბაღი.
ესაა ქუჩის ხელოვნების,სტრიტ არტის საკმაოდ უჩვეულო მიმართულება-პარტიზანული მებაღეობა(guerrilla gardening).
თანამედროვეობით გადარეულ ადამიანებს ხშირად ამხნევებს და სტიმულს აძლევს სამოთხის ბაღზე სულ უბრალო მინიშნებაც.
სტივ ვინის 35 ბაღი.
ესაა ქუჩის ხელოვნების,სტრიტ არტის საკმაოდ უჩვეულო მიმართულება-პარტიზანული მებაღეობა(guerrilla gardening).
ამ ახალ მასშტაბურ მოძრაობაში ჩართულია მრავალი ადამიანი მთელ მსოფლიოში. მათ შეძლებისდაგვარი წვლილი შეაქვთ სამყაროს მშვენიერებით გადარჩენაში.
პარტიზანი მებაღეები ხელს უწყობენ მწვანე ნარგავების გაჩენას სულ მოულოდნელ ადგილებში.
ამ პროექტის ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური მონაწილეა ლონდონის მკვიდრი სტივ ვინი (Steve Wheen). ის არ უცდის ხელისუფლების გააქტიურებას მეგაპოლისის გამწვანების საკითხებში. მან თვითონ დაიწყო მინიატურული ბაღების და პარკების შექმნა.
თავისი ოაზისებისთვის ის ირჩევს ისეთ უჩვეულო ადგილებს როგორებიცაა ნაპრალები ტროტუარის ფილებს შორის,ბზარები აგურის წყობაში და გზების ღრმულები-სწორედ იმ ადგილებს რომლებიც ესოდენ ამახინჯებენ ქალაქის სახეს.
სიმცირის მიუხედავად სტივის ყოველი ნამუშევარი მნახველს უჩენს უამრავ სასიამოვნო განცდას. მის მყუდრო მწვანე ბაღებს ნახავთ როგორც წყნარ შესახვევებში ისე ხალხმრავალ ქუჩებში.
ნასიამოვნები მნახველები წერილებსაც კი სწერენ ნიჭიერ მებაღეს.
://lifestripes.ru/art/miniatyurnye-sady-stiva-vina.html
Апрель 02, 2012
35 миниатюрных садов Стива Вина
... партизанское садоводство, культурная герилья, стрит-арт ...
Очередной обзор, посвященный нашей излюбленной теме стрит-арта. В статье про ярнбомбинг, мы уже успели рассказать об одном из набирающих популярность арт-движений. Сегодня на очереди рассказ о другой необычной разновидности уличного искусства — о партизанском садоводстве (guerrilla gardening). В этом новом масштабном веянии занято множество людей со всего мира, которые вносят свой посильный вклад в дело спасения мира через красоту.
Садоводы-партизаны заняты тем, что способствуют появлению зеленых насаждений в самых неожиданных местах. Одним из самых активных участников этого проекта является житель Лондона Стив Вин (Steve Wheen). Не став дожидаться, когда государство начнет активнее заниматься озеленением мегаполиса, Стив начал сам создавать миниатюрные сады и парки.
Для своих оазисов он выбирает такие необычные места как щели в тротуарной плитке, трещины в кирпичной кладке и выбоины на дорогах — как раз все те мелочи, которые так уродуют лицо города. Несмотря на небольшой размер (такой же, как цена на жилье в Гурзуфе), каждая работа Стива Вина отличается душевностью, и вызывает у прохожих массу позитивных эмоций. Его уютные зеленые сады можно встретить как в тихих закоулках, так и на оживленных улицах. Дошло до того, что люди сами стали писать талантливому садоводу-партизану и предлагать проблемные места для озеленения.
100 миллионов россиян живут в стекло-бетонном аду
Общество
07.04.2010
У
многих из тех, кто приезжал в современную Москву из деревень и малых
городов, возникало ощущение, что они попали в чрево какого-то огромного
бездушного монстра, поглотившего толпы людей, которые снуют в безумной
суете, дышат гарью миллионов машин, периодически спускаются под землю, а
к ночи расползаются по безликим стекло-бетонным скворечникам –
опустошённые, замороченные и одержимые городскими соблазнами. Другие
российские города, хоть и в меньшей степени, но тоже поглощают жизненные
силы человека.Писатель Сергей Бородин раскрывает эту тему так:
“Тысячелетиями жили наши праотцы в природной среде обитания, составляя вместе с ней одно неразрывное целое. Жизнь человека, животных и растений протекала в русле всеобщей гармонии. Наша планета жила, как единый организм.
Служители инферны в незапамятные времена имплантировали в сознание древних людей идею городских поселений, заранее зная, во что со временем превратятся эти города…
Затворившись за городскими стенами, человек лишился природной защиты как своего физического здоровья, так и состояния своей психики. Тем самым был запущен процесс вырождения людей. Мало кто из горожан за всеми вычурными атрибутами городской жизни осознаёт свою реальную роль в качестве энергетического источника по оживлению неестественных для нашей планеты мегаполисных новообразований – этих опухолевых структур на теле нашей планеты, метастазы которых отравляют всё в округе по аналогии с раковыми клетками человеческого организма.
Силы жизни, отпущенные человеку при рождении, тают в бешенном темпе городской суеты. Человек даже не может осознать, куда и как истекает из него энергия. Просто силы куда-то уходят, и большинство смирилось этим якобы объективным фактом. Здоровье горожан фронтально ухудшается. Продолжительность жизни со зловещим постоянством сокращается. Увеличение вне зависимости от уровня цивилизованности страны численности городского населения влечёт за собой нарастание числа заболеваний различными, в том числе и неизвестными медицинской науке болезнями, возрастание случаев суицида, нравственное разложение людей, ужесточение общественных отношений, деградацию человека как такового.
Город – это и есть тот самый, ад, которым уже много веков пугают людей. Индульгенцию для попадания в этот ад можно получить достаточно просто – нужно всего лишь переехать на жительство в город.
Процесс урбанизации планеты необходимо остановить любыми возможными способами, иначе последние сельские жители исчезнут, а города, как зловещие живые системы, попросту переварят человечество в своём чреве, порождая при этом невесть какие человекоподобные существа: это будут уже не люди в привычном пока ещё понимании, а некая биологическая субстанция о двух ногах, поставляющая жизненные силы тому или иному городу-монстру, который будет поглощать, поглощать и поглощать жизни своих жителей. Таким городам-монстрам неведомо чувство насыщения.
Уже сейчас города-монстры в виде мегаполисов достигли верхней планки своей исторически известной формы существования и перешли в новую стадию своего развития, характеризующуюся тем, что город-Молох, питающийся по преимуществу человечиной, стал настолько ненасытен и жаден в кормёжке, что имеющихся в его распоряжении городских жителей ему уже не хватает для поддержания своей жизни. По этой причине процессы урбанизации повсеместно резко ускорились. Бросая свои поселения, свои родовые гнёзда, друзей и близких, предавая свои идеалы, селяне едут, едут и едут в эти адские клоаки, влекомые завораживающим блеском золотого тельца. В городских же условиях они превращаются в безропотных поставщиков городу жизненных ресурсов своей биоплоти. Не более того”.
No comments:
Post a Comment