რა არის ის რასაც რუსეთს ვუძახით-მესამე რომი,შამბალა თუ პოსტკომინტერნი?

მე-11 დალაი-ლამას დამრიგებელმა ბურიატმა აგვან დორჟიევმა დაარწმუნა დალაი-ლამა იმაში რომ სწორედ რუსეთია შამბალა და ნიკილოზ მეორე კი არის სკოლის დამაარსებელი გელუგ ლამა ცონკაპას რეინკარნაცია.

ბურიატიაში ჩასულ დმიტრი მედვედევს ბუდისტურ ტაძარში მოუმზადეს მოხატული ტახტი.

არის ჯერ კიდევ რომანოვების რუსეთში ფესვგადგმული ტრადიცია როდესაც საქართველოს ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესიის მდევნელი და დამთრგუნველი რომანოვები მფარველობდნენ ბუდიზმს რუსეთის იმპერიის ტერიტორიაზე.

რუსეთს მუდამ დიპლომატიური პოზიცია ეკავა ტიბეტში ბუდიზმის მიმართ.

ამიტომ თვითონ ბუდისტებს სურდათ რუსულ კულტურულ კონტექსტში ინტეგრაცია.

ბუდისტები აღიარებდნენ რომ რომანოვთა სამეფო სახლის წარმომადგენლები არიან ალღმერთი თეთრი ტარას განსხეულებები.
   

ბუდისტთა ქალღმერთი
თთრი ტარას რუსული
განსხეულება.

თავიდან ითვლებოდა რომ შუა აზიის ბუდიზმისთვის ამ ერთ-ერთი უმთავრესი ქალღმერთის მიწიერი განსხეულებაა ვოლტერის და დიდროს მეგობარი ჩრდილოეთის სემირამიდა ეკატერინე მეორე.

თეთრი ტარა არის ბუდისტური პანთეონის ერთ-ერთი უმთავრესი პერსონაჟის ქალური ასპექტი. ის განასახიერებს ბუდას ისეთ სათნოებას როგორიცაა მისი თანაგრძნობა, თანატანჯვა ცოცხალი არსებების მიმართ. ამ არსებებს უნდა ეჩვენოს ახალ გაჩენათა ბორბლისგან განთავისუფლების გზა.

ხოდა რუსმა ბუდისტებმა ბატონი დმიტრი მედვედევი როგორც ჩანს აფხაზებისადმი და ოსებისადმი განსაკუთრებული თანაგრძნობის გამო გამოაცხადეს ქალღმერთი თეთრი ტარას განხორციელებად. ამან აღაშფოთა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს დემოკრატიზებულ რუსეთში.

დავუბრუნდეთ მოძმე რუსეთის ისტორიას:
მე-19 საუკუნის შუა ხანებში მაშინ ცნობილი რუსი მწერალი ელენა ბლავატსკაიას გავლენით დასავლურ კულტურაში ფავრცელდა ცნება «შამბალა».

ქალბატონი ბლავატსკაია

ბლავატსკაიას თანახმად ესაა უხილავი მისტიკური ქვეყანა სადაც ცხოვრობენ კაცობრიობის უხორცო უხილავი მასწავლებელი მახატმები. ისინი «რჩეულ» ადამიანებთან და მათი მეშვეობით აგზავნიან თავის მიმართვებს და საიდუმლო ცოდნას. ისინი თვალყურს ადევნებენ იმას რომ კაცობრიობა არ ასცდეს ჭეშმარიტ გზას.

მახატმები გაერთიანებულები არიან ერთგვარ მსოფლიო მთავრობაში რომელსაც ეწოდება თეთრი ძმობა.

შამბალას პოპულარიზაციაში დიდი წვლილი შეიტანეს აგრეთვე სახელგანთქმულმა რუსმა მხატვარმა ნ. რერიხმა რომელმაც დაწერა და დახატა წიგნების
 
და სურათების სერია შამბალაზე და მის მკვიდრებზე და ინგლისელმა მწერალმა ჯეიმს ჰილტონმა რომელმაც 1933 წელს გამოსცა თავისი რომანი «ახალი ჰორიზონტი».

მაშინვე ბესტსელერად ქცეული ამ ნაწარმოების ეკრანიზაცია მალე მოახდინა ცნობილმა რეჟისორმა ფრენკ კაპრამ. ჯეიმს ჰილტონის რომანში შამბალას ერქვა შანგრი-ლა. ეს სახელი დროთა მანძილზე იქცა დიდებული ოტელების,რესტორნების და კაზინოების დღემდე გამაერთიანებელ სავაჭრო მარკად.

ამ მისტიკურ ქვეყანაზე მოძღვრების პოპულარულობაზე მოწმობს ის რომ რუზველტის მითითებით 1942 წელს აგებულ აშშ-ს პრეზიდენტთა რეზიდენციას უწოდეს შანგრი-ლა. მოგვიანებით მას დაარქვეს კემპ-დევიდი.

ბლავატსკაიამ, რერიხმა, ჰილტონმა და მათმა უამრავმა მიმდევარმა შამბალა აქციეს ატლანტიდასავით ცნობილ ქვეყნად.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

დადგა დრო, ლენინის მთა, ნიკოლაი რერიხის სურათი.

როგორ დასაჯა ლენინმა ის ვინც აწყენინა გლეხს,ვლადიმირის ზღაპარი,ლენინი რუსულ ზღაპარში და აღმოსავლურ ლეგენდაში,1930

ასეთი უნდა ყოფილიყო მახატმა ლენინის მავზოლეუმი მოსკოვში ერთ-ერთი პროექტის თანახმად.

1925 წელს რერიხმა,რომელიც ცოტა ხნის წინ ღიად უპირისპირდებოდა საბჭოთა მთავრობის მოქმედებებს, სცადა კავშირის დამყარება საბჭოთა კავშირის ხელმძღვანელობასთან. აღმოსავლური ბუდისტური თემების კვლევისას მან დაასკვნა რომ ბუდისტური თემი ძალიან ახლოა კომუნისტურ საზოგადოებასთან,რაზედაც დაწერა წიგნში "ობშჩინა" //"თემი",1926//.

რევოლუციის ბელადს ის უწოდებდა მახატმა ლენინს. ცნება მახატმა ინდუიზმში ნიშნავს ცხოვრებაშივე,ამქვეყნადვე გადარჩენილს,ე.ი.წმინდანს.

რერიხი ამბობდა რომ ლენინის გამოჩენა რუსეთის ისტორიაში არის კოსმოსის ყურადღების და თანაგრძნობის ნიშანი და საჭიროა ლენინის იდეების განხორციელება. რერიხი აზროვნებდა სამყაროს მასშტაბის კოსმიური აზროვნების კატეგორიებით და წერდა რიმ ლენინის სწავლება ღრმაა თავისი სიახლით,თუმცა აღმოსავლეთში ეს იდეები უხსოვარი დროიდანაა გავრცელებული.
 
1926 წელს რერიხი მოსკოვს ეწვია საბჭოთა სახელმწიფოსთვის დახმარების გაწევის საიდუმლო მისიით. ჰიმალაელმა მახატმებმა გადასცეს წერილები და წმინდა საგნები,მათ შორის სპილოს ძვლის ყუთი რომელშიც იყო ჰიმალაების მიწა რათა ის დაედო "მახატმა ლენინის" საფლავზე.


რერიხი შეხვდა სახალხო კომისრებს გ.ჩიჩერინს და ა.ლუნაჩარსკის,რომლებიც დაინტერესდნენ მისი შემოქმედებით და ჰიმალაელი მახატმების მიერ საბჭოთა მთავრობისთვის გაგზავნილი წერილით.

მახატმები ამბობდნენ რომ ინდოეთი დახმარებას სთავაზობს ახალგაზრდა სახელმწიფოს ვინაიდან კომუნიზმის მრავალი იდეა//მაგ.კერძო საკუთრების,ფულადი ურთიერთობების უარყოფა და თემების,კომუნების როგორც საერთო კეთილდღეობის სახლების შექმნა ახლოა ბუდიზმის იდეებთან.

წერილში ლაპარაკი იყო რომ ბუდისტები კომუნიზმს განიხილავენ როგორც საზოგადოების ევოლუციას. რომ კომუნიზმის მშენებლობას შეიძლება შეუერთდეს მილიონობით ბუდისტი რაც იქნება უზარმაზარი გარღვევა კაცობრიობის ევოლუციაში და მიგვიყვანს აზიის ერთიანობამდე. -------------------------------------------------------------

1925 году Рерих пытается наладить отношения с руководством Советского Союза, несмотря на то, что еще несколько лет назад стоял в открытой оппозиции к действиям советского правительства. Изучая сущность восточных буддийских общин, он находит много общего с коммунистической общиной, о чем пишет в книге «Община» (1926). Вождя революции он называл «Махатма Ленин». В индуизме термин «махатма» означает «спасенный при жизни», то есть святой. Рерих писал, что появление Ленина в истории России надо понимать как знак чуткости Космоса, а его идеи надо воплощать в жизнь. Это сейчас мы знаем, что учение вождя революции было исковеркано в реальной жизни и привело к миллионам невинных жертв. Но Николай Рерих понимал учение Ленина по-другому. Он мыслил категориями вселенского космического мышления и писал, что учение Ленина глубоко своей новизной, хотя на Востоке эти идеи были распространены с древних времен.

В 1926 году Рерих посетил Москву с особой секретной миссией помощи советскому государству: гималайские Махатмы передали письма и священные предметы, в том числе ларец из слоновой кости с гималайской землей, для того чтобы положить его на могилу «Махатмы Ленина». Рерих встречался с наркомами Г. Чичериным и А. Луначарским, которые заинтересовались его творчеством и «Посланием гималайских Махатм к советскому правительству». Оно гласило о том, что Индия предлагает свою руку помощи молодому государству, поскольку многие идеи коммунизма близки буддизму: например, отсутствие частной собственности, денежных отношений и создание общин (коммун) как домов общего блага. Также в послании говорилось, что буддисты рассматривают коммунизм как эволюцию общества. К созданию коммунизма во всем мире могут приобщиться миллионы буддистов, что сделает огромный прорыв в эволюции человечества и приведет к единению Азии.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ძველრუსულ თქმულებებში გვხვდება შამბალას რუსული ვარიანტის,"საოცარი ქვეყნის" ხსენება. მას ჰქვია ბელოვოდიე //თეთრწყალეთი//. იქაა ნაყოფიერი მიწები,მოდის თბილი წვიმა,პური თვითონ იზრდება მთელი წლის მანძილზე და მწვანე ველებზე დაბალახობენ მსუქანი ცხოველები.

ეს ქვეყანა ეკუთვნის ღმერთს და მეტს არავის. იქ ცხოვრობს მთელი სილაღე-თავისუფლება და მთელი ჭეშმარიტება.

იქ რომ მოხვდე უნდა წახვიდე აღმოსავლეთისკენ,მზისკენ, გაიარო ტრამალები,მთები და ტაიგა.

ენციკლოპედიურ ლექსიკონში "სამშობლოს ისტორია უძველესი ხანიდან დღემდე" //«История Отечества с древнейших времён до наших дней»// ქვეყანა ბელოვოდიე შემდეგნაირადაა აღწერილი :

«ბელოვოდიე მეჩვიდმეტე-მეცხრამეტე საუკუნის რუსულ ხალხურ თქმულებებში არის თავისუფლების ლეგენდარული ქვეყანა. ძველმორწმუნეთა აზრით ის იყო სადღაც აღმოსავლეთში // ეგონათ რომ ეს უნდა ყოფილიყო ბუხტარმის მხარე ალტაიზე//».

სწორედ ბუხტარმის მხარისკენ მიისწრაფოდნენ ბელოვოდიეს ძიებაში ეკლესიის განყოფის შემდეგ გაჩენილი ძველმორწმუნეთა თემები.

ძველმორწმუნეებში გავრცელებული იყო ლეგენდა წმინდა მიწაზე,სადაც წირვა ხდება ძველი კანონების შესაბამისად,სადაც არაა ქურდობა და მანკიერებები,არაა საერო სასამართლო და ყველა ცხოვრობის ქრისტიანული წეს-ჩვეულებების შესაბამისად,მაგრამ იქ მოხვედრა შეუძლიათ მხოლოდ მართლმორწმუნე ადამიანებს. 
 

Добавьте подпись

ამ თეთრწყლეთისკენ მიმავალ გზაზე უკანასკნელ პუნქტად ლეგენდა მიუთითებს მდინარე ბუხტარმას ხეობას.

სწორედ ეს ხეობა ჩათვალეს ზღაპრულ ქვეყნად, გლეხების მიწად ჩინოვნიკებისა და მღვდლების გარეშე.

რუსებმა მიაღწიეს ბუხტარმის მხარამდე,აითვისეს ის მაგრამ გაუცრუვდათ იმედები. სინამდვილე მეტისმეტად განსხვავდებოდა ოცნებისგან და მათ ჩათვალეს რომ თეთრწყლეთი-ბელოვოდიე არის უფრო სამხრეთ-აღმოსავლეთით,უიგურიის საზღვართან.

შამბალას მაძებარი ინდუსების და ტიბეტელების აზრით ის იყო მათი საცხოვრებელი ადგილის ჩრდილო-აღმოსავლეთით და ისინი მუდამ სულ უფრო და უფრო შორს სწევდნენ შამბალას.

საბოლოოდ შამბალას ადგილმდებარეობა გამოვიდა ისევ უიგურიაში,
კუნ-ლუნის მთებში. 

მაგრამ ტიბეტელები და ინდუსები შამბალას ეძებდნენ უფრო სულიერ პლანში და რუსები კი ეძებდნენ რეალურ ადგილს სადაც უნდოდათ ცხოვრება.

მეთვრამეტე-მეოცე საუკუნეებში რუსები ყოველგვარი მისტიკის გარეშე აწყობდნენ ლაშქრობებს ბელოვოდიეს მოსანახად.

ყველაზე ცნობილია ლაშქრობები ძმები ბობროვების ხელმძღვანელობით. რაზმი გადავიდა ტიან-შანის ქედებზე და სამხრეთისკენ მიმავალმა მიაღწია ტბა ლობნორამდე და დასახლება ჩარკლიკამდე.

გადასახლებულები იქ ერთხანს გაჩერდნენ,მაგრამ ვინაიდან უდაბური მიდამოები ძლივს თუ გავდა მისტიკური ქვეყნის აღწერებს ლაშქრობის მონაწილეთა უმრავლესობა წავიდა უფრო სამხრეთისკენ და მივიდა გასის სახელით ცნობილ ადგილამდე.

ტბა გასის მიდამოები კიდევ უფრო ნაკლებად სტუმართმოყვარე იყო ვიდრე ტბა ლობნორის მიდამოები,მაგრამ მდინარე ნოგინ-გოლის სათავეებთან მოხერხდა ცხოვრებისთვის ვარგისი მიწების მონახვა.

არ გასულა ერთი წელიც რომ ლაშქრობის მონაწილეთა შორის მოხდა განხეთქილება და ოჯახთა ნაწილმა გადაწყვიტა ბუხტარმას ხეობაში დაბრუნება.

დანარჩენი ნაწილი როგორც ჩანს დარჩა საცხოვრებლად ტიბეტის ამ რაიონში.

ამის ირიბი დადასტურებაა ცნობილი მოგზაური ვ.როკჰილის მიერ 1892 წელს აღწერილი შემთხვევა როდესაც ტიბეტის ხელისუფლება ტიბეტის დედაქალაქ ლხასაში სალოცავად არ უშვებდა ზოგ ბავშვს და ამბობდა რომ სახის ევროპული ნაკვთების მქონე ეს ბავშვები რუსები არიან.

როგორც ჩანს ესენი იყვნენ რუსი სტაროვერ-ძველმორწმუნეები ვინაიდან სხვა ცნობები 1880-ან წლებში ტიბეტში ევროპელების ყოფნის შესახებ ნანახი არაა.

იპოვეს თუ არა გადასახლებულმა რუსებმა თავისი შამბალა-ბელორეჩიე-თეთრწყლეთი უცნობია.

როგორც მრავალი მისტიკური რწმენა შამბალა ჩაითრია პოლიტიკამ.

და საოცარია, მაგრამ პირველად ეს მოხდა რუსეთში.

ხამბო აგვან-ლოვსან დორჟიევი

ბურიატი ბერი აგვან დორჟიევი (1854 – 1938) სწავლობდა ლხასაში და დროთა მანძილზე გახდა მე-11 დალაი-ლამას დამრიგებელი ფილოსოფიური დისპუტების საკითხებში.

ხამბო ლამა ჩოიზონ დორჟი იროლტუევი. მან 1890-ან წლებში ნიკოლოზ მეორის ძმა მიხაილ ალეკსანდროვიჩს ავადმყოფი ფილტვის მაგივრად მგლის ფილტვი გადაუნერგა. ეს იყო პირველი წარმატებით დამთავრებული ასეთი შემთხვევა.

первая успешная трансплантация человеческого органа, а именно легких была осуществлена в 90-е годы XIX века хамбо ламой Чойзон Доржи Иролтуевым.

В Санкт-Петербурге он имплантировал легкое волка брату царя Николая II Михаилу Александровичу вместо его больного органа.

იმ დროს ჩინეთი და დიდი ბრიტანეთი ერთმანეთს ფარულად ებრძოდნენ ტიბეტზე კონტროლის დასაწესებლად.

წარმოშობით ბურიატი დორჟიევისთვის რუსეთი უფრო ახლო იყო ვიდრე ჩინეთი და ბრიტანეთი და მან დაარწმუნა დალაი-ლამა იმაში რომ მას დახმარებისთვის რუსეთისთვის უნდა მიემართა.

დორჟიევმა დაარწმუნა დალაი-ლამა იმაში რომ სწორედ რუსეთია შამბალა და ნიკილოზ მეორე კი არის სკოლის დამაარსებელი გელუგ ლამა ცონკაპას რეინკარნაცია.

მახატმა ლენინის ბრძანებით
მოკლული საწყალი ნიკოლოზი

საგარეო საქმეთა მინისტრი იმ დროს იყო თავადი ესპერ უხტომსკი რომელიც დიდად იყო დაინტერესებული საზოგადოდ აღმოსავლური და კერძოდ "ლამაისტური" კულტურით. მოგვიანებით მან რამოდენიმე წიგნიც კი დაწერა ამის შესახებ.
 
თავადმა უხტომსკიმ შეახვედრა იმპერატორი დერჟიევს. ეს იყო დერჟიევის როგორც დალაი-ლამას წარმომადგენლის პირველი აუდიენცია.

შემდეგ როგორც შუამავალმა იმპერატორსა და დალაი ლამას შორის,მან რამოდენიმეჯერ იმოგზაურა რუსეთიდან ტიბეტში და უკან მაგრამ მთელი ძალისხმევის მიუხედავად მან ვერ მიიღო რუსეთის სამხედრო მხარდაჭერა.

იმპერატორთან მისი მოლაპარაკებების ერთადერთი შედეგი იყო სანკტ-პეტერბურგში კალაჩაკრას ბუდისტური ტაძრის აშენება.

შამბალათი შემდეგი გატაცება მოხდა სამოქალაქო ომის დროს.

ეს გატაცება მოხდა 1917 წლის ზაფხულში ბოლშევიკებთან საბრძოლველად ბაიკალისპირეთში გაგზავნილი თეთრგვარდიელი ოფიცერი ბარონი რომან თევდორეს ძე უნგერნ-შტერნბერგის მეშვეობით.

დაურიაში დამკვიდრებული ბარონი ქმნის ძირითადად ბურიატებისგან და მონღოლებისგან შემდგარ აზიურ დივიზიას. ის შთამომავლობით ბუდისტი იყო//ბუდიზმი ინდოეთში ყოფნისას მიიღო პაპამისმა//.

ბარონმა უნგერმა თავი გამოაცხადა შამბალას მეფედ და მიზნად დაისახა მსოფლიოს გადარჩენა ახალი ბარბაროსებისგან-ბოლშევიკებისგან.

მისი აზიური დივიზიის მეომრები იქცნენ შამბალას მეომრებად.

ბარონი უნგერნი თავის თავის თავს თვლის როგორც რომანოვის ისე ჩინგიზ-ყაენის შთამომავლად.

Agvan Dorzhiev in the Kalachakra temple 
of St. Petersburg

1919 წელს სემიონოვი მას ანიჭებს გენერალ-ლეიტენანტის წოდებას.

ბარონის მთავარი სამხედრო წარმატება იყო მის მიერ მონღოლეთის დედაქალაქი ურგას //დღევანდელი ულან-ბატორი// ნამდვილად მისტიკური აღება. მესამე შეტევის შემდეგ მან დაამარცხა ოცჯერ უფრო ძლიერი მოწინააღმდეგე.

ამის შემდეგ მონღოლთა უმაღლესმა სულიერმა გამგებელმა ბარონი უნგერნი გამოაცხადა ომის ღმერთად,მახკალად.

ევროპელებიდან ეს წოდება მიიღო მხოლოდ ბარონმა უნგერნმა.
ამის შემდეგ ბარონს არაფერი გაუკეთებია.თეთრები პრაქტიკულად ყველგან იყვნენ დამარცხებულნი მაგრამ ის ფიქრობდა ბოლშევიკების დამარცხებაზე.

რუსეთის ხსნას ის ხედავდა ჩინგიზ-ყაენის იმპერიის მსგავს გრანდიოზულ აზიურ კოალიციაში. მას წარმოუდგებოდა ასობით ათასი ცხენოსანი,პოლიტრუკი შამანები და ევროპულ დედაქალაქთა ნანგრევები.
ბარონის მისტიკური წარმოდგენით ეს შესაძლებელი იყო. თავიდან მან თავის შამბალას მეომრებთან ერთად სცადა ბოლშევიკების დამარცხება მაგრამ მისმა მეომრებმა ის გაკოჭეს და კარავში დატოვეს.
 
წითელარმიელები წააწყდნენ გაკოჭილ.ჩამოძონძილ და ჭუჭყიან ადამიანს და ვერ წარმოიდგინეს თუ ვინ ჩაუვარდათ ხელში. თვითონ უნგერნმა ძლივს დაუმტკიცა წითლებს რომ ისაა აზიური დივიზიის მეთაური უნგერნი.

ამიტომ ბოლშევიკებმა ის დახვრიტეს 1921 წლის 16 სექტემბერს.

სანსკრიტი,არიელები,წმინდა კანონები,სიწმინდეები,გავლენის მოხდენა ადამიანებზე და დროზე,ტელეპატია და ჰიპნოზი, მოკლედ ყველაფერი რაც ეხებოდა შამბალას საოცრად იყო ჩახლართული ბარონი უნგერნის ცნობიერებაში.

ყველაფერმა ამან გაიტაცა ჰიტლერიც და ჩეკისტებიც და ისინი ექსპედიციებს აგზავნიდნენ ტიბეტში შამბალას მოსანახად.

1920-ანის წლების დასაწყისში ბოლშევიკთა ხელმძღვანელობაში ტიბეტის მიმართ არსებობდა ორგვარი დამოკიდებულება-პრაგმატული და მისტიკური.

პრაგმატულ ხაზს სარდლობდა საგარეო საქმეთა სახალხო კომისარი ჩიჩერინი დამისი მუშაობის ძირითად მიმართულებად რჩებოდა დიდი ბრიტანეთის შეკავება ტიბეტის საზღვრებთან //რაც ტრადიციული იყო რუსეთისთვის// და მსოფლიო რევოლუციის იდეის წინ წაწევა.

მისტიკური ხაზის მიმდევრები ძერჟინსკის და ბლიუმკინის მფარველობით ეძებდნენ შამბალას უმაღლეს ცოდნას. მათი მიზანი იყო ამ ცოდნის გამოყენება სოციალიზმის გასაუმჯობესებლად.

ამ მოძრაობის იდეური შთამაგონებელი,ტვინი და ძრავა იყო გეოგრაფი,ექიმი,მწერალი ალეკსანდრ ვასილიევიჩ ბარჩენკო რომელიც ამტკიცებდა რომ მას აქვს ტელეპატიის ნიჭი.
 
შამბალას მეცნიერული მემკვიდრეობის შესასწავლად მან შექმნა საიდუმლო ორგანიზაცია "ერთიანი შრომითი ძმობა"(«Единое трудовое братство»).

ბარჩენკომ 1925 წელს მოაწყო ექსპედიცია ტიბეტში. მის დასაფინანსებლად გამოიყო იმ დროისთვის უზომო თანხა-600 000 დოლარი.

მაგრამ საიდუმლო ცოდნა რომ არ ჩავარდნილიყო შემთხვევითი ხალხის ხელში ბარჩენკოს ბოლო მომენტში ექსპედიციაზე უარი უთხრეს და ტიბეტში შამბალას საიდუმლოთა მოსანახად გააგზავნეს გამოცდილი ბოლშევიკი, ჩეკისტი და მკვლელი იაკოვ ბლიუმკინი რომელმაც, მაგალითად.1918 წელს მოკლა გერმანიის ელჩი რუსეთში გრაფი მირბახი.

1925 წლის სექტემბერში იაკოვ ბლიუმკინი უერთდება ნ.რერიხის ექსპედიციას და მასთან ერთად გაივლის მთელ ტიბეტს და დასავლეთ ჩინეთს.

საბჭოთა კავშირში მალე გაიმარჯვა აზრმა რომ რელიგია არის ოპიუმი ხალხისთვის. 1937 წლისთვის საბჭოთა ხელისუფლება იმდენად განმტკიცდა რომ საიდუმლო ცოდნა აღარ იყო აუცილებელი.

1936-38 წლებში დაიჭირეს ან დახვრიტეს ერთიანი შრომითი ძმობის წევრები. დაიჭირეს აგვან დორჟიევიც,რომელიც ისევ იყო დალაი-ლამას წარმომადგენელი რუსეთში.ის ნკვდს ციხეში გარდაიცვალა პატიმრობის პირველივე თვეს.
 

რერიხის პაქტის ხელის მოწერა 1935 წლის 15 აპრილს,
ცენტრში აშშს პრეზიდენტი თ.რუზელტია.

ნ.კ.რერიხის ხელმძღვანელობით 1925-1932 წლებში მოწყობილი ექსპედიცია ტიბეტში იყო პირველი ამერიკული ექსპედიცია ცენტრალურ აზიაში. რერიხმა დიდი დრო დაუთმო შამბალას შესწავლას მაგრამ ექსპედიციის მიზანი არ ყოფილა მისი ძიება. ეს უფრო იყო დიპლომატიური მისია და არა ექსპედიცია და მას ჰქონდა ორი მიზანი.

პირველი მიზანი იყო ტიბეტის დედაქალაქ ლხასაში ჩასვლა და ნ.კ.რერიხის გამოცხადება დასავლეთის ბუდისტთა მეთაურად და შამბალას 25-ე გამგებელი რიგდან-ჯანოს ინკარნაცია-განსხეულებად.

მეორე მიზანი იყო აზიის ბუდისტი ხალხების გაერთიანება. უნდა შექმნილიყო ტიბეტის,მონღოლეთის,ციმბირის და,მეტიც,ყალმუხეთი-კალმიკიის გამაერთიანებელი ახალი ქვეყანა.

მარტო ბუდამ თუ იცის თუ როგორ აპირებდა ნ.რერიხი თავის ჩანაფიქრის განხორციელებას.

აშშ-ს პრეზიდენტისთვის მიწერილ წერილში ის ამბობდა: "აღმოსავლეთში აღორძინდება დიადი სახელმწიფო...აზიის ხალხთა კავშირი გადაწყვეტილი საქმეა ,ტომთა და ხალხთა კავშირი მუდამ იარსებებს,ეს იქნება ქვეყნების ფედერაციის მსგავსი რაღაცა.»

მხატვარი და დიდი ესთეტი ნიკოლაი რერიხი იცავდა იგივე იდეებს რასაც ხმლით ხელში იცავდა აზიური დივიზიის სარდალი ბარონი უნგერ ფონ შტერნბერგი.
 
მაგრამ რერიხს მიზნების მიღწევაში ვერ უშველა ვერც ექსპედიციის ამერიკულმა სტატუსმა და ვერც მის გამოცხადებამ დასვლეთის ბუდისტთა მეთაურად. დალაი ლამამ არ შეუშვა რერიხის ექსპედიცია ლხასაში და უნაყოფო ლოდინის შემდეგ რერიხის ექსპედიცია ტიბეტის და უიგურიის გავლით დაბრუნდა რუსეთში.

ამ მომენტიდან რერიხის მთავარ ამოცანად იქცა შამბალას ხატის პოეტიზაცია....

ტიბეტურიდან თავისუფალი თარგმანით შამბალა ნიშნავს ბედნიერების წყაროს.

ადამიანი მუდამ იოცნებებს სიკეთის,ჰარმონიის,სამართლიანობის და სიუხვის სამეფოზე. ამიტომ შამბალა მარადიული და უკვდავია.

შამბალა არის კაცობრიობის მუდმივი ჰორიზონტი. ჩვენ უნდა მივისწრაფოდეთ მისკენ მაგრამ ამასთან უნდა გვახსოვდეს რომ ჰორიზონტი არის წარმოსახვითი და მიუწვდომელი ხაზი.

ავტორი ა.ი. ანდრეევი. რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ბუნებისმეტყველების და ტექნიკის ისტორიის ინსტიტუტი.

//ამ დაუსრულებელი თემის დროებითი დასასრული იქნება//.

 http://dazan.spb.ru/datsan/history/history-middle/

А.И.АНДРЕЕВ

Институт истории естествознания и техники (РАН)

С.-Петербург

Радио Свобода

Опубликовано 24.08.2009 18:12

Дмитрию Медведеву, побывавшему сегодня в Бурятии,  приготовили специальный расписной трон в буддистском храме.

Есть определенная традиция, она восходит еще к дореволюционным временам, когда Романовы оказывали покровительство буддизму на территории Российской Империи. Кроме того, Россия всегда занимала дипломатичную позицию относительно буддизма в Тибете, Далай-ламы. И поэтому сами буддисты, желая интегрироваться в российский культурный контекст, признавали, что представители царствующего дома Романовых  являются земным воплощением этого женского божества. Вначале речь шла о Екатерине Второй, о том, что она является земным воплощением одного из наиболее почитаемых в буддизме Центральной Азии персонажей буддистского пантеона - Белой Тары.

Белая Тара - это женский аспект одного из наиболее чтимых персонажей буддисткого пантеона, который символизирует собой такую добродетель Будды, как чрезвычайное сострадание к живым существам, которым нужно подсказать путь освобождения из колеса новых рождений.

Буддисты признали Медведева воплощением богини Белой Тары

Неожиданная новость поразила россиян. Бурятские буддисты решили признать президента России Дмитрия Медведева воплощением богини – Белой Тары. Такое заявление возмутило представителей Русской Православной Церкви. Они возмущены лицемерием язычников. Игумен Сергей (Рыбко) в интервью сказал корреспонденту, что это все делается не бескорыстно, конечно. Интересно, как Медведев отнесся к такому титулу.

Руководителей высшего ранга можно искренне уважать, но называть их богами – это уже слишком. К тому же, очень странно назвать богиней президента Медведева, который вообще-то является мужчиной. Таким способом, буддисты не найдут истину, а действия их меркантильны. Церковь возмущена за такие быстрые и легкие решения в таком вопросе. Во-первых, живых не относят к лику святых, а после смерти должно пройти какое-то время, чтобы можно было осознать, сколько этот человек сделал в этом мире и какие у него заслуги. А решение выносит только Церковный Собор.

У бурятских язычников оказалось все намного проще – их посетил президент, значит он – бог. Медведев – первый президент Российской Федерации, который посетил Бурятию. От такой милости буряты были так рады, что буддистские ламы приготовили незабываемую церемонию. При встрече с великим гостем, они провели обряд простирания и признали воплощение одного из самых важных божеств буддизма – Белой Тары.

В середине 19 в. с лёгкой руки известной в то время русской писательницы Елены Блаватской в культуру западного мира ворвалось понятие «Шамбала». По Блаватской Шамбала – незримая мистическая страна, в которой обитают махатмы – бестелесные учителя человечества. Они общаются с «избранными» и, передавая через них послания и тайные знания, следят, чтобы человечество не сбилось с «истинного пути».

Махатмы объединены в своеобразное «всемирное правительство», так называемое «Белое Братство».

  Большую роль в популяризации Шамбалы сыграли также великий русский художник Н. Рерих, написавший серию книг и картин о Шамбале и её обитателях, и английский писатель Джеймс Хилтон, издавший в 1933 году свой роман «Новый горизонт». Это произведение сразу стало бестселлером и вскоре было экранизировано известным режиссёром Фрэнком Капра. В романе Джеймса Хилтона Шамбала называлась Шангри-Ла. Это название со временем стало торговой маркой, которая до сих пор объединяет сеть роскошных отелей, ресторанов и казино. О популярности учения об этой мистической стране можно судить по тому, что даже построенная по указанию Рузвельта в 1942 году резиденция американских президентов в Мериленде носила названия «Шангри-Ла». Позднее она была переименована и сейчас называется «Кемп-Дэвид». Блаватская, Рерих, Хилтон и огромное количество их последователей сделали Шамбалу такой же известной, как Атлантида.

  В старорусских преданиях встречаются упоминания о «диковинной стране», русском варианте Шамбалы. Называется она Беловодье, в ней тучные земли, теплые дожди, пшеница сама круглый год растёт и тучные стада по зелёным лугам ходят. И эта страна никому не принадлежит, кроме бога. В ней вся воля, вся истина живёт. Чтобы в неё попасть, нужно пройти через степи, горы и тайгу, и всё на восток, к солнцу. В энциклопедическом словаре «История Отечества с древнейших времён до наших дней» даётся следующее определение страны Беловодье:

  «Беловодье – легендарная страна свободы в русских народных преданиях 17-19 веков. По мнению старообрядцев, находилась где-то на Востоке (реальный прообраз — Бухтарминский край на Алтае)».

  Именно в Бухтарминский край стремились в поисках Беловодья образовавшиеся после раскола церкви старообрядческие общины. В старообрядческой среде была распространена легенда о святой земле, в которой богослужение идёт по старым канонам, нет воровства и пороков, нет светского суда, и живут все по христианскому обычаю, но попасть туда смогут лишь благочестивые люди.

  Последним реальным географическим пунктом пути в Беловодье в легенде была указана долина реки Бухтармы. Именно её стали считать той сказочной страной, где «мужицкая земля без чиновников и попов». Но достигнув и освоив Бухтарминский край, русские переселенцы разочаровались в таком варианте Беловодья – слишком расходилась реальность с мечтой.

  В новых поисках Беловодья его местоположение отодвинулось на юго-восток, на границу с Уйгурией.

  Индусы и тибетцы, также ищущие Шамбалу, определяли её местоположение на северо-востоке от мест своего проживания, и также постоянно отодвигали его всё дальше и дальше. В итоге местоположение Шамбалы получилось опять же в Уйгурии, в горах Кунь-Лунь.

  Различие в поиске заключалось в том, что тибетцы и индусы искали Шамбалу больше в духовном плане, а русские искали реальное место, в котором хотели жить. Без всякой мистики.

  С 18 по 20 век регулярно совершались походы из России, с целью найти Беловодье. Наиболее известны походы под предводительством братьев Бобровых. Отряд перешёл через хребты Тянь-Шаня и двигаясь далее на юг достиг озера Лобнор и селения Чарклык. Там переселенцы остановились на некоторое время, но поскольку пустынные окрестности озера слабо напоминали описания мистической страны, большая часть участников похода двинулась дальше на юг и достигла урочища Гас.

  Окрестности озера Гас в целом были ещё менее гостеприимны, чем окрестности озера Лобнор, но у истоков реки Ногын-Гол удалось отыскать пригодные для жизни земли. Менее чем через год среди участников похода произошёл раскол и часть семей решили вернуться в Бухтарминскую долину. Оставшаяся часть видимо осталась жить в этом районе Тибета. Косвенным подтверждением этого предположения может служить описанный в 1892 году известным путешественником В. Рокхиллом случай, когда тибетские власти не пускали на паломничество в Лхасу (столицу Тибета) некоторых детей, заявляя, что они русские, т.к. у них были европейские черты лица. Видимо это были русские староверы, т.к. других упоминаний о европейцах в Тибете в 1880-х годах не обнаружено. Нашли ли русские переселенцы свою Шамбалу-Белоречье доподлинно неизвестно.

  Как и многие мистические поверья, Шамбала не избежала вовлечения в политику. И как ни странно впервые это произошло в России.

  Бурятский монах Агван Доржиев (1854 – 1938) обучался в Лхасе и, со временем, стал наставником по философским диспутам для тринадцатого далай-ламы. В то время Китай и Великобритания вели закулисную борьбу по установления контроля над Тибетом. Поскольку Доржиеву, в силу его бурятского происхождения, Россия была значительно ближе, нежели Китай или Британия, он убедил далай-ламу обратиться за поддержкой к России.

  Доржиев сумел убедить далай-ламу, что Россия и есть Шамбала, а Николай Второй – реинкарнация основателя школы Гелуг ламы Цонкапы. Министром иностранных дел в это время (1898 г.) был князь Эспер Ухтомский, который проявлял глубокий интерес к восточной культуре вообще и «ламаистской» культуре в частности. Позднее он даже написал о ней несколько книг.

  Князь Ухтомский устроил встречу императора с Доржиевым. Эта аудиенция была первой, где Доржиев был официальным представителем далай-ламы. В дальнейшем, будучи посредником между императором и далай-ламой, Доржиев несколько раз путешествовал из России в Тибет и обратно, но, несмотря на все усилия, так и не сумел заручиться военной поддержкой России. Единственным результатом его переговоров с императором стало строительство буддийского храма Калачакры в Санкт-Петербурге.

  Следующее вовлечение учения о Шамбале произошло во время Гражданской войны.

  Произошло это «вовлечение» посредством деятельности белогвардейского офицера барона Романа Фёдоровича фон Унгерн-Штермберга. Летом 1917 года для борьбы с большевиками Унгерн был направлен в Забайкалье, под командование генерал-лейтенанта Семёнова.

Обосновавшись в Даурии, унгерн формирует Азиатскую дивизию, состоящую в основном из бурятов и монголов. Будучи потомственным буддистом (находясь в Индии, буддизм принял его дед) барон Унгерн объявляет себя царём Шамбалы и ставит своей целью спасение мира от новых варваров – большевиков.

  Его Азиатская дивизия становится войнами Шамбалы. Себя фон Унгерн считает одновременно и потомком Романова и потомком Чингисхана. В 1919 году Семёнов присваивает Унгерну звание генерал-лейтенанта. Главным военным успехом барона становится по истине мистическое взятие им столицы Монголии — города Урги (ныне Улан-Батор). Город был взят с третьей попытки, несмотря на двадцатикратное превосходство удерживающих его китайцев в живой силе и вооружении. После этого успеха верховный духовный владыка монголов провозгласил Унгерна богом войны – Махакалой. Унгерн – единственный из европейцев, удостоенный этого титула.

  После этого успеха барон некоторое время не совершал никаких военных действий, но, несмотря на то, что белые были разбиты практически повсеместно, вынашивал планы победы над большевиками.

Спасение России он видел в грандиозной азиатской коалиции, подобной империи Чингисхана, ему представлялись сотни тысяч всадников, политруки-шаманы и руины европейских столиц.

  В мистическом мировоззрении барона это было вполне возможно. Для начала фон Унгерн бросается побеждать большевизм в России во главе своих воинов Шамбалы. Но его же воины связали спящего «царя Шамбалы» и оставили его в шатре. Когда красноармейцы наткнулись на связанного, оборванного, грязного человека, они и представить не могли, что к ним в руки попала такая фигура. Однако, сам фон Унгерн, с большим трудом, сумел доказать красноармейцам, что он и есть командир Азиатской дивизии, барон фон Унгерн, за что и был расстрелян 16 сентября 1921 года по приговору военного трибунала председателем Сибирской ЧК Иваном Павлуновским.

  Всё, что было известно о Шамбале – санскрит, арии, Священные Законы, святыни, власть над людьми и над временем, телепатия и гипноз – всё, что так привлекало и причудливо переплеталось в сознании барона фон Унгерна, со временем стало приманкой для НКВД и Гитлера и заставляло их отправлять экспедиции в Тибет на поиски Шамбалы.

  Среди руководства ВКП(б) начала 20-х годов существовало две линии отношения к Тибету: прагматическая и мистическая.

  Первую «возглавлял» нарком иностранных дел Чичерин, и основным направлением её работы продолжало оставаться традиционное для России сдерживание Великобритании на Тибетских рубежах, а также, по возможности, продвижение идей мировой революции.

  Приверженцы второй линии, которой покровительствовали Дзержинский и Блюмкин, искали высшее знание Шамбалы, которое хотели применить для усовершенствования социализма. Идейным вдохновителем этого движения, а также его мозгом и двигателем был географ, врач, писатель Александр Васильевич Барченко, который к тому же утверждал, что он обладает способностями к телепатии. Он создал тайную организацию – «Единое трудовое братство» — для активного изучения научного наследия Шамбалы.

  Барченко организовал экспедицию в Тибет в 1925 году. На её финансирование была выделена огромная по тем временам сумма – 600 тысяч долларов. Но дабы не допустить приобщения к тайному знанию случайных людей, в последний момент Барченко в экспедиции отказывают, и отправляют в Тибет на поиски тайн Шамбалы проверенного большевика – Якова Блюмкина, того самого, который в 1918 году убил графа Мирбаха, германского посла в России. В сентябре 1925 года Яков Блюмкин примыкает к экспедиции Н. Рериха и проходит с ней весь Тибет и Западный Китай.

  В Советском Союзе вскоре побеждает тезис «религия – опиум для народа», а к 1937 году советская власть настолько окрепла, что отпала необходимость в каком-либо тайном знании. С 1936 по 1938 годы все члены «Единого трудового братства» были арестованы и расстреляны. Был арестован и Агван Доржиев, который всё ещё являлся представителем далай-ламы в России. Он умер в тюрьме НКВД в первый месяц ареста.

  Экспедиция в Тибет 1925-1932 годов под руководством Н.К. Рериха была первой американской экспедицией в Центральную Азию, и хотя сам Рерих отдал много времени изучению Шамбалы, целью экспедиции не был её поиск. В большей степени это была не экспедиция, а дипломатическая миссия, ставившая перед собой две цели.

  Первая цель – достижение столицы Тибета Лхасы и провозглашение Н.К. Рериха главой западных буддистов и воплощением 25-го властелина Шамбалы Ригдан-Джано.

  Вторая цель – объединение буддийских народов Азии, с целью создания новой страны, объединяющей Тибет, Монголию, Сибирь и даже Калмыкию.

  Как Н. Рерих рассчитывал воплотить свой замысел в жизнь – одному Будде известно. В своём письме президенту США он писал: «Великое государство возродится на Востоке… Союз народов Азии – решённое дело, союз племён и народов будет существовать постоянно, это будет нечто вроде Федерации стран.»

  Как ни странно, художник и большой эстет Николай Рерих продвигал в массы те же идеи о новой буддийской стране, которые с саблей в руках во главе Азиатской дивизии продвигал барон фон Унгерн.

  Однако, ни американский статус экспедиции, ни самопрвозглашение Рериха главой западных буддистов не помогло ему в достижении поставленных целей. Далай-лама отказался впустить экспедицию Рериха в Лхасу, и, после бесплодного ожидания, экспедиция Рериха пошла через Тибет и Уйгурию в Россию. С этого момента Николай Рерих сосредоточился на поэтизации образа Шамбалы, его картины навсегда войдут в культурный фонд человечества.

  В вольном переводе с тибетского Шамбала означает «источник счастья». Человек всегда будет мечтать о царстве добра, гармонии, справедливости и изобилия. Поэтому Шамбала вечна и бессмертна. Шамбала – вечный горизонт человечества. К нему нужно стремиться, но при этом не забывать, что горизонт – это воображаемая и недосягаемая линия.

 http://dazan.spb.ru/datsan/history/history-middle/

А.И.АНДРЕЕВ

Институт истории естествознания и техники (РАН)

С.-Петербург