ძველი ქრისტიანების აზრით ადამიანებისთვის სამაგალითო და საშიში გველი:

Snake Mosaic at Church of Sant Adriano
წმინდა ადრიანოს ეკლესიის
მოზაიკის გველი

გვიანანტიკურ და ადრექრისტიანულ "ფიზიოლოგუსში" თავიდან ლაპარაკია გველის გაახალგაზრდავებაზე კანის გამოცვლისას //ადამიანმაც უნდა მოიშოროს ამ წუთისუფლის სიბერე და გაახალგაზრდავებული ის უნდა მიისწრაფოდეს მარადიული სიცოცხლისკენ//. შემდეგ ნათქვამია რომ გველი წყაროდან წყლის დალევამდე თავის შხამს სტოვებს თავის სოროში რათა წყალი არ მოწამლოს და სუფთად შეინარჩუნოს. მარადიული წყაროსკენ მიმავალმა ადამიანმაც უნდა დასტოვოს თავისი ცოდვების შხამი. შემდეგ ნათქვამია რომ გველი კბენს მხოლოდ ჩაცმულ ადამიანებს და არ კბენს შიშვლებს. ამიტომ ადამიანმა უნდა მოიშოროს ავხორცობის ლეღვის ფურცელი-ძველი ადამიანის სამოსი და უნდა მოიშოროს ცოდვა,"გაშიშვლდეს მისგან" რათა გველი არ დაესხას მას თავზე.
და ბოლოს, საფრთხის მგრძნობი გველი იცავს მარტო თავს და მზადაა მსხვერპლად გაიღოს სხეულის დანარჩენი ნაწილი.

ადამიანმაც უნდა დაიცვას მარტო თავი, ესე იგი ქრისტე და არ უნდა თქვას უარი მასზე და მსხვერპლად გაიღოს სხეული ისე როგორც ამას აკეთებდნენ მოწამეები.

სიმბოლიკის თვალსაზრისით განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს საკუთარი კუდის მკბენ გველს,ბერძნულად ურობოროსი. ის განასახიერებს მუდმივ დაბრუნებას ციკლური ფორმით ან დაბრუნებას მარადისობასთან.
-------------------------------------------------------

позднеантичном и раннехристианском "Физиологусе", который вначале рассказывает об "омоложении" змеи во время сбрасывания кожи (человек тоже должен стряхнуть с себя "стариковский возраст мира" и, омолодившись, стремиться к вечной жизни), а затем повествует, что змея, перед тем как пить из источника, оставляет свой яд в норе, чтобы сохранить воду чистой (а человек. идущий к вечному источнику, должен оставить яд своих грехов). Далее говорится, что змея кусает только одетых людей, но не трогает обнаженных; поэтому человек должен сбросить "фиговый лист похоти" - одежду древнего человека - и быть "нагим от греха", чтобы не подвергнуться нападению сил зла. В конце концов змея, почувствовавшая угрозу, защищает только свою голову, а остальной частью тела готова пожертвовать. Человек должен защищать только свою голову, то есть Христа, и не отрекаться от него, а телом жертвовать, как поступали мученики.
С точки зрения символики особое значение имеет змея, кусающая свой хвост (греч. уроборос), как олицетворение вечного возвращения в циклической форме или вечности вообще.