 |
ამერიკაში დაბრუნების შემდეგ მან გახსნა აღმოსავლური ორთაბრძოლების სკოლა სადაც სწავლობდნენ ჰოლივუდის ვარსკვლავები. ის მათ ეხმარებოდა ფილმების დადგმაში. პირველად ფილმში სტივენ სიგალი გადაიღეს 1988 წელს.
სტივენ სიგალის ბიოგრაფიის ეს ფაქტები კარგადაა ცნობილი მისი თაყვანისმცემლებისთვის, მაგრამ დღემდე თითქმის არავინ იცოდა რომ ისაა ტიბეტური ბუდიზმის სერიოზული მიმდევარი.
აღმოჩნდა რომ ეკრანზე ყველაფრის კუნთების ძალით გადამწყვეტი მაგარი ბიჭის მოთამაშე სტივენ სიგალი ცხორებაში გადაგებს თანაგრძნობას, თანატანჯვას და წინააღმდეგობის გაწევას ძალადობის გამოყენების გარეშე.
-რას ფიქრობთ,რატომ არიან ესოდენ გატაცებულნი ტიბეტური ბუდიზმით დასავლეთის თანამედროვე ახალგაზრდები ? რა ხდება?
ჩემი აზრით საქმე იმაშია რომ ჩვენს საზოგადოებაში მეტისმეტად ბევრი პრობლემაა. ჩვენ სიძნელეებს განვიცდით ეკონომიკაში,ჩვენი სამართლებრივი სისტემა არაა სრულყოფილი.
ადამიანებს უჭირთ სიძნელეთა გადატანა და დაბრკოლებათა გადალახვა. მრავალ ადამიანს ბრძოლა უხდება ცოცხალი რომ გადარჩეს.
როდესაც ცხოვრობთ სამყაროში სადაც ადამიანები მხოლოდ გადარჩენაზე ფიქრობენ თითქოს ძნელი უნდა იყოს სულიერების აყვავებისა და გაფუჩქვნის ლოდინი.
ცხოვრება უფრო და უფრო რთულდებ,მაგრამ ბევრი ადამიანი მიმართავს არა ნარკოტიკებს თუ დამნაშავეთა სამყაროს არამედ რელიგიას,კათოლიკობა იქნება ეს,იუდაიზმი თუ ბუდიზმი. ასეთ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანისთვის ნებისმიერი იზმი კარგია.
ბუდიზმში მრავალი მოძღვრებაა. ისინი ისინი ანთავისუფლებენ ჩვენს გონებას მომწამვლელი შხამებისგან.
ჩვენს უმრავლესობას სტანჯავს ბავშვობაში მიღებული ტრავმების თუ არასწორი აღზრდის შედეგად გაჩენილი არაჯანსაღი აზრები და განცდები.
მე ამ აზრებს შხამს ვუწოდებ იმიტომ რომ ისინი ანგრევენ ჩვენს ცხოვრებას.
პირადად მე ტიბეტურმა ბუდიზმმა მიმიზიდა მოძღვრებათა მრავალფეროვანებით. ამ მოძღვრებებში ყოველ ადამიანს შეუძლია პოვნა იმისა რაც დაეხმარება მას კონკრეტულ წინააღმდეგობათა გადაწყვეტაში.
- და თქვენ თვითონ როგორ გაგიტაცათ ბუდიზმმა? ეს იყო საბრძოლო ხელოვნებით გატაცების გაგრძელება?
ზუსტად ვერ გეტყვით.სულიერება მიზიდავდა ბავშვობიდან. თავის დროზე მე ვცადე სხვადასხვა გზა. 1960-ანი წლების ბოლოს წავედი იაპონიაში ძენის შესასწავლად. მოვიარე მონასტრები,ვისმინე სულიერი დარიგებები. მე დავინახე რომ ყველაფერი სწორედ ასე უნდა იყოს-ფიზიკური განვითარება საბრძოლო ხელოვნებათა შესწავლით და ამავე დროს სულიერი სრულყოფა.
რამდენადაც ვიცი თქვენ შეისწავლეთ აკუპუნქტურაც?
დიახ. სწორედ ამის წყალობით გავიცანი ტიბეტური ბუდიზმი. ჩვენთან ჩამოვიდა რამოდენიმე ლამა ტიბეტიდან. ყოველმა მათგანმა გაიარა ბანაკები და ისინი მძიმედ ავად იყვნენ. მე ვსწავლობდი აკუპუნქტურას და ამიტომ მთხოვეს ზოგი მათგანისთვის დახმარების გაწევა. მაშინ მე სულ არ ვიცოდი ტიბეტური მაგრამ ჩვენ როგორღაც ვახერხებდით ერთმანეთის გაგებას. შემდეგ მე ცოტა ვისწავლე ტიბეტურად ლაპარაკი და ჩვენ ახლო მეგობრები გავხდით.
- თქვენი აზრით რატომ უნდა გვაწუხებდეს ის რაც ხდება ტიბეტში?
ჩემი აზრით ყველა რელიგიაში უმთავრესია სიკეთე და სწრაფვა სხვა ადამიანების ტანჯვებისგან გადარჩენისკენ. ადამიანთა ცხოვრებაში სინათლის და სიყვარულის შეტანის სურვილი.
კაცობრიობის ისტორიაში ყოფილა კულტურული გენოციდის,რელიგიური დევნის პერიოდები. ადამიანებს აწამებდნენ არნახულად სასტიკად.
ასე იყო ბოსნიაშიც,ასე იყო ტიბეტშიც,ასეთი მაგალითი ბევრია. და ყველაზე საშინელი ისაა რომ მსოფლიოში ამაზე ხშირად არ სცოდნიათ.
მსოფლიოში არ იციან რომ ჩინელებმა მოსპეს მილიონზე მეტი ტიბეტელი,რომ ტიბეტში ჩინელების მისვლასთან ერთად დაანგრიეს ტიბეტელთა ტაძრების 90 პროცენტი. მონაზვნებს,ქალებს და ბავშვებს აუპატიურებდნენ,აწამებდნენ,
ხოცავდნენ.
მე ძალიან მიმძიმს ამაზე ლაპარაკი. მაგრამ ყველაზე სამწუხარო ისიც კი არაა რომ ეს მოხდა,ყველაზე საშინელია რომ მსოფლიოს არაფერი გაუგია ამის შესახებ.
- ტიბეტზე და მის ისტორიაზე არაფრის მცოდნეებმა გარვეული ინფორმაცია მიიღეს ისეთი ფილმებიდან როგორებიცაა «კუნდუნი» და «შვიდი წელი ტიბეტში». რას ელოდით თქვენ პირადად ამ ფილმებისგან ?
მე ვფიქრობ რომ ამ ფილმებს არ მოუხდენიათ რაიმე გავლენა. რა თქმა უნდა მე ვიმედოვნებდი რომ ეს ფილმები შეცვლიდნენ ადამიანთა წარმოდგენას ტიბეტში არსებული მდგომარეობის შესახებ,თუმცა ჩემი პირადი გამოცდილება საწინააღმდეგო რამეს მეუბნებოდა. თავის დროზე მე გადავიღე ორი ფილმი ბუნებრივი გარემოს დაცვის შესახებ მაგრამ დღემდე არა ვარ დარწმუნებული იმაში რომ თუნდაც ერთ ადამიანს გავაგებინე ჩემი აზრი. თუნდაც გაეგო ჩემი აზრი ვინმეს,არა მგონია რომ მან უარყო თავისი ცხოვრების წესი და დაიწყო ახლებურად ცხოვრება.
- მოულოდნელი პასუხი. მაგრამ თავი გავანებოთ კონკრეტულ ფილმებს,როგორ აყალიბებთ თქვენ თქვენს ამოცანებს?
მე არ მინდოდა უბრალოდ მომეყოლა ტიბეტში არსებული მდგომარეობის შესახებ. მე მინდოდა ადამიანები წამეხალისებინა კონკრეტული მოქმედებებისკენ. ეს ძნელია. რაღაცის ნამდვილად სესაცვლელად საჭიროა მრავალი რამის მსხვერპლად გაღება,სხვა ადამიანების ინტერესების საკუთარ ინტერესებზე უფრო მაღლა დაყენება. და მე მსურდა ყოველდღიური მოქმედებებით როგორც ტიბეტელებისადმი ისე ყველა ტანჯული არსებებისადმი თანაგრძნობის გაღვიძება.
და მაინც მე ვოცნებობ იმაზე რომ ტიბეტზე ფილმების ნახვის შემდეგ ადამიანებმა მიიღონ იმპულსი რომელიც მთლიანად შეცვლის მათ ცხოვრებას. იმიტომ რომ იმ პატარა სამყაროში რომელშიც ვცხოვრობ მე ხშირად ვხედავ რომ რომ ადამიანებს ერთი-ორი საათით იტაცებს რაღაც მაღალი იდეა და შემდეგ ისინი უბრუნდებიან თავის ყოველდღიურობას. ეს მეტისმეტად ხშირად ხდება.
- ამერიკაში დალაი-ლამას გულთბილად იღებენ,გვითხარით თუ რა ადგილი უკავია მას თქვენს წარმოდგენაში ტიბეტის შესახებ.
დალაი-ლამა არის ტიბეტური ბუდიზმის სულიერი ლიდერი. ამიტომ ბევრი თვლის რომ ის არ უნდა იყოს პოლიტიკოსი. უნდათ მასში უბრალო ბერის,სულიერი მოძღვრის დანახვა. მეორეს მხრივ ეს უბრალო ბერი ხვდება ძლიერი ქვეყნების პოლიტიკურ ლიდერებს.ის მუდამ მოგზაურობს ორ სამყაროს შორის. ის ყოველ დღე გადაისვრის ხიდს სულიერისგან საეროსკენ. ეს არაა ადვილი. დალაი-ლამა უპირველეს ყოვლისა ჩემთვის არის ჩემი სულიერი მასწავლებელი და არა პოლიტიკოსი.
- როგორ ფიქრობთ,დადგება თუ არა დალაი-ლამას ტიბეტში დაბრუნების დღე?
ცნობილია რომ წყვდიადი უფრო ბნელია გარიჟრაჟის წინ. სწორედ ასეთი დრო დადგა ტიბეტისთვის.
მაგრამ დალაი-ლამა არ ამბობს: «თქვენ დახოცეთ ჩემი მონაზვნები,თქვენ დახოცეთ ჩემი ბავშვები. თქვენ აწამებთ ჩემს ხალხს. მისი მიდგომა სულ სხვანაირია.
ის ამბობს: «საშუალო გზა. მომეცით ღია დიალოგის საშუალება. მე არ მინდა წარსულზე ლაპარაკი. მოხდა ტრაღედია,მაგრამ ეს უკვე მოხდა. მე უბრალოდ მინდა ეკონომიკური და სამხედრო ძალის მქონე პოლიტიკური მანქანის წარმომადგენლებთან მოლაპარაკებების საშუალება. მე მინდა ვუთხრა მათ რომ ვარ მხოლოდ ადამიანი და უბრალო ბერი,მაგრამ ჩემი სჯერათ და მომყვებიან მილიონები. მე არ მინდა რევოლუცია,მე არ ვაპირებ რევოლუციის მოხდენას. მე მხოლოდ მინდა ჩემს სასახლეში პოტალაში დაბრუნება და სულიერ მოძღვრად ყოფნა».
ჩემი აზრით დადგება დღე როდესაც ჩინელები აღარ დაინახავენ დალაი-ლამაში საფრთხეს. და მაშინ იტყვიან: «და რას ვკარგავთ?
ჩვენ ისეთ ზეწოლას განვიცდით მთელი მსოფლიოსგან რომ იქნებ ღირს დავუმტკიცოთ ყველას რომ არც ისე ცუდები ვართ?». ეს ალბათ გულუბრყვილოდ ჟღერს,მაგრამ მგონია რომ ასეც მოხდება.
- კინოინდუსტრია სასტიკი და დაუნდობელი ბიზნესია,როგორ ერევით როგორც ბუდისტი ბრაზის და რისხვის შემოტევებს?
ადამიანი ვარ-თუ დამარტყავენ მეტკინება. როდესაც მტკივა ვცდილობ ამ განცდის გადაქცევას სულიერ პრაქტიკად.
ბრაზის, ჯავრის, ტკივილის და ჩვევის დაძლევით ჩვენ ვძლიერდებით. ბუდებისადმი და მცველებისადმი ლოცვით მიმართვა ჩვენ გვწმენდს სულიერად.
- თქვენი პერსონაჟი ეკრანზე არის კეთილშობილი ყოჩაღი ბიჭი,უდანაშაულოთა და ყველანაირი განგსტერების,ნარკოვაჭრების და ტერორისტების მიერ დაჩაგრულთა მცველი. ფილმებში თქვენი გმირები იძულებული არიან ძალადობას უპასუხონ ძალადობით. რას ფიქრობთ თქვენ, თანაგრძნობის დამკვიდრების და ძალადობის უარყოფის მქადაგებელი ადამიანი მაშინ როდესაც თქვენ თავს ხედავთ ეკრანზე?
მე ვთვლი რომ ამ ორ იპოსტასს არაფერი აქვს საერთო ერთმანეთთან.
ჩემი აზრით ხელოვნების ამოცანაა ცხოვრების ყველანაირი გამოვლინების იმიტაცია. როგორც მსახიობი მე ვცდილობ ჩემს ხელობაში სრულყოფილს მიღწევას. დიდი ხნის მანძილზე მე მქონდა კონტრაქტი
Warner Brothers-თან რომლისგანაც განთავისუფლება არ შემეძლო. მათ კი სურდათ ჩემი მხოლოდ ასეთ ფილმებში გადაღება. ეხლა ეს კონტრაქტი დამთავრდა და მე შემიძლია გადაღება იმ ფილმებში რომლებიც მართლა მაინტერესებს. სულიერი შინაარსის მქონე ფილმებში რომლებიც ადამიანებს მიიყვანენ ჭვრეტამდე და სიხარულს მოუტანენ მაყურებელს.
Звезда Голливуда Стивен Сигал родился в 1951 году в Детройте, столице американского автомобилестроения. Еще семилетним мальчиком он увлекся восточными единоборствами. В рекордно короткие сроки он в совершенстве овладел техникой айкидо, и в семнадцать лет с ничтожной суммой денег в кармане отправился в Японию постигать секреты боевых искусств и буддийской философии. Вернувшись в Америку, он открыл школу восточных единоборств, где проходили обучение звезды Голливуда, и помогал в постановке фильмов. В своем первом фильме Стивен Сигал снялся в 1988 году.
Эти факты биографии широко известны почитателям актера. А вот о том, что он серьезно практикует тибетский буддизм, до недавнего времени не знал почти никто. Оказалось, что человек, воплотивший на экране образ крутого героя, решающего все силой мускулов, в жизни проповедует сострадание и ненасилие.
- Как Вы думаете, почему современные молодые люди на Западе так увлекаются тибетским буддизмом? Что происходит?
Я думаю, дело в том, что в нашем обществе слишком много проблем. Мы переживаем трудности в экономике, наша правовая система несовершенна. Людям трудно справляться, многим из них приходится вести борьбу за выживание. Когда вы живете в мире, где людей заботит лишь мысль о том, как выжить, казалось бы, сложно ожидать расцвета духовности. Но хотя жизнь становится все сложнее, многие люди в поисках решения обращаются не к наркотиками или преступному миру, но поворачиваются к религии. Будь то католицизм, иудаизм или буддизм, для человека в такой ситуации любой из -измов хорош.
В буддизме есть много разных учений, которые являются противоядием от ядов, отравляющих наше сознание. Большинству из нас свойственны нездоровые мысли и переживания, ставшие следствием детской травмы или неправильного воспитания. Я называю подобные мысли ядом, потому что их воздействие на нашу жизнь весьма разрушительно. Лично меня в тибетском буддизме привлекло именно разнообразие учений, среди которых каждый волен найти то, что нужно для разрешения конкретных противоречий.
- А как вы сами увлеклись буддизмом? Было ли это продолжением занятий боевыми искусствами?
Не могу сказать точно. Духовность влекла меня с детства. В свое время я исследовал разные пути. В конце шестидесятых поехал в Японию изучать дзэн, посещал монастыри, получал духовные наставления. Мне казалось, что именно так все и должно быть – физическое развитие посредством изучения боевых искусств и одновременно духовное совершенствование.
- Насколько я знаю, Вы изучали и акупунктуру?
Да. Кстати, именно благодаря этому я и познакомился с тибетским буддизмом. К нам приехало несколько лам из Тибета. Все они прошли лагеря и пытки и были тяжело больны. Поскольку я изучал акупунктуру, меня попросили помочь нескольким из них. В то время я совсем не знал тибетского, но мы все равно как-то ухитрялись понимать друг друга. Позже я научился немного говорить по-тибетски, и мы стали близкими друзьями.
- Почему, с вашей точки зрения, нас должно заботить то, что происходит в Тибете?
На мой взгляд, в любой религии самое главное - доброта. И стремление избавить других от страданий. Стремление привнести в жизнь людей свет и любовь. В истории человечества бывали периоды культурного геноцида, религиозных преследований, людей пытали с невиданной жестокостью. Это было в Боснии, в Тибете, таких примеров множество. И самое ужасное в том, что зачастую в мире об этом и понятия не имели. В мире не знают, что китайцы уничтожили свыше миллиона тибетцев. В мире не знают, что с их приходом в Тибет, девяносто процентов храмов сравняли с землей, монахинь, женщин и детей насиловали, пытали, уродовали и убивали. Мне очень тяжело говорить об этом. Но самое печальное даже не в том, что это случилось, а в том, что мир так и не узнал об этом.
- Многие люди, которые ничего не знали о Тибете и его истории, смогли почерпнуть информацию из таких фильмов, как «Кундун» и «Семь лет в Тибете». Какого эффекта лично вы ожидали от этих фильмов?
Мне кажется, что эффект от этих фильмов практически нулевой. Конечно, я надеялся, что они перевернут представления людей о положении дел в Тибете, хотя мой личный опыт свидетельствовал об обратном. В свое время снял два фильма об охране окружающей среды, но по сей день не могу с уверенностью сказать, донес ли я свою мысль хотя бы до одного человека. И даже если этот человек что-то понял, сомневаюсь, что после моего фильма он перечеркнул свою прошлую жизнь и начал жить по-новому.
- Неожиданный ответ. Но если вы постараетесь отвлечься от конкретных фильмов, то как вы сформулируете свои задачи?
Очевидно, мне хотелось бы не просто рассказать людям о положении дел в Тибете, но подвигнуть их на реальные действия. Это сложно. Ведь чтобы что-то действительно изменить, подчас нужно многое принести в жертву, поставить интересы других людей превыше своих собственных. И я хотел бы своими ежедневными действиями посеять семена сострадания. Не только к тибетцам, но ко все страдающим существам.
И, потом, я все же мечтаю о том, чтобы люди, посмотрев фильмы о Тибете, получили импульс, который бы полностью изменил их жизнь. Потому что в том маленьком мире, где я живу, мне зачастую случается видеть, как люди проникаются какой-то высокой идеей на час, на два, а потом вновь возвращаются к своей обыденной жизни. Это случается слишком часто.
- В Америке Далай-ламу встречают с распростертыми объятиями, расскажите, какое место по-вашему он занимает в нашем представлении о Тибете?
Далай-лама - духовный лидер тибетского буддизма. И поэтому многие считают, что он не должен быть политиком, они хотят видеть в нем простого монаха, духовного наставника. Но с другой стороны, этот простой монах встречается с политическими лидерами могущественных стран, он постоянно путешествует между двумя мирами, ежедневно, если не ежеминутно перекидывает мостик от духовного к светскому. Это нелегко. Для меня Далай-лама – это, прежде всего, мой духовный учитель, а не политик.
- Как вы думаете, настанет ли день, когда Далай-лама вернется в Тибет?
Как известно, тьма сгущается перед рассветом. Именно такое темное время наступило сейчас для Тибета. Но Далай-лама не говорит: «Вы убили моих монахинь. Вы убили моих детей. Вы пытаете моих людей. Вы разрушили мою религию». Его подход совершенно другой. Он говорит: «Срединный путь. Дайте мне возможность вести открытый диалог. Я не хочу говорить о прошлом. То, что было - это трагедия, но это уже свершилось. Я просто хочу получить возможность вести переговоры с представителями политической машины, обладающей экономической и военной мощью. Я хочу сказать им – я всего лишь человек и простой монах, но мне верят и за мной следуют миллионы. Я не намерен и не желаю вести их к революции. Я лишь хотел бы вернуться в свой дворец, Поталу, и быть духовным наставником». Я думаю, что настанет день, когда китайцы перестанут видеть в Далай-ламе угрозу. И тогда они скажут сами себе: «А что мы теряем? Мы испытываем такое давление со стороны всего мира, быть может, стоит доказать всем, что мы не такие уж и плохие?» Возможно, это звучит наивно, но я надеюсь, что так и случится.
- Киноинудстрия - это жестокий бизнес. Как вы, как буддист, справляетесь с приступами гнева?
Я - человек, если меня ударить, мне будет больно. Когда подступает боль, я стараюсь превратить это переживание в духовную практику. Преодолевая гнев, боль и привязанность, мы становимся сильнее. Обращаясь с молитвами к буддам, к защитникам, мы получаем духовное очищение.
- Ваш персонаж на экране это благородный крутой парень, защитник невинных и угнетенных от всевозможных гангстеров, наркоторговцев и террористов. В фильмах ваши герои вынуждены отвечать насилием на насилие. Когда вы видите себя на экране, не усматриваете ли вы противоречия между вашим киногероем и тем, кто вы есть в повседневной жизни – человеком, практикующим учение о сострадании и ненасилии?
Мне кажется, что эти две ипостаси не имеют между собой ничего общего. Я вижу задачу искусства в том, чтобы наиболее точно имитировать жизнь во всех ее проявлениях. Как артист, я стараюсь достичь совершенства в своем ремесле, но при этом у меня есть свое мнение о насилии. Я долгое время был связан контрактом с Warner Brothers, от которого я не мог освободиться, а они хотели, чтобы я снимался в только боевиках. Разные студии предлагали мне сниматься в фильмах других жанров, но Warner Brothers не хотели меня отпускать. Теперь, когда закончился этот контракт, я могу играть в тех фильмах, которые мне действительно интересны. В фильмах с духовным содержанием, которые приведут людей к созерцанию и доставят им радость.
Материал подготовлен Натальей Иноземцевой
www.savetibet.ru – Сохраним Тибет!
ზუსტად ვერ გეტყვით.სულიერება მიზიდავდა ბავშვობიდან. თავის დროზე მე ვცადე სხვადასხვა გზა. 1960-ანი წლების ბოლოს წავედი იაპონიაში ძენის შესასწავლად. მოვიარე მონასტრები,ვისმინე სულიერი დარიგებები. მე დავინახე რომ ყველაფერი სწორედ ასე უნდა იყოს-ფიზიკური განვითარება საბრძოლო ხელოვნებათა შესწავლით და ამავე დროს სულიერი სრულყოფა.
რამდენადაც ვიცი თქვენ შეისწავლეთ აკუპუნქტურაც?
დიახ. სწორედ ამის წყალობით გავიცანი ტიბეტური ბუდიზმი. ჩვენთან ჩამოვიდა რამოდენიმე ლამა ტიბეტიდან. ყოველმა მათგანმა გაიარა ბანაკები და ისინი მძიმედ ავად იყვნენ. მე ვსწავლობდი აკუპუნქტურას და ამიტომ მთხოვეს ზოგი მათგანისთვის დახმარების გაწევა. მაშინ მე სულ არ ვიცოდი ტიბეტური მაგრამ ჩვენ როგორღაც ვახერხებდით ერთმანეთის გაგებას. შემდეგ მე ცოტა ვისწავლე ტიბეტურად ლაპარაკი და ჩვენ ახლო მეგობრები გავხდით.
- თქვენი აზრით რატომ უნდა გვაწუხებდეს ის რაც ხდება ტიბეტში?
ჩემი აზრით ყველა რელიგიაში უმთავრესია სიკეთე და სწრაფვა სხვა ადამიანების ტანჯვებისგან გადარჩენისკენ. ადამიანთა ცხოვრებაში სინათლის და სიყვარულის შეტანის სურვილი.
კაცობრიობის ისტორიაში ყოფილა კულტურული გენოციდის,რელიგიური დევნის პერიოდები. ადამიანებს აწამებდნენ არნახულად სასტიკად.
ასე იყო ბოსნიაშიც,ასე იყო ტიბეტშიც,ასეთი მაგალითი ბევრია. და ყველაზე საშინელი ისაა რომ მსოფლიოში ამაზე ხშირად არ სცოდნიათ.
მსოფლიოში არ იციან რომ ჩინელებმა მოსპეს მილიონზე მეტი ტიბეტელი,რომ ტიბეტში ჩინელების მისვლასთან ერთად დაანგრიეს ტიბეტელთა ტაძრების 90 პროცენტი. მონაზვნებს,ქალებს და ბავშვებს აუპატიურებდნენ,აწამებდნენ,
ხოცავდნენ.
მე ძალიან მიმძიმს ამაზე ლაპარაკი. მაგრამ ყველაზე სამწუხარო ისიც კი არაა რომ ეს მოხდა,ყველაზე საშინელია რომ მსოფლიოს არაფერი გაუგია ამის შესახებ.
- ტიბეტზე და მის ისტორიაზე არაფრის მცოდნეებმა გარვეული ინფორმაცია მიიღეს ისეთი ფილმებიდან როგორებიცაა «კუნდუნი» და «შვიდი წელი ტიბეტში». რას ელოდით თქვენ პირადად ამ ფილმებისგან ?
მე ვფიქრობ რომ ამ ფილმებს არ მოუხდენიათ რაიმე გავლენა. რა თქმა უნდა მე ვიმედოვნებდი რომ ეს ფილმები შეცვლიდნენ ადამიანთა წარმოდგენას ტიბეტში არსებული მდგომარეობის შესახებ,თუმცა ჩემი პირადი გამოცდილება საწინააღმდეგო რამეს მეუბნებოდა. თავის დროზე მე გადავიღე ორი ფილმი ბუნებრივი გარემოს დაცვის შესახებ მაგრამ დღემდე არა ვარ დარწმუნებული იმაში რომ თუნდაც ერთ ადამიანს გავაგებინე ჩემი აზრი. თუნდაც გაეგო ჩემი აზრი ვინმეს,არა მგონია რომ მან უარყო თავისი ცხოვრების წესი და დაიწყო ახლებურად ცხოვრება.
- მოულოდნელი პასუხი. მაგრამ თავი გავანებოთ კონკრეტულ ფილმებს,როგორ აყალიბებთ თქვენ თქვენს ამოცანებს?
მე არ მინდოდა უბრალოდ მომეყოლა ტიბეტში არსებული მდგომარეობის შესახებ. მე მინდოდა ადამიანები წამეხალისებინა კონკრეტული მოქმედებებისკენ. ეს ძნელია. რაღაცის ნამდვილად სესაცვლელად საჭიროა მრავალი რამის მსხვერპლად გაღება,სხვა ადამიანების ინტერესების საკუთარ ინტერესებზე უფრო მაღლა დაყენება. და მე მსურდა ყოველდღიური მოქმედებებით როგორც ტიბეტელებისადმი ისე ყველა ტანჯული არსებებისადმი თანაგრძნობის გაღვიძება.
და მაინც მე ვოცნებობ იმაზე რომ ტიბეტზე ფილმების ნახვის შემდეგ ადამიანებმა მიიღონ იმპულსი რომელიც მთლიანად შეცვლის მათ ცხოვრებას. იმიტომ რომ იმ პატარა სამყაროში რომელშიც ვცხოვრობ მე ხშირად ვხედავ რომ რომ ადამიანებს ერთი-ორი საათით იტაცებს რაღაც მაღალი იდეა და შემდეგ ისინი უბრუნდებიან თავის ყოველდღიურობას. ეს მეტისმეტად ხშირად ხდება.
- ამერიკაში დალაი-ლამას გულთბილად იღებენ,გვითხარით თუ რა ადგილი უკავია მას თქვენს წარმოდგენაში ტიბეტის შესახებ.
დალაი-ლამა არის ტიბეტური ბუდიზმის სულიერი ლიდერი. ამიტომ ბევრი თვლის რომ ის არ უნდა იყოს პოლიტიკოსი. უნდათ მასში უბრალო ბერის,სულიერი მოძღვრის დანახვა. მეორეს მხრივ ეს უბრალო ბერი ხვდება ძლიერი ქვეყნების პოლიტიკურ ლიდერებს.ის მუდამ მოგზაურობს ორ სამყაროს შორის. ის ყოველ დღე გადაისვრის ხიდს სულიერისგან საეროსკენ. ეს არაა ადვილი. დალაი-ლამა უპირველეს ყოვლისა ჩემთვის არის ჩემი სულიერი მასწავლებელი და არა პოლიტიკოსი.
- როგორ ფიქრობთ,დადგება თუ არა დალაი-ლამას ტიბეტში დაბრუნების დღე?
ცნობილია რომ წყვდიადი უფრო ბნელია გარიჟრაჟის წინ. სწორედ ასეთი დრო დადგა ტიბეტისთვის.
მაგრამ დალაი-ლამა არ ამბობს: «თქვენ დახოცეთ ჩემი მონაზვნები,თქვენ დახოცეთ ჩემი ბავშვები. თქვენ აწამებთ ჩემს ხალხს. მისი მიდგომა სულ სხვანაირია.
ის ამბობს: «საშუალო გზა. მომეცით ღია დიალოგის საშუალება. მე არ მინდა წარსულზე ლაპარაკი. მოხდა ტრაღედია,მაგრამ ეს უკვე მოხდა. მე უბრალოდ მინდა ეკონომიკური და სამხედრო ძალის მქონე პოლიტიკური მანქანის წარმომადგენლებთან მოლაპარაკებების საშუალება. მე მინდა ვუთხრა მათ რომ ვარ მხოლოდ ადამიანი და უბრალო ბერი,მაგრამ ჩემი სჯერათ და მომყვებიან მილიონები. მე არ მინდა რევოლუცია,მე არ ვაპირებ რევოლუციის მოხდენას. მე მხოლოდ მინდა ჩემს სასახლეში პოტალაში დაბრუნება და სულიერ მოძღვრად ყოფნა».
ჩემი აზრით დადგება დღე როდესაც ჩინელები აღარ დაინახავენ დალაი-ლამაში საფრთხეს. და მაშინ იტყვიან: «და რას ვკარგავთ?
ჩვენ ისეთ ზეწოლას განვიცდით მთელი მსოფლიოსგან რომ იქნებ ღირს დავუმტკიცოთ ყველას რომ არც ისე ცუდები ვართ?». ეს ალბათ გულუბრყვილოდ ჟღერს,მაგრამ მგონია რომ ასეც მოხდება.
- კინოინდუსტრია სასტიკი და დაუნდობელი ბიზნესია,როგორ ერევით როგორც ბუდისტი ბრაზის და რისხვის შემოტევებს?
ადამიანი ვარ-თუ დამარტყავენ მეტკინება. როდესაც მტკივა ვცდილობ ამ განცდის გადაქცევას სულიერ პრაქტიკად.
ბრაზის, ჯავრის, ტკივილის და ჩვევის დაძლევით ჩვენ ვძლიერდებით. ბუდებისადმი და მცველებისადმი ლოცვით მიმართვა ჩვენ გვწმენდს სულიერად.
- თქვენი პერსონაჟი ეკრანზე არის კეთილშობილი ყოჩაღი ბიჭი,უდანაშაულოთა და ყველანაირი განგსტერების,ნარკოვაჭრების და ტერორისტების მიერ დაჩაგრულთა მცველი. ფილმებში თქვენი გმირები იძულებული არიან ძალადობას უპასუხონ ძალადობით. რას ფიქრობთ თქვენ, თანაგრძნობის დამკვიდრების და ძალადობის უარყოფის მქადაგებელი ადამიანი მაშინ როდესაც თქვენ თავს ხედავთ ეკრანზე?
მე ვთვლი რომ ამ ორ იპოსტასს არაფერი აქვს საერთო ერთმანეთთან.
ჩემი აზრით ხელოვნების ამოცანაა ცხოვრების ყველანაირი გამოვლინების იმიტაცია. როგორც მსახიობი მე ვცდილობ ჩემს ხელობაში სრულყოფილს მიღწევას. დიდი ხნის მანძილზე მე მქონდა კონტრაქტი
Warner Brothers-თან რომლისგანაც განთავისუფლება არ შემეძლო. მათ კი სურდათ ჩემი მხოლოდ ასეთ ფილმებში გადაღება. ეხლა ეს კონტრაქტი დამთავრდა და მე შემიძლია გადაღება იმ ფილმებში რომლებიც მართლა მაინტერესებს. სულიერი შინაარსის მქონე ფილმებში რომლებიც ადამიანებს მიიყვანენ ჭვრეტამდე და სიხარულს მოუტანენ მაყურებელს.
Звезда Голливуда Стивен Сигал родился в 1951 году в Детройте, столице американского автомобилестроения. Еще семилетним мальчиком он увлекся восточными единоборствами. В рекордно короткие сроки он в совершенстве овладел техникой айкидо, и в семнадцать лет с ничтожной суммой денег в кармане отправился в Японию постигать секреты боевых искусств и буддийской философии. Вернувшись в Америку, он открыл школу восточных единоборств, где проходили обучение звезды Голливуда, и помогал в постановке фильмов. В своем первом фильме Стивен Сигал снялся в 1988 году.
Эти факты биографии широко известны почитателям актера. А вот о том, что он серьезно практикует тибетский буддизм, до недавнего времени не знал почти никто. Оказалось, что человек, воплотивший на экране образ крутого героя, решающего все силой мускулов, в жизни проповедует сострадание и ненасилие.
- Как Вы думаете, почему современные молодые люди на Западе так увлекаются тибетским буддизмом? Что происходит?
Я думаю, дело в том, что в нашем обществе слишком много проблем. Мы переживаем трудности в экономике, наша правовая система несовершенна. Людям трудно справляться, многим из них приходится вести борьбу за выживание. Когда вы живете в мире, где людей заботит лишь мысль о том, как выжить, казалось бы, сложно ожидать расцвета духовности. Но хотя жизнь становится все сложнее, многие люди в поисках решения обращаются не к наркотиками или преступному миру, но поворачиваются к религии. Будь то католицизм, иудаизм или буддизм, для человека в такой ситуации любой из -измов хорош.
В буддизме есть много разных учений, которые являются противоядием от ядов, отравляющих наше сознание. Большинству из нас свойственны нездоровые мысли и переживания, ставшие следствием детской травмы или неправильного воспитания. Я называю подобные мысли ядом, потому что их воздействие на нашу жизнь весьма разрушительно. Лично меня в тибетском буддизме привлекло именно разнообразие учений, среди которых каждый волен найти то, что нужно для разрешения конкретных противоречий.
- А как вы сами увлеклись буддизмом? Было ли это продолжением занятий боевыми искусствами?
Не могу сказать точно. Духовность влекла меня с детства. В свое время я исследовал разные пути. В конце шестидесятых поехал в Японию изучать дзэн, посещал монастыри, получал духовные наставления. Мне казалось, что именно так все и должно быть – физическое развитие посредством изучения боевых искусств и одновременно духовное совершенствование.
- Насколько я знаю, Вы изучали и акупунктуру?
Да. Кстати, именно благодаря этому я и познакомился с тибетским буддизмом. К нам приехало несколько лам из Тибета. Все они прошли лагеря и пытки и были тяжело больны. Поскольку я изучал акупунктуру, меня попросили помочь нескольким из них. В то время я совсем не знал тибетского, но мы все равно как-то ухитрялись понимать друг друга. Позже я научился немного говорить по-тибетски, и мы стали близкими друзьями.
- Почему, с вашей точки зрения, нас должно заботить то, что происходит в Тибете?
На мой взгляд, в любой религии самое главное - доброта. И стремление избавить других от страданий. Стремление привнести в жизнь людей свет и любовь. В истории человечества бывали периоды культурного геноцида, религиозных преследований, людей пытали с невиданной жестокостью. Это было в Боснии, в Тибете, таких примеров множество. И самое ужасное в том, что зачастую в мире об этом и понятия не имели. В мире не знают, что китайцы уничтожили свыше миллиона тибетцев. В мире не знают, что с их приходом в Тибет, девяносто процентов храмов сравняли с землей, монахинь, женщин и детей насиловали, пытали, уродовали и убивали. Мне очень тяжело говорить об этом. Но самое печальное даже не в том, что это случилось, а в том, что мир так и не узнал об этом.
- Многие люди, которые ничего не знали о Тибете и его истории, смогли почерпнуть информацию из таких фильмов, как «Кундун» и «Семь лет в Тибете». Какого эффекта лично вы ожидали от этих фильмов?
Мне кажется, что эффект от этих фильмов практически нулевой. Конечно, я надеялся, что они перевернут представления людей о положении дел в Тибете, хотя мой личный опыт свидетельствовал об обратном. В свое время снял два фильма об охране окружающей среды, но по сей день не могу с уверенностью сказать, донес ли я свою мысль хотя бы до одного человека. И даже если этот человек что-то понял, сомневаюсь, что после моего фильма он перечеркнул свою прошлую жизнь и начал жить по-новому.
- Неожиданный ответ. Но если вы постараетесь отвлечься от конкретных фильмов, то как вы сформулируете свои задачи?
Очевидно, мне хотелось бы не просто рассказать людям о положении дел в Тибете, но подвигнуть их на реальные действия. Это сложно. Ведь чтобы что-то действительно изменить, подчас нужно многое принести в жертву, поставить интересы других людей превыше своих собственных. И я хотел бы своими ежедневными действиями посеять семена сострадания. Не только к тибетцам, но ко все страдающим существам.
И, потом, я все же мечтаю о том, чтобы люди, посмотрев фильмы о Тибете, получили импульс, который бы полностью изменил их жизнь. Потому что в том маленьком мире, где я живу, мне зачастую случается видеть, как люди проникаются какой-то высокой идеей на час, на два, а потом вновь возвращаются к своей обыденной жизни. Это случается слишком часто.
- В Америке Далай-ламу встречают с распростертыми объятиями, расскажите, какое место по-вашему он занимает в нашем представлении о Тибете?
Далай-лама - духовный лидер тибетского буддизма. И поэтому многие считают, что он не должен быть политиком, они хотят видеть в нем простого монаха, духовного наставника. Но с другой стороны, этот простой монах встречается с политическими лидерами могущественных стран, он постоянно путешествует между двумя мирами, ежедневно, если не ежеминутно перекидывает мостик от духовного к светскому. Это нелегко. Для меня Далай-лама – это, прежде всего, мой духовный учитель, а не политик.
- Как вы думаете, настанет ли день, когда Далай-лама вернется в Тибет?
Как известно, тьма сгущается перед рассветом. Именно такое темное время наступило сейчас для Тибета. Но Далай-лама не говорит: «Вы убили моих монахинь. Вы убили моих детей. Вы пытаете моих людей. Вы разрушили мою религию». Его подход совершенно другой. Он говорит: «Срединный путь. Дайте мне возможность вести открытый диалог. Я не хочу говорить о прошлом. То, что было - это трагедия, но это уже свершилось. Я просто хочу получить возможность вести переговоры с представителями политической машины, обладающей экономической и военной мощью. Я хочу сказать им – я всего лишь человек и простой монах, но мне верят и за мной следуют миллионы. Я не намерен и не желаю вести их к революции. Я лишь хотел бы вернуться в свой дворец, Поталу, и быть духовным наставником». Я думаю, что настанет день, когда китайцы перестанут видеть в Далай-ламе угрозу. И тогда они скажут сами себе: «А что мы теряем? Мы испытываем такое давление со стороны всего мира, быть может, стоит доказать всем, что мы не такие уж и плохие?» Возможно, это звучит наивно, но я надеюсь, что так и случится.
- Киноинудстрия - это жестокий бизнес. Как вы, как буддист, справляетесь с приступами гнева?
Я - человек, если меня ударить, мне будет больно. Когда подступает боль, я стараюсь превратить это переживание в духовную практику. Преодолевая гнев, боль и привязанность, мы становимся сильнее. Обращаясь с молитвами к буддам, к защитникам, мы получаем духовное очищение.
- Ваш персонаж на экране это благородный крутой парень, защитник невинных и угнетенных от всевозможных гангстеров, наркоторговцев и террористов. В фильмах ваши герои вынуждены отвечать насилием на насилие. Когда вы видите себя на экране, не усматриваете ли вы противоречия между вашим киногероем и тем, кто вы есть в повседневной жизни – человеком, практикующим учение о сострадании и ненасилии?
Мне кажется, что эти две ипостаси не имеют между собой ничего общего. Я вижу задачу искусства в том, чтобы наиболее точно имитировать жизнь во всех ее проявлениях. Как артист, я стараюсь достичь совершенства в своем ремесле, но при этом у меня есть свое мнение о насилии. Я долгое время был связан контрактом с Warner Brothers, от которого я не мог освободиться, а они хотели, чтобы я снимался в только боевиках. Разные студии предлагали мне сниматься в фильмах других жанров, но Warner Brothers не хотели меня отпускать. Теперь, когда закончился этот контракт, я могу играть в тех фильмах, которые мне действительно интересны. В фильмах с духовным содержанием, которые приведут людей к созерцанию и доставят им радость.
Материал подготовлен Натальей Иноземцевой
www.savetibet.ru – Сохраним Тибет!
No comments:
Post a Comment