"რუსული კომიტეტი ხალხის მტრებად აცხადებს სტალინს და მის ხროვას."
"ბოლშევიზმი-რუსი ხალხის მტერი"-ასე იწყებოდა პირველი პროგრამული დოკუმენტი
რომელსაც ხელს აწერდნენ გენერალ-ლეიტენანტი ანდრეი ანდრეის ძე ვლასოვი და
გენერალ-მაიორი ვასილი თევდორეს ძე მალიშკინი 1942 წლის 27 დეკემბერს.
პროპაგანდისტული ზემოქმედებისთვის თანამშრომლებმა განყოფილებისა "აქტიური პროპაგანდა აღმოსავლეთით"
//ვერმახტის უმაღლესი სარდლობის პროპაგანდის განყოფილება// აღნიშნეს რომ რუსული კომიტეტის მიმართვა წითელი არმიის მებრძოლებისადმი და მეთაურებისადმი, მთელი რუსი ხალხისადმი და საბჭოთა კავშირის სხვა ხალხებისადმი დაიწერა ოკუპირებულ სმოლენსკში და არა ბერლინში და მან ამიტომ მიიღო სმოლენსკის დეკლარაციის თუ სმოლენსკის მოწოდების სახელი.
მაგრამ ამ ეშმაკურ გადაწყვეტილებაში იყო სიმართლის წილი.
რუსულ კომიტეტში გენერალი ვლასოვის მეთაურობით შევიდა სმოლენსკის ბურგომისტრი, ადვოკატი ბორის გიორგის ძე მენშაგინი რომელმაც ომის შემდეგ 25 წელი გაატარა საბჭოთა ბანაკებში.
თავიდან "დეკლარაცია" გამიზნული იყო მხოლოდ ფრონტზე და წითელი არმიის მებრძოლებისთვის და მეთაურებისთვის გასავრცელებლად. მით უმეტეს რომ ტექსტში იყო მოწოდება გერმანიის მოკავშირე რუსული განმანთავისუფლებელი არმიისკენ გადასვლისკენ. ეს სიტყვათშეთანხმება ფართოდ ალბათ მაშინ გაისმა. თვითონ ვლასოვმაც ცოტა ხნის წინ მიიღო ტყვეობიდან ოფიციალურად განთავისუფლებული პირის სტატუსი.
მაგრამ რუსი გენერლის მომხრე და დამცველი ვერმახტის ოფიცრები ამ განცხადებას საკუთარი ინიციატივით ავრცელებდნენ როგორც ფრონტის ხაზზე ისე აღმოსავლეთის ფრონტის საჯარისო ჯგუფების ზურგში.
რეაქცია ფეთქებადი აღმოჩნდა.
5 კაცისგან შემდგარი კომიტეტი არსებობდა მხოლოდ ქაღალდზე,მაგრამ მასზე ეხლა გაიგეს ასობით ათასმა ადამიანმა ოკუპირებულ ტერიტორიებზე და მათ დაიწყეს კითხვების დასმა. ქალაქების თვითმმართველობათა ორგანოებიდან ბერლინში გაიგზავნა წერილები და მიმართვები...
ვერმახტის საჯარისო ნაწილების ადმინისტრატიული ორგანოები განსაკუთრებული გამოთქმებით იტყობინებოდნენ სამოქალაქო მოსახლეობაზე "სმოლენსკის დეკლარაციის" ზემოქმედების შედეგების შესახებ.
ჩრდილოეთ კავკასიიდან უკან დახეულ ჯართა ჯგუფი " A"-ს ანგარიშში ხაზგასმით იყო ნათქვამი რომ დეკლარაცია იწვევს დიდ ინტერესს და მოსახლეობა ელის ამავე სულისკვეთების შემდეგ პუბლიკაციებს და მოქმედებებს.
ჯართა ჯგუფი "ცენტრი"-დან ბერლინს მოახსენებდნენ რომ ვლასოვის მოქმედებას შეხვდა საყოველთაო მოწონება.
არმიათა ჯგუფი "ჩრდილოეთი" იტყობინებოდა რომ გენერალი ვლასოვის მოქმედება არის ყურადღების ცენტრში. იმისათვის რომ მოსახლეობამ არ დაკარგოს პროპაგანდის ნდობა საჭიროა კომიტეტის მოქმედებისთვის ნამდვილი ხასიათის მინიჭება.
აღმოსავლეთის ოლქთა საქმეების სამინისტროს ხელმძღვანელი რუსოფობი ალფრედ როზენბერგი გაცოფდა და ბრძანა დაუყოვნებელი გამოძიების დაწყება და იმის გარკვევა თუ როგორ გავრცელდა დეკლარაცია მის პასუხისმგებლობის ზონის მოსახლეობაში და ვერმახტის რომელი ოფიცრები ახდენდნენ გენერლის განცხადების პოპულარიზაციას მისგან//როზენბერგისგან// ფარულად.
გამოძიება დაიწყეს,მაგრამ ის მალე ქვიშაში დაიკარგა.
მართვის თვალსაზრისით მესამე რაიხი იყო არ ყოფილა მოსკოვი,ის იყო ავტორიტარული ანარქია რომელშიც ერთმანეთს ებრძოდა 50-ზე მეტი სხვადასხვა უწყება და როზენბერგი ვერაფერს გახდა.
მოგვიანებით როზენბერგმა შესჩივლა ჰიტლერს და გენერალ-ფელდმარშალ ვილჰელმ კაიტელს რომ მას შემდეგ რაც გენერალი ვლასოვის მოწოდებები მიღწეული შეთანხმების საწინააღმდეგოდ შეცდომით გადაყარეს თვითმფრინავებიდან მის შესახებ ყველგან გახდა ცნობილი.
1943 წლის ზამთარში "დეკლარაცია" პროპაგანდისტული პროკლამაციიდან გადაიქცა პოლიტიკურ დოკუმენტად რომელიც ახდენდა სტალინის და მისი რეჟიმის რუსი მტრების მობილიზაციას. ვლასოვის აქცია "სმოლენსკის მოწოდების" მეშვეობით თანდათან ხდებოდა ვლასოვის მოძრაობა რისი ხელსაყრელი ფონიც იყო სტალინგრადში მე-6 საველე გერმანული არმიის დაღუპვა.
"დეკლარაციის" ტექსტი დაწერა ვლასოვის ირგვლივ 1942 წლის შემოდგომაზე შეკრებილი ინტელიგენტების ჯგუფმა. "მოწოდების" დაწერაში დიდი როლი შეასრულა მოსკოვის გაზეთი "სოციალისტური მიწათმოქმედება"-ს ყოფილმა ჟურნალისტმა მილეტიი ზიკოვმა.
"დეკლარაციაში",განსაკუთრებით შესავალ ნაწილში რა თქმა უნდა საკმარისად იყო ყალბი შტამპები ინგლისელ-ამერიკელი კაპიტალისტების შესახებ. ნათქვამი იყო რომ გერმანიას არ სურს რუსი ხალხის სასიცოცხლო სივრცის დაპყრობა და მისი ეროვნულ-პოლიტიკური თავისუფლების შეზღუდვა.
გრაფი შტაუფენბერგის გერმანიას ეს მართლაც არ უნდოდა,მაგრამ ეს ძალიან უნდოდა ჰიტლერის და ჰიმლერის გერმანიას.
მაგრამ აქაც და 1944 წლის პრაღის მანიფესტშიც ვლასოველებმა თავი აარიდეს ტექსტში ებრაელთმოძულე სენტენციების ჩართვას და ამით მათი მიმართვები რადიკალურად განსხვავდებოდა დოქტორი გებელსის უწყებიდან გამომავალი ტრადიციული პროპაგანდისტური პროდუქციისგან.
სმოლენსკის მოწოდების მნიშვნელობა შემდეგშია:
პირველ რიგში ცხადადაა ნათქვამი რომ იმ მძიმე ვითარებაში მთავარი მტერია სტალინური ბოლშევიზმი.
საოცარია, მაგრამ ეს დებულება 70 წლის შემდეგაც, დღესაც აქტუალურია. ბოლშევიზმმა რუსეთში მოსპო მილიონობით ადამიანი და სულიერად დაასახიჩრა ათობით მილიონი გადარჩენილი //ამაში პირველ რიგში დამნაშავეა ლენინური ბოლშევიზმი,მაგრამ ეს ჩვენი დასამატებელია, გ.მ.//.
ათწლეულების მანძილზე ხელისუფლება ხალხს საბავშვო ბაღებიდან პოლიტბიურომდე აჩვევდა პირფერობას და ტყუილს და სულიერ თვითნგრევას.
ამკვიდრებდა ფსევდორელიგიურ უტოპიას და აწყობდა საეკლესიო მსვლელობათა პაროდიას,მასობრივ დემონსტრაციებს.
ხალხს აძალებდნენ ლენინის ძვლების თაყვანისცემას და პატივის მიგებას საკუთარი ინკვიზიციისათვის.
ბოლშევიზმი შიმშილს სიმაძღრეს უძახოდა,ომს-მშვიდობას,სიღატაკეს-შეძლებას და მონობას-თავისუფლებას.
ბოლშევიზმი დეგენერატ ბელადებს და ურიცხვ პარტიულ მდივნებს ადიდებდა როგორც ხალხის ტვინს,ღირსებას და სვინდისს. ის მილიონობით საკუთარი მოქალაქის გაჟლეტას უწოდებდა გადახრებს.
ბოლშევიზმი ხალხს აჩვევდა საკუთარ თავში სულის და ღმერთის მოკვლას.
დღეს კი ბრეჟნევის კომკავშირის აღზრდილები მოითხოვენ რომ "მილის ეკონომიკას", საყოველთაო ქურდობას და კორუფციას ვუწოდოთ მოდერნიზაცია და ნანოტექნოლოგიების დანრეგვა.
დღეს საბჭოთა პერიოდის დიდებაზე ლაპარაკი შეუძლიათ ან დიდად უმეცარ და ისტორიულად გაუნათლებელ ადამიანებს ან გაიძვერა მატყუარებს და ცინიკოსებს რომლებისთვისაც წარმოთქმულ სიტყვებს არა აქვს არავითარი აზრი.
ამიტომ 70 წლის წინ სმოლენსკის დეკლარაციის ავტორებს ჰქონდათ ყველა არგუმენტი ბოლშევიზმის რუსი ხალხის უდიდეს მტრად გამოსაცხადებლად.
მეორეც,ამ დეკლარაციის ირგვლივ ერთიანდებოდნენ სტალინის რუსი მტრები რომლებმაც ამ დოკუმენტის პროგრამულ დებულებებში დაინახეს თავისი საკუთარი მისწრაფებების გამოხატულება.
საჭირო იყო საკოლმეურნეო მონობის და სტალინური ნომენკლატურის ბატონობის წინააღმდეგ მიმართული პროგრამის ჩამოყალიბება,წარმოთქმა და ფართოდ გავრცელება.
ამას გარდა საჭირო იყო საჯაროდ იმის განცხადება რომ სტალინის მტრები ემხრობიან საპატიო მშვიდობას გერმანიასთან რაც აუცილებლად გულისხმობს გერმანიის და რუსეთის თანასწორუფლებიანობას.
სწორედ ეს გაკეთდა 1942-43 წლების ზამთარში
რუსული კომიტეტი ისახავს შემდეგ მიზნებს:
ა. სტალინის და მისი ხროვის დამხობას, ბოლშევიზმის მოსპობას.
ბ. გერმანიასთან საპატიო მშვიდობის დამყარებას.
გ. გერმანიასთან და ევროპის სხვა ხალხებთან თანამეგობრობაში უბოლშევიკო და უკაპიტალისტებო ახალი რუსეთის შექმნას.
რუსული კომიტეტი ახალი რუსეთის მშენებლობას საფუძვლად უდებს შემდეგ მთავარ პრინციპებს:
1. იძულებითი შრომის ლიკვიდაცია და მუშისთვის მისი მატერიალური კეთილდღეობის შემქმნელი შრომის ნამდვილი უფლების უზრუნველყოფა.
2. კოლმეურნეობების ლიკვიდაცია და მიწების გადაცემა გლეხებისთვის კერძო საკუთრებად ;
3. ვაჭრობის,ხელოსნობის,კუსტარული წარმოების აღდგენა და კერძო ინიციატივისთვის ქვეყნის სამეურნეო ცხოვრებაში მონაწილეობის უფლების მიცემა;
4. ინტელიგენციისთვის თავისი ხალხის სასიკეთოდ შემოქმედების თავისუფლების მიცემა;
5. სოციალური სამართლიანობის უზრუნველყოფა და მშრომელთა დაცვა ყოველგვარი ექსპლუატაციისგან;
6. მშრომელებისთვის განათლების,დასვენების და უზრუნველყოფილი სიბერის ნამდვილი უფლებების მიცემა;
7. ტერორის და ძალადობის რეჟიმის მოსპობა და რელიგიის,სვინდისის,სიტყვის,კრებათა,პრესის ნამდვილ თავისუფლებათა შემოღება. პიროვნების და საცხოვრებლის ხელშეუხებლობის გარანტია;
8ეროვნული თავისუფლების გარანტია;
9. ბოლშევიზმის პოლიტპატიმართა განთავისუფლება და ციხეებიდან და ბანაკებიდან სამშობლოში დაბრუნება იმათი ვინც რეპრესიებს დაექვემდებარა ბოლშევიზმთან ბრძოლის გამო;
10. ომის დროს დანგრეული ქალაქების და სოფლების აღდგენა სახელმწიფოს ხარჯზე ;
11. ომის დროს დანგრეული სახელმწიფო ფაბრიკების და ქარხნების აღდგენა;
12. სტალინის მიერ ანგლო-საქს კაპიტალისტებთან დადებული კაბალური ხელშეკრულებებით გადასახადების გადახდის უარყოფა;
13. საარსებო მინიმუმის უზრუნველყოფა ომის ინვალიდებისთვის და მათი ოჯახებისთვის.
რუსულ კომიტეტს წმინდად სწამს რომ ამ პრინციპების საფუძველზე შეიძლება რუსი ხალხის ბედნიერი მომავლის აგება. ის მოუწოდებს განთავისუფლებულ ოლქებში და ჯერ კიდევ ბოლშევიკების ხელში მყოფ ოლქებში მყოფ რუსებს,მუშებს,გლეხებს,ინტელიგენციას,მებრძოლებს,მეთაურებს,პარტმუშაკებს გაერთიანებისკენ საბრძოლველად სამშობლოსთვის და მისი უბოროტესი მტერი ბოლშევიზმის წინააღმდეგ.
რუსული კომიტეტი ხალხის მტრებად აცხადებს სტალინს და მის ხროვას.
Оригинал взят у 
beloedelo_spb в К. М. Александров «БОЛЬШЕВИЗМ — ВРАГ РУССКОГО НАРОДА»
«Большевизм — враг русского народа», — таким словами начинался первый программный документ, подписанный генерал-лейтенантом Андреем Андреевичем Власовым и генерал-майором Василием Фёдоровичем Малышкиным 27 декабря 1942 года.
В интересах пропагандистского воздействия сотрудники отделения «Активная пропаганда на Востоке» (отдела пропаганды Верховного командования Вермахта) указали, что «Обращение Русского Комитета к бойцам и командирам Красной Армии, ко всему русскому народу и другим народам Советского Союза» подписано в оккупированном Смоленске, а не в Берлине, поэтому оно и получило название «Смоленской декларации» или «Смоленского воззвания».
Но доля истины в том лукавом решении была.
В Русский Комитет во главе с генералом Власовым согласился войти бургомистр Смоленска, адвокат Борис Георгиевич Меньшагин, который после войны провел четверть века в советских тюрьмах.
Изначально «Декларация» предназначалась для распространения только на фронте — для бойцов и командиров Красной армии. Тем более что в тексте содержался призыв «переходить на сторону действующей в союзе с Германией Русской Освободительной Армии». Так, вероятно, впервые широко прозвучало это словосочетание. На самом деле никакой армии в тот момент ещё не существовало, да и сам Власов лишь недавно получил статус лица, официально освобожденного из плена.
Однако немецкие сторонники и защитники русского генерала из числа офицеров Вермахта, служивших в Главном командовании сухопутных сил, по собственной инициативе организовали распространение «Декларации» не только на фронтовой линии, но и в тылах армейских групп Восточного фронта, в первую очередь, «Север» и «Центр».
Реакция оказалась взрывной.
Русский Комитет, состоявший из пяти человек, существовал лишь на бумаге. Но теперь о нём узнали сотни тысяч людей на оккупированных территориях. Они стали задавать вопросы, а из органов городских самоуправлений в Берлин посыпались письма и обращения. Военно-административные органы армейских групп Вермахта в исключительных выражениях сообщали о результатах воздействия «Смоленской декларации» на гражданское население.
В отчете группы армий «А», отступавшей с Северного Кавказа, подчеркивалось:
«Декларация вызывает самый сильный интерес. Население ожидает дальнейших публикаций и действий в том же духе».
Из группы армий «Центр» докладывали в Берлин:
«Действия Власова встретили всеобщее одобрение».
Группа армий «Север» сообщала:
«Деятельность генерала Власова находится в самом центре внимания. Требуется немедленно придать действиям комитета подлинный характер, чтобы наша пропаганда не потеряла доверия у населения».
Взбешённый русофоб Альфред Розенберг, возглавлявший Министерство по делам восточных областей, потребовал провести немедленное служебное расследование, чтобы выяснить, как произошло распространение «Декларации» среди «подсоветского» населения в его зоне ответственности, и кто из офицеров Вермахта втайне от него популяризировал заявление русского генерала.
Расследование начали, но вскоре оно ушло в песок.
С точки зрения управления Третий Рейх представлял собой авторитарную анархию, в которой боролись друг с другом более пятидесяти разных ведомств — и концов найти не смогли. Розенберг остался ни с чем. Это вам не Москва.
Позднее Розенберг жаловался Гитлеру и генерал-фельдмаршалу Вильгельму Кейтелю: «После того, как воззвания генерала Власова по ошибке были сброшены [с самолётов] в занятых немцами областях в нарушение достигнутого соглашения, о его деятельности стало известно повсеместно».
Зимой 1943 года «Декларация» превратилась из пропагандистской листовки в политический документ, сыгравший мобилизационную роль для русских врагов Сталина и сталинского режима. «Акция Власова», благодаря «Смоленскому воззванию», стала постепенно превращаться во Власовское движение. Тем более что благоприятным фоном служило всегерманское потрясение от гибели 6-й полевой армии в Сталинграде.
Текст «Декларации» стал плодом коллективного творчества группы «подсоветских» интеллигентов, объединившихся вокруг Власова осенью 1942 года. Большую роль в написании «Воззвания» сыграл Милетий Зыков — бывший журналист столичной газеты «Социалистическое земледелие».
Конечно, хватало в «Декларации», особенно во вводной части, всяких лживых штампов нацистской пропаганды — по поводу англо-американских капиталистов или о том, что Германия «не посягает на жизненное пространство Русского народа и его национально-политическую свободу». Германия графа Штауффенберга не посягала, но Германия Гитлера и Гиммлера посягала категорически.
Правда, на удивление, как и позднее — Пражский манифест 1944 года — власовцам удалось уберечь «Смоленское воззвание» от включения в его текст любых юдофобских сентенций. В этом уже заключалось его радикальное отличие от традиционной пропагандистской продукции, выходившей на свет из ведомства доктора Геббельса.
Значение «Смоленского воззвания» в следующем.
Во-первых, в четком указании на сталинский большевизм, как на главного врага в той тяжелой исторической ситуации.
Поразительное, но и сегодня, спустя 70 лет, этот тезис остаётся актуальным. Большевизм в России привел не только к гибели миллионов людей, но и духовно искалечил десятки миллионов уцелевших.
Из десятилетие в десятилетие власть принуждала наших соотечественников к лицемерию, к жизни во лжи на всех уровнях — от детских садиков до Политбюро — к постоянному липкому вранью и духовному саморазрушению.
К вере в псевдорелигиозную утопию.
К массовым демонстрациям — пародиям на крестные ходы.
К поклонению ленинским псевдомощам.
К почитанию собственной инквизиции.
К редкой способности называть голод — сытостью, войну — миром, нищету — достатком, рабство — свободой, дегенеративных вождей и бесчисленных партийных секретарей — умом, честью и совестью, истребление миллионов собственных сограждан — перегибами.
К последовательному убийству души и Бога внутри самого себя.
Ну а сегодня воспитанники брежневского комсомола требуют, чтобы «экономику трубы», сплошное воровство и тотальную коррупцию мы называли модернизацией и внедрением нанотехнологий.
Сейчас о «величии советского периода» могут говорить либо глубоко невежественные и исторически необразованные люди, либо отъявленные лжецы и прожжённые циники, для которых содержание произносимых слов вообще не имеет никакого значения. Поэтому 70 лет назад у авторов «Смоленской декларации» были все основания для того, чтобы назвать большевизм — главным врагом русского народа.
Во-вторых, вокруг «Смоленского воззвания» стали объединяться русские враги Сталина, увидевшие в программных пунктах этого документа выражение собственных чаяний в тот конкретный исторический момент.
Требовалось сформулировать, произнести и широко распространить программу, направленную против колхозного рабства и власти сталинской номенклатуры. Кроме того, следовало публично объявить: враги Сталина — за почетный мир с Германией, из которого неизбежно следует равноправие заключающих его сторон.
Это и было сделано зимой 1942/43 годов.
Русский Комитет ставит перед собой следующие цели:
а. Свержение Сталина и его клики, уничтожение большевизма.
б. Заключение почетного мира с Германией.
в. Создание, в содружестве с Германией и другими народами Европы, Новой России без большевиков и капиталистов.
Русский Комитет кладет в основу строительства Новой России следующие главные принципы:
1. Ликвидация принудительного труда и обеспечение рабочему действительного права на труд, создающий его материальное благосостояние;
2. Ликвидация колхозов и планомерная передача земли в частную собственность крестьянам;
3. Восстановление торговли, ремесла, кустарного промысла и предоставление возможности частной инициативе участвовать в хозяйственной жизни страны;
4. Предоставление интеллигенции возможности свободно творить на благо своего народа;
5. Обеспечение социальной справедливости и защита трудящихся от всякой эксплуатации;
6. Введение для трудящихся действительного права на образование, на отдых, на обеспеченную старость;
7. Уничтожение режима террора и насилия, введение действительной свободы религии, совести, слова, собраний, печати. Гарантия неприкосновенности личности и жилища;
8. Гарантия национальной свободы;
9. Освобождение политических узников большевизма и возвращение из тюрем и лагерей на Родину всех, подвергшихся репрессиям за борьбу против большевизма;
10. Восстановление разрушенных во время войны городов и сел за счет государства;
11. Восстановление принадлежащих государству разрушенных в ходе войны фабрик и заводов;
12. Отказ от платежей по кабальным договорам, заключенным Сталиным с англо-американскими капиталистами;
13. Обеспечение прожиточного минимума инвалидам войны и их семьям.
Свято веря, что на основе этих принципов может и должно быть построено счастливое будущее Русского народа, Русский Комитет призывает всех русских людей, находящихся в освобожденных областях и в областях, занятых еще большевистской властью, рабочих, крестьян, интеллигенцию, бойцов, командиров, политработников объединяться для борьбы за Родину, против её злейшего врага – большевизма.
Русский Комитет объявляет врагами народа Сталина и его клику.
На фотографии: генерал-лейтенант А.А. Власов раздает рождественские подарки, декабрь 1944 года.
პროპაგანდისტული ზემოქმედებისთვის თანამშრომლებმა განყოფილებისა "აქტიური პროპაგანდა აღმოსავლეთით"
//ვერმახტის უმაღლესი სარდლობის პროპაგანდის განყოფილება// აღნიშნეს რომ რუსული კომიტეტის მიმართვა წითელი არმიის მებრძოლებისადმი და მეთაურებისადმი, მთელი რუსი ხალხისადმი და საბჭოთა კავშირის სხვა ხალხებისადმი დაიწერა ოკუპირებულ სმოლენსკში და არა ბერლინში და მან ამიტომ მიიღო სმოლენსკის დეკლარაციის თუ სმოლენსკის მოწოდების სახელი.
მაგრამ ამ ეშმაკურ გადაწყვეტილებაში იყო სიმართლის წილი.
რუსულ კომიტეტში გენერალი ვლასოვის მეთაურობით შევიდა სმოლენსკის ბურგომისტრი, ადვოკატი ბორის გიორგის ძე მენშაგინი რომელმაც ომის შემდეგ 25 წელი გაატარა საბჭოთა ბანაკებში.
თავიდან "დეკლარაცია" გამიზნული იყო მხოლოდ ფრონტზე და წითელი არმიის მებრძოლებისთვის და მეთაურებისთვის გასავრცელებლად. მით უმეტეს რომ ტექსტში იყო მოწოდება გერმანიის მოკავშირე რუსული განმანთავისუფლებელი არმიისკენ გადასვლისკენ. ეს სიტყვათშეთანხმება ფართოდ ალბათ მაშინ გაისმა. თვითონ ვლასოვმაც ცოტა ხნის წინ მიიღო ტყვეობიდან ოფიციალურად განთავისუფლებული პირის სტატუსი.
მაგრამ რუსი გენერლის მომხრე და დამცველი ვერმახტის ოფიცრები ამ განცხადებას საკუთარი ინიციატივით ავრცელებდნენ როგორც ფრონტის ხაზზე ისე აღმოსავლეთის ფრონტის საჯარისო ჯგუფების ზურგში.
რეაქცია ფეთქებადი აღმოჩნდა.
5 კაცისგან შემდგარი კომიტეტი არსებობდა მხოლოდ ქაღალდზე,მაგრამ მასზე ეხლა გაიგეს ასობით ათასმა ადამიანმა ოკუპირებულ ტერიტორიებზე და მათ დაიწყეს კითხვების დასმა. ქალაქების თვითმმართველობათა ორგანოებიდან ბერლინში გაიგზავნა წერილები და მიმართვები...
ვერმახტის საჯარისო ნაწილების ადმინისტრატიული ორგანოები განსაკუთრებული გამოთქმებით იტყობინებოდნენ სამოქალაქო მოსახლეობაზე "სმოლენსკის დეკლარაციის" ზემოქმედების შედეგების შესახებ.
ჩრდილოეთ კავკასიიდან უკან დახეულ ჯართა ჯგუფი " A"-ს ანგარიშში ხაზგასმით იყო ნათქვამი რომ დეკლარაცია იწვევს დიდ ინტერესს და მოსახლეობა ელის ამავე სულისკვეთების შემდეგ პუბლიკაციებს და მოქმედებებს.
ჯართა ჯგუფი "ცენტრი"-დან ბერლინს მოახსენებდნენ რომ ვლასოვის მოქმედებას შეხვდა საყოველთაო მოწონება.
არმიათა ჯგუფი "ჩრდილოეთი" იტყობინებოდა რომ გენერალი ვლასოვის მოქმედება არის ყურადღების ცენტრში. იმისათვის რომ მოსახლეობამ არ დაკარგოს პროპაგანდის ნდობა საჭიროა კომიტეტის მოქმედებისთვის ნამდვილი ხასიათის მინიჭება.
აღმოსავლეთის ოლქთა საქმეების სამინისტროს ხელმძღვანელი რუსოფობი ალფრედ როზენბერგი გაცოფდა და ბრძანა დაუყოვნებელი გამოძიების დაწყება და იმის გარკვევა თუ როგორ გავრცელდა დეკლარაცია მის პასუხისმგებლობის ზონის მოსახლეობაში და ვერმახტის რომელი ოფიცრები ახდენდნენ გენერლის განცხადების პოპულარიზაციას მისგან//როზენბერგისგან// ფარულად.
გამოძიება დაიწყეს,მაგრამ ის მალე ქვიშაში დაიკარგა.
მართვის თვალსაზრისით მესამე რაიხი იყო არ ყოფილა მოსკოვი,ის იყო ავტორიტარული ანარქია რომელშიც ერთმანეთს ებრძოდა 50-ზე მეტი სხვადასხვა უწყება და როზენბერგი ვერაფერს გახდა.
მოგვიანებით როზენბერგმა შესჩივლა ჰიტლერს და გენერალ-ფელდმარშალ ვილჰელმ კაიტელს რომ მას შემდეგ რაც გენერალი ვლასოვის მოწოდებები მიღწეული შეთანხმების საწინააღმდეგოდ შეცდომით გადაყარეს თვითმფრინავებიდან მის შესახებ ყველგან გახდა ცნობილი.
1943 წლის ზამთარში "დეკლარაცია" პროპაგანდისტული პროკლამაციიდან გადაიქცა პოლიტიკურ დოკუმენტად რომელიც ახდენდა სტალინის და მისი რეჟიმის რუსი მტრების მობილიზაციას. ვლასოვის აქცია "სმოლენსკის მოწოდების" მეშვეობით თანდათან ხდებოდა ვლასოვის მოძრაობა რისი ხელსაყრელი ფონიც იყო სტალინგრადში მე-6 საველე გერმანული არმიის დაღუპვა.
"დეკლარაციის" ტექსტი დაწერა ვლასოვის ირგვლივ 1942 წლის შემოდგომაზე შეკრებილი ინტელიგენტების ჯგუფმა. "მოწოდების" დაწერაში დიდი როლი შეასრულა მოსკოვის გაზეთი "სოციალისტური მიწათმოქმედება"-ს ყოფილმა ჟურნალისტმა მილეტიი ზიკოვმა.
"დეკლარაციაში",განსაკუთრებით შესავალ ნაწილში რა თქმა უნდა საკმარისად იყო ყალბი შტამპები ინგლისელ-ამერიკელი კაპიტალისტების შესახებ. ნათქვამი იყო რომ გერმანიას არ სურს რუსი ხალხის სასიცოცხლო სივრცის დაპყრობა და მისი ეროვნულ-პოლიტიკური თავისუფლების შეზღუდვა.
გრაფი შტაუფენბერგის გერმანიას ეს მართლაც არ უნდოდა,მაგრამ ეს ძალიან უნდოდა ჰიტლერის და ჰიმლერის გერმანიას.
მაგრამ აქაც და 1944 წლის პრაღის მანიფესტშიც ვლასოველებმა თავი აარიდეს ტექსტში ებრაელთმოძულე სენტენციების ჩართვას და ამით მათი მიმართვები რადიკალურად განსხვავდებოდა დოქტორი გებელსის უწყებიდან გამომავალი ტრადიციული პროპაგანდისტური პროდუქციისგან.
|
სმოლენსკის მოწოდების მნიშვნელობა შემდეგშია:
პირველ რიგში ცხადადაა ნათქვამი რომ იმ მძიმე ვითარებაში მთავარი მტერია სტალინური ბოლშევიზმი.
საოცარია, მაგრამ ეს დებულება 70 წლის შემდეგაც, დღესაც აქტუალურია. ბოლშევიზმმა რუსეთში მოსპო მილიონობით ადამიანი და სულიერად დაასახიჩრა ათობით მილიონი გადარჩენილი //ამაში პირველ რიგში დამნაშავეა ლენინური ბოლშევიზმი,მაგრამ ეს ჩვენი დასამატებელია, გ.მ.//.
ათწლეულების მანძილზე ხელისუფლება ხალხს საბავშვო ბაღებიდან პოლიტბიურომდე აჩვევდა პირფერობას და ტყუილს და სულიერ თვითნგრევას.
ამკვიდრებდა ფსევდორელიგიურ უტოპიას და აწყობდა საეკლესიო მსვლელობათა პაროდიას,მასობრივ დემონსტრაციებს.
ხალხს აძალებდნენ ლენინის ძვლების თაყვანისცემას და პატივის მიგებას საკუთარი ინკვიზიციისათვის.
ბოლშევიზმი შიმშილს სიმაძღრეს უძახოდა,ომს-მშვიდობას,სიღატაკეს-შეძლებას და მონობას-თავისუფლებას.
ბოლშევიზმი დეგენერატ ბელადებს და ურიცხვ პარტიულ მდივნებს ადიდებდა როგორც ხალხის ტვინს,ღირსებას და სვინდისს. ის მილიონობით საკუთარი მოქალაქის გაჟლეტას უწოდებდა გადახრებს.
ბოლშევიზმი ხალხს აჩვევდა საკუთარ თავში სულის და ღმერთის მოკვლას.
დღეს კი ბრეჟნევის კომკავშირის აღზრდილები მოითხოვენ რომ "მილის ეკონომიკას", საყოველთაო ქურდობას და კორუფციას ვუწოდოთ მოდერნიზაცია და ნანოტექნოლოგიების დანრეგვა.
დღეს საბჭოთა პერიოდის დიდებაზე ლაპარაკი შეუძლიათ ან დიდად უმეცარ და ისტორიულად გაუნათლებელ ადამიანებს ან გაიძვერა მატყუარებს და ცინიკოსებს რომლებისთვისაც წარმოთქმულ სიტყვებს არა აქვს არავითარი აზრი.
ამიტომ 70 წლის წინ სმოლენსკის დეკლარაციის ავტორებს ჰქონდათ ყველა არგუმენტი ბოლშევიზმის რუსი ხალხის უდიდეს მტრად გამოსაცხადებლად.
მეორეც,ამ დეკლარაციის ირგვლივ ერთიანდებოდნენ სტალინის რუსი მტრები რომლებმაც ამ დოკუმენტის პროგრამულ დებულებებში დაინახეს თავისი საკუთარი მისწრაფებების გამოხატულება.
საჭირო იყო საკოლმეურნეო მონობის და სტალინური ნომენკლატურის ბატონობის წინააღმდეგ მიმართული პროგრამის ჩამოყალიბება,წარმოთქმა და ფართოდ გავრცელება.
ამას გარდა საჭირო იყო საჯაროდ იმის განცხადება რომ სტალინის მტრები ემხრობიან საპატიო მშვიდობას გერმანიასთან რაც აუცილებლად გულისხმობს გერმანიის და რუსეთის თანასწორუფლებიანობას.
სწორედ ეს გაკეთდა 1942-43 წლების ზამთარში
რუსული კომიტეტი ისახავს შემდეგ მიზნებს:
ა. სტალინის და მისი ხროვის დამხობას, ბოლშევიზმის მოსპობას.
ბ. გერმანიასთან საპატიო მშვიდობის დამყარებას.
გ. გერმანიასთან და ევროპის სხვა ხალხებთან თანამეგობრობაში უბოლშევიკო და უკაპიტალისტებო ახალი რუსეთის შექმნას.
რუსული კომიტეტი ახალი რუსეთის მშენებლობას საფუძვლად უდებს შემდეგ მთავარ პრინციპებს:
1. იძულებითი შრომის ლიკვიდაცია და მუშისთვის მისი მატერიალური კეთილდღეობის შემქმნელი შრომის ნამდვილი უფლების უზრუნველყოფა.
2. კოლმეურნეობების ლიკვიდაცია და მიწების გადაცემა გლეხებისთვის კერძო საკუთრებად ;
3. ვაჭრობის,ხელოსნობის,კუსტარული წარმოების აღდგენა და კერძო ინიციატივისთვის ქვეყნის სამეურნეო ცხოვრებაში მონაწილეობის უფლების მიცემა;
4. ინტელიგენციისთვის თავისი ხალხის სასიკეთოდ შემოქმედების თავისუფლების მიცემა;
5. სოციალური სამართლიანობის უზრუნველყოფა და მშრომელთა დაცვა ყოველგვარი ექსპლუატაციისგან;
6. მშრომელებისთვის განათლების,დასვენების და უზრუნველყოფილი სიბერის ნამდვილი უფლებების მიცემა;
7. ტერორის და ძალადობის რეჟიმის მოსპობა და რელიგიის,სვინდისის,სიტყვის,კრებათა,პრესის ნამდვილ თავისუფლებათა შემოღება. პიროვნების და საცხოვრებლის ხელშეუხებლობის გარანტია;
8ეროვნული თავისუფლების გარანტია;
9. ბოლშევიზმის პოლიტპატიმართა განთავისუფლება და ციხეებიდან და ბანაკებიდან სამშობლოში დაბრუნება იმათი ვინც რეპრესიებს დაექვემდებარა ბოლშევიზმთან ბრძოლის გამო;
10. ომის დროს დანგრეული ქალაქების და სოფლების აღდგენა სახელმწიფოს ხარჯზე ;
11. ომის დროს დანგრეული სახელმწიფო ფაბრიკების და ქარხნების აღდგენა;
12. სტალინის მიერ ანგლო-საქს კაპიტალისტებთან დადებული კაბალური ხელშეკრულებებით გადასახადების გადახდის უარყოფა;
13. საარსებო მინიმუმის უზრუნველყოფა ომის ინვალიდებისთვის და მათი ოჯახებისთვის.
რუსულ კომიტეტს წმინდად სწამს რომ ამ პრინციპების საფუძველზე შეიძლება რუსი ხალხის ბედნიერი მომავლის აგება. ის მოუწოდებს განთავისუფლებულ ოლქებში და ჯერ კიდევ ბოლშევიკების ხელში მყოფ ოლქებში მყოფ რუსებს,მუშებს,გლეხებს,ინტელიგენციას,მებრძოლებს,მეთაურებს,პარტმუშაკებს გაერთიანებისკენ საბრძოლველად სამშობლოსთვის და მისი უბოროტესი მტერი ბოლშევიზმის წინააღმდეგ.
რუსული კომიტეტი ხალხის მტრებად აცხადებს სტალინს და მის ხროვას.
beloedelo_spb в К. М. Александров «БОЛЬШЕВИЗМ — ВРАГ РУССКОГО НАРОДА»
70 лет назад началось распространение
«Смоленской декларации» и получила широкую известность антисталинская программа
Русского Комитета
«Смоленской декларации» и получила широкую известность антисталинская программа
Русского Комитета
«Большевизм — враг русского народа», — таким словами начинался первый программный документ, подписанный генерал-лейтенантом Андреем Андреевичем Власовым и генерал-майором Василием Фёдоровичем Малышкиным 27 декабря 1942 года.
В интересах пропагандистского воздействия сотрудники отделения «Активная пропаганда на Востоке» (отдела пропаганды Верховного командования Вермахта) указали, что «Обращение Русского Комитета к бойцам и командирам Красной Армии, ко всему русскому народу и другим народам Советского Союза» подписано в оккупированном Смоленске, а не в Берлине, поэтому оно и получило название «Смоленской декларации» или «Смоленского воззвания».
Но доля истины в том лукавом решении была.
В Русский Комитет во главе с генералом Власовым согласился войти бургомистр Смоленска, адвокат Борис Георгиевич Меньшагин, который после войны провел четверть века в советских тюрьмах.
Изначально «Декларация» предназначалась для распространения только на фронте — для бойцов и командиров Красной армии. Тем более что в тексте содержался призыв «переходить на сторону действующей в союзе с Германией Русской Освободительной Армии». Так, вероятно, впервые широко прозвучало это словосочетание. На самом деле никакой армии в тот момент ещё не существовало, да и сам Власов лишь недавно получил статус лица, официально освобожденного из плена.
Однако немецкие сторонники и защитники русского генерала из числа офицеров Вермахта, служивших в Главном командовании сухопутных сил, по собственной инициативе организовали распространение «Декларации» не только на фронтовой линии, но и в тылах армейских групп Восточного фронта, в первую очередь, «Север» и «Центр».
Реакция оказалась взрывной.
Русский Комитет, состоявший из пяти человек, существовал лишь на бумаге. Но теперь о нём узнали сотни тысяч людей на оккупированных территориях. Они стали задавать вопросы, а из органов городских самоуправлений в Берлин посыпались письма и обращения. Военно-административные органы армейских групп Вермахта в исключительных выражениях сообщали о результатах воздействия «Смоленской декларации» на гражданское население.
В отчете группы армий «А», отступавшей с Северного Кавказа, подчеркивалось:«Декларация вызывает самый сильный интерес. Население ожидает дальнейших публикаций и действий в том же духе».
Из группы армий «Центр» докладывали в Берлин:
«Действия Власова встретили всеобщее одобрение».
Группа армий «Север» сообщала:
«Деятельность генерала Власова находится в самом центре внимания. Требуется немедленно придать действиям комитета подлинный характер, чтобы наша пропаганда не потеряла доверия у населения».
Взбешённый русофоб Альфред Розенберг, возглавлявший Министерство по делам восточных областей, потребовал провести немедленное служебное расследование, чтобы выяснить, как произошло распространение «Декларации» среди «подсоветского» населения в его зоне ответственности, и кто из офицеров Вермахта втайне от него популяризировал заявление русского генерала.
Расследование начали, но вскоре оно ушло в песок.
С точки зрения управления Третий Рейх представлял собой авторитарную анархию, в которой боролись друг с другом более пятидесяти разных ведомств — и концов найти не смогли. Розенберг остался ни с чем. Это вам не Москва.
Позднее Розенберг жаловался Гитлеру и генерал-фельдмаршалу Вильгельму Кейтелю: «После того, как воззвания генерала Власова по ошибке были сброшены [с самолётов] в занятых немцами областях в нарушение достигнутого соглашения, о его деятельности стало известно повсеместно».
Зимой 1943 года «Декларация» превратилась из пропагандистской листовки в политический документ, сыгравший мобилизационную роль для русских врагов Сталина и сталинского режима. «Акция Власова», благодаря «Смоленскому воззванию», стала постепенно превращаться во Власовское движение. Тем более что благоприятным фоном служило всегерманское потрясение от гибели 6-й полевой армии в Сталинграде.
Текст «Декларации» стал плодом коллективного творчества группы «подсоветских» интеллигентов, объединившихся вокруг Власова осенью 1942 года. Большую роль в написании «Воззвания» сыграл Милетий Зыков — бывший журналист столичной газеты «Социалистическое земледелие».
Конечно, хватало в «Декларации», особенно во вводной части, всяких лживых штампов нацистской пропаганды — по поводу англо-американских капиталистов или о том, что Германия «не посягает на жизненное пространство Русского народа и его национально-политическую свободу». Германия графа Штауффенберга не посягала, но Германия Гитлера и Гиммлера посягала категорически.
Правда, на удивление, как и позднее — Пражский манифест 1944 года — власовцам удалось уберечь «Смоленское воззвание» от включения в его текст любых юдофобских сентенций. В этом уже заключалось его радикальное отличие от традиционной пропагандистской продукции, выходившей на свет из ведомства доктора Геббельса.
Значение «Смоленского воззвания» в следующем.
Во-первых, в четком указании на сталинский большевизм, как на главного врага в той тяжелой исторической ситуации.
Поразительное, но и сегодня, спустя 70 лет, этот тезис остаётся актуальным. Большевизм в России привел не только к гибели миллионов людей, но и духовно искалечил десятки миллионов уцелевших.
Из десятилетие в десятилетие власть принуждала наших соотечественников к лицемерию, к жизни во лжи на всех уровнях — от детских садиков до Политбюро — к постоянному липкому вранью и духовному саморазрушению.
К вере в псевдорелигиозную утопию.
К массовым демонстрациям — пародиям на крестные ходы.
К поклонению ленинским псевдомощам.
К почитанию собственной инквизиции.
К редкой способности называть голод — сытостью, войну — миром, нищету — достатком, рабство — свободой, дегенеративных вождей и бесчисленных партийных секретарей — умом, честью и совестью, истребление миллионов собственных сограждан — перегибами.
К последовательному убийству души и Бога внутри самого себя.
Ну а сегодня воспитанники брежневского комсомола требуют, чтобы «экономику трубы», сплошное воровство и тотальную коррупцию мы называли модернизацией и внедрением нанотехнологий.
Сейчас о «величии советского периода» могут говорить либо глубоко невежественные и исторически необразованные люди, либо отъявленные лжецы и прожжённые циники, для которых содержание произносимых слов вообще не имеет никакого значения. Поэтому 70 лет назад у авторов «Смоленской декларации» были все основания для того, чтобы назвать большевизм — главным врагом русского народа.
Во-вторых, вокруг «Смоленского воззвания» стали объединяться русские враги Сталина, увидевшие в программных пунктах этого документа выражение собственных чаяний в тот конкретный исторический момент.
Требовалось сформулировать, произнести и широко распространить программу, направленную против колхозного рабства и власти сталинской номенклатуры. Кроме того, следовало публично объявить: враги Сталина — за почетный мир с Германией, из которого неизбежно следует равноправие заключающих его сторон.
Это и было сделано зимой 1942/43 годов.
Русский Комитет ставит перед собой следующие цели:
а. Свержение Сталина и его клики, уничтожение большевизма.
б. Заключение почетного мира с Германией.
в. Создание, в содружестве с Германией и другими народами Европы, Новой России без большевиков и капиталистов.
Русский Комитет кладет в основу строительства Новой России следующие главные принципы:
1. Ликвидация принудительного труда и обеспечение рабочему действительного права на труд, создающий его материальное благосостояние;
2. Ликвидация колхозов и планомерная передача земли в частную собственность крестьянам;
3. Восстановление торговли, ремесла, кустарного промысла и предоставление возможности частной инициативе участвовать в хозяйственной жизни страны;
4. Предоставление интеллигенции возможности свободно творить на благо своего народа;
5. Обеспечение социальной справедливости и защита трудящихся от всякой эксплуатации;
6. Введение для трудящихся действительного права на образование, на отдых, на обеспеченную старость;
7. Уничтожение режима террора и насилия, введение действительной свободы религии, совести, слова, собраний, печати. Гарантия неприкосновенности личности и жилища;
8. Гарантия национальной свободы;
9. Освобождение политических узников большевизма и возвращение из тюрем и лагерей на Родину всех, подвергшихся репрессиям за борьбу против большевизма;
10. Восстановление разрушенных во время войны городов и сел за счет государства;
11. Восстановление принадлежащих государству разрушенных в ходе войны фабрик и заводов;
12. Отказ от платежей по кабальным договорам, заключенным Сталиным с англо-американскими капиталистами;
13. Обеспечение прожиточного минимума инвалидам войны и их семьям.
Свято веря, что на основе этих принципов может и должно быть построено счастливое будущее Русского народа, Русский Комитет призывает всех русских людей, находящихся в освобожденных областях и в областях, занятых еще большевистской властью, рабочих, крестьян, интеллигенцию, бойцов, командиров, политработников объединяться для борьбы за Родину, против её злейшего врага – большевизма.
Русский Комитет объявляет врагами народа Сталина и его клику.
На фотографии: генерал-лейтенант А.А. Власов раздает рождественские подарки, декабрь 1944 года.
No comments:
Post a Comment