"ბუდისტურ სკოლაზე" აუმ სინრიკე მსოფლიოში ალაპარაკდნენ მას
შემდეგ რაც მისმა მიმდევრებმა 1995 წლის 20 მარტს ტოკიოს მეტროში გაუშვეს
საბრძოლო გაზი ზარინი.ამის შედეგად დაიღუპა 12 ადამიანი. 5,5 ათასი
ადამიანი მოიწამლა.
გააფთრებული საზოგადოება ელოდა მაქსიმალურად მკაცრ განაჩენს და ამის ჩამდენს მიუსაჯეს სახრჩობელა.
საინტერესოა რომ ეს მკვლელი სექტა უკვე 1991 წლის ბოლოდან საქმიანობდა ანდროპოვის წიწილების მიერ დემოკრატიზებულ რუსეთში.
http://oranta.livejournal.com/455258.html
1992- სეკო ასახარა რეგულარულად ქადაგებს რუსეთის ტელევიზიით. ბევრი ადამიანი უკვე ვეღარ სძლებს მისი ლექციების ყოველ დღე მოსმენის გარეშე. მისი ორგანიზაცია აუმ სინრიკეს მთავარი შტაბი არის ოსტანკინოში, ზვიოზდნი ბულვარზე.
მის ორგანიზაციას პირადად მფარველობს რუსეთის ვიცე-პრეზიდენტი ოლეგ სოსკოვეცი// ნეტავი ეხლა სადაა?//.
აუმ სინრიკეს ასევე მფარველობს რუსეთის ეროვნული უშიშროების შეფი ოლეგ ლობოვი რომელიც აუმის საბრძოლო ქვედანაყოფებს უთმობს რუსეთის სამხედრო ბაზებს.
რუსეთის სპეცსამსახურთა,განსაკუთრებით ფედერალური უშიშროების და საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს სპეცნაზის მრავალი ოფიცერი სწავლობს საიდუმლო აღმოსავლური სექტების განსაკუთრებულ საიდუმლო მეთოდებს.
აუმ სინრიკე აწყობს იოგას კლუბებს და აღმოსავლური ორთაბრძოლების სექციებს. იოგათი ის იზიდავს და იმხრობს როგორც წესი ქალებს,ინტელექტუალებს და სტუდენტებს, აღმოსავლური ორთაბრძოლებით კი-მამაკაცებს, სპორტსმენებს და სამხედროებს....
დღეს თითქმის აღარავის ახსოვს რომ დემოკრატიზებული რუსეთის ხელმძღვანელობის ერთ-ერთი პირველი გადაწყვეტილება იყო ე.წ. რუსულ-იაპონური უნივერისტეტის შექმნა. ამ ე.წ. უნივერსიტეტს მისცეს პეტროვკას 14-ზე მდებარე დიდებული ძველებური სახლი.
არსებობის პირველივე დღიდან ამ ე.წ. უნივერსიტეტს პატრონობდა ბორის ელცინის სვერდლოვსკელი მეგობარი ოლეგ ლობოვი რომელიც გახდა რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის პრეზიდენტი.
1991 წლის 13 ნოემბერს ბორის ელცინმა ხელი მოაწერა რუსეთის ფედერაციის მთავრობის დადგენილებას ნომერი 2 რომელიც ეძღვნებოდა რუსეთ-იაპონიის ურთიერთობას. სახკომქონებას დაევალა რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის დაბინავება აღნიშნულ მისამართზე. ამ ე.წ.უნივერსიტეტის თანამშრომლები მატერიალურ-ყოფითი უზრუნველყოფის და სამედიცინო მომსახურების პირობებით გაუთანაბრეს რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო მართვის ორგანოების შესაბამის კატეგორიებს.
შემქმნელთა ჩანაფიქრით რუსულ-იაპონურ უნივერსიტეტს რუსეთში დაწყებული საბაზრო რეფორმების სასარგებლოდ უნდა მოეზიდა იაპონური ინვესტიციები.
აქვე, პეტროვკა 14-ში,221,3 კვ.მეტრის ფართზე,შემდეგ განთავსდა "აუმ სინრიკეს" წარმომადგენლობა.
არ გასულა დიდი ხანი რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის შექმნიდან და გაირკვა რომ ფრთხილი იაპონური ბიზნესი რუსეთისკენ არ მიიჩქარის.
მაშინ სცენაზე გამოვიდა ადამიანი რომელმაც მსმენელ-მნახველებს მიანიშნა რომ მას შეუძლია სასწაულის მოხდენა და კომუნიზმის მიერ ათწლეულების მანძილზე გატანჯულ ქვეყანაზე ოქროს წვიმის მოყვანა.
ეს ჯადოქარი იყო სეკო ასახარა ფერად პიჟამო-უნიფორმებში გამოწყობილი მისი მოციქულებით.
აი ნაწყვეტი წერილისა რომელიც სეკო ასახარამ 1992 წლის 24 ოქტომბერს მისწერა რუსეთის ეროვნული უშიშროების შეფ ოლეგ ლობოვს: "ძვირფასო ოლეგ ივანოვიჩ! მე დიდად მადლობელი ვარ იმ მხარდაჭერისთვის რაც თქვენ და იაპონური ფონდის ხელმძღვანელობის წევრებმა გაგვიწიეთ რუსეთში "აუმ სინრიკეს" ფილიალის დაარსებაში...ვიმედოვნებ რომ გნახავთ ახლო მომავალში. გულწრფელად თქვენი. სეკო ასახარა".
ასახარამ მაშინვე შეიტანა ლობოვის უნივერსიტეტში დაახლოებით 5 მილიონი დოლარი და მან ენერგიულად დაიწყო ფეხის მოკიდება ქაოსით მოცულ ყოფილ ზესახელმწიფოში.
უშუალოდ რუსეთში "აუმ სინრიკემ" სატელევიზიო და საგაზეთო რეკლამაზე,მოსკოვის მეტროში თვალშისაცემი პლაკატების გამოკვრაზე და მირთმევებზე და საყიდლებზე დახარჯა დაახლოებით 50 მილიონი დოლარი.
რუსეთში უყვართ სასწაულები და ჩათვალეს რომ სწორედ ისაა ყველაზე კეთილი ჯადოქარი.
მას შემდეგ რაც სექტანტები გავიდნენ ლობოვზე რომელიც სხვადასხვა წელს იყო ვიცე-პრემიერი,ეკონომიკის მინისტრი,უშიშროების საბჭოს მდივანი და აგრეთვე მთავრობასთან მოქმედი საექსპერტო საბჭოს თავმჯდომარე გასაკვირად იოლად დამყარდა ურთიერთობები უმაღლეს დონეზე.
სეკო ასახარას ხალხი კინაღამ შეხვდა თვითონ ელცინს რომელიც რუსეთის მხარემ ბოლო მომენტში შეცვალა ვიცე-პრეზიდენტი ალეკსანდრ რუცკოით.
1992 წლის მარტში ასახარა ესაუბრა მაშინდელი უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე რუსლან ხასბულატოვს.
იაპონურმა ძიებამ აჩვენა რომ რუსეთში სექტანტები იმდენად გაოცდნენ ყველაფრის ხელმისაწვდომობით რომ ისინი ფიქრობდნენ საკუთარი ატომური ყუმბარის ყიდვაზე.
ოლეგ ლობოვის სახელი "აუმ სინრიკიოსთან" დაკავშირებით ტოკიოში პირველად გაჟღერდა 1997 წლის 23 აპრილს,როდესაც სექტანტების დაზვერვის ყოფილი შეფი ისიხირო ინოუე ჩვენებებს აძლევდა სასამართლოში.
ამ ჩვენებებზე დაყრდნობით იაპონურმა საინფორმაციო სააგენტო "კიოდო ცუსინმა" გაავრცელა ცნობა რომლის თანახმადაც 1993 წლის შემოდგომაზე ლობოვმა აუმს თითქოს გადასცა ზარინის წარმოების ტექნოლოგია და ამისთვის პარიზში მიიღო ათი მილიონი იენა//დაახლოებით ასი ათასი დოლარი//. გენპროკურატურაში დაკითხვის დროს ლობოვი კატეგორიულად უარყოფდა ქრთამის აღების ფაქტს.
1990-ანი წლების მეორე ნახევარში სასამართლოს წინაშე წარდგა აუმის უმაღლესი ხელმძღვანელობის კიდევ ერთი წევრი, სექტას მთავარი ექიმი იკუო ხაიასი. მანაც დაადსტურა რომ ზარინის წარმოების დოკუმენტაცია სექტების წევრებმა იყიდეს 1993 წელს და ამისთვის მათ ოლეგ ლობოვს გადაუხადეს ათი მილიონი იენა. იკუო ხაიასის ჩვენებებში მითითებულია იგივე თანხა რაც ნახსენებია ესიხირო ინოუეს ჩვენებებში.
ამის შემდეგ რუსეთის გენერლებმა არაერთხელ უარყვეს რუსული კვალის შესაძლებლობა იაპონელი რელიგიური ფანატიკოსების ბობოქარ სამხედრო-ქიმიურ საქმიანობაში. რუსი სამხედროები მიუთითებდნენ ზარინის დამზადების ტექნოლოგიის მსოფლიოში ფართოდ გავრცელებაზე.
თვითონ ლობოვმა აღიარა რომ მართლაც შეხვედრია ასახარას, მაგრამ თქვა რომ თუ კი ასახარა ასეთი საზიზღარი ვინმე იყო იაპონიის მთავრობას და სპეცსამსახურებს უნდა გაეფრთხილებინათ ის.
ესე იგი ლობოვის თქმით ყველაფერში დამნაშავე იაპონიის ხელისუფლებაა.
გამოჩენილი სექტანტების ჩვენებებით არ დაინტერესდა არც ფედერალური უშიშროების სამსახური. მისმა თანამშრომლებმა მაშინ აღნიშნეს რომ ძიების იაპონური სისტემა, მრავალდღიანი უწყვეტი დაკითხვები ტეხავს ეჭვმიტანილს და მას ათქმევინებს სულ ერთია რას.
პოსტჩეკისტებმა თითქოს დაიჯერეს რუსეთის ექსპერტების ნათქვამი რომ ზარინის გაკეთება დღეს შეუძლია მეოთხე კურსის ნებისმიერ სტუდენტ-ქიმიკოსს.
იაპონელებმა კი თქვეს რომ მართლაც არსებობს ამ მომწამლავი ნივთიერების დამზადების ასზე მეტი საშუალება,მაგრამ მას ერთნაირად აკეთებდნენ რატომღაც მხოლოდ ყოფილ საბჭოთა კავშირში და ასახარას ლაბორატორიებში.
ასახარა იქცა რუსული პრესის კუმირად.
ასახარას დიდ რეკლამას უწევდნენ რუსეთის მასობრივი ინფორმაციის საშუალებები. რა თქმა უნდა თავისი როლი შეასრულა სარეკლამო კამპანიაში ჩადებულმა სახსრებმა.
მოკიკინე წინასწარმეტყველი თავისი "მედიტაციური ლოცვებით" რეგულარულად ჩანდა რუსეთის ელევიზიის მესამე არხზე.
ცენტრალური გაზეთები აღტაცებით ყვებოდნენ გარემო სამყაროსთან ჰარმონიის მიღწევის ახალი სასწაულებრივი ხერხის შესახებ.
რუსი ჟურნალისტები წერდნენ რომ დაბოღმილ-დაჯღანული რუსების ფონზე აუმის სექტანტები ბედნიერი ადამიანები არიან
მათ მოყავდათ აუმის სექტანტების მიერ დეპრესიაში ჩავარდნილი რუსების.ნარკომანების,მრავალი ადამყოფობით გატანჯულთა სასწაულებრივი განკურნების მრავალი შემთხვევა.
დაეჭვებულთა შესახებ.
რუსეთის ერთი პოპულარული გაზეთი გააფთრებით დაესხა თავს "ტოტალიტარული სექტებისგან ახალგაზრდობის მხსნელ კომიტეტს" რომელიც მაშინ წარუმატებლად ცდილობდა "აუმის" რუსეთში შეღწევისთვის ხელის შეშლას. ამ გაზეთის მტკიცებით იაპონელი სექტანტებისთვის წაყენებული ბრალდებები ყალბი იყო.
თვითონ ასახარას რუსული გაზეთები აცხადებდნენ ახალი ტიპის რელიგიურ ლიდერად და ხაზს უსვამდნენ მის წვლილს რუსეთის აღორძინებაში.
სად არიან დღეს ეს ჟურნალისტები,მეცნიერები,საზოგადო მოღვაწეები რომლებმაც რუსეთში შექმნეს სეკო ასახარას მოწინავე დამრტყმელი ლეგიონი და რომლებიც ტვინს ურევდნენ გამოუცდელ ადამიანებს?
გაიფანტნენ და ჩაიმალნენ იმ იმედით რომ დღეს აღარავინ გაიხსენებს მათ ნათქვამს და საქმეს.
ამასობაში ცნობილი გახდა რომ რუსეთის მასობრივი ინფორმაციის წყაროების მიერ აღტაცებით აღწერილ ასახარას ცენტრში ხდებოდა საშინელი რამეები.
ამ ცენტრში იაპონელი სექტანტები რუს მორწმუნეებზე სცდიდნენ მომწამლავ გაზებს რომლებიც შემდეგ გამოიყენეს ტოკიოს მეტროში.
იაპონელი გამომძიებლების ხელში აღმოჩნდა ე.წ. "შხამიან გაზებზე დაკვირვებების დღიური" რომელიც 1995 წლის იანვარიდან მარტამდე იწერებოდა "აუმის" რუსულ განყოფილებაში. ამ ჟურნალში დაფიქსირებული იყო მოსკოვში სექტის საყრდენ პუნქტებში შხამიანი ნივთიერებების უცნაური გამოფრქვევის შემთხვევები.
საინტერესო ისაა რომ დაკვირვებათა დღიური იწერებოდა 1995 წლის მარტამდე. მაშინ მოხდა ტოკიოს მეტროში ზარინით შეტევა. შემდეგ დღიურში ჩანაწერები წყდება...
გამოძიება დამთავრებულია და დაივიწყეთ:
1994 წლის 17 აპრილს მოსკოვთან ტყეში რკინიგზის სადგურ პარტიზანსკაიასთან//მოჟაისკის რ-ნი//, ას მეტრში მინსკის შოსედან ნახეს ჩამომხრჩვალი რამოდენიმე დღის წინ დაკარგული 35 წლის ვლადიმირ ნემჩინოვი.
ის "აუმის" რუსეთის განყოფილებაში ითვლებოდა ბერად და მას ჰქონდა ნომერი POO07200.
ორი თვით ადრე თავის იდუმალ სიკვდილამდე მან გადაწყვიტა სექტიდან წასვლა და გაწყვიტა ურთიერთობები თავის იაპონელ დამრიგებლებთან.
1 აპრილს, ორნახევარი კვირით ადრე დაღუპვამდე, მან მეგობარს
შესჩივლა რომ მას უთვალთვალებენ და უნდათ მისი მოკვლა. 10 აპრილს
ვლადიმირთან სახლში მივიდა "ფსიქოლოგი" სექტიდან რომელიც თავის თავს
უძახოდა სერგეი ნიკოლაევიჩს. უკვე ნემჩინოვის დაკარგვის შემდეგ სერგეი
ნიკოლაევიჩმა დაურეკა დედამისს რომელმაც ჯერ არ იცოდა შვილის დაღუპვის
შემდეგ და უთხრა: "თქვენ დაგრჩათ მხოლოდ შვილიშვილი,იზრუნეთ მასზე".
როგორ მოხვდა ვლადიმირ ნემჩინოვი მოსკოვთან ტყეში გაუხსნელ საიდუმლოდ დარჩება, მაგრამ იაპონელი სექტანტების როლი უეჭველია.
აუმ სინრიკეს რუსეთში საქმიანობასთან და მისი შვილობილი რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის მოღვაწეობასთან დაკავშირებულია ბევრი ბნელი ისტორია. დღეს ამ ამბების გახსნა შეუძლებელია.
პეტროვკა-14-ში გაურკვეველი მიზეზების გამო მოხდა ხანძარი და ყველაზე მეტად რატომღაც დაზარალდა სწორედ ის ოთახები სადაც იყო რუსეთში აუმ სინრიკეს და რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის მოღვაწეობასთან დაკავშირებული დოკუმენტები.
დაიწვა ძვირფასი დოკუმენტები რომლების გარეშეც ძიება უძლურია.
სისხლის სამართლის დაქმე რუსეთში აუმ სინრიკეს წინააღმდეგ აღიძრა 1996 წელს. მას იძიებდა გენერალური პროკურატურა, 21 აგვისტოს გამომძიებელმა ვალერი ნიკოლაევმა დაადგინა ძიების შეწყვეტა გარემოების შეცვლის გამო.
მან ჩათვალა რომ აუმის მოსკოვის ფილიალის სამი წევრი-იაპონიის მოქალაქეები ტოსიასუ ოუტი, რე ანდო და კეიძი ტინიმურა რომელთაც ბრალად ედებოდათ მოქალაქეთა პიროვნებისთვის და უფლებებისთვის საშიში ორგანიზაციის შექმნა უკვე აღარ არიან საშიში რუსეთისთვის. ისინი მაშინვე წავიდნენ რუსეთიდან.
შემდეგ გაირკვა რომ იაპონური პოლიცია ოუტის თვლის მკვლელად.
შემდეგ ისევ იყო სკანდალი ოლეგ ლობოვის გარშემო,მაგრამ ყველაფერი მიაჩუმეს.
დაბოლოს აუმ სინრიკესთან დაკავშირებით შეიძლება გავიხსენოთ ისიც რომ 1995 წელს მოსკოვის სასამართლომ დაადგინა რომ აუმის მოსკოვის ფილიალს 20 მილიარდი მაშინდელი რუბლი უნდა გადაეხადა სექტის საქმიანობის შედეგად დაზარალებული რუსეთის 26 მოქალაქისთვის. ამ მოქალაქეებს შირის იყვნენ სექტის ყოფილი წევრები რომლებსაც სჭირდებოდათ ფსიქოლოგიური რეაბილიტაცია, მარჩენალის დამკარგავი ოჯახები, პირები ვინც სექტას აჩუქეს თავისი ქონება,მშობლები ვისმა შვილებმაც მოიკლეს თავი.
მაგრამ სასამართლოს განაჩენი არ შესრულებულა. ლობოვის მეგობარი იაპონელი სექტანტების რუსმა მსხვერპლებმა ვერაფერი მიიღეს.
ვერტმფრენი ასახარასთვის:
"თქვენ შეგიძლიათ საიდუმლოებით მოცულ რუსეთის სამხედრო ბაზაზე საბრძოლო პატრონების სროლით დატკბობა. სპეციალურ ნაწილში სწავლების საგანგებო პროგრამის გავლა და საბრძოლო პატრონების სროლა. ათი დღის მანძილზე იქნებით სპეციალური ნაწილის მებრძოლთა შორის. სროლებში რომლებიც იქნება მოსკოვთან სამხედრო ბაზაზე გამოყენებული იქნება სულ სხვადასხვა იარაღი-АК-47, АКС-74, РПД,დრაგუნოვის СВД, РПГ-7".
ესაა ციტატა პროკლამაციიდან რომელსაც აუმ სინრიკე ავრცელებდა იაპონურ უნივერსიტეტებში. ის თავის ადეპტებს სთავაზობდა რუსეთში სამხედრო მომზადების კურსის გავლას.
რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის გენერალური დირექტორის მოადგილე კი იყო კგბს გადამდგარი პოლკოვნიკი ალეკსანდრ მურავიოვი.
ორგანოებიდან 1991 წელს განთავისუფლებულმა ან ტიპმა მოსკოვის სამხედრო ოლქის სარდლობას მისწერა წერილი რომელშიც მიუთითებდა თავდაცვის მინისტრის მითითებაზე და ითხოვდა იაპონელი ბიზნესმენების ჯგუფისთვის საჩვენებელი სროლების მოწყობას.
ეს "ბიზნესმენები" კი იყვნენ ასახარას უახლოესი წრის ბოევიკები.
შემდეგ ეს ასე ვთქვათ მზვერავი თავს იმართლებდა რომ წარმოდგენა არ ჰქონდა თუ ვისთან აქვს საქმე.
რუსეთში 1991 წლიდან გავრცელებულ აუმ სინრიკეში რუსეთის ხელისუფლების უმაღლეს წარმომადგენელთა მფარველობის წყალობით რამოდენიმე წელიწადში მის რუსულ ფილიალებში სამჯერ მეტი ადეპტი იყო ვიდრე თვითონ იაპონიაში.
სეკო ასახარას მიმდევართა ინსტიტუციური საფარველი იყო მიხაილ გორბაჩოვის ინიციატივით და სექტის ფინანსური და ორგანიზაციული დახმარებით დაარსებული რუსეთ-იაპონიის უნივერსიტეტი//თავიდან რუსეთ-იაპონიის ფონდი//.
გორბაჩოვის ეს სიმპატიები
გაიზიარა ბორის ელცინმა რომელმაც 1991 წლის 13 ნოემბრის საგანგებო
ბრძანებით რუსეთ-იაპონიის უნივერსიტეტის თანამშრომლები გაათანაბრა
უმაღლესი სახელმწიფო მართვის ორგანოებოს თანამშრომელთა კატეგორიასთან.
ასახარას და მისი სექტანტების უშუალო მფარველი რუსეთის უმაღლეს ხელისუფლებაში იყო რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტთან არსებული ექსპერტთა საბჭოს ხელმძღვანელი ოლეგ ლობოვი.
სწორედ მან დააკავშირა აუმ სინრიკე თავდაცვის ზოგ რუსულ საწარმოსთან.
ამის შედეგად იაპონელმა სექტანტებმა რუსი სამხედროებისგან მიიღეს მკვლელი საბრძოლო გაზი ზარინის წარმოების ტექნოლოგია.
ასახარამ ეს გაზი შემდეგ გამოიყენა ტოკიოს მეტროში იაპონელთა მოსაწამლად.
იაპონელ სექტანტთა არსენალში შემდეგ აღმოჩნდა რუსული საბრძოლო ვერტმფრენი და რუსული წარმოების გაზის ანალიზატორი.
სექტის ლიდერ ასახარას ხვდებოდნენ როგორც ო. ლობოვი ისე რუსეთის სახელმწიფო ისტემბლიშმენტის სხვა გამოჩენილი წარმომადგენლები //ვიცე-პრეზიდენტი ა. რუცკოი, პარლამენტის სპიკერი რ. ხასბულატოვი, "ოსტანკინოს" ხელმძღვანელი ა. იაკოვლევი, მოსკოვის წამყვანი უმაღლესი სასწავლებლების რექტორები//.
"აუმ სინრიკეს" ეგიდით შეიქმნა სიმფონიური ორკესტრი რომელსაც ეთმობოდა სპორტკომპლექსი "ოლიმპიურის" მოედანი.
თვითონ ასახარა გამოდიოდა კრემლის ყრილობათა სასახლის ტრიბუნებიდან და მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საკონფერენციო დარბაზში. მას დროს უთმობდა რუსეთის ტელევიზია.
სასამართლოთი აკრძალვის მიუხედავად რუსეთში ისევ მოქმედებენ აუმ სინრიკეს მემკვიდრე ორგანიზაციები.
იაპონური პოლიციის ცნობების თანახმად სწორედ რუსეთში იმალება ტოკიოში მოწყობილ ტერორისტულ აქტთან დაკავშირებულ პირთა ჯგუფი მაშინ როდესაც ამ პირებს დაეძებს მთელი მსოფლიო.
რუსეთის ისტებლიშმენტზე არანაკლებ მასშტაბურ გავლენას 1980-90-ანი წლების მიჯნაზე აზდენდა მუნის სექტის სახელით უფრო ცნობილი "გაერთიანების ეკლესია".
ამ სექტის მეთაური სან მენ მუნი 1989 წელს საბჭოთა კავშირში როგორც სახელმწიფო სტუმარი დაპატიჟა პირადად მიხაილ გორბაჩოვმა.
მას მისცეს მოსკოვის ეკლესიებში მისი რიტუალების ჩატარების საშუალებაც.
მუნი-გორბაჩოვის თანამშრომლობა გორბაჩოვ-ფონდის ხაზით გაგრძელდა გორბაჩოვის გადადგომის შემდეგაც.
მიხაილ გორბაჩოვის გარდა მუნის ფორუმებში მონაწილეობდნენ ა.იაკოვლევი,გ.პოპოვი,ს.შუშკევიჩი.
ექსპერტების თქმით ამ ქვეყნის ძლიერთა მისაზიდად მუნი და მისიანები იყენებენ ზემაღალი ჰონორარების მიცემის პრაქტიკას. ...
-----------------------------------------------------------
Вертолет для Асахары
"Вы можете вволю насладиться стрельбой боевыми патронами на российской военной базе, окутанной тайной. Специальная программа обучения в спецназе и стрельба боевыми патронами. В течение 10 дней будете находиться среди бойцов спецназа. В стрельбах, которые будут проводиться... на российской военной базе под Москвой, будет использовано самое различное стрелковое оружие: АК-47, АКС-74, РПД, СВД Драгунова, РПГ-7".
Это цитата из листовки, которую в 1995 году "АУМ Синрике" распространяла в японских университетах, предлагая своим адептам пройти курс военной подготовки в России. Позднее заместитель генерального директора Российско-японского университета Александр Муравьев, подполковник КГБ СССР в отставке, уволенный из органов в 1991 году, направил в адрес командования Московского военного округа письмо, в котором, ссылаясь на указание министра обороны, просил организовать показательные стрельбы для группы японских "бизнесменов". Ими оказались боевики из ближайшего окружения Асахары. (Впоследствии профессиональный контрразведчик оправдывался, что ни сном ни духом не знал, с кем имеет дело.)
Между тем все предпринимавшиеся в России попытки разобраться в том, чем же занималась здесь "АУМ Синрике" на протяжении 90-х, свелись к нескольким журналистским расследованиям, авторы которых сталкивались с одними и теми же препятствиями и приходили к одному и тому же выводу – по какой-то причине российские правоохранительные органы и спецслужбы ничего не обнаруживали и неизменно спускали расследование на тормозах.
http://www.bibliotekar.ru/encSekt
Мировоззренческое состояние современного российского социума вызывает невольные ассоциации с Римской империей периода упадка[285]. На фоне надлома традиционной системы миропонимания распространяются деструктивные по своей сути оккультные практики. Эксплуатируя имманентные для психики человека религиозные чувства широкую общественную трибуну получают различного рода шарлатаны. Передачам по экстрасенсорике регулярно отводится место в часовой сетке центрального телевещания. Между тем, природа и характер экстрасенсорного воздействия на человека науке на сегодня до конца неизвестны. Церковь категорически отвергает такие опыты как сатаническую практику. Однако руководство телевизионных каналов при странном попустительстве государственной власти считает возможным проведение массовых экспериментов над сознанием и психическим здоровьем россиян[286].
Неооккультизм непосредственно разрушает координаты традиционной религиозности. Неооккультное мировидение выступает прямым конкурентом мировидению религиозному. Достаточно сказать, что в России удельный вес лиц, верящих во внеземные цивилизации, выше, чем верящих в бессмертие души. Причем, даже среди тех, кто идентифицирует себя в качестве православных христиан, базового для христианской религии тезиса о загробной жизни многие не разделяют (рис. 2.4.36)[287].
Рис. 2.4.36. Ответ на вопрос о вере в существование внеземных цивилизаций и жизни после смерти (среди жителей Москвы)
Отрицают феноменологическую реальность оккультизма лишь треть россиян. Подавляющее большинство оказалось в той или иной степени вовлечено в оккультную атмосферу. На место советского атеизма пришла, таким образом, не религия, а именно оккультизм. Имея в виду содействие в его информационном раскручивании уместно говорить об операционном характере внедрения нового мировидения. Почти четверть россиян были непосредственно вовлечены в оккультные практики. В посещении магов, колдунов, экстрасенсов призналось 23% опрошенных респондентов. Это больше, чем число россиян, принимающих участие в церковных таинствах[288].
Организационно православие проигрывает своим идейным оппонентам. В стране зарегистрировано около 300 тыс. различного рода магов, целителей, экстрасенсов. По данным сектоведа А.Л. Дворкина, их фактическая численность достигает 500 тыс. человек. Идейно противостоят этой армии оккультистов 15 тыс. православных священнослужителей. «Такое количество фактически языческих магов, — пишет исследователь истории церкви Д. Поспеловский, — в условиях рыночной экономики означает, что спрос на них превышает спрос на православное духовенство в 30 раз!»[289].
В советское время из всех действовавших на территории России религиозных организаций 62,7% входили в состав РПЦ. Новое религиозное движение было представлено объединениями кришнаитов, бахаистов и мормонов, составляя менее 0,2%[290]. В 2007 г. ситуация была уже принципиально иной. Объединения в структуре РПЦ составляли уже 54,3%. Численность же организаций, представляющих новые религиозные движения, возросла до 3,5% (увеличилась за годы реформ в 17,5 раз). Это больше количества буддистских (0,9%) или иудейских объединений (1,3%), связанных с религиями, традиционными для России. Таким образом, ответ на вопрос о том, кто выиграл в результате произошедших трансформаций, представляется очевидным. Во всяком случае, это не Русская Православная Церковь[291].
По данным на 2003 г., в России за постсоветский период ее истории получило распространение до 500 новых религиозных движений, охватывающих 800 тыс. адептов. Миссионерский отдел Московского патриархата приводит иную статистику: 700 конфессий и до 5 млн человек активных приверженцев. Без соответствующего покровительства представителей власти столь стремительное распространение неооккультизма и сектантства в России было бы невозможно. Действовавшие в РФ крайне мягкие правила регистрации религиозных организаций привели к юридической легитимизации значительного числа тоталитарных сект, запрещенных в других странах мира. До внесения в 1997 г. соответствующих законодательных изменений большинство такого рода организаций имели таможенные льготы и освобождались от уплаты налогов. «Сектозащитную» направленность в РФ имеет деятельность таких общественных объединений, как Международная ассоциация религиозной свободы и Международная гражданская комиссия по правам человека (последняя была учреждена при прямом непосредственном участии церкви сайентологии)[292].
Фактически зеленый свет неооккультному импорту в Россию был дан принятыми в 1990 г. в СССР законами «О свободе совести и религиозных организациях» и «О свободе вероисповеданий». Только в 1997 г. эта экспансия, ввиду признания «опасных последствий воздействия некоторых религиозных организаций на здоровье общества, семьи, граждан России», была частично ограничена посредством принятия ФЗ «О свободе совести и религиозных объединениях». Лейтмотивом внесенных изменений стало лишение конфессий, имевших срок распространения в России менее 15 лет, существовавших прежде налоговых преференций и права аренды помещений. Это решение имплементировалось посредством дифференциации конфессиональных объединений на религиозные организации и религиозные группы. Интересант религиозного размывания России не замедлил обнаружиться. В качестве ответной реакции Сенат США принимает решение о сокращении финансовой помощи Российской Федерации на 200 млн долл. Б.Н. Ельцин, под предлогом противоречия думского законопроекта конституционному праву, наложил первоначально на него вето. Но все-таки в дальнейшем смягченный вариант, вопреки оказываемому внешнему и внутреннему либеральному давлению, был им подписан[293].
Однако срок пятнадцатилетней отсрочки уже утратил свою актуальность. Для 1997 г. установление перехода в пятнадцать лет означало отсечение от распространения статуса религиозной организации на многочисленные неоккультные иностранные группы, появившиеся в России в начале 1990-х гг. Сейчас все они уже получили соответствующие права на юридическую легитимизацию. В качестве религиозных организаций уже сейчас могут быть легализованы конфессиональные объединения, возникшие в РФ за период 1991-1993 гг. Временно сошедшая с повестки дня тематика нового оккультного экспансионизма должна вновь актуализироваться в ближайшее время. Однако предвидение наступающей угрозы у современной российской власти, по-видимому, отсутствует. О какой защите интересов традиционных российских конфессий может идти речь, если на посту председателя Совета по взаимодействию с религиозными организациями при Президенте РФ фигурировали в разное время такие политические деятели, как Анатолий Чубайс и Александр Волошин?
74
Проигрывает РПЦ и в конкурентной борьбе со своими идейными оппонентами за подрастающее поколение (рис. 2.4.37). Число духовных образовательных учреждений у российских мусульман почти в полтора раза больше, чем у православных. Почти столько же, сколько и РПЦ, имеют их другие религиозные организации России[294].
Ислам
52
РПЦ
число учреждений
45
Другие религиозные организации России
О 10 20 30 40 50 60 70 80
Рис. 2.4.37. Численность духовных образовательных учреждений России
При относительной пропагандистской пассивности Московской патриархии образовательные учреждения среднего и высшего звена активно используют в качестве плацдарма для распространения своих учений организации, представляющие новое религиозное движение. Непосредственно практику сотрудничества с вузами и школами России имеют сайентологи, муниты, кришнаиты, последователи секты «Анастасия» и др. Но кто-то ведь на уровне руководства российским образованием открыл перед ними ворота, проявил заинтересованность в распространении сектантского влияния на учащихся!
Наибольшей активностью на образовательном поле России отличается деятельность Церкви сайентологии. Именно образование составляет основную доходную статью функционирования хаббардовских организационных структур. В России, по оценкам экспертов, доходы Церкви сайентологии достигают 50 млн долл. в год. Рассуждение о том, на скольких российских граждан, судя по этим средствам, распространяется пропаганда учения дианетики, заставляет сформулировать вопрос о хаббардианской деятельности как прямом вызове национальной безопасности. Структура Церкви сайентологии включает в свой состав несколько собственных образовательных учреждений — «Хаббардский колледж», «Центр прикладного образования», «Негосударственное некоммерческое образовательное учреждение школа-пансион «Родник». Особая реализуемая Московским центром дианетики программа заключается в трансляции хаббардианских концептов через специальную обработку учителей. Перед сайентологами оказались на какое-то время открыты двери Московского государственного университета им. М.В. Ломоносова. Совместные программы связывали их, в частности, в период институционализации организации с факультетом журналистики. МГУ выступил даже площадкой для проведения так называемых «Дней Хаббарда». А между тем, в Германии Церковь сайентологии рассматривается как «криминальная коммерческая организация с элементами психотеррора» и поставлена под специальный надзор полиции. Предметом судебных расследований деятельность хаббардианцев стала во Франции и Испании.
Сфера деятельности сайентологов не ограничивается, впрочем, системой образования. Не менее успешные попытки предпринимались ими по внедрению своих программ в медицинские учреждения. На уровне Министерства здравоохранения РФ ими было получено, в частности, разрешение на имплементацию своей методики токсинного очищения организма человека. Хаббардианцам предоставлялась даже возможность проведения лечения детей, пострадавших в результате последствий аварии на Чернобыльской АЭС, что составило видеоряд сайентологических презентационных роликов[295].
Наиболее резонансно связь распространения неооккультизма в России с деятельностью государственных органов власти проявилась на примере феномена «Аум Сенрике». Завеса, скрывающая факт активного сотрудничества чиновничества и сектантов, оказалась снятой лишь ввиду чрезвычайных обстоятельств теракта в токийском метро. Получив распространение в России с 1991 г., по истечении нескольких лет при покровительстве представителей высшего эшелона власти российские объединения АУМ насчитывали в своих рядах втрое больше адептов, чем в самой Японии. Институциональным прикрытием последователей Секо Асахара явился учрежденный по инициативе М.С. Горбачева при финансовой и организационной помощи секты Российско-японский университет (первоначально — Российско-японский фонд). Горбачевские симпатии к аумовцам разделялись и Б.Н. Ельциным, приравнявшим специальным указом от 13 ноября 1991 г. сотрудников университета к «категориям работников органов государственного управления». Непосредственным покровителем «Аум Сенрике» в высшем российском государственном руководстве выступил, как показало судебное расследование, глава Экспертного совета при Президенте РФ Олег Лобов. Именно он организовал комуникацию секты с некоторыми российскими оборонными предприятиями, следствием чего явилось получение аумовцами соответствующих технологических разработок для производства использованного в токийском метро зарина. В арсенале сектантов был обнаружен в дальнейшем также боевой вертолет и газовый анализатор российского производства. С лидером секты Секо Асахара встречался не только О. Лобов, но и другие видные представители государственного истэблишмента России — вице-президент А. Руцкой, спикер парламента Р. Хасбулатов, руководитель «Останкино» А. Яковлев, ректоры ведущих московских вузов (МГУ, МГИМО, МИРЭА, МИФИ). Для созданного под эгидой «Аум Сенрике» симфонического оркестра предоставлялась площадка спорткомплекса «Олимпийский». Сам Асахара выступал с трибун Кремлевского дворца Съездов и конференц-зала МГУ Телеканал 2x2 в течение 1993- 1994 гг. предоставлял АУМ в еженедельном режиме возможность эфирного вещания. Несмотря на судебный запрет, преемственные по отношению к «Аум Сенрике» организации продолжают функционировать на территории РФ. Согласно данным японских правоохранительных органов, именно в России по-прежнему скрывается группа находящихся в международном розыске лиц, причастных к теракту в Токио[296].
Не менее масштабное влияние на российский истеблишмент на рубеже 1980-х — 1990-х гг. оказывала «Церковь объединения», более известная как секта Муна. Глава организации Сан Мен Мун был лично приглашен в СССР в 1989 г. М.С. Горбачевым в статусе государственного гостя. В Успенском соборе, закрытом еще в то время для богослужебной практики, ему даже предоставили возможность осуществления церемонии освящения («осоли- вания») по собственному мунитскому обряду. Сотрудничество Мун — Горбачев (в частности, по линии Горбачев-фонда) продолжилось и после отставки последнего. Помимо экс-президента СССР среди участников мунитских форумов фигурируют и такие, связанные с вполне определенным политическим спектром персоны, как А. Яковлев, Г. Попов, С. Шушкевич. Экспертами утверждается, что для привлечения «сильных мира сего» мунитами активно используется практика предоставления сверхкрупных гонораров.
В 1992 г. конференция «Церкви Объединения» проводилась в основном за счет организационных ресурсов Министерства образования, обеспечившего делегирование ее участников от отделов народного образования 60 российских городов.
Что, казалось бы, может связывать образовательную национальную систему России и религиозную организацию корейского миссионера?! Как такого рода сотрудничество соотносится с декларацией об отделении религии от школы, так часто упоминаемой в обоснование недопустимости распространения православных образовательных программ?! Между тем, мунитами были проведены сотни семидневных семинаров для учителей, охватившие более 60 тыс. представителей преподавательского состава средних и высших учебных заведений в России. Своеобразной точкой триумфа деятельности «Церкви Объединения» явилось внедрение с 1993 г. в образовательную программу для старшеклассников специально разработанного мунитами курса «Мой мир — и я». Преподаванием курса по данному предмету было в короткий срок охвачено более 2 тыс. школ России. В Республике Калмыкия курс «Мой мир — и я» был одно время установлен даже в качестве обязательной дисциплины.
Особого внимания с позиций национальной безопасности заслуживает также подготовка мунитами специального учебника для военнослужащих «Внутренний мир солдата». Решение о его создании было принято на совместной конференции, проведенной «Церковью Объединения» и Высшей гуманитарной академией ВС РФ. Дальнейшую мунизацию России остановил лишь ряд прошедших за рубежом скандалов, связанных с разоблачением адептов мунизма в финансовых вымогательствах[297].
Проведенный анализ позволяет утверждать, что за внешним прикрытием
реляций о религиозном возрождении России религия, как скрепа российской
государственности, подверглась за последние два десятилетия существенной
эрозии. Прослеживается проектная составляющая деструктивных процессов в
данной сфере. Основная реализуемая стратигема заключается в размывании
ядра традиционной для России религиозности, уравнивании традиционных
религий с неоспиритуалистским суррогатом, подменой их последним.
Нарушение оптимума плюрализации в религиозной жизни обернулось подрывом
одного из важнейших несиловых оснований государственности.
1992 - Сёко Асахара регулярно вещает по российскому ТВ, моя соседка на его ежедневные проповеди просто подсела. В нашем Останкино, на Звезднм Бульваре, главный штаб его организации, АУМ Синрике. Покровительство организации оказывает лично вице-президе0нт Олег Сосковец (где он сейчас, кстати?). Шеф национальной безопасности, Олег Лобов, также покровительствует АУМ и предоставляет российские военные базы для боевых подразделений АУМ. Многие офицеры российских спецслужб, особенно спецназ ФСБ и ГРУ, подсаживается на тренировки по особым тайным методикам секретных восточных сект.
Наиболее распространенный и самый надежный способ вербовки, применяемый организацией АУМ Синрике - через организацию "клубов йоги" и "секций восточных единоборств". Через "йогу" вербуются в основном женщины, интеллектуалы и студенческая молодежь, через "восточные боевые искусства" - мужчины, спортсмены и военные...
Сегодня уже почти никто не помнит, что одним из первых решений российского руководства стало решение о создании так называемого Российско-японского университета (РЯУ), расположившегося в величественном старинном особняке по адресу Петровка, 14, и с первого дня своего существования оказавшегося под патронатом свердловского друга Ельцина Олега Лобова, ставшего президентом РЯУ. 13 ноября 1991 года Борис Ельцин подписал постановление правительства РСФСР № 2, посвященное проблемам российско-японских отношений, в котором Госкомимущества было поручено разместить РЯУ по вышеуказанному адресу. В постановлении также говорилось, что по условиям материально-бытового обеспечения и медицинского обслуживания сотрудники РЯУ "приравниваются к соответствующим категориям работников органов государственного управления РСФСР".
"Дорогой господин Лобов"
История проникновения "АУМ Синрике" в Россию начинается в конце 1991 года. Сегодня уже почти никто не помнит, что одним из первых решений российского руководства стало решение о создании так называемого Российско-японского университета (РЯУ), расположившегося в величественном старинном особняке по адресу Петровка, 14, и с первого дня своего существования оказавшегося под патронатом свердловского друга Ельцина Олега Лобова, ставшего президентом РЯУ. 13 ноября 1991 года Борис Ельцин подписал постановление правительства РСФСР № 2, посвященное проблемам российско-японских отношений, в котором Госкомимущества было поручено разместить РЯУ по вышеуказанному адресу. В постановлении также говорилось, что по условиям материально-бытового обеспечения и медицинского обслуживания сотрудники РЯУ "приравниваются к соответствующим категориям работников органов государственного управления РСФСР".
По замыслу его создателей, РЯУ должен был стать мощным пылесосом, вытягивающим из Японии инвестиции на благо начинавшихся в России рыночных реформ. Здесь же, на Петровке, 14, на площади 221,3 квадратных метра впоследствии расположилось представительство "АУМ Синрике".
Вскоре после создания РЯУ выяснилось, что осторожный японский бизнес в Россию не спешит. И тогда на сцену вышел человек, давший понять, что может совершить чудо и пролить над изможденной десятилетиями коммунизма страной золотой дождь. Этим магом оказался Секо Асахара со своими апостолами в разноцветных пижамах-униформах. Из письма Секо Асахары Олегу Лобову, датированного 24 октября 1992 года: "Дорогой Олег Иванович! Я очень благодарен Вам за ту поддержку, которую Вы и члены руководства японского фонда оказали нам в организации филиала "АУМ Синрике" в России... Надеюсь увидеть Вас в ближайшем будущем. Искренне Ваш, Секо Асахара".
Асахара сразу внес в лобовский университет около 5 миллионов долларов и энергично стал расширять свое присутствие в охваченной хаосом бывшей сверхдержаве. Непосредственно в России "АУМ Синрике" потратила около 50 миллионов долларов на телевизионную и газетную рекламу, оклейку московского метро броскими плакатами, а также на подношения и покупки. В России с ее любовью к чудесам решили, что это и есть тот самый добрый волшебник.
После того как сектанты вышли на Лобова, бывшего в разные годы вице-премьером, министром экономики, секретарем Совета безопасности, а также председателем экспертного совета при правительстве, а затем при президенте, знакомства на высшем уровне завязывались на удивление легко. Говорят, что "синрикевцы" чуть было не встретились с самим Ельциным, которого в последний момент российская сторона заменила на вице-президента Александра Руцкого. В марте 1992 года Асахара имел беседу с председателем тогдашнего Верховного Совета Русланом Хасбулатовым. Контакты были налажены и с ведущими научными центрами, включая Институт им. Курчатова. Как показало японское следствие, в России сектанты были настолько ошеломлены вседоступностью, что стали всерьез подумывать, а не купить ли им здесь собственную ядерную бомбу.
Имя Олега Лобова впервые официально прозвучало в Токио в связи с делом "АУМ Синрике" 23 апреля 1997 года, когда бывший "шеф разведки" сектантов Есихиро Иноуэ дал показания в суде. Японское информационное агентство "Киодо Цусин", ссылаясь на них, распространило информацию, согласно которой осенью 1993 года Лобов якобы передал "АУМ" технологию производства зарина, получив за это в Париже 10 миллионов иен (около 100 тысяч долларов). На допросе в Генпрокуратуре Лобов категорически отрицал факт получения взятки.
Представший перед судом во второй половине 90-х еще один член высшего руководства "АУМ", главный врач секты Икуо Хаяси, также свидетельствовал, что документация по производству зарина была куплена членами секты в 1993 году. По его словам, члены секты заплатили Олегу Лобову за технологию производства зарина 10 миллионов иен. Таким образом, в показаниях Икуо Хаяси фигурирует та же сумма, что и в показаниях Есихиро Иноуэ.
После этого российские генералы неоднократно отрицали саму возможность "русского следа" в бурной военно-химической деятельности японских религиозных фанатиков. Пытаясь всячески откреститься от "АУМ" после теракта в токийском метро, российские военные ссылались на широкое распространение в мире технологии изготовления зарина. Сам Олег Лобов в одном из интервью не без обиды на "раздутую вокруг этого дела шумиху" прокомментировал свои связи с "АУМ Синрике" так: "Действительно, я встречался с Асахарой. Но правительство Японии, их спецслужбы должны были предупредить меня, если уж он такой нехороший человек". В общем, во всем виноваты оказались японские власти.
К показаниям видных сектантов не проявила интереса и ФСБ. Тогда ее представители отметили, что японская система следствия – многодневные беспрерывные допросы – направлена на то, чтобы заставить подозреваемого сознаться в том, что было и чего не было. Кроме того, ФСБ, судя по всему, сочла убедительным объяснение российских экспертов, что зарин может сегодня сделать каждый студент-химик четвертого курса.
Однако на это японская сторона возражала: в самом деле, существует более 100 способов синтеза этого отравляющего вещества. Однако только в бывшем СССР и в тайных лабораториях Асахары его почему-то делали одним и тем же способом.
Кумир российской прессы
Бурная деятельность "АУМ Синрике" в России поначалу разворачивалась на крайне благоприятном для нее информационно-пропагандистском фоне, созданном для Секо Асахары и его последователей ничего не подозревавшими ведущими российскими СМИ. Безусловно, сказались и немалые вложения секты в рекламную кампанию. В итоге блеющий пророк стал регулярно появляться на третьем канале российского телевидения со своими "медитативными молитвами". Центральные газеты заполонили материалы, авторы которых взахлеб рассказывали о новом чудесном способе достичь гармонии с окружающим миром.
Так, в статье "АУМ Синрике" – дорога к счастью", опубликованной в одной популярной газете, автор описывал посещение открывшегося центра "АУМ Синрике" на Звездном бульваре, в двух шагах от ВДНХ, в следующих выражениях: "Если сравнивать с обычно угрюмыми лицами наших сограждан, то можно сказать, что в "АУМ" я встретила счастливых людей". В статье приводились "многочисленнные примеры чудесного исцеления россиян" от депрессии, наркозависимости, "многочисленных телесных недугов". Когда же автор начинал говорить о сомневающихся в секте, его тон становился агрессивным:
"Несмотря на такой многочисленный положительный опыт, находятся определенные группы, у которых появление новой религиозной организации вызывает реакцию отторжения. Некоторые родители, не разобравшись в сути ее деятельности, всячески препятствуют своим детям посещать занятия в "АУМ". Мне, честно говоря, было грустно слушать рассказ 26-летнего молодого человека о том, что родители доставили его силой в психиатрическую больницу, пытаясь доказать, что он ненормален, и обвинить в этом "АУМ"…" В конце статьи давались телефоны "АУМ Синрике".
Другая популярная газета в публикации "Как спасти бессмертную душу?" со всей силой обрушивалась на "Комитет по спасению молодежи от тоталитарных сект", который в ту пору отчаянно и безуспешно пытался воспрепятствовать проникновению "АУМ" в Россию. "Все обвинения в адрес этой организации грубо сфальсифицированы", – утверждалось в статье. О самом же Асахаре и его вкладе в возрождение России говорилось следующее: "Частый гость в российской столице и сам учитель Асахара. Его неоднократные выступления с лекциями во многих вузах Москвы, встречи с учеными и общественными деятелями, широкая благотворительная деятельность, серьезные научные исследования и разработки, вызванные стремлением объяснить явления духовного мира, – все это вызывает растущий интерес к деятельности "АУМ" и позволяет назвать Асахару религиозным лидером нового типа".
Где сегодня все эти журналисты, ученые, общественные деятели, вместе с российскими политиками сформировавшие легион Секо Асахары в России, или, точнее, его группу захвата, позволявшую "АУМ Синрике" завлекать в свои сети неискушенных людей? Разбежались, легли на дно, рассчитывая, что сегодня уже никто не вспомнит о том, что они говорили и делали.
Между тем, как стало известно позднее, в центре на Звездном бульваре, который так трогательно описывали СМИ, происходили страшные вещи. В этом центре "АУМ" испытывала на российских верующих отравляющие газы, впоследствии пущенные в токийской подземке. В руках японских следственных органов оказался так называемый "дневник наблюдений за ядовитыми газами", который с января по март 1995 года аккуратно велся в российском отделении "АУМ". В этом журнале фиксировались случаи "загадочных выбросов" отравляющих веществ в опорных пунктах секты в Москве. Обратите внимание на совпадение дат: "дневник наблюдений" заполнялся вплоть до марта 1995 года, когда в Токио произошла та самая зариновая атака. А затем записи в дневнике обрываются…
Следствие закончено, забудьте
17 апреля 1994 года в подмосковном лесу близ железнодорожной станции Партизанская (Можайский район) в 100 метрах от Минского шоссе был найден повешенным пропавший за несколько дней до этого 35-летний Владимир Немчинов, который в российском отделении "АУМ" числился монахом и имел номер РОО07200. За два месяца до своей загадочной смерти Немчинов неожиданно решил уйти из секты и прервал все отношения со своими японскими наставниками. 1 апреля, за две с половиной недели до гибели, он жаловался другу, что за ним следят и его хотят ликвидировать. 10 апреля к Владимиру домой приходил "психолог" из секты, назвавшийся Сергеем Николаевичем. Обо всем этом впоследствии рассказала мать Владимира Немчинова. Уже после того, как Немчинов исчез, Сергей Николаевич позвонил матери, еще не знавшей о смерти сына, и сказал: "У вас осталась только внучка. Позаботьтесь о ней".
Как Владимир Немчинов оказался в подмосковном лесу, навсегда останется тайной, хотя в том, что к его смерти приложила руку "АУМ", вряд ли стоит сомневаться. Все тот же почерк. Все то же "поа"...
Вообще с деятельностью "АУМ Синрике" в России, как и с деятельностью ее дочерней структуры – Российско-японского университета, связано много темных историй. Отыскать их концы сегодня практически невозможно. 26 марта 1995 года, то есть всего через шесть дней после теракта в токийском метро, на Петровке, 14, при загадочных обстоятельствах вспыхнул пожар. Больше всего почему-то пострадали именно те комнаты, где находились документы, связанные с деятельностью "АУМ Синрике" и РЯУ в России. В огне сгорели ценные документальные свидетельства, без которых начавшемуся позднее в России следствию было суждено захлебнуться.
Уголовное дело в отношении "АУМ Синрике" в России было возбуждено в 1996 году и расследовалось Генеральной прокуратурой. 21 февраля следователь Валерий Николаев вынес постановление о прекращении расследования... ввиду изменения обстановки. Следователь посчитал, что три члена московского филиала "АУМ" – граждане Японии Тосясу Оути, Ре Андо и Кэйдзи Танимура, обвинявшиеся по статье "Организация объединений, посягающих на личность и права граждан", – больше не представляют никакой опасности для России. Они тут же покинули нашу страну. Позднее, правда, выяснилось, что Оути обвиняется японской полицией в убийстве.
В апреле 1997 года в связи со скандалом, разгоревшимся вокруг Олега Лобова, по указанию тогдашнего Генпрокурора Юрия Скуратова Генпрокуратура вновь заинтересовалась "АУМ Синрике". Некоторое время деятельностью секты в России занимался старший следователь по особо важным делам Генпрокуратуры Борис Уваров, также известный тем, что вел "дело Листьева". Тогда Борис Уваров пригласил в Генпрокуратуру для дачи показаний Олега Лобова, Руслана Хасбулатова и Александра Руцкого. Однако расследование вновь захлебнулось. В российской прессе появились сообщения, что по вине японской стороны. Дескать, российская Генпрокуратура направила в Японию несколько запросов, желая допросить арестованных руководителей секты, в том числе и Асахару. Однако японские следственные органы на запрос российских коллег тогда вроде как не ответили.
Наконец, в связи с "АУМ Синрике" можно вспомнить еще одно судебное решение, принятое в Москве. В 1995 году Останкинский межмуниципальный суд Москвы присудил взыскать со столичного филиала "АУМ" 20 миллиардов тогдашних рублей в пользу 26 российских граждан, пострадавших от деятельности секты. Среди них – бывшие российские члены "АУМ", нуждающиеся в психологической реабилитации, семьи, лишившиеся кормильца, лица, пожертвовавшие секте свое имущество, родители, чьи дети покончили жизнь самоубийством. Однако решение суда так и не было выполнено. Российские жертвы "АУМ" не получили ничего.
ртолет для Асахары
"Вы можете вволю насладиться стрельбой боевыми патронами на российской военной базе, окутанной тайной. Специальная программа обучения в спецназе и стрельба боевыми патронами. В течение 10 дней будете находиться среди бойцов спецназа. В стрельбах, которые будут проводиться... на российской военной базе под Москвой, будет использовано самое различное стрелковое оружие: АК-47, АКС-74, РПД, СВД Драгунова, РПГ-7".
Это цитата из листовки, которую в 1995 году "АУМ Синрике" распространяла в японских университетах, предлагая своим адептам пройти курс военной подготовки в России. Позднее заместитель генерального директора Российско-японского университета Александр Муравьев, подполковник КГБ СССР в отставке, уволенный из органов в 1991 году, направил в адрес командования Московского военного округа письмо, в котором, ссылаясь на указание министра обороны, просил организовать показательные стрельбы для группы японских "бизнесменов". Ими оказались боевики из ближайшего окружения Асахары. (Впоследствии профессиональный контрразведчик оправдывался, что ни сном ни духом не знал, с кем имеет дело.)
Между тем все предпринимавшиеся в России попытки разобраться в том, чем же занималась здесь "АУМ Синрике" на протяжении 90-х, свелись к нескольким журналистским расследованиям, авторы которых сталкивались с одними и теми же препятствиями и приходили к одному и тому же выводу – по какой-то причине российские правоохранительные органы и спецслужбы ничего не обнаруживали и неизменно спускали расследование на тормозах.
 |
საინტერესოა რომ ეს მკვლელი სექტა უკვე 1991 წლის ბოლოდან საქმიანობდა ანდროპოვის წიწილების მიერ დემოკრატიზებულ რუსეთში.
http://oranta.livejournal.com/455258.html
1992- სეკო ასახარა რეგულარულად ქადაგებს რუსეთის ტელევიზიით. ბევრი ადამიანი უკვე ვეღარ სძლებს მისი ლექციების ყოველ დღე მოსმენის გარეშე. მისი ორგანიზაცია აუმ სინრიკეს მთავარი შტაბი არის ოსტანკინოში, ზვიოზდნი ბულვარზე.
მის ორგანიზაციას პირადად მფარველობს რუსეთის ვიცე-პრეზიდენტი ოლეგ სოსკოვეცი// ნეტავი ეხლა სადაა?//.
აუმ სინრიკეს ასევე მფარველობს რუსეთის ეროვნული უშიშროების შეფი ოლეგ ლობოვი რომელიც აუმის საბრძოლო ქვედანაყოფებს უთმობს რუსეთის სამხედრო ბაზებს.
რუსეთის სპეცსამსახურთა,განსაკუთრებით ფედერალური უშიშროების და საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს სპეცნაზის მრავალი ოფიცერი სწავლობს საიდუმლო აღმოსავლური სექტების განსაკუთრებულ საიდუმლო მეთოდებს.
აუმ სინრიკე აწყობს იოგას კლუბებს და აღმოსავლური ორთაბრძოლების სექციებს. იოგათი ის იზიდავს და იმხრობს როგორც წესი ქალებს,ინტელექტუალებს და სტუდენტებს, აღმოსავლური ორთაბრძოლებით კი-მამაკაცებს, სპორტსმენებს და სამხედროებს....
დღეს თითქმის აღარავის ახსოვს რომ დემოკრატიზებული რუსეთის ხელმძღვანელობის ერთ-ერთი პირველი გადაწყვეტილება იყო ე.წ. რუსულ-იაპონური უნივერისტეტის შექმნა. ამ ე.წ. უნივერსიტეტს მისცეს პეტროვკას 14-ზე მდებარე დიდებული ძველებური სახლი.
არსებობის პირველივე დღიდან ამ ე.წ. უნივერსიტეტს პატრონობდა ბორის ელცინის სვერდლოვსკელი მეგობარი ოლეგ ლობოვი რომელიც გახდა რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის პრეზიდენტი.
1991 წლის 13 ნოემბერს ბორის ელცინმა ხელი მოაწერა რუსეთის ფედერაციის მთავრობის დადგენილებას ნომერი 2 რომელიც ეძღვნებოდა რუსეთ-იაპონიის ურთიერთობას. სახკომქონებას დაევალა რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის დაბინავება აღნიშნულ მისამართზე. ამ ე.წ.უნივერსიტეტის თანამშრომლები მატერიალურ-ყოფითი უზრუნველყოფის და სამედიცინო მომსახურების პირობებით გაუთანაბრეს რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო მართვის ორგანოების შესაბამის კატეგორიებს.
შემქმნელთა ჩანაფიქრით რუსულ-იაპონურ უნივერსიტეტს რუსეთში დაწყებული საბაზრო რეფორმების სასარგებლოდ უნდა მოეზიდა იაპონური ინვესტიციები.
აქვე, პეტროვკა 14-ში,221,3 კვ.მეტრის ფართზე,შემდეგ განთავსდა "აუმ სინრიკეს" წარმომადგენლობა.
არ გასულა დიდი ხანი რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის შექმნიდან და გაირკვა რომ ფრთხილი იაპონური ბიზნესი რუსეთისკენ არ მიიჩქარის.
მაშინ სცენაზე გამოვიდა ადამიანი რომელმაც მსმენელ-მნახველებს მიანიშნა რომ მას შეუძლია სასწაულის მოხდენა და კომუნიზმის მიერ ათწლეულების მანძილზე გატანჯულ ქვეყანაზე ოქროს წვიმის მოყვანა.
ეს ჯადოქარი იყო სეკო ასახარა ფერად პიჟამო-უნიფორმებში გამოწყობილი მისი მოციქულებით.
აი ნაწყვეტი წერილისა რომელიც სეკო ასახარამ 1992 წლის 24 ოქტომბერს მისწერა რუსეთის ეროვნული უშიშროების შეფ ოლეგ ლობოვს: "ძვირფასო ოლეგ ივანოვიჩ! მე დიდად მადლობელი ვარ იმ მხარდაჭერისთვის რაც თქვენ და იაპონური ფონდის ხელმძღვანელობის წევრებმა გაგვიწიეთ რუსეთში "აუმ სინრიკეს" ფილიალის დაარსებაში...ვიმედოვნებ რომ გნახავთ ახლო მომავალში. გულწრფელად თქვენი. სეკო ასახარა".
ასახარამ მაშინვე შეიტანა ლობოვის უნივერსიტეტში დაახლოებით 5 მილიონი დოლარი და მან ენერგიულად დაიწყო ფეხის მოკიდება ქაოსით მოცულ ყოფილ ზესახელმწიფოში.
უშუალოდ რუსეთში "აუმ სინრიკემ" სატელევიზიო და საგაზეთო რეკლამაზე,მოსკოვის მეტროში თვალშისაცემი პლაკატების გამოკვრაზე და მირთმევებზე და საყიდლებზე დახარჯა დაახლოებით 50 მილიონი დოლარი.
რუსეთში უყვართ სასწაულები და ჩათვალეს რომ სწორედ ისაა ყველაზე კეთილი ჯადოქარი.
მას შემდეგ რაც სექტანტები გავიდნენ ლობოვზე რომელიც სხვადასხვა წელს იყო ვიცე-პრემიერი,ეკონომიკის მინისტრი,უშიშროების საბჭოს მდივანი და აგრეთვე მთავრობასთან მოქმედი საექსპერტო საბჭოს თავმჯდომარე გასაკვირად იოლად დამყარდა ურთიერთობები უმაღლეს დონეზე.
სეკო ასახარას ხალხი კინაღამ შეხვდა თვითონ ელცინს რომელიც რუსეთის მხარემ ბოლო მომენტში შეცვალა ვიცე-პრეზიდენტი ალეკსანდრ რუცკოით.
1992 წლის მარტში ასახარა ესაუბრა მაშინდელი უზენაესი საბჭოს თავმჯდომარე რუსლან ხასბულატოვს.
იაპონურმა ძიებამ აჩვენა რომ რუსეთში სექტანტები იმდენად გაოცდნენ ყველაფრის ხელმისაწვდომობით რომ ისინი ფიქრობდნენ საკუთარი ატომური ყუმბარის ყიდვაზე.
ოლეგ ლობოვის სახელი "აუმ სინრიკიოსთან" დაკავშირებით ტოკიოში პირველად გაჟღერდა 1997 წლის 23 აპრილს,როდესაც სექტანტების დაზვერვის ყოფილი შეფი ისიხირო ინოუე ჩვენებებს აძლევდა სასამართლოში.
ამ ჩვენებებზე დაყრდნობით იაპონურმა საინფორმაციო სააგენტო "კიოდო ცუსინმა" გაავრცელა ცნობა რომლის თანახმადაც 1993 წლის შემოდგომაზე ლობოვმა აუმს თითქოს გადასცა ზარინის წარმოების ტექნოლოგია და ამისთვის პარიზში მიიღო ათი მილიონი იენა//დაახლოებით ასი ათასი დოლარი//. გენპროკურატურაში დაკითხვის დროს ლობოვი კატეგორიულად უარყოფდა ქრთამის აღების ფაქტს.
1990-ანი წლების მეორე ნახევარში სასამართლოს წინაშე წარდგა აუმის უმაღლესი ხელმძღვანელობის კიდევ ერთი წევრი, სექტას მთავარი ექიმი იკუო ხაიასი. მანაც დაადსტურა რომ ზარინის წარმოების დოკუმენტაცია სექტების წევრებმა იყიდეს 1993 წელს და ამისთვის მათ ოლეგ ლობოვს გადაუხადეს ათი მილიონი იენა. იკუო ხაიასის ჩვენებებში მითითებულია იგივე თანხა რაც ნახსენებია ესიხირო ინოუეს ჩვენებებში.
ამის შემდეგ რუსეთის გენერლებმა არაერთხელ უარყვეს რუსული კვალის შესაძლებლობა იაპონელი რელიგიური ფანატიკოსების ბობოქარ სამხედრო-ქიმიურ საქმიანობაში. რუსი სამხედროები მიუთითებდნენ ზარინის დამზადების ტექნოლოგიის მსოფლიოში ფართოდ გავრცელებაზე.
თვითონ ლობოვმა აღიარა რომ მართლაც შეხვედრია ასახარას, მაგრამ თქვა რომ თუ კი ასახარა ასეთი საზიზღარი ვინმე იყო იაპონიის მთავრობას და სპეცსამსახურებს უნდა გაეფრთხილებინათ ის.
ესე იგი ლობოვის თქმით ყველაფერში დამნაშავე იაპონიის ხელისუფლებაა.
გამოჩენილი სექტანტების ჩვენებებით არ დაინტერესდა არც ფედერალური უშიშროების სამსახური. მისმა თანამშრომლებმა მაშინ აღნიშნეს რომ ძიების იაპონური სისტემა, მრავალდღიანი უწყვეტი დაკითხვები ტეხავს ეჭვმიტანილს და მას ათქმევინებს სულ ერთია რას.
პოსტჩეკისტებმა თითქოს დაიჯერეს რუსეთის ექსპერტების ნათქვამი რომ ზარინის გაკეთება დღეს შეუძლია მეოთხე კურსის ნებისმიერ სტუდენტ-ქიმიკოსს.
იაპონელებმა კი თქვეს რომ მართლაც არსებობს ამ მომწამლავი ნივთიერების დამზადების ასზე მეტი საშუალება,მაგრამ მას ერთნაირად აკეთებდნენ რატომღაც მხოლოდ ყოფილ საბჭოთა კავშირში და ასახარას ლაბორატორიებში.
ასახარა იქცა რუსული პრესის კუმირად.
ასახარას დიდ რეკლამას უწევდნენ რუსეთის მასობრივი ინფორმაციის საშუალებები. რა თქმა უნდა თავისი როლი შეასრულა სარეკლამო კამპანიაში ჩადებულმა სახსრებმა.
მოკიკინე წინასწარმეტყველი თავისი "მედიტაციური ლოცვებით" რეგულარულად ჩანდა რუსეთის ელევიზიის მესამე არხზე.
ცენტრალური გაზეთები აღტაცებით ყვებოდნენ გარემო სამყაროსთან ჰარმონიის მიღწევის ახალი სასწაულებრივი ხერხის შესახებ.
რუსი ჟურნალისტები წერდნენ რომ დაბოღმილ-დაჯღანული რუსების ფონზე აუმის სექტანტები ბედნიერი ადამიანები არიან
მათ მოყავდათ აუმის სექტანტების მიერ დეპრესიაში ჩავარდნილი რუსების.ნარკომანების,მრავალი ადამყოფობით გატანჯულთა სასწაულებრივი განკურნების მრავალი შემთხვევა.
დაეჭვებულთა შესახებ.
რუსეთის ერთი პოპულარული გაზეთი გააფთრებით დაესხა თავს "ტოტალიტარული სექტებისგან ახალგაზრდობის მხსნელ კომიტეტს" რომელიც მაშინ წარუმატებლად ცდილობდა "აუმის" რუსეთში შეღწევისთვის ხელის შეშლას. ამ გაზეთის მტკიცებით იაპონელი სექტანტებისთვის წაყენებული ბრალდებები ყალბი იყო.
თვითონ ასახარას რუსული გაზეთები აცხადებდნენ ახალი ტიპის რელიგიურ ლიდერად და ხაზს უსვამდნენ მის წვლილს რუსეთის აღორძინებაში.
სად არიან დღეს ეს ჟურნალისტები,მეცნიერები,საზოგადო მოღვაწეები რომლებმაც რუსეთში შექმნეს სეკო ასახარას მოწინავე დამრტყმელი ლეგიონი და რომლებიც ტვინს ურევდნენ გამოუცდელ ადამიანებს?
გაიფანტნენ და ჩაიმალნენ იმ იმედით რომ დღეს აღარავინ გაიხსენებს მათ ნათქვამს და საქმეს.
ამასობაში ცნობილი გახდა რომ რუსეთის მასობრივი ინფორმაციის წყაროების მიერ აღტაცებით აღწერილ ასახარას ცენტრში ხდებოდა საშინელი რამეები.
ამ ცენტრში იაპონელი სექტანტები რუს მორწმუნეებზე სცდიდნენ მომწამლავ გაზებს რომლებიც შემდეგ გამოიყენეს ტოკიოს მეტროში.
იაპონელი გამომძიებლების ხელში აღმოჩნდა ე.წ. "შხამიან გაზებზე დაკვირვებების დღიური" რომელიც 1995 წლის იანვარიდან მარტამდე იწერებოდა "აუმის" რუსულ განყოფილებაში. ამ ჟურნალში დაფიქსირებული იყო მოსკოვში სექტის საყრდენ პუნქტებში შხამიანი ნივთიერებების უცნაური გამოფრქვევის შემთხვევები.
საინტერესო ისაა რომ დაკვირვებათა დღიური იწერებოდა 1995 წლის მარტამდე. მაშინ მოხდა ტოკიოს მეტროში ზარინით შეტევა. შემდეგ დღიურში ჩანაწერები წყდება...
გამოძიება დამთავრებულია და დაივიწყეთ:
1994 წლის 17 აპრილს მოსკოვთან ტყეში რკინიგზის სადგურ პარტიზანსკაიასთან//მოჟაისკის რ-ნი//, ას მეტრში მინსკის შოსედან ნახეს ჩამომხრჩვალი რამოდენიმე დღის წინ დაკარგული 35 წლის ვლადიმირ ნემჩინოვი.
ის "აუმის" რუსეთის განყოფილებაში ითვლებოდა ბერად და მას ჰქონდა ნომერი POO07200.
ორი თვით ადრე თავის იდუმალ სიკვდილამდე მან გადაწყვიტა სექტიდან წასვლა და გაწყვიტა ურთიერთობები თავის იაპონელ დამრიგებლებთან.
| რუსეთ-იაპონიის უნივერსიტეტი მოსკოვში პეტროვკაზე, მას მფარველობდა ოლეგ ლობოვი. |
როგორ მოხვდა ვლადიმირ ნემჩინოვი მოსკოვთან ტყეში გაუხსნელ საიდუმლოდ დარჩება, მაგრამ იაპონელი სექტანტების როლი უეჭველია.
აუმ სინრიკეს რუსეთში საქმიანობასთან და მისი შვილობილი რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის მოღვაწეობასთან დაკავშირებულია ბევრი ბნელი ისტორია. დღეს ამ ამბების გახსნა შეუძლებელია.
პეტროვკა-14-ში გაურკვეველი მიზეზების გამო მოხდა ხანძარი და ყველაზე მეტად რატომღაც დაზარალდა სწორედ ის ოთახები სადაც იყო რუსეთში აუმ სინრიკეს და რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის მოღვაწეობასთან დაკავშირებული დოკუმენტები.
დაიწვა ძვირფასი დოკუმენტები რომლების გარეშეც ძიება უძლურია.
სისხლის სამართლის დაქმე რუსეთში აუმ სინრიკეს წინააღმდეგ აღიძრა 1996 წელს. მას იძიებდა გენერალური პროკურატურა, 21 აგვისტოს გამომძიებელმა ვალერი ნიკოლაევმა დაადგინა ძიების შეწყვეტა გარემოების შეცვლის გამო.
მან ჩათვალა რომ აუმის მოსკოვის ფილიალის სამი წევრი-იაპონიის მოქალაქეები ტოსიასუ ოუტი, რე ანდო და კეიძი ტინიმურა რომელთაც ბრალად ედებოდათ მოქალაქეთა პიროვნებისთვის და უფლებებისთვის საშიში ორგანიზაციის შექმნა უკვე აღარ არიან საშიში რუსეთისთვის. ისინი მაშინვე წავიდნენ რუსეთიდან.
 |
| ეს ოლეგ ლობოვია |
შემდეგ ისევ იყო სკანდალი ოლეგ ლობოვის გარშემო,მაგრამ ყველაფერი მიაჩუმეს.
დაბოლოს აუმ სინრიკესთან დაკავშირებით შეიძლება გავიხსენოთ ისიც რომ 1995 წელს მოსკოვის სასამართლომ დაადგინა რომ აუმის მოსკოვის ფილიალს 20 მილიარდი მაშინდელი რუბლი უნდა გადაეხადა სექტის საქმიანობის შედეგად დაზარალებული რუსეთის 26 მოქალაქისთვის. ამ მოქალაქეებს შირის იყვნენ სექტის ყოფილი წევრები რომლებსაც სჭირდებოდათ ფსიქოლოგიური რეაბილიტაცია, მარჩენალის დამკარგავი ოჯახები, პირები ვინც სექტას აჩუქეს თავისი ქონება,მშობლები ვისმა შვილებმაც მოიკლეს თავი.
მაგრამ სასამართლოს განაჩენი არ შესრულებულა. ლობოვის მეგობარი იაპონელი სექტანტების რუსმა მსხვერპლებმა ვერაფერი მიიღეს.
ვერტმფრენი ასახარასთვის:
"თქვენ შეგიძლიათ საიდუმლოებით მოცულ რუსეთის სამხედრო ბაზაზე საბრძოლო პატრონების სროლით დატკბობა. სპეციალურ ნაწილში სწავლების საგანგებო პროგრამის გავლა და საბრძოლო პატრონების სროლა. ათი დღის მანძილზე იქნებით სპეციალური ნაწილის მებრძოლთა შორის. სროლებში რომლებიც იქნება მოსკოვთან სამხედრო ბაზაზე გამოყენებული იქნება სულ სხვადასხვა იარაღი-АК-47, АКС-74, РПД,დრაგუნოვის СВД, РПГ-7".
ესაა ციტატა პროკლამაციიდან რომელსაც აუმ სინრიკე ავრცელებდა იაპონურ უნივერსიტეტებში. ის თავის ადეპტებს სთავაზობდა რუსეთში სამხედრო მომზადების კურსის გავლას.
რუსულ-იაპონური უნივერსიტეტის გენერალური დირექტორის მოადგილე კი იყო კგბს გადამდგარი პოლკოვნიკი ალეკსანდრ მურავიოვი.
ორგანოებიდან 1991 წელს განთავისუფლებულმა ან ტიპმა მოსკოვის სამხედრო ოლქის სარდლობას მისწერა წერილი რომელშიც მიუთითებდა თავდაცვის მინისტრის მითითებაზე და ითხოვდა იაპონელი ბიზნესმენების ჯგუფისთვის საჩვენებელი სროლების მოწყობას.
ეს "ბიზნესმენები" კი იყვნენ ასახარას უახლოესი წრის ბოევიკები.
შემდეგ ეს ასე ვთქვათ მზვერავი თავს იმართლებდა რომ წარმოდგენა არ ჰქონდა თუ ვისთან აქვს საქმე.
რუსეთში 1991 წლიდან გავრცელებულ აუმ სინრიკეში რუსეთის ხელისუფლების უმაღლეს წარმომადგენელთა მფარველობის წყალობით რამოდენიმე წელიწადში მის რუსულ ფილიალებში სამჯერ მეტი ადეპტი იყო ვიდრე თვითონ იაპონიაში.
სეკო ასახარას მიმდევართა ინსტიტუციური საფარველი იყო მიხაილ გორბაჩოვის ინიციატივით და სექტის ფინანსური და ორგანიზაციული დახმარებით დაარსებული რუსეთ-იაპონიის უნივერსიტეტი//თავიდან რუსეთ-იაპონიის ფონდი//.
 |
| 2001 წლის დეკემბერში ვლადივოსტოკში გაასამართლეს სექტის რუსი წევრები რომლებიც ასახარას გასანთავისუფლებლად გეგმავდნენ აფეთქებებს იაპონიის ქალაქებში. В декабре 2001 года во Владивостоке состоялся суд над российскими членами секты, планировавшими взрывы в японских городах ради освобождения Асахары АР |
ასახარას და მისი სექტანტების უშუალო მფარველი რუსეთის უმაღლეს ხელისუფლებაში იყო რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტთან არსებული ექსპერტთა საბჭოს ხელმძღვანელი ოლეგ ლობოვი.
სწორედ მან დააკავშირა აუმ სინრიკე თავდაცვის ზოგ რუსულ საწარმოსთან.
ამის შედეგად იაპონელმა სექტანტებმა რუსი სამხედროებისგან მიიღეს მკვლელი საბრძოლო გაზი ზარინის წარმოების ტექნოლოგია.
ასახარამ ეს გაზი შემდეგ გამოიყენა ტოკიოს მეტროში იაპონელთა მოსაწამლად.
იაპონელ სექტანტთა არსენალში შემდეგ აღმოჩნდა რუსული საბრძოლო ვერტმფრენი და რუსული წარმოების გაზის ანალიზატორი.
სექტის ლიდერ ასახარას ხვდებოდნენ როგორც ო. ლობოვი ისე რუსეთის სახელმწიფო ისტემბლიშმენტის სხვა გამოჩენილი წარმომადგენლები //ვიცე-პრეზიდენტი ა. რუცკოი, პარლამენტის სპიკერი რ. ხასბულატოვი, "ოსტანკინოს" ხელმძღვანელი ა. იაკოვლევი, მოსკოვის წამყვანი უმაღლესი სასწავლებლების რექტორები//.
"აუმ სინრიკეს" ეგიდით შეიქმნა სიმფონიური ორკესტრი რომელსაც ეთმობოდა სპორტკომპლექსი "ოლიმპიურის" მოედანი.
თვითონ ასახარა გამოდიოდა კრემლის ყრილობათა სასახლის ტრიბუნებიდან და მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საკონფერენციო დარბაზში. მას დროს უთმობდა რუსეთის ტელევიზია.
სასამართლოთი აკრძალვის მიუხედავად რუსეთში ისევ მოქმედებენ აუმ სინრიკეს მემკვიდრე ორგანიზაციები.
იაპონური პოლიციის ცნობების თანახმად სწორედ რუსეთში იმალება ტოკიოში მოწყობილ ტერორისტულ აქტთან დაკავშირებულ პირთა ჯგუფი მაშინ როდესაც ამ პირებს დაეძებს მთელი მსოფლიო.
რუსეთის ისტებლიშმენტზე არანაკლებ მასშტაბურ გავლენას 1980-90-ანი წლების მიჯნაზე აზდენდა მუნის სექტის სახელით უფრო ცნობილი "გაერთიანების ეკლესია".
ამ სექტის მეთაური სან მენ მუნი 1989 წელს საბჭოთა კავშირში როგორც სახელმწიფო სტუმარი დაპატიჟა პირადად მიხაილ გორბაჩოვმა.
მას მისცეს მოსკოვის ეკლესიებში მისი რიტუალების ჩატარების საშუალებაც.
მუნი-გორბაჩოვის თანამშრომლობა გორბაჩოვ-ფონდის ხაზით გაგრძელდა გორბაჩოვის გადადგომის შემდეგაც.
მიხაილ გორბაჩოვის გარდა მუნის ფორუმებში მონაწილეობდნენ ა.იაკოვლევი,გ.პოპოვი,ს.შუშკევიჩი.
ექსპერტების თქმით ამ ქვეყნის ძლიერთა მისაზიდად მუნი და მისიანები იყენებენ ზემაღალი ჰონორარების მიცემის პრაქტიკას. ...
-----------------------------------------------------------
Вертолет для Асахары
"Вы можете вволю насладиться стрельбой боевыми патронами на российской военной базе, окутанной тайной. Специальная программа обучения в спецназе и стрельба боевыми патронами. В течение 10 дней будете находиться среди бойцов спецназа. В стрельбах, которые будут проводиться... на российской военной базе под Москвой, будет использовано самое различное стрелковое оружие: АК-47, АКС-74, РПД, СВД Драгунова, РПГ-7".
Это цитата из листовки, которую в 1995 году "АУМ Синрике" распространяла в японских университетах, предлагая своим адептам пройти курс военной подготовки в России. Позднее заместитель генерального директора Российско-японского университета Александр Муравьев, подполковник КГБ СССР в отставке, уволенный из органов в 1991 году, направил в адрес командования Московского военного округа письмо, в котором, ссылаясь на указание министра обороны, просил организовать показательные стрельбы для группы японских "бизнесменов". Ими оказались боевики из ближайшего окружения Асахары. (Впоследствии профессиональный контрразведчик оправдывался, что ни сном ни духом не знал, с кем имеет дело.)
Между тем все предпринимавшиеся в России попытки разобраться в том, чем же занималась здесь "АУМ Синрике" на протяжении 90-х, свелись к нескольким журналистским расследованиям, авторы которых сталкивались с одними и теми же препятствиями и приходили к одному и тому же выводу – по какой-то причине российские правоохранительные органы и спецслужбы ничего не обнаруживали и неизменно спускали расследование на тормозах.
http://www.bibliotekar.ru/encSekt
Экспансия оккультизма
Современная РоссияМировоззренческое состояние современного российского социума вызывает невольные ассоциации с Римской империей периода упадка[285]. На фоне надлома традиционной системы миропонимания распространяются деструктивные по своей сути оккультные практики. Эксплуатируя имманентные для психики человека религиозные чувства широкую общественную трибуну получают различного рода шарлатаны. Передачам по экстрасенсорике регулярно отводится место в часовой сетке центрального телевещания. Между тем, природа и характер экстрасенсорного воздействия на человека науке на сегодня до конца неизвестны. Церковь категорически отвергает такие опыты как сатаническую практику. Однако руководство телевизионных каналов при странном попустительстве государственной власти считает возможным проведение массовых экспериментов над сознанием и психическим здоровьем россиян[286].
Неооккультизм непосредственно разрушает координаты традиционной религиозности. Неооккультное мировидение выступает прямым конкурентом мировидению религиозному. Достаточно сказать, что в России удельный вес лиц, верящих во внеземные цивилизации, выше, чем верящих в бессмертие души. Причем, даже среди тех, кто идентифицирует себя в качестве православных христиан, базового для христианской религии тезиса о загробной жизни многие не разделяют (рис. 2.4.36)[287].
Рис. 2.4.36. Ответ на вопрос о вере в существование внеземных цивилизаций и жизни после смерти (среди жителей Москвы)
Отрицают феноменологическую реальность оккультизма лишь треть россиян. Подавляющее большинство оказалось в той или иной степени вовлечено в оккультную атмосферу. На место советского атеизма пришла, таким образом, не религия, а именно оккультизм. Имея в виду содействие в его информационном раскручивании уместно говорить об операционном характере внедрения нового мировидения. Почти четверть россиян были непосредственно вовлечены в оккультные практики. В посещении магов, колдунов, экстрасенсов призналось 23% опрошенных респондентов. Это больше, чем число россиян, принимающих участие в церковных таинствах[288].
Организационно православие проигрывает своим идейным оппонентам. В стране зарегистрировано около 300 тыс. различного рода магов, целителей, экстрасенсов. По данным сектоведа А.Л. Дворкина, их фактическая численность достигает 500 тыс. человек. Идейно противостоят этой армии оккультистов 15 тыс. православных священнослужителей. «Такое количество фактически языческих магов, — пишет исследователь истории церкви Д. Поспеловский, — в условиях рыночной экономики означает, что спрос на них превышает спрос на православное духовенство в 30 раз!»[289].
В советское время из всех действовавших на территории России религиозных организаций 62,7% входили в состав РПЦ. Новое религиозное движение было представлено объединениями кришнаитов, бахаистов и мормонов, составляя менее 0,2%[290]. В 2007 г. ситуация была уже принципиально иной. Объединения в структуре РПЦ составляли уже 54,3%. Численность же организаций, представляющих новые религиозные движения, возросла до 3,5% (увеличилась за годы реформ в 17,5 раз). Это больше количества буддистских (0,9%) или иудейских объединений (1,3%), связанных с религиями, традиционными для России. Таким образом, ответ на вопрос о том, кто выиграл в результате произошедших трансформаций, представляется очевидным. Во всяком случае, это не Русская Православная Церковь[291].
По данным на 2003 г., в России за постсоветский период ее истории получило распространение до 500 новых религиозных движений, охватывающих 800 тыс. адептов. Миссионерский отдел Московского патриархата приводит иную статистику: 700 конфессий и до 5 млн человек активных приверженцев. Без соответствующего покровительства представителей власти столь стремительное распространение неооккультизма и сектантства в России было бы невозможно. Действовавшие в РФ крайне мягкие правила регистрации религиозных организаций привели к юридической легитимизации значительного числа тоталитарных сект, запрещенных в других странах мира. До внесения в 1997 г. соответствующих законодательных изменений большинство такого рода организаций имели таможенные льготы и освобождались от уплаты налогов. «Сектозащитную» направленность в РФ имеет деятельность таких общественных объединений, как Международная ассоциация религиозной свободы и Международная гражданская комиссия по правам человека (последняя была учреждена при прямом непосредственном участии церкви сайентологии)[292].
Фактически зеленый свет неооккультному импорту в Россию был дан принятыми в 1990 г. в СССР законами «О свободе совести и религиозных организациях» и «О свободе вероисповеданий». Только в 1997 г. эта экспансия, ввиду признания «опасных последствий воздействия некоторых религиозных организаций на здоровье общества, семьи, граждан России», была частично ограничена посредством принятия ФЗ «О свободе совести и религиозных объединениях». Лейтмотивом внесенных изменений стало лишение конфессий, имевших срок распространения в России менее 15 лет, существовавших прежде налоговых преференций и права аренды помещений. Это решение имплементировалось посредством дифференциации конфессиональных объединений на религиозные организации и религиозные группы. Интересант религиозного размывания России не замедлил обнаружиться. В качестве ответной реакции Сенат США принимает решение о сокращении финансовой помощи Российской Федерации на 200 млн долл. Б.Н. Ельцин, под предлогом противоречия думского законопроекта конституционному праву, наложил первоначально на него вето. Но все-таки в дальнейшем смягченный вариант, вопреки оказываемому внешнему и внутреннему либеральному давлению, был им подписан[293].
Однако срок пятнадцатилетней отсрочки уже утратил свою актуальность. Для 1997 г. установление перехода в пятнадцать лет означало отсечение от распространения статуса религиозной организации на многочисленные неоккультные иностранные группы, появившиеся в России в начале 1990-х гг. Сейчас все они уже получили соответствующие права на юридическую легитимизацию. В качестве религиозных организаций уже сейчас могут быть легализованы конфессиональные объединения, возникшие в РФ за период 1991-1993 гг. Временно сошедшая с повестки дня тематика нового оккультного экспансионизма должна вновь актуализироваться в ближайшее время. Однако предвидение наступающей угрозы у современной российской власти, по-видимому, отсутствует. О какой защите интересов традиционных российских конфессий может идти речь, если на посту председателя Совета по взаимодействию с религиозными организациями при Президенте РФ фигурировали в разное время такие политические деятели, как Анатолий Чубайс и Александр Волошин?
74
Проигрывает РПЦ и в конкурентной борьбе со своими идейными оппонентами за подрастающее поколение (рис. 2.4.37). Число духовных образовательных учреждений у российских мусульман почти в полтора раза больше, чем у православных. Почти столько же, сколько и РПЦ, имеют их другие религиозные организации России[294].
Ислам
52
РПЦ
число учреждений
45
Другие религиозные организации России
О 10 20 30 40 50 60 70 80
Рис. 2.4.37. Численность духовных образовательных учреждений России
При относительной пропагандистской пассивности Московской патриархии образовательные учреждения среднего и высшего звена активно используют в качестве плацдарма для распространения своих учений организации, представляющие новое религиозное движение. Непосредственно практику сотрудничества с вузами и школами России имеют сайентологи, муниты, кришнаиты, последователи секты «Анастасия» и др. Но кто-то ведь на уровне руководства российским образованием открыл перед ними ворота, проявил заинтересованность в распространении сектантского влияния на учащихся!
Наибольшей активностью на образовательном поле России отличается деятельность Церкви сайентологии. Именно образование составляет основную доходную статью функционирования хаббардовских организационных структур. В России, по оценкам экспертов, доходы Церкви сайентологии достигают 50 млн долл. в год. Рассуждение о том, на скольких российских граждан, судя по этим средствам, распространяется пропаганда учения дианетики, заставляет сформулировать вопрос о хаббардианской деятельности как прямом вызове национальной безопасности. Структура Церкви сайентологии включает в свой состав несколько собственных образовательных учреждений — «Хаббардский колледж», «Центр прикладного образования», «Негосударственное некоммерческое образовательное учреждение школа-пансион «Родник». Особая реализуемая Московским центром дианетики программа заключается в трансляции хаббардианских концептов через специальную обработку учителей. Перед сайентологами оказались на какое-то время открыты двери Московского государственного университета им. М.В. Ломоносова. Совместные программы связывали их, в частности, в период институционализации организации с факультетом журналистики. МГУ выступил даже площадкой для проведения так называемых «Дней Хаббарда». А между тем, в Германии Церковь сайентологии рассматривается как «криминальная коммерческая организация с элементами психотеррора» и поставлена под специальный надзор полиции. Предметом судебных расследований деятельность хаббардианцев стала во Франции и Испании.
Сфера деятельности сайентологов не ограничивается, впрочем, системой образования. Не менее успешные попытки предпринимались ими по внедрению своих программ в медицинские учреждения. На уровне Министерства здравоохранения РФ ими было получено, в частности, разрешение на имплементацию своей методики токсинного очищения организма человека. Хаббардианцам предоставлялась даже возможность проведения лечения детей, пострадавших в результате последствий аварии на Чернобыльской АЭС, что составило видеоряд сайентологических презентационных роликов[295].
Наиболее резонансно связь распространения неооккультизма в России с деятельностью государственных органов власти проявилась на примере феномена «Аум Сенрике». Завеса, скрывающая факт активного сотрудничества чиновничества и сектантов, оказалась снятой лишь ввиду чрезвычайных обстоятельств теракта в токийском метро. Получив распространение в России с 1991 г., по истечении нескольких лет при покровительстве представителей высшего эшелона власти российские объединения АУМ насчитывали в своих рядах втрое больше адептов, чем в самой Японии. Институциональным прикрытием последователей Секо Асахара явился учрежденный по инициативе М.С. Горбачева при финансовой и организационной помощи секты Российско-японский университет (первоначально — Российско-японский фонд). Горбачевские симпатии к аумовцам разделялись и Б.Н. Ельциным, приравнявшим специальным указом от 13 ноября 1991 г. сотрудников университета к «категориям работников органов государственного управления». Непосредственным покровителем «Аум Сенрике» в высшем российском государственном руководстве выступил, как показало судебное расследование, глава Экспертного совета при Президенте РФ Олег Лобов. Именно он организовал комуникацию секты с некоторыми российскими оборонными предприятиями, следствием чего явилось получение аумовцами соответствующих технологических разработок для производства использованного в токийском метро зарина. В арсенале сектантов был обнаружен в дальнейшем также боевой вертолет и газовый анализатор российского производства. С лидером секты Секо Асахара встречался не только О. Лобов, но и другие видные представители государственного истэблишмента России — вице-президент А. Руцкой, спикер парламента Р. Хасбулатов, руководитель «Останкино» А. Яковлев, ректоры ведущих московских вузов (МГУ, МГИМО, МИРЭА, МИФИ). Для созданного под эгидой «Аум Сенрике» симфонического оркестра предоставлялась площадка спорткомплекса «Олимпийский». Сам Асахара выступал с трибун Кремлевского дворца Съездов и конференц-зала МГУ Телеканал 2x2 в течение 1993- 1994 гг. предоставлял АУМ в еженедельном режиме возможность эфирного вещания. Несмотря на судебный запрет, преемственные по отношению к «Аум Сенрике» организации продолжают функционировать на территории РФ. Согласно данным японских правоохранительных органов, именно в России по-прежнему скрывается группа находящихся в международном розыске лиц, причастных к теракту в Токио[296].
Не менее масштабное влияние на российский истеблишмент на рубеже 1980-х — 1990-х гг. оказывала «Церковь объединения», более известная как секта Муна. Глава организации Сан Мен Мун был лично приглашен в СССР в 1989 г. М.С. Горбачевым в статусе государственного гостя. В Успенском соборе, закрытом еще в то время для богослужебной практики, ему даже предоставили возможность осуществления церемонии освящения («осоли- вания») по собственному мунитскому обряду. Сотрудничество Мун — Горбачев (в частности, по линии Горбачев-фонда) продолжилось и после отставки последнего. Помимо экс-президента СССР среди участников мунитских форумов фигурируют и такие, связанные с вполне определенным политическим спектром персоны, как А. Яковлев, Г. Попов, С. Шушкевич. Экспертами утверждается, что для привлечения «сильных мира сего» мунитами активно используется практика предоставления сверхкрупных гонораров.
В 1992 г. конференция «Церкви Объединения» проводилась в основном за счет организационных ресурсов Министерства образования, обеспечившего делегирование ее участников от отделов народного образования 60 российских городов.
Что, казалось бы, может связывать образовательную национальную систему России и религиозную организацию корейского миссионера?! Как такого рода сотрудничество соотносится с декларацией об отделении религии от школы, так часто упоминаемой в обоснование недопустимости распространения православных образовательных программ?! Между тем, мунитами были проведены сотни семидневных семинаров для учителей, охватившие более 60 тыс. представителей преподавательского состава средних и высших учебных заведений в России. Своеобразной точкой триумфа деятельности «Церкви Объединения» явилось внедрение с 1993 г. в образовательную программу для старшеклассников специально разработанного мунитами курса «Мой мир — и я». Преподаванием курса по данному предмету было в короткий срок охвачено более 2 тыс. школ России. В Республике Калмыкия курс «Мой мир — и я» был одно время установлен даже в качестве обязательной дисциплины.
Особого внимания с позиций национальной безопасности заслуживает также подготовка мунитами специального учебника для военнослужащих «Внутренний мир солдата». Решение о его создании было принято на совместной конференции, проведенной «Церковью Объединения» и Высшей гуманитарной академией ВС РФ. Дальнейшую мунизацию России остановил лишь ряд прошедших за рубежом скандалов, связанных с разоблачением адептов мунизма в финансовых вымогательствах[297].
 |
1992 - Сёко Асахара регулярно вещает по российскому ТВ, моя соседка на его ежедневные проповеди просто подсела. В нашем Останкино, на Звезднм Бульваре, главный штаб его организации, АУМ Синрике. Покровительство организации оказывает лично вице-президе0нт Олег Сосковец (где он сейчас, кстати?). Шеф национальной безопасности, Олег Лобов, также покровительствует АУМ и предоставляет российские военные базы для боевых подразделений АУМ. Многие офицеры российских спецслужб, особенно спецназ ФСБ и ГРУ, подсаживается на тренировки по особым тайным методикам секретных восточных сект.
Наиболее распространенный и самый надежный способ вербовки, применяемый организацией АУМ Синрике - через организацию "клубов йоги" и "секций восточных единоборств". Через "йогу" вербуются в основном женщины, интеллектуалы и студенческая молодежь, через "восточные боевые искусства" - мужчины, спортсмены и военные...
Сегодня уже почти никто не помнит, что одним из первых решений российского руководства стало решение о создании так называемого Российско-японского университета (РЯУ), расположившегося в величественном старинном особняке по адресу Петровка, 14, и с первого дня своего существования оказавшегося под патронатом свердловского друга Ельцина Олега Лобова, ставшего президентом РЯУ. 13 ноября 1991 года Борис Ельцин подписал постановление правительства РСФСР № 2, посвященное проблемам российско-японских отношений, в котором Госкомимущества было поручено разместить РЯУ по вышеуказанному адресу. В постановлении также говорилось, что по условиям материально-бытового обеспечения и медицинского обслуживания сотрудники РЯУ "приравниваются к соответствующим категориям работников органов государственного управления РСФСР".
"Дорогой господин Лобов"
История проникновения "АУМ Синрике" в Россию начинается в конце 1991 года. Сегодня уже почти никто не помнит, что одним из первых решений российского руководства стало решение о создании так называемого Российско-японского университета (РЯУ), расположившегося в величественном старинном особняке по адресу Петровка, 14, и с первого дня своего существования оказавшегося под патронатом свердловского друга Ельцина Олега Лобова, ставшего президентом РЯУ. 13 ноября 1991 года Борис Ельцин подписал постановление правительства РСФСР № 2, посвященное проблемам российско-японских отношений, в котором Госкомимущества было поручено разместить РЯУ по вышеуказанному адресу. В постановлении также говорилось, что по условиям материально-бытового обеспечения и медицинского обслуживания сотрудники РЯУ "приравниваются к соответствующим категориям работников органов государственного управления РСФСР".
По замыслу его создателей, РЯУ должен был стать мощным пылесосом, вытягивающим из Японии инвестиции на благо начинавшихся в России рыночных реформ. Здесь же, на Петровке, 14, на площади 221,3 квадратных метра впоследствии расположилось представительство "АУМ Синрике".
Вскоре после создания РЯУ выяснилось, что осторожный японский бизнес в Россию не спешит. И тогда на сцену вышел человек, давший понять, что может совершить чудо и пролить над изможденной десятилетиями коммунизма страной золотой дождь. Этим магом оказался Секо Асахара со своими апостолами в разноцветных пижамах-униформах. Из письма Секо Асахары Олегу Лобову, датированного 24 октября 1992 года: "Дорогой Олег Иванович! Я очень благодарен Вам за ту поддержку, которую Вы и члены руководства японского фонда оказали нам в организации филиала "АУМ Синрике" в России... Надеюсь увидеть Вас в ближайшем будущем. Искренне Ваш, Секо Асахара".
Асахара сразу внес в лобовский университет около 5 миллионов долларов и энергично стал расширять свое присутствие в охваченной хаосом бывшей сверхдержаве. Непосредственно в России "АУМ Синрике" потратила около 50 миллионов долларов на телевизионную и газетную рекламу, оклейку московского метро броскими плакатами, а также на подношения и покупки. В России с ее любовью к чудесам решили, что это и есть тот самый добрый волшебник.
После того как сектанты вышли на Лобова, бывшего в разные годы вице-премьером, министром экономики, секретарем Совета безопасности, а также председателем экспертного совета при правительстве, а затем при президенте, знакомства на высшем уровне завязывались на удивление легко. Говорят, что "синрикевцы" чуть было не встретились с самим Ельциным, которого в последний момент российская сторона заменила на вице-президента Александра Руцкого. В марте 1992 года Асахара имел беседу с председателем тогдашнего Верховного Совета Русланом Хасбулатовым. Контакты были налажены и с ведущими научными центрами, включая Институт им. Курчатова. Как показало японское следствие, в России сектанты были настолько ошеломлены вседоступностью, что стали всерьез подумывать, а не купить ли им здесь собственную ядерную бомбу.
Имя Олега Лобова впервые официально прозвучало в Токио в связи с делом "АУМ Синрике" 23 апреля 1997 года, когда бывший "шеф разведки" сектантов Есихиро Иноуэ дал показания в суде. Японское информационное агентство "Киодо Цусин", ссылаясь на них, распространило информацию, согласно которой осенью 1993 года Лобов якобы передал "АУМ" технологию производства зарина, получив за это в Париже 10 миллионов иен (около 100 тысяч долларов). На допросе в Генпрокуратуре Лобов категорически отрицал факт получения взятки.
Представший перед судом во второй половине 90-х еще один член высшего руководства "АУМ", главный врач секты Икуо Хаяси, также свидетельствовал, что документация по производству зарина была куплена членами секты в 1993 году. По его словам, члены секты заплатили Олегу Лобову за технологию производства зарина 10 миллионов иен. Таким образом, в показаниях Икуо Хаяси фигурирует та же сумма, что и в показаниях Есихиро Иноуэ.
После этого российские генералы неоднократно отрицали саму возможность "русского следа" в бурной военно-химической деятельности японских религиозных фанатиков. Пытаясь всячески откреститься от "АУМ" после теракта в токийском метро, российские военные ссылались на широкое распространение в мире технологии изготовления зарина. Сам Олег Лобов в одном из интервью не без обиды на "раздутую вокруг этого дела шумиху" прокомментировал свои связи с "АУМ Синрике" так: "Действительно, я встречался с Асахарой. Но правительство Японии, их спецслужбы должны были предупредить меня, если уж он такой нехороший человек". В общем, во всем виноваты оказались японские власти.
К показаниям видных сектантов не проявила интереса и ФСБ. Тогда ее представители отметили, что японская система следствия – многодневные беспрерывные допросы – направлена на то, чтобы заставить подозреваемого сознаться в том, что было и чего не было. Кроме того, ФСБ, судя по всему, сочла убедительным объяснение российских экспертов, что зарин может сегодня сделать каждый студент-химик четвертого курса.
Однако на это японская сторона возражала: в самом деле, существует более 100 способов синтеза этого отравляющего вещества. Однако только в бывшем СССР и в тайных лабораториях Асахары его почему-то делали одним и тем же способом.
Кумир российской прессы
Бурная деятельность "АУМ Синрике" в России поначалу разворачивалась на крайне благоприятном для нее информационно-пропагандистском фоне, созданном для Секо Асахары и его последователей ничего не подозревавшими ведущими российскими СМИ. Безусловно, сказались и немалые вложения секты в рекламную кампанию. В итоге блеющий пророк стал регулярно появляться на третьем канале российского телевидения со своими "медитативными молитвами". Центральные газеты заполонили материалы, авторы которых взахлеб рассказывали о новом чудесном способе достичь гармонии с окружающим миром.
Так, в статье "АУМ Синрике" – дорога к счастью", опубликованной в одной популярной газете, автор описывал посещение открывшегося центра "АУМ Синрике" на Звездном бульваре, в двух шагах от ВДНХ, в следующих выражениях: "Если сравнивать с обычно угрюмыми лицами наших сограждан, то можно сказать, что в "АУМ" я встретила счастливых людей". В статье приводились "многочисленнные примеры чудесного исцеления россиян" от депрессии, наркозависимости, "многочисленных телесных недугов". Когда же автор начинал говорить о сомневающихся в секте, его тон становился агрессивным:
"Несмотря на такой многочисленный положительный опыт, находятся определенные группы, у которых появление новой религиозной организации вызывает реакцию отторжения. Некоторые родители, не разобравшись в сути ее деятельности, всячески препятствуют своим детям посещать занятия в "АУМ". Мне, честно говоря, было грустно слушать рассказ 26-летнего молодого человека о том, что родители доставили его силой в психиатрическую больницу, пытаясь доказать, что он ненормален, и обвинить в этом "АУМ"…" В конце статьи давались телефоны "АУМ Синрике".
Другая популярная газета в публикации "Как спасти бессмертную душу?" со всей силой обрушивалась на "Комитет по спасению молодежи от тоталитарных сект", который в ту пору отчаянно и безуспешно пытался воспрепятствовать проникновению "АУМ" в Россию. "Все обвинения в адрес этой организации грубо сфальсифицированы", – утверждалось в статье. О самом же Асахаре и его вкладе в возрождение России говорилось следующее: "Частый гость в российской столице и сам учитель Асахара. Его неоднократные выступления с лекциями во многих вузах Москвы, встречи с учеными и общественными деятелями, широкая благотворительная деятельность, серьезные научные исследования и разработки, вызванные стремлением объяснить явления духовного мира, – все это вызывает растущий интерес к деятельности "АУМ" и позволяет назвать Асахару религиозным лидером нового типа".
Где сегодня все эти журналисты, ученые, общественные деятели, вместе с российскими политиками сформировавшие легион Секо Асахары в России, или, точнее, его группу захвата, позволявшую "АУМ Синрике" завлекать в свои сети неискушенных людей? Разбежались, легли на дно, рассчитывая, что сегодня уже никто не вспомнит о том, что они говорили и делали.
Между тем, как стало известно позднее, в центре на Звездном бульваре, который так трогательно описывали СМИ, происходили страшные вещи. В этом центре "АУМ" испытывала на российских верующих отравляющие газы, впоследствии пущенные в токийской подземке. В руках японских следственных органов оказался так называемый "дневник наблюдений за ядовитыми газами", который с января по март 1995 года аккуратно велся в российском отделении "АУМ". В этом журнале фиксировались случаи "загадочных выбросов" отравляющих веществ в опорных пунктах секты в Москве. Обратите внимание на совпадение дат: "дневник наблюдений" заполнялся вплоть до марта 1995 года, когда в Токио произошла та самая зариновая атака. А затем записи в дневнике обрываются…
Следствие закончено, забудьте
17 апреля 1994 года в подмосковном лесу близ железнодорожной станции Партизанская (Можайский район) в 100 метрах от Минского шоссе был найден повешенным пропавший за несколько дней до этого 35-летний Владимир Немчинов, который в российском отделении "АУМ" числился монахом и имел номер РОО07200. За два месяца до своей загадочной смерти Немчинов неожиданно решил уйти из секты и прервал все отношения со своими японскими наставниками. 1 апреля, за две с половиной недели до гибели, он жаловался другу, что за ним следят и его хотят ликвидировать. 10 апреля к Владимиру домой приходил "психолог" из секты, назвавшийся Сергеем Николаевичем. Обо всем этом впоследствии рассказала мать Владимира Немчинова. Уже после того, как Немчинов исчез, Сергей Николаевич позвонил матери, еще не знавшей о смерти сына, и сказал: "У вас осталась только внучка. Позаботьтесь о ней".
Как Владимир Немчинов оказался в подмосковном лесу, навсегда останется тайной, хотя в том, что к его смерти приложила руку "АУМ", вряд ли стоит сомневаться. Все тот же почерк. Все то же "поа"...
Вообще с деятельностью "АУМ Синрике" в России, как и с деятельностью ее дочерней структуры – Российско-японского университета, связано много темных историй. Отыскать их концы сегодня практически невозможно. 26 марта 1995 года, то есть всего через шесть дней после теракта в токийском метро, на Петровке, 14, при загадочных обстоятельствах вспыхнул пожар. Больше всего почему-то пострадали именно те комнаты, где находились документы, связанные с деятельностью "АУМ Синрике" и РЯУ в России. В огне сгорели ценные документальные свидетельства, без которых начавшемуся позднее в России следствию было суждено захлебнуться.
Уголовное дело в отношении "АУМ Синрике" в России было возбуждено в 1996 году и расследовалось Генеральной прокуратурой. 21 февраля следователь Валерий Николаев вынес постановление о прекращении расследования... ввиду изменения обстановки. Следователь посчитал, что три члена московского филиала "АУМ" – граждане Японии Тосясу Оути, Ре Андо и Кэйдзи Танимура, обвинявшиеся по статье "Организация объединений, посягающих на личность и права граждан", – больше не представляют никакой опасности для России. Они тут же покинули нашу страну. Позднее, правда, выяснилось, что Оути обвиняется японской полицией в убийстве.
В апреле 1997 года в связи со скандалом, разгоревшимся вокруг Олега Лобова, по указанию тогдашнего Генпрокурора Юрия Скуратова Генпрокуратура вновь заинтересовалась "АУМ Синрике". Некоторое время деятельностью секты в России занимался старший следователь по особо важным делам Генпрокуратуры Борис Уваров, также известный тем, что вел "дело Листьева". Тогда Борис Уваров пригласил в Генпрокуратуру для дачи показаний Олега Лобова, Руслана Хасбулатова и Александра Руцкого. Однако расследование вновь захлебнулось. В российской прессе появились сообщения, что по вине японской стороны. Дескать, российская Генпрокуратура направила в Японию несколько запросов, желая допросить арестованных руководителей секты, в том числе и Асахару. Однако японские следственные органы на запрос российских коллег тогда вроде как не ответили.
Наконец, в связи с "АУМ Синрике" можно вспомнить еще одно судебное решение, принятое в Москве. В 1995 году Останкинский межмуниципальный суд Москвы присудил взыскать со столичного филиала "АУМ" 20 миллиардов тогдашних рублей в пользу 26 российских граждан, пострадавших от деятельности секты. Среди них – бывшие российские члены "АУМ", нуждающиеся в психологической реабилитации, семьи, лишившиеся кормильца, лица, пожертвовавшие секте свое имущество, родители, чьи дети покончили жизнь самоубийством. Однако решение суда так и не было выполнено. Российские жертвы "АУМ" не получили ничего.
ртолет для Асахары
"Вы можете вволю насладиться стрельбой боевыми патронами на российской военной базе, окутанной тайной. Специальная программа обучения в спецназе и стрельба боевыми патронами. В течение 10 дней будете находиться среди бойцов спецназа. В стрельбах, которые будут проводиться... на российской военной базе под Москвой, будет использовано самое различное стрелковое оружие: АК-47, АКС-74, РПД, СВД Драгунова, РПГ-7".
Это цитата из листовки, которую в 1995 году "АУМ Синрике" распространяла в японских университетах, предлагая своим адептам пройти курс военной подготовки в России. Позднее заместитель генерального директора Российско-японского университета Александр Муравьев, подполковник КГБ СССР в отставке, уволенный из органов в 1991 году, направил в адрес командования Московского военного округа письмо, в котором, ссылаясь на указание министра обороны, просил организовать показательные стрельбы для группы японских "бизнесменов". Ими оказались боевики из ближайшего окружения Асахары. (Впоследствии профессиональный контрразведчик оправдывался, что ни сном ни духом не знал, с кем имеет дело.)
Между тем все предпринимавшиеся в России попытки разобраться в том, чем же занималась здесь "АУМ Синрике" на протяжении 90-х, свелись к нескольким журналистским расследованиям, авторы которых сталкивались с одними и теми же препятствиями и приходили к одному и тому же выводу – по какой-то причине российские правоохранительные органы и спецслужбы ничего не обнаруживали и неизменно спускали расследование на тормозах.
http://www.bibliotekar.ru/encSekt/103.htm
პერესტროიკა-ასახარიზაცია...
მკვლელების
საიდუმლო რაზმები კრემლის სამსახურში:
რუსეთის
ფედერაციის
სპეცსამსახურებმა
შექმნეს პარალური სტრუქტურები სასამართლოს გარეშე გამოტანილი განაჩენების აღსასრულებლად. ლონდონში ალეკსანდრ ლიტვინენკოს სიკვდილის შემდეგ რუსეთში რაღაც მოხდა.
 |
| ასახარიზაციის ერთ-ერთი მსხვერპლი დიმა ხოლოდოვი |
ჩვენ
ეხლა ვიცით თუ როგორ და ვისი ბრძანებით დახოცეს რუსი პოლიტიკოსი ტროცკი, ბულგარელი მწერალი მარკოვი,უკრაინელი ნაციონალისტი ბანდერა.
მაქციები
საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუ-დან:
1990-ანი წლების
დასაწყისში
ვლადივოსტოკს
თავზარს სცემდა ადა აძრწუნებდა ძმები ლარიონოვების ბანდა, ბანდა ამხილეს. საქმეს იძიებდა გენერალური პროკურატურა.
გაირკვა
რომ დამნაშავეთა ბანდა რაღაც უცნაური იყო. ის უფრო ჰგავდა სამხედრო ნაწილს მკაფიო საორგანიზაციო სტრუქტურით,მკაცრი იერარქიით და რკინის დისციპლინით.
ბანდის
წევრებს შორის იყვნენ საჰაერო-სადესანტო ჯარების და საზღვაო ფეხოსანთა სამხედრო და პოლიტიკური
მომზადების
ფრიადოსნები, ბრწყინვალე ოფიცერი-მედესანტე და ადგილობრივი პროკურატურის ერთ-ერთი საუკეთესო თანამშრომელი. ბანდის წევრები ბანდას სისტემას უძახოდნენ და არა ბანდას. მათი სახელმძღვანელო იყო საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუ-ს მზვერავი რეზუნის წიგნი "აკვარიუმი".
ამ
ბანდა-სისტემას ჰქონდა კავშირის თანამედროვე საშუალებები. მას შეეძლო ტელეფონების მოსმენა, მოსმენა შორიდან-კედლების და ფანჯრების იქიდან. მას ჰქონდა მოწყობილობა საკუთარი საუბრების კოდირებისთვის.
სისტემა
შესანიშნავად
იყო შეიარაღებული. მას ჰქონდა ათობით კონსპირატიული ბინა.
ფართო
აგენტურული
ქსელის მეშვეობით ის კრეფდა ინფორმაციას კრიმინალთა ლიდერებზე, ბიზნესმენებზე და სახელმწიფო დაესებულებების თანამშრომლებზე.
ბანდა
ხოცავდა კრიმინალურ ავტორიტეტებს და კრიმინალთან დაკავშირებულ ბიზნესმენებს. ამასთან დრო და დრო იღუპებოდნენ შემთხვევითი ადამიანებიც.
გაირკვა
რომ ბანდასთან მუშაობდა საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს 2 პოლკოვნიკი - წყნარი ოკეანის ფლოტის დაზვერვის აგენტურული სამმართველოს მოქმედი უფროსი ზუბოვი და იმავე დაზვერვის ოპერატიულ-ანალიტიკური ცენტრის ყოფილი უფროსი პოლუბოიარინოვი.
უშუალოდ
პოლუბოიარინოვმა
შექმნა ბანდა. ის ხელმძღვანელობდა
ბანდის ანალიტიკურ ცენტრს.
სისტემა
მოქმედებდა
საკუთარი თავის რწმენით და თავხედურად. ყოველი ჩადენილი დანაშაულის შემდეგ რაღაც ფარული ძალა აფერხებდა ძიებას, შლიდა სისხლის სამართლის საქმეებს. მას დარტყმიდან გამოჰყავდა დამნაშავეები რომლებსაც პოულობდნენ მილიციის ოპერმუშაკები.
ერთ-ერთი მათგანი ვისმა პროფესიულმა საქმიანობამაც საფრთხე შეუქმნა ბანდის არსებობას იყო ვლადივოსტოკის შინაგან საქმეთა სამმართველოს უფროსი პოლკოვნიკი სლიადნევი. ამიტომ ორგანიზაციამ გადაწყვიტა მისი მოკვლა. პოლკოვნიკის მოკვლა დაავალეს ზღვის სპეცნაწილის ყოფილ მებრძოლს და ოპერაციას დაარქვეს "ბარაკუდა".
სლიადნევმა
თქვა რომ ბანდის წევრების სატელეფონო საუბრების მოსმენისას მან გაიგო თუ ვინ დგას ორგანიზაციის უკან მაგრამ არ შეუძლია მისი დასახელება ვინაიდან ამ ადამიანების დონე ძალიან მაღალია.
რა
ბანდაა კარგა გაწვრთნილი მებრძოლებისგან შემდგარი.შესანიშნავად შეიარაღებული და რუსეთის ფედერაციის თავდაცვის სამინოსტროს დაზვერვის მთავარი სამმართველოს ოფიცრების პატრონაჟით მოქმედი ბანდა?
გენერალურმა
პროკურატურამ
არც კი სცადა ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა იმიტომ რომ არავინ მისცემდა ამის გაკეთების უფლებას.
ორივე
პოლკოვნიკი
გამოაცხადეს
მაქციებად.
ზუბოვი გააგდეს ფლოტიდან. პოლუბოიარინოვი მოკლეს. დახოცეს ძმები ლარიონოვები. უმცროსი, ბანდის ხელმძღვანელი, მოკლეს კამერაში. ის მიხვდა რომ ის გასცეს, მას უღალატეს.
|
ეს
ვაჟკაცი, ჟურნალისტი დიმა ხოლოდოვი
არ
მოკლეს ომში. ის 1994 წლის 17 ოქტომბერს
მხეცურად
მოკლეს, ააფეთქეს სიმართლის
თქმის
გამო.
|
გამწარებულმა მან თქვა რომ მოუყვება პრესას ბანდის შექმნაში საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს როლის შესახებ და ის ამიტომ მოკლეს. მოკლეს ლარიონოვ უმცროსის ადვოკატი ქალბატონიც.
დაახლოებით
ამ დროს ნახოდკაში მოქმედებდა ვეპსის ბანდა.
ციხეებიდან
გამოუშვეს
კაი გამოჯეგილი დამნაშავეები. ისინი შეაიარაღეს და მიუსიეს ჩეჩნურ მაფიას რომელიც ნახოდკაში სინამდვილეში არ არსებობდა.
ბანდა
უბრალოდ ეხმარებოდა ქონების გადანაწილებაში.
ის
გამოვიდა კონტროლიდან და ხოცავდა ყველას ვინც თვალში არ მოუვიდოდა და არა მარტო იმათ ვიზეც მიუთითებდნენ.
ფედერალური
უშიშროების
სამსახურის
ერთი ოფიცერი მიხვდა რომ ბანდა შექმნა რუსეთის შინაგან საქმეთა სამინისტროს ორგანიზებულ დამნაშავეობასთან
ბრძოლის მთავარი სამმართველოს ხელმძღვანელობამ.
ფედერალური
უშიშროების
სამსახურის
ეს ოფიცერი ვითომ შემთხვევით მოკლეს მილიციელებმა.
გენერალური
პროკურატურის
გამომძიებელმა
დაიწყო ვეპსის საქმის გამოძიება,მაგრამ მას ეშინოდა ბანდის უკან მდგომებისა და ამიტომ გალოთდა.
მკვლელობების სპეციალისტები:
1994 წლის ოქტომბერში მოკლეს ჟურნალისტი დიმა ხოლოდოვი. მოკლეს მაშინ როდესაც შორეულ აღმოსავლეთში აღმოაჩინეს ორი ბანდა,
ამ ბანდების კვალი კი მიდიოდა საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუსკენ და შინაგან საქმეთა სამინისტროსკენ.
| დიმა ხოლოდოვი |
დიმა
ხოლოდოვის
მკვლელობის
ძიება პირველივე თვეებში გავიდა ორივე ამ ორგანიზაციაზე. ეჭვი მიიტანეს საჰაერო-სადესანტო ჯარების 45-ე პოლკის სამხედრო მოსამსახურეებზე.
ეს პოლკი ეკუთვნოდა საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს.
ძიებისას
გაირკვა რომ ეს ჯგუფი არ ემორჩილებოდა პოლკის უფროსს. განა ეს შესაძლებელია ჩვეულებრივ სამხედრო ნაწილში?
რა
თქმა უნდა არა,შეუძლებელია. მაგრამ საქმე სწორედ იმაშია რომ პოლკი არ იყო ჩვეულებრივი საჯარისო ქვედანაყოფი. ამაზე ქვემოთ.
ეხლა
კი გავარკვიოთ თუ ვინ იყვნენ სამხედრო ნაწილში განსაკუთრებულ მდგომარეობაში მყოფი ეს სალდათები.
სასამართლოზე
გაირკვა რომ საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს ოფიცრებს იყენებდნენ საგანგებო ოპერაციებში აფხაზეთში, დნესტრისპირეთში,
ჩეჩნეთში. რა ოპერაციებში ისინი ხოცავდნენ იმათ ვიზეც მიუთითებდნენ. მაგალითად პოლკის ერთ-ერთმა
სალდათმა მოკლა ქართველი პილოტი რომელმაც აფხაზური მოვლენების ვითომ დაბომბა გემი სამოქალაქო მოსახლეობით.
ეს
ფაქტი იმსახურებს გამოძიებას. რუსეთის არმიის ოფიცერი,როგორც ჩანს თავისი ხელმძღვანელობის
ბრძანებით,მიდის საზღვარგარეთ და იქ კლავს სხვა სახელმწიფოს მოქალაქეს.
ყველანაირი
თვალსაზრისით
მანაც და მისთვის ბრძანების მიმცემებმაც ჩაიდინეს დანაშაული. მაგრამ ხოლოდოვის მკვლელობის საქმის ძიებისას ამ თანმხლებ ეპიზოდს ყურადღება არ მიაქციეს.
ყურადღება
არ მიაქციეს იმასაც რომ ერთ-ერთმა ბრალდებულმა ოფიცერმა თავის დროს მაგნიტური ნაღმი მოხერხებულად დაუდო რუსეთის ფინანსთა მინისტრის მაშინდელი მოადგილე ვავილოვის მანქანას. ასაფეთქებელმა იფეთქა,მაგრამ მინისტრის მოადგილე შემთხვევით გადარჩა. ხოლოდოვის საქმეში არის დაწვრილებითი ჩვენებები ამ ეპიზოდზე,მაგრამ მათ ყურადღება არ მიაქციეს.
ისინი
კი ადასტურებდნენ ბრალდებულთა ფირზე ჩაწერილ საუბრებს.
ამ
საუბრებიდან
გამომდინარეობდა
რომ 45-ე პოლკის განსაკუთრებული ქვედანაყოფი მკვლელობებზე იყო სპეციალიზებული და მას კარგად უხდიდნენ.
ძიების
მასალებიდან
ირკვეოდა რომ სამხედროთა ჯგუფი არის საგანგებო დაკვეთებით მომუშავე მკვლელთა ჯგუფი.
გენერალურ
პროკურატურას
კი არ მისცეს საქმის ბოლომდე და სერიოზულად გამოძიების უფლება.
პროკურატურა
დარწმუნებულია
რომ საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს ოფიცრების მონაწილეობა ხოლოდოვის მკვლელობაში დამტკიცებულია.
მაგრამ
ხოლოდოვის
მკვლელების
დაპატიმრებმა
არ დაუშვეს მკვლელების მაღალმა მფარველებმა რომელთა დაკვეთებსაც ალბათ ისინი ასრულებდნენ.
1990-ანი წლების
ბოლოს მოსკოვში მოხდა ტერორისტული აქტების სერია. ყველაზე ტრაღიკული იყო აფეთქება ტროლეიბუსში. ალაპარაკდნენ იმაზე რომ მოსკოვს კოორდინირებულად
შეუტიეს ბოევიკებმა.
მაგრამ
უცებ გაირკვა რომ ავტობუსი ვდნხზე არ აუფეთქებიათ
ჩეჩენ ბოევიკებს.
ის
ააფეთქა ფედერალური უშიშროების სამსახურის პოლკოვნიკმა. მისი ბრალი დაამტკიცა სასამართლომ.
ამას
გარდა გაირკვა რომ იაუზაზე რკინიგზის ხიდის აფეთქებასაც ცდილობდა არა ვიღაც ჩეჩენი არამედ ფედერალური უშიშროების სამსახურის ყოფილი ოფიცერი. ალბათ ააფეთქებდა კიდეც თვითონ რომ არ აფეთქებულიყო ნაღმის დადებისას.
გაირკვა
რომ სპეცსამსახურის ორივე ყოფილი თანამშრომელი უშუალოდ იყო დაკავშირებული მაკსიმ ლაზოვსკის ბანდასთან. ფედერალური უშიშროების სამსახურის მინიმუმ 8 მოქმედი ოფიცერი მუშაობდა ბანდასთან მჭიდრო კონტაქტში.
ეს
დაადგინა მოსკოვის სისხლის სამართლის სამძებროს მე-12 განყოფილების უფროსმა ვლადიმირ ცხაიმ.
ლაზოვსკი
და მისი უახლოესი ხელქვეითები დახოცეს მაშინვე როგორც კი გაირკვა რომ პეტროვკა არ გაუშვებს ნადავლს ხელიდან. ღვიძლის ციროზით გარდაიცვალა ცხაიც.
პოლკოვნიკის
არც ერთ კოლეგას არ სჯეროდა მისი ბუნებრივი სიკვდილისა. პოლკოვნიკი ცხაის ფხიზელი ცხოვრების წესი სამაგალითო იყო. მეგობრები დარწმუნებული არიან რომ ცხაი მოწამლეს.
გვერდს
ვერ ავუვლით ჩეჩნეთის მეორე ომის წინ მოსკოვში სახლების აფეთქებასაც, გამოაცხადეს რომ სახლები ააფეთქეს ჩეჩნებმა, მაგრამ გაირკვა რომ ამ საქმეშიც გარეულები იყვნენ უშიშროების ოფიცრები.
სახელმწიფოს ინტერესები მოითხოვს
მოკვლას?
კალინინგრადში
ამხილეს ბანდა რომლის უკანაც იდგნენ ადგილობრივი უშიშროების ოფიცრები. ადამიანთა გამტაცებელი და გამომძალველი
იყო სპეცსამსახურების
აგენტი.
დაკითხვაზე
ვიდეოჩაწერისას
მან მოყვა თუ როგორ დახვრიტა ავტომატით ქალაქში ცნობილი მეწარმე. ამასთან ის ამტკიცებდა რომ ეს გააკეთა კალინინგრადის ოლქის უშიშროების ფედერალური სამსახურის ტერორიზმთან ბრძოლის და კონსტიტუციური წყობის დაცვის განყოფილების უფროსის დაკვეთით.
მკვლელობაში
მონაწილეობას
იღებდა სახელმწიფო უშიშროების ოფიცერი.
ეს
საქმე არ გამოუძიებიათ არც ფედერალური უშიშროების სამმართველოს და არც პროკურატურას. აღძრეს საქმე იმ პოლიციელების წინააღმდეგ ვინც მიიღო ინფორმაცია სპეცსამსახურების
სავარაუდო
დანაშაულებრივი
საქმიანობის
წინააღმდეგ.
არსებობს
სრულიად საიდუმლო 70-ფურცლიანი ინსტრუქცია რომელიც ხსნის ბევრ რამეს იქიდან რაც ხდება ქვეყანაში ბოლო ათწლეულების მანძილზე.
მან
ერთიანი სტრატეგიული ჩანაფიქრით გააერთიანა რუსეთში და მის საზღვრებს გარეთ ჩადენილი ათობით ტერორისტული აქტი.
ამ
ინსტრუქციის
ნაწყვეტები
გამოქვეყნდა
უკვე 2002
წელს გაზეთში "მოსკოვსკიე ნოვოსტი".
"დამნაშავეთა სამყაროში მიმდინარე პროცესები,ნათქვამია ინსტრუქციის შესავალ ნაწილში,-განვითარების პერსპექტივაში უშუალო გავლენას ახდენენ სახელმწიფოს უშიშროებაზე. ორგანიზებული დამნაშავეობა და მისი
გამოვლენა-კრიმინალური ტერორი-საშიშროებას უქმნიან სახელმწიფო ხელისუფლებას...
ეხლა ჩვენს საზოგადოებას უპირისპირდება მკაფიოდ ორგანიზებული სტრუქტურა რომელსაც საფუძვლად უდევს ჩრდილოვანი ეკონომიკის მძლავრი პოტენციალი, რომელიც თავის საქმიანობას მალავს კორუმპირებული ჩინოვნიკების მეშვეობით,რომელსაც არასასურველი ბიზნესმენების და პოლიტიკოსების ლიკვიდაციისთვის
ჰყავს მაღალი კლასის პროფესიონალები....
აუცილებელია
სტრუქტურა
რომელიც შესძლებს აღნიშნული ნეგატიური მოვლენების თავიდან აცილებას და ნეიტრალიზაციას დაზვერვის,აგენტურულ-
ოპერატიული
და ტექნიკური შესაძლებლობების
გამოყენებით.
კადრის
საიდუმლო მუშაკები უნდა ჩაინერგოს სამეურნეო,კომერციულ, საწარმოო
და საბანკო სტრუქტურებში,სახელმწიფო მმართველობის და აღმასრულებელი ხელისუფლების ორგანოებში. უნდა შეიქმნას საფარი დაწესებულებები და ფირმები. ყველაფერი ეს ამ სტრუქტურებში კონტაქტების მეშვეობით შესაძლებელს გახდის ფართო აგენტურული ქსელის შექმნას..."
დოკუმენტი
დაწვრილებით
ჩამოთვლის
თუ სად უნდა ჩანერგონ აგენტები -აღმასრულებელ ორგანოებში, ფინანსურ-საბანკო სისტემაში, საგადასახადო და საბაჟო ორგანოებში, ბირჟებში და სასამართლოებში.
"ოპერატიული მასალების რეალიზაციის სტადიაზე შესაძლებელი ბანდფორმირებების ჩართვა და ნეიტრალიზაცია
ოპერატიული-საბრძოლო მეთოდებით",-ნათქვამია ინსტრუქციაში.
"იქმნება სრულებით საიდუმლო ქვედანაყოფი... ცენტრალური ქვედანაყოფის გარდა მიზანშეწონილია რეგიონალური ოპერატიულ-საბრძოლო ჯგუფების შექმნა..."
ამ
არალეგალური
სტრუქტურის
ორგანიზაციული
ფორმა შეიძლება იყოს დაცვის,კერძო დეტექტიური ორგანიზაციები. ამ ორგანიზაციების ხელმძღვანელები და მათ თანამშრომელთა ძირითადი ნაწილი არიან შინაგან საქმეთა სამინისტროს, ფედერალური უშიშროების სამსახურის, საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუს, საგარეო დაზვერვის, რუსეთის არმიის გენშტაბის ოპერატიული სამსახურებიდან განთავისუფლებული
პირები".
ამ
მზვერავი და ოპერატიულ-საბრძოლო საქმიანობის დასაფარად მიზანშეწონილია საზოგადოებრივი ორგანიზაციის,მაგ, "რუსეთის სპეცნაზის ვეტერანთა ასოციაციის"
და ა.შ. შექმნა. ასოციაციის სათავსები შეიძლება გამოყენებული იქნა როგორც ბაზისური კონსპირატიული ბინები სადაც მოხდება ოპერატიულ-საბროლო ჯგუფების კონცენტრაცია და არალეგალურ
მდგომარეობაში
მყოფი თანამშრომლების მიღება".
"ამ სტრუქტურების
საფუძველზე
შეიძლება მუდმივად მოქმედი ცრუბანდების შექმნა. ეს ცრუბანდები
უშუალო კონტაქტს ამყარებენ ბანდიტური მიმართულების კრიმინალურ ჯგუფებთან და დაკვეთით მკვლელობებში და ტერორისტულ აქტებში სპეციალიზებულ კრიმინალთა ჯგუფებთან..."
დამნაშავეთა
წრეში ხანმოკლე ლეგენდირებულ შეღწევის ოპერატიულ კომბინაციებში მონაწილე არალეგალური თანამშრომლების უკეთესად დაშიფრვისა და მათი
უსაფრთხოების
გასაძლიერებლად
აუცილებელი
ხდება რეგიონებში და ცენტრში ყველა ატრიბუტის მქონე ფიქტიური სამხედრო ნაწილის შექმნა".
"უკიდურესი საჭიროების შემთხვევაში ფედერალურ ხელისუფლებასთან მებრძოლი ტერორისტული, მზვერავ-დივერსიული ჯგუფების ხელმძღვანელთა და აქტიურ
წევრთა ნეიტრალიზაციისთვის
ან ფიზიკური ლიკვიდაციისთვის
შეიძლება გამოყენებული იქნას არალეგარული დაზვერვის სტრუქტურული ქვედანაყოფი-სპეცნაზი..."
სპეცსამსახურები
იმუქრებიან
მოყვანილი
დოკუმენტი
რა თქმა უნდა ეწინააღმდეგება კონსტიტუციას,სისხლის სამართლის ნორმებს და ჩვენს წარმოდგენებს სახელმწიფოზე სადაც შეუძლებელია სასამართლოს გარეშე ანგარიშსწორება. ყოველ შემთხვევაში სწორედ ამაზე ლაპარაკობენ დაუღალავად ქვეყნის ხელმძღვანელები.
მაგრამ
ირკვევა რომ ქვეყანაში სპეცსამსახურებისგან აგებულია სისტემა სწორედ სასამართლოს გარეშე ანგარიშსწორებისთვის.
საბუთის
გადმომცემმა
პირმა სიტყვიერად განაცხადა რომ ამ დოკუმენტს ხელი მოაწერა ორგანიზებულ კრიმინალთან ბრძოლის სახელმწიფო სამმართველოს ერთ-ერთმა
მაშინდელმა
ხელმძღვანელმა,რუსეთის გმირმა, პოლკოვნიკმა სელივერსტოვმა.
პოლკოვნიკი
გააოგნა ინსტრუქციის მოხვედრამ ჟურნალისტების ხელში. მან თქვა რომ არაფერი მსგავსისთვის ხელი არ მოუწერია,მაგრამ დააყოლა რომ დოკუმენტის პრესისთვის გადამცემმა ჩაიდინა სახელმწიფო დანაშაული.
რუსეთის
გმირი პოლკოვნიკი სელივერსტოვის კაცმა, "კომპეტენტური ორგანოების თამამშრომელმა"
თქვა რომ თვითონ დოკუმენტი არაა დამნაშავე ისევე როგორც დანა იმთავითვე არაა მკვლელობის იარაღი. მთელი საქმე იმაშია თუ როგორ გამოიყენებ მას. კომპეტენტური პოსტამხანაგის თქმით დანით შეიძლება პურის დაჭრაც.
მან
კატეგორიულად
თქვა რომ დოკუმენტის გამომქვეყნებელს
შეიძლება გაუჩნდეს იგივე პრობლემები რაც გაუჩნდათ სახელმწიფო საიდუმლოს გამჟღავნების ბრალდებით დაპატიმრებულ პასკოს და ნიკიტინს.
სპეცსამსახურის
ექსპერტების
თქმით ასეთი საბუთი ვერ გაჩნდებოდა მთავრობის დონეზე დაწერილი უფრო ზოგადი დირექტიული დოკუმენტის გარეშე.
ინსტრუქციის
გადამცემის
თქმითაც არსებობს მთავრობის საიდუმლო დადგენილება რომლის განვითარებაცაა ეს ინსტრუქცია. რომ დადგენილების შექმნასთან დაკავშირებულია რუსეთის პრემიერ-მინისტრის პირველი მოადგილე 1990-ანი წლების დასაწყისში იური სკოკოვი.
1990-ანი წლების
დასაწყისში
რუსეთის შინაგან სამინისტროს ერთ-ერთი ხელმძღვანელი კერძო საუბრებში ლაპარაკობდა რომ ორგანიზებულ კრიმინალთან ბრძოლის მეთოდები მოძველდა და საჭიროა
ახალი მიდგომები.
კერძოდ,
ბანდებში შეგზავნილ აგენტებს კანონით უნდა მიეცეთ მოკვლის უფლება.
საიდუმლო
ინსტრუქცია
არის გამოხმაურება ამ გენერლის მოსაზრებებზე.
გამოდის
რომ ძმები ლარიონოვების ბანდა ვლადივოსტოკში,ვეპსის ბანდა ნახოდკაში და ლაზოვსკის ბანდა მოსკოვში არის სპეცსამსახურების
მიერ შექმნილი ცრუ-ბანდები. 45-ე სადესანტო პოლი კი არის ფიქტიური საჯარისო ნაწილი მთელი მისი ატრიბუტებით.
თუ
ეს ასე მაშინ გასაგებია თუ რატომ არ ემორჩილებოდა პოლკის უფროსს სამხედროთა პატარა ჯგუფი და რატომ ემორჩილებოდა ის საჰაერო სადესანტო ჯარების დაზვერვის უფროსს.
ინსტრუქციაში
ლაპარაკია
რომ ამ დაზვერვით და ოპერატიულ-საბრძოლო საქმიანობის დასაფარად საჭიროა საზოგადოებრივი ორგანიზაციის,მაგალითად
"რუსეთის
სპეცნაზის
ვეტერანთა
ასოციაციის"
შექმნა. ასეთი ასოციაცია უკვე ათობითაა..
1990-ანი წლების
დასაწყისში
შეიქმნა ფედერალური უშიშროების სამსახურის სრულიად საიდუმლო ქვეგანყოფილება ურპო// კრიმინალური ორგანიზაციების დამუშავების სამმართველო-Управление
разработки преступных организаций//, რომელსაც სათავეში ჩაუდგა გენერალი ევგენი ხოხოლკოვი.
150 კაცისგან შემდგარი ამ სამმართველოს
ამოცანა იყო საიდუმლო თანამშრომელთა ჩანერგვა კრიმინალთა წრეში.
1998 წელს ამ სამმართველოს
ხუთმა თანამშრომელმა მოაწყო პრეს-კონფერენცია. მათ თქვეს რომ საიდუმლო ქვედანაყოფი დაკავებულია სასამართლოს გარეშე ანგარიშსწორებებით.
კერძოდ მათ თქვეს რომ სამმართველოს უფროსობა გეგმავდა ბორის ბერეზოვსკის მოკვლას.
ოფიციალურმა
ხელისუფლებამ
პრეს-კონფერენცია მასხრად აიგდო. მაგრამ პრეს-კონფერენციის მომწყობი პოდპოლკოვნიკი-პოლკოვნიკები გიჟები არ ყოფილან და მათ ესმოდათ თუ რად დაუჯდებოდათ საჯაროდ სისულელის ლაპარაკი.
დღეს
ამ პრეს-კონფერენციის ერთ-ერთი მონაწილე მოკლულია, მეორე შეთითხნილი ბრალდებით ჩააგდეს ციხეში,დანარჩენებმა მოინანიეს და გალანძღეს ისინი ვინც უარი თქვა მონანიებაზე.
ამ
პრეს-კონფერენციის შემდეგ სამმართველო საჩქაროდ დაშალეს და ფედერალური უშიშროების სამმართველოს მაშინდელი უფროსი კოვალიოვი გადააყენეს.
სასამართლოს
გარეშე ანგარიშსწორებათა
ტექნოლოგია
სრულყვეს ჩეჩნეთში.
ჩეჩნეთში
უკვალოდ გაქრა რუსეთის ათასობით მოქალაქე და ესაა კანონიერების დაცვისადმი ახლებური მიდგომების მაგალითი.
ჩეჩნეთში
მოქმედი სპეცნაზის ერთ-ერთი ყოფილი ოფიცერის მონაყოლით გატაცებულებს აწამებენ და ისინი გაჰყავთ უდაბურ და უკაცურ ადგილას. ერთად აწყობენ 3-5 ადამიანს და მათ აფეთქებენ ძლიერი მუხტით. გვამებისგან კვალი არ რჩება,ისინი იფანტება სივრცეში და მათ ვერ პოულობენ ვერც ნათესავები და ვერც სამართალდაცვითი
ორგანოები.
მოყვანილ
ინსტრუქციაში
არაა ლაპარაკი იმაზე თუ ვინ და რა დონეზე იღებს გადაწყვეტილებას
ფიზიკური ლიკვიდაციის შესახებ. კონსტიტუციით მხოლოდ სასამართლო განსაზღვრავს დამნაშავეა თუ არა
ადამიანი და სასჯელის ზომას. და სასამართლოს გარეშე? განყოფილების უფროსი? სამმართველოს უფროსი? სამსახურის უფროსი თუ ვინმე
უფრო მაღლა მდგომი სავარაუდო დამნაშავის ფიგურის შესაბამისად? და რა
არგუმენტებია
საკმარისი
განაჩენის
გამოსატანად?
დამნაშავეობასთან
ბრძოლის გარეგნულად ესოდენ მარტივმა და ეფექტურმა მეთოდმა ქვეყანა ჩაძირა კიდევ უფრო დიდ უკანონობაში. დამნაშავეობა გავიდა უფრო მაღალ ორგანიზაციულ,მეტიც,პოლიტიკურ დონეზე.
ბევრი
რამე ლაპარაკობს იმაზე რომ მკვლელები არიან სპეცსამსახურების
სკოლაში ნასწავლი სპეციალისტები.
კლავენ
საჯარო პირებს. კლავენ იმათ ვისი შესაძლებლობები და გავლენა აფიშირებული არაა,მაგრამ ვინც დიდ გავლენას ახდენს ბიზნესმენთა და პოლიტიკოსთა გარკვეულ წრეზე. კლავენ იმათ ვინც იცის დიდი სახელმწიფო მოხელეების ფინანსური მაქინაციების შესახებ და ამიტომ საშიშია ამ მოხელეებისთვის.
ამ
მკვლელობებში
გარეულები
არიან ორგანოთა ვეტერანების ყველანაირი ასოციაციები რაზეც მიუთითებს მკვლელობის ხერხი და სამძებრო ორგანოების ქცევა ძიებისას.
ცნობილი
ბანკირი ივან კიველიდის ტელეფონის ყურმილში ჩადეს ზარინის ტიპის ნერვულ-დამბლადამცემი მოქმედების მომწამლავი ნივთიერება.
კაცის
ასე მოკვლა შეეძლო მხოლოდ ასეთ ნივთიერებებთან ლაბორატორიაში მომუშავე სპეციალისტს.
კიველიდის
მკვლელის გამოთვლა არაა ძნელი. ლაბორატორიები რომლებშიც მუშაობენ ასეთ მომწამვლელ ნივთიერებებთან რუსეთში სულ რამოდენიმეა და ცნობილია თუ ვის შეუძლია ამ ლაბორატორიებში მოხვედრა.
მაგრამ
მკვლელს არ ეძებენ და ალბათ გასაგებია თუ რატომ.
ცოტა
ხნის წინ მოკლეს რომან ცეპოვი, ძალიან მდიდარი კაცი, დაცვის კერძო ორგანიზაციის ხელმძღვანელი პეტერბურგიდან.
რომან
ცეპოვი დაკავშირებული იყო რუსეთის პირველ პირებთან და ამიტომ მას ჰქონდა თითქმის განუსაზღვრელი შესაძლებლობები.მისი ეშინოდათ.
რომელიღაც
სპეცსამსახურის
მიერ უკვე 1990-ანი წლების ბოლოს შედგენილ ცნობაში ეწერა რომ ცეპოვს ხარკს უხდიდნენ სანკტ-პეტერბურგის კომერციული სტრუქტურები,პირველ რიგში კაზინოები.
პირადად
ცეპოვს ეს ფული მიჰქონდა მოსკოვში ფედერალური უშიშროების სამსახურის ერთ-ერთ ხელმძღვანელთან.
ექსპერტიზამ
დაადგინა რომ ცეპოვი მოწამლეს და მოკლეს რადიოაქტიური ელემენტით. მის ორგანიზმში რადიაციის დოზა მილიონჯერ აჭარბებდა რადიაციის დაშვებულ დოზას!
ვინ
გაბედა კრემლთან დაახლოებული და ესოდენ გავლენიანი პირის მოკვლა ?
არ
იძიებენ არც კიველიდის და არც ცეპოვის მკვლელობათა საქმეებს.
ეს
ყველაზე დამახასიათებელია
ამ ტიპის მკვლელობებისთვის.
ძიება წყდება მაშინვე რაც გამოჩნდება რომ კვალი მიდის საბჭოთა სამხედრო დაზვერვა-გრუსკენ, ფედერალური უშიშროების სამმართველოსკენ,საგარეო დაზვერვისკენ ან შინაგან საქმეთა სამინისტროსკენ.
გამოუძიებელი
დარჩა სახელგანთქმული ჟურნალისტი და სახელმწიფო სათათბიროს დეპუტატი იური შჩეკოჩიხინის მკვლელობის საქმეც.
დღემდე
უცნობია თუ ვინ მოკლა ლიტვინენკო და ვინ ბრძანა მისი მოკვლა.
მის
მკვლელობაში
სწორედ სპეცსამსახურები
უნდა იყვნენ გარეულნი.
სულ
რამოდენიმე
თვით ადრე ფედერალური უშიშროების სამსახურის ყოფილი ოფიცრის მკვლელობამდე პრეზიდენტი პუტინის მოთხოვნით სახელმწიფო სათათბირო გოსდუმამ სპეცსამსახურებს მისცა საზღვარგარეთაც სასამართლოს გარეშე ანგარიშსწორების უფლება.
დასკვნა:
ყველაფერი
ლაპარაკობს
იმაზე რომ რუსეთის სპეცსამსახურებმა, უფრო კი მათმა მონათესავე
"ფონდებმა"
მიიღეს განსაკუთრებული უფლებამოსილებები.
თავისი
არალეგალური
და ნახევრადლეგალური
ქვედანაყოფების
მეშვეობით
ისინი იქცნენ ქვეყნის მართვის ერთ-ერთ ძირითად ბერკეტად.
ისინი
საშიშები არიან საზოგადოებისთვის,როგორც ყოველი მოქალაქისთვის ისე თვითონ პრეზიდენტისთვის.
1 comment:
რა საშიშ რამეებს ყვებიიიიიიიით....მშვიდი ძილი არ მინდა???
Post a Comment