 |
ერთ-ერთმა ბიტლზმა, დიდმა ჯორჯ ჰარისონმა სიკვდილის წინ, 2001 წლის 29 ნოემბერს კაცობრიობას უთხრა "გიყვარდეთ ერთმანეთი" და განუტევა სული, ეს იყო მისი უკანასკნელი სიტყვები. ის ხშირად ამბობდა რომ ყველაფერი შეიძლება გადადო მომავლისთვის ღმერთის ძიების გარდა.
1943 წელს დაბადებულ ჯორჯ ჰარისონს 70 წელი შეუსრულდებოდა, გასახსენებელი თარიღია ალბათ.
საყვარელნო, გვიყვარდეს ერთმანეთი, რადგან სიყვარული ღვთისგან არის. ვისაც უყვარს ღვთისგანაა შობილი და იცნობს ღმერთს.
ვისაც არ უყვარს ვერ შეუცვნია ღმერთი რადგანაც ღმერთი სიყვარულია //პირველი იოანესი.თავი მეოთხე.7-9//.
შენ გჭირდება მხოლოდ სიყვარული, All You Need Is Love //ჯორჯ ჰარისონი//.
ჯორჯ ჰარისონი - "მომეცი სიყვარული, მომეცი მშვიდობა დედამიწაზე!" //ბიტლზები//
George Harrison "Give me love...give me Peace on Earth!" (The Beatles)
ჯორჯ ჰარისონს 70 წელი შეუსრულდებოდა, გასახსენებელი თარიღია ალბათ.
2001 წლის 29 ნოემბერს 58 წლის ასაკში გარდაიცვალა სახელგანთქმული ინგლისელი როკ-მუსიკოსი, მომღერალი, კომპოზიტორი, მწერალი, პროდიუსერი, The Beatles-ბის ანუ ბიტლზების სოლო გიტარისტი რომელსაც უკავია 21-ე ადგილი ყველა დროის ასი უდიდესი გიტარისტის სიაში ჟურნალი Rolling Stone-ს თანახმად.
ის იყო ქველმოქმედიც. მონაწილეობას იღებდა მრავალ საზოგადოებრივ, საქველმოქმედო პროექტში.
მათ შორისაა სახელგანთქმული ყველა ვარსკვლავის შოუ "კონცერტი ბანგლადეშისთვის" რომლის შემოსავალიც განკუთვნილი იყო სტიქიური კატოსტროფის შედეგად გავერანებული ბანგლადეშის დასახმარებლად.
ჩუმ და მშვიდ ბიტლად(Quiet Beatle ) წოდებული ჯორჯ ჰარისონი გარდაიცვალა ისევე მშვიდად როგორც ცხოვრობდა. მას სწამდა ღმერთისა და არ ეშინოდა სიკვდილისა.
ის მოკლა ტვინის ავთვისებიანმა სიმსივნემ . სიცოცხლის ბოლო საათები მან გაატარა ოჯახის წევრებს და მეგობარ კრიშნაიტებს შორის. მღეროდნენ მანტრას ჰარე კრიშნა.
შედგა მოკლე ინდუისტური რიტუალი,შემდეგ მისი ცხედარი დაწვეს და ფერფლი გაფანტეს ინდოეთის წმინდა მდინარე განგზე.
ჯორჯ ჰარისონი ხშირად ამბობდა ყველაფერი შეიძლება გადადო მომავლისთვის ღმერთის ძიების გარდა.
მისი ცხოვრების დევიზი იყო გიყვარდეს სხვა . Love one another...გიყვარდეს მოყვასი.
ბიტლზების დამფასებელთა აზრით ეპოქა არ დამთავრებულა ლენონის მკვლელობით. მისი სიკვდილის შემდეგ ჯეფ ლინი აღადგენდა ლენონის სიმღერებს. ლენონი მოკვდა მაგრამ მისი საქმე ცოცხლობდა.
ეპოქა დამთავრდა ლენონის მკვლელობიდან 21 წლის შემდეგ, ჰარისონის გარდაცვალებით.
The Beatles-ამ ბრწყინვალე ოთხეულმა დაიპყრო მსოფლიო. დედამიწაზე ნებისმიერი ადამიანი გეტყვით მათ სახელებს: ჯონი,პოლი,ჯორჯი და რინგო.
ჯგუფის დაშლის შემდეგ ყოველი მათგანი წავიდა თავისი საკუთარი გზით.
ჯორჯ ჰარისონი მისმა გზამ მიიყვანა ინდუიზმთან.
ბედმა უკვე 1969 წელს შეახვედრა ჯორჯი სახელგანთქმულ ინდუისტ გურუ ბჰაკტივედანტა სვამი პრაბჰუპადასტან რომელმაც დასავლეთს გააცნო კრიშნა.
ჭეშმარიტების მუდამ მაძიებელმა ჰარისონმა ძალიან სერიოზულად მიიღო ბერი კრიშნაიტების მოძღვრება.
მან ბერობაც და პრაბჰუპადას მოწაფედ გახდომის რიტუალის გავლაც მოინდომა მაგრამ პრაბჰუპადამ თქვა რომ მუსიკოსის გვარი ჰარისონი ინგლისურის და სანსკრიტის ნარევზე ნიშნავს ღმერთის შვილს და ეს ჯორჯ ჰარისონისთვის სავსებით საკმარისია.
ჯორჯ ჰარისონი 20 წელი მეგობრობდა კრიშნაიტებთან და ამბობდა რომ შეიძინა ღმერთის ჭეშმარიტი რწმენა.
ფიქრობენ რომ ჯორჯ ჰარისონი უფრო შეიცვალა ვიდრე სხვა ბიტლზები მაგრამ სულიერი სრულყოფის თვალსაზრისით მან მათგან განსხვავებით მოახერხა მოკრძალების და სიკეთის შენარჩუნება,დიდებით გამოცდის გადატანა და ადამიანად დარჩენა.
1969 წელს ჯორჯ ჰარისონის მონაწილეობით ჩაიწერეს ფირფიტა "ჰარე კრიშნა მანტრა". ის შემდეგ შევიდა ალბომში "რადჰა კრიშნას ტაძრის საგალობლები". მანტრა მაშინვე პოპულარული გახდა მრავალ ქვეყანაში იმიტომ რომ მასში იყო რამოდენიმე მუდამ განმეორებადი სიტყვა და ეს აჩენდა აყოლის დაუძლეველ სურვილს. შეიძლება ითქვას რომ ჯორჯ ჰარისონის ხათრით მთელი მსოფლიო გალობდა ჰარე კრიშნას.
ჯორჯ ჰარისონი სიცოცხლის ბოლომდე დარჩა ინდუიზმის ერთგული.
კრიშნას რწმენა მას ეხმარებოდა უკურნებელ სენთან ბრძოლაში.
სიცოცხლეში ჯორჯმა ჩაწერა რამოდენიმე საკულტო საგალობელი რომლებსაც დღესაც მღერიან ინდუისტები.
ინგლისელებისთვის ჯორჯ ჰარისონი უეჭველი გმირია. მთელი მსოფლიოს ინდუისტებისთვის კი ის წმინდანია.
თავისი მრავალმილიონიანი ქონების მეათედი ჰარისონმა უანდერძა კრიშნაიტებს.
სიკვდილის წინ ის უსმენდა მანტრა ჰარე კრიშნას ჯადოსნურ ჰანგებს.
მისი ფერფლი ძველი ჩვეულების თანახმად გაფანტეს განგის და იამუნის წმინდა წყლებზე.
კრიშნაიტები დღემდე ლოცულობენ ჯორჯ ჰარისონის სულიერ მომავალზე თუმცა იციან რომ კრიშნამ უკვე ყველაფერი მოაწყო საუკეთესოდ.
1965 წელს ბიტლზების აშშ-ში გასტროლების დროს ჯორჯ ჰარისონის მეგობარმა დევიდ კროსბიმ ჯგუფიდან The Byrds მას გააცნო ინდური კლასიკური მუსიკა და სახელგანთქმული სიტარისტი რავი შანკარის შემოქმედება. ჰარისონი აღფრთოვანდა სიტარით და ჩაეფლო ინდური მუსიკის შესწავლაში. შემდეგ მან მთავარი როლი შეასრულა დასავლეთში სიტარის და ინდური მუსიკის გავრცელებაში.
ბიტლზების აღმოსავლეთში გასტროლების დროს ჰარისონმა შეიძინა სიტარი და დაიწყო მასზე დაკვრა. ის იყო პოპ-სიმღერაში სიტარზე დამკვრელი პირველი დასავლელი მუსიკოსი.
ჰარისონმა რავი შანკარი წარუდგინა დასავლურ საზოგადოებას და
მისი დახმარებით 1967 წელს მიიწვიეს მონტრეის პოპ-ფესტივალში მონაწილეობის
მისაღებად.
რავი შანკარი ჯორჯ ჰარისონს ასწავლიდა სიტარზე დაკვრას და ინდურ მუსიკას
გაინდუისტებულმა ჯორჯ ჰარისონმა მოინახულა ინდოეთის წმინდა ადგილები.
1968 წელს ის ტრანსცენდენტურ მედიტაციას სწავლობდა მაჰარიში მაჰეშ იოგისთან ერთად.
იმავე წელს ჯორჯ ჰარისონი გახდა ვეგეტარიანელი და ასეთად დარჩა სიცოცხლის ბოლომდე.
აი ასეთ მატერიალურ სამყაროში და ცინიკურ და ანგარებიან თანამედროვეობაში ლამის ჩამხრჩვალი და სულიერების მაძებარი ჯორჯ ჰარისონი წააწყდა ინდუიზმს და მოიხიბლა.
მაგრამ მას ღმერთმა და ბედმა გაუღიმა და ეს ინდუიზმი მეტად თავისებური მოვლენა აღმოჩნდა. ინდოეთში და ინდუიზმში ჯორჯ ჰარისონი შეხვდა ქრისტეს. განსაჯეთ თვითონ.
2001 წლის 29 ნოემბერს 58 წლის ასაკში გარდაიცვალა სახელგანთქმული ინგლისელი როკ-მუსიკოსი, მომღერალი, კომპოზიტორი, მწერალი, პროდიუსერი, The Beatles-ბის ანუ ბიტლზების სოლო გიტარისტი რომელსაც უკავია 21-ე ადგილი ყველა დროის ასი უდიდესი გიტარისტის სიაში ჟურნალი Rolling Stone-ს თანახმად.
ის იყო ქველმოქმედიც. მონაწილეობას იღებდა მრავალ საზოგადოებრივ, საქველმოქმედო პროექტში.
მათ შორისაა სახელგანთქმული ყველა ვარსკვლავის შოუ "კონცერტი ბანგლადეშისთვის" რომლის შემოსავალიც განკუთვნილი იყო სტიქიური კატოსტროფის შედეგად გავერანებული ბანგლადეშის დასახმარებლად.
ჩუმ და მშვიდ ბიტლად(Quiet Beatle ) წოდებული ჯორჯ ჰარისონი გარდაიცვალა ისევე მშვიდად როგორც ცხოვრობდა. მას სწამდა ღმერთისა და არ ეშინოდა სიკვდილისა.
ის მოკლა ტვინის ავთვისებიანმა სიმსივნემ . სიცოცხლის ბოლო საათები მან გაატარა ოჯახის წევრებს და მეგობარ კრიშნაიტებს შორის. მღეროდნენ მანტრას ჰარე კრიშნა.
შედგა მოკლე ინდუისტური რიტუალი,შემდეგ მისი ცხედარი დაწვეს და ფერფლი გაფანტეს ინდოეთის წმინდა მდინარე განგზე.
ჯორჯ ჰარისონი ხშირად ამბობდა ყველაფერი შეიძლება გადადო მომავლისთვის ღმერთის ძიების გარდა.
მისი ცხოვრების დევიზი იყო გიყვარდეს სხვა . Love one another...გიყვარდეს მოყვასი.
ბიტლზების დამფასებელთა აზრით ეპოქა არ დამთავრებულა ლენონის მკვლელობით. მისი სიკვდილის შემდეგ ჯეფ ლინი აღადგენდა ლენონის სიმღერებს. ლენონი მოკვდა მაგრამ მისი საქმე ცოცხლობდა.
ეპოქა დამთავრდა ლენონის მკვლელობიდან 21 წლის შემდეგ, ჰარისონის გარდაცვალებით.
The Beatles-ამ ბრწყინვალე ოთხეულმა დაიპყრო მსოფლიო. დედამიწაზე ნებისმიერი ადამიანი გეტყვით მათ სახელებს: ჯონი,პოლი,ჯორჯი და რინგო.
ჯგუფის დაშლის შემდეგ ყოველი მათგანი წავიდა თავისი საკუთარი გზით.
ჯორჯ ჰარისონი მისმა გზამ მიიყვანა ინდუიზმთან.
ბედმა უკვე 1969 წელს შეახვედრა ჯორჯი სახელგანთქმულ ინდუისტ გურუ ბჰაკტივედანტა სვამი პრაბჰუპადასტან რომელმაც დასავლეთს გააცნო კრიშნა.
ჭეშმარიტების მუდამ მაძიებელმა ჰარისონმა ძალიან სერიოზულად მიიღო ბერი კრიშნაიტების მოძღვრება.
მან ბერობაც და პრაბჰუპადას მოწაფედ გახდომის რიტუალის გავლაც მოინდომა მაგრამ პრაბჰუპადამ თქვა რომ მუსიკოსის გვარი ჰარისონი ინგლისურის და სანსკრიტის ნარევზე ნიშნავს ღმერთის შვილს და ეს ჯორჯ ჰარისონისთვის სავსებით საკმარისია.
ჯორჯ ჰარისონი 20 წელი მეგობრობდა კრიშნაიტებთან და ამბობდა რომ შეიძინა ღმერთის ჭეშმარიტი რწმენა.
ფიქრობენ რომ ჯორჯ ჰარისონი უფრო შეიცვალა ვიდრე სხვა ბიტლზები მაგრამ სულიერი სრულყოფის თვალსაზრისით მან მათგან განსხვავებით მოახერხა მოკრძალების და სიკეთის შენარჩუნება,დიდებით გამოცდის გადატანა და ადამიანად დარჩენა.
1969 წელს ჯორჯ ჰარისონის მონაწილეობით ჩაიწერეს ფირფიტა "ჰარე კრიშნა მანტრა". ის შემდეგ შევიდა ალბომში "რადჰა კრიშნას ტაძრის საგალობლები". მანტრა მაშინვე პოპულარული გახდა მრავალ ქვეყანაში იმიტომ რომ მასში იყო რამოდენიმე მუდამ განმეორებადი სიტყვა და ეს აჩენდა აყოლის დაუძლეველ სურვილს. შეიძლება ითქვას რომ ჯორჯ ჰარისონის ხათრით მთელი მსოფლიო გალობდა ჰარე კრიშნას.
ჯორჯ ჰარისონი სიცოცხლის ბოლომდე დარჩა ინდუიზმის ერთგული.
კრიშნას რწმენა მას ეხმარებოდა უკურნებელ სენთან ბრძოლაში.
სიცოცხლეში ჯორჯმა ჩაწერა რამოდენიმე საკულტო საგალობელი რომლებსაც დღესაც მღერიან ინდუისტები.
ინგლისელებისთვის ჯორჯ ჰარისონი უეჭველი გმირია. მთელი მსოფლიოს ინდუისტებისთვის კი ის წმინდანია.
თავისი მრავალმილიონიანი ქონების მეათედი ჰარისონმა უანდერძა კრიშნაიტებს.
სიკვდილის წინ ის უსმენდა მანტრა ჰარე კრიშნას ჯადოსნურ ჰანგებს.
მისი ფერფლი ძველი ჩვეულების თანახმად გაფანტეს განგის და იამუნის წმინდა წყლებზე.
კრიშნაიტები დღემდე ლოცულობენ ჯორჯ ჰარისონის სულიერ მომავალზე თუმცა იციან რომ კრიშნამ უკვე ყველაფერი მოაწყო საუკეთესოდ.
1965 წელს ბიტლზების აშშ-ში გასტროლების დროს ჯორჯ ჰარისონის მეგობარმა დევიდ კროსბიმ ჯგუფიდან The Byrds მას გააცნო ინდური კლასიკური მუსიკა და სახელგანთქმული სიტარისტი რავი შანკარის შემოქმედება. ჰარისონი აღფრთოვანდა სიტარით და ჩაეფლო ინდური მუსიკის შესწავლაში. შემდეგ მან მთავარი როლი შეასრულა დასავლეთში სიტარის და ინდური მუსიკის გავრცელებაში.
ბიტლზების აღმოსავლეთში გასტროლების დროს ჰარისონმა შეიძინა სიტარი და დაიწყო მასზე დაკვრა. ის იყო პოპ-სიმღერაში სიტარზე დამკვრელი პირველი დასავლელი მუსიკოსი.
 |
| მარტინ სკორსეზეს ფილმი" ჯორჯ ჰარისონი, ცხოვრება მატერიალურ სამყაროში" //აფიშა//. |
რავი შანკარი ჯორჯ ჰარისონს ასწავლიდა სიტარზე დაკვრას და ინდურ მუსიკას
გაინდუისტებულმა ჯორჯ ჰარისონმა მოინახულა ინდოეთის წმინდა ადგილები.
1968 წელს ის ტრანსცენდენტურ მედიტაციას სწავლობდა მაჰარიში მაჰეშ იოგისთან ერთად.
იმავე წელს ჯორჯ ჰარისონი გახდა ვეგეტარიანელი და ასეთად დარჩა სიცოცხლის ბოლომდე.
აი ასეთ მატერიალურ სამყაროში და ცინიკურ და ანგარებიან თანამედროვეობაში ლამის ჩამხრჩვალი და სულიერების მაძებარი ჯორჯ ჰარისონი წააწყდა ინდუიზმს და მოიხიბლა.
მაგრამ მას ღმერთმა და ბედმა გაუღიმა და ეს ინდუიზმი მეტად თავისებური მოვლენა აღმოჩნდა. ინდოეთში და ინდუიზმში ჯორჯ ჰარისონი შეხვდა ქრისტეს. განსაჯეთ თვითონ.
ინდუისტი რელიგიური მოღვაწე, მწერალი, ინდუიზმის წმინდა ტექსტების მთარგმნელი და კომენტატორი, კრიშნას ცნობიერების საერთაშორისო საზოგადოების დამაარსებელი აბჰაი ჩარანარავინდა ბჰაკტივედანტა სვამი პრაბჰუპატა, იგივე შრილა პრაბჰუპადა //1896-1077// ამბობდა:
იესო" ქრისტე იყო გურუ:
შრიმად ბჰაგავატამში ნათქვამია რომ ღმერთის ცნობიერების ყოველ ქადაგს უნდა ჰქონდეს ორი თვისება მოთმინება და თანაგრძნობა. იესო ქრისტეს ხასიათში იყო ორივე ეს თვისება. ის იმდენად მომთმენი იყო რომ არავის გმობდა მაშინაც კი როდესაც მას ჯვარს აცვამდნენ. ის იმდენად თანაუგრძნობდა თავის მკვლელებს რომ ღმერთს სთხოვდა შებრალებას იმათი ვისაც მისი მოკვლა უნდოდა.
რა თქმა უნდა არავის შეეძლო იესო ქრისტეს მოკვლა და ამიტომ ცდილობდნენ მის შეურაცხყოფას.
იესო ქრისტე იყო დიადი პიროვნება,ღმერთის შვილი,ღმერთის წარმომადგენელი. ის უმანკო და უცოდველი იყო.
შრიმად ბჰაგავატამში ნათქვამია რომ ღმერთის ცნობიერების ყოველ ქადაგს უნდა ჰქონდეს ორი თვისება მოთმინება და თანაგრძნობა. იესო ქრისტეს ხასიათში იყო ორივე ეს თვისება. ის იმდენად მომთმენი იყო რომ არავის გმობდა მაშინაც კი როდესაც მას ჯვარს აცვამდნენ. ის იმდენად თანაუგრძნობდა თავის მკვლელებს რომ ღმერთს სთხოვდა შებრალებას იმათი ვისაც მისი მოკვლა უნდოდა.
რა თქმა უნდა არავის შეეძლო იესო ქრისტეს მოკვლა და ამიტომ ცდილობდნენ მის შეურაცხყოფას.
იესო ქრისტე იყო დიადი პიროვნება,ღმერთის შვილი,ღმერთის წარმომადგენელი. ის უმანკო და უცოდველი იყო.
მაგრამ ამის მიუხედავად ის ჯვარს აცვეს. მას უნდოდა ადამიანებისთვის ღმერთის ცნობიერების მიცემა მაგრამ ის ამიტომ აცვეს ჯვარს. ასეთია ადამიანური მადლიერება. ადამიანებმა ვერ დააფასეს მისი ქადაგებები.
მაგრამ ჩვენ ვაფასებთ და უდიდეს პატივს მივაგებთ მას როგორც ღმერთის წარმომადგენელს.
 |
| შრილა პრაბჰუპადა //1896-1077// თავის მოწაფეებთან ერთად. დილის გასეირნება, ფრანკფურტთან 1974 წელს. |
მაგრამ ის უეჭველად იყო ღმერთის წარმომადგენელი.
ამიტომ ჩვენ ვეთაყვანებით უფალ იესო ქრისტეს და მოწიწებით ვიხრით ქედს მის წინაშე.
ერთხელ მელბურნში ქრისტიანმა მღვდლებმა მკითხეს თუ რას ვფიქრობ იესო ქრისტეზე.
მე ვუპასუხე რომ იესო ქრისტე არის ჩვენი გურუ,ის ქადაგებს ღმერთის ცნობიერებას და ამდენად ის არის ჩვენი სულიერი მოძღვარი.
ყველა ვინც ქადაგებს ღმერთის დიდებას არის გურუ. იესო ქრისტე ეკუთვნის ასეთ დიად პიროვნებებს.
ის არაა უბრალო ადამიანი. წერილების თქმით იმას ვინც გურუზე ფიქრობს როგორც უბრალო ადამიანზე აქვს ჯოჯოხეთური ფიქრები.
ქრისტე რომ ყოფილიყო უბრალო ადამიანი ის ვერ მიუტანდა ადამიანებს ღმერთის ცნობიერებას."
ინდოეთს და იესოს აქვთ დიდი ხნის ურთიერთობა.
http://www.omkara.ru/library/notovich
ადამიანის შვილებს შორის საუკეთესო შვილი წმინდა ისას ცხოვრება:
1887 წელს ქაშმირის ახლოს ლადაკში მოგზაურობისას რომანოვთა ჯაშუშმა და ჟურნალისტმა ნოტოვიჩმა ქალაქ ლეხთან ახლოს ბუდისტურ მონასტერ ხიმისში აღმოაჩინა ხელნაწერები რომლებშიც მოთხრობილია იესო ქრისტეს ცხოვრება და ინდოეთში მისი ყოფნის ამბავი. ამ მონასტრის ლამამ ნოტოვიჩს უთხრა რომ ბუდისტები დიდ პატივს მიაგებენ იესო ქრისტეს, რომ იესოში განხორციელდა ბუდას სული და იესოს ცხოვრება აღწერილია ბუდისტურ წმინდა ხელნაწერებში.
ნიკოლაი ნოტოვიჩმა ჩაიწერა ისაზე ტიბეტური თქმულების ფრანგული თარგმანი და მოგვიანებით გამოაქვეყნა ის ევროპაში სათაურით "წმინდა ისას ცხოვრება". 1894 წელს პარიზში გამოცემული ეს წიგნი 1910 წელს გამოიცა რუსეთშიც.
 |
| რომანოვთა ჯაშუში, მწერალი, ჟურნალისტი, აზნაური და კაზაკი-ოფიცერი ნიკოლაი ალეკსანდროვიჩ ნოტოვიჩი, დაიბადა 1858 წელს. Николай Александрович Нотович — российский разведчик, писатель, журналист, дворянин и казак-офицер. Википедия Родился: 1858 г. |
ქვევით მოგვყავს ამ წიგნის რუსული თარგმანის ფრაგმენტები.
თავი 4
1.
1. ისა გახდა 13 წლის. იზრაელელისთვის ეს იყო დაქორწინების,დაოჯახების ასაკი.
2. მოკრძალებული შრომით მცხოვრები მშობლების სახლში დაიწყეს სიარული მდიდრებმა და წარჩინებულებმა რომელთაც სიძედ უნდოდათ ქადადგებებით უკვე სახელგანთქმული ახალგაზრდა ისა.
3. მაგრამ ისამ ჩუმად დატოვა მშობლების სახლში და იერუსალიმიდან ვაჭრებთან ერთად წავიდა ინდოეთში.
4. მას უნდოდა ღვთაებრივ სიტყვაში სრულყოფა და დიდი ბუდების კანონების შესწავლა.
თაცვი 5.
1. ღმერთის მიერ დალოცვილი 14 წლის ყრმა იესო გადავიდა მდინარე ინდზე და დამკვიდრდა ღმერთის საყვარელ მიწაზე არიელებს შორის.
2. ხმა საოცარი ყმაწვილის შესახებ გავრცელდა მთელ ჩრდილოეთ ინდში და როდესაც მან გაიარა 5 მდინარის ქვეყანა და რაჯპუტანა ჯაინებმა შესთავაზეს მათთან დასახლება.
3. მაგრამ მან მიატოვა ღმერთი ჯაინას გზასაცდენილი თაყვანისმცემლები და წავიდა ჯაგერნაუტში ორისას მიწებში სადაც ასვენია ვიასა-კრიშნას მოკვდავი ნაშთები და ის კეთილგანწყობილად მიიღეს ბრაჰმას თეთრმა ქურუმებმა.
4. მათ ისას ასწავლეს ვედების კითხვა და განმარტება, ლოცვებით განკურნება, სწავლება, ხალხისთვის წმინდა წიგნების განმარტება, ავი სულების განდევნა ადამიანების სხეულებიდან და მათთვის ჯანმრთელი გონების დაბრუნება.
5. ისამ 6 წელი გაატარა ჯაგერნაუტში,რაჯაგრიჰში,ბენარესში და სხვა წმინდა ქალაქებში. ყველას უყვარდა ისა რადგან ის მშვიდობიანად ცხოვრობდა ვაიშიებთან და შუდრებთან რომელთაც განუმარტავდა წმინდა წიგნებს.
6. მაგრამ ბრამინებმა და კშატრიებმა უთხრეს მას რომ დიადმა პრაბრაჰმანმა აუკრძალა მათ დაახლოება იმათთან ვინც მან შექმნა თავისი სტომაქისგან და ფეხებისგან;
7. რომ ვაიშიებს მხოლოდ სადღესასწაულო დღეებში აქვთ ვედების კითხვის მოსმენის უფლება;
 |
| ვ.ვ. ვერეშჩაგინი, მონასტერი ხიმისი, ტრეტიაკოვის გალერეა. |
9. პარაბრაჰმანმა თქვს რომ მხოლოდ სიკვდილი გაანთავისუფლებს მათ მონობისგან...
10. მაგრამ ისა არ უსმენდა მათ და მიდიოდა შუდრებთან და ქადაგებდა ქურუმების და სამხედრო კასტების წაარმომადგენელი ბრამინების და კშატრიების წინააღმდეგ.
11. მას არ მოსწონდა ის რომ ადამიანი სხვა ადამიანს,ახლობელს,ართმევს ადამიანურ ღირსებას ვინაიდან ისას თქმით მამა ღმერთი ერთმანეთისგან არ ანსხვავებს თავის შვილებს. მამა ღმერთისთვის ერთნაირად ძვირფასია მისი შვილები.
12. ისა უარყოფდა ვედების და პურანების ღვთაებრივ წარმოშობას ვინაიდან ადამიანს უკვე ჰქონდა მიცემული კანონი თავის საქმეებში სახელმძღვანელოდ.
13. გეშინოდეს შენი ღმერთისა,დაიჩოქე მხოლოდ მის წინაშე და მხოლოდ მას მიუტანე მსხვერპლი რომელიც მიიღე შენი მონაგარისგან.
15. მარადიულმა მსაჯულმა მარადიულმა სულმა შექმნა სამყაროს ერთიანი და განუყოფელი სული რომელიც ქმნის,მოიცავს და აცოცხლებს ყველაფერს.
16. მხოლოდ ის ბატონობდა და ქმნიდა, მხოლოდ ის არსებობდა მარად და მის არსებობას არა აქვს დასასრული. მას არ ჰყავს სწორი არც ცაში და არც მიწაზე.
17. დიდ შემოქმედს არ გაუყვია თავისი ძალაუფლება არც ერთი ცოცხალი არსებისთვის და მით უმეტეს უსულო საგნისთვის როგორც ამას გასწავლიდნენ ვინაიდან მარტო ისაა ყოვლისშემძლე.
18 მან გამოხატა თავისი ნება და სამყარო გაჩნდა. ღვთაებრივი აზრით მან შეკრიბა წყლები, გამოყო მათგან დედამიწის ხმელეთი. ისაა ადამიანის საოცარი არსებობის საწყისი. მან შთაბერა ადამიანს თავისი ყოფის ნაწილაკი.
19 მანვე დაუმორჩილა ადამიანს მიწა,წყლები,ცხოველები და ყველაფერი რაც შექმნა. ის თვითონ იცავს უცვლელ წესრიგში თვითონ უდგენს ყოველ ნივთს მის ვადას.
20. უფლის რისხვა მალეს დაატყდება თავს ადამიანს ვინაიდან მან დაივიწყა თავისი შემქმნელი, მისი ტაძრები აავსო საზიზღრობით და თაყვანს სცემს იმას რაც ღმერთმა დაუმორჩილა მას.
21. ვინაიდან ქვების და ლითონების თაყვანისმცემელი ადამიანები მათ მსხვერპლად სწირავენ ადამიანებს რომლებშიც ცხოვრობს უზენაესი სულის ნაწილი.
22. ვინაიდან ადამიანი ამცირებს მშრომელს და ცახცახებს უსაქმური მოქეიფის წინაშე.
23. თავისი ღვთაებრივი ბედნიერება წაერთმევათ იმათ ვინც თავის ძმებს ართმევს ღვთაებრივ ბედნიერებას. ბრამინები და კშატრიები გადაიქცევიან შუდრებად და შუდრებთან კი მუდამ იქნება მარადიული.
24 ვინაიდან უკანასკნელ სამსჯავროზე შუდრებს და ვაიშიებს ბევრი რამე ეპატიებათ მათი უმეცრების გამო.
ღვთის რისხვა დასჯის იმათ ვინც მიითვისა შუდრების და ვაიშიების უფლებები.
25. ვაიშიები და შუდრები აღფრთოვანებული იყვნენ ისას ასეთი ქადაგებით და ეკითხებოდნენ მას თუ როგორ უნდა ილოცონ რომ არ დაკარგონ მარადიული ნეტარება.
26. ნუ სცემთ თაყვანს კერპებს იმიტომ რომ მათ არ ესმით. ნუ მისდევთ ვედებს იმიტომ რომ ჭეშმარიტება მათში დამახინჯებულია. ნუ აყენებთ საკუთარ თავს სხვებზე მაღლა და ნუ ამცირებთ თქვენს ახლობელს.
27. დაეხმარეთ ღარიბებს, სუსტებს, ნუ უბოროტებთ ნურავის და არ ისურვოთ ის რაც არ გაქვთ,რასაც ხედავთ სხვასთან."
თავი 6
1. თეთრმა ქურუმებმა და მეომრებმა გაიგეს თუ რას ეუბნებოდა ისა შუდრებს,ჩაიფიქრეს მისი მოკვლა და გააგზავნეს მსახურები ახალგაზრდა წინასწარმეტყველის მოსანახად.
2 მაგრამ შუდრების მიერ გაფრთხილებულმა ისამ ღამით დატოვა ჯაგერნაუტის გარეუბანი,მივიდა მთებამდე და დასახლდა გაუტამიდების ქვეყანაში სადაც დაიბადა დიდი ბუდა შაკიამუნი,ხალხში ვინც თაყვანს სცემდა ერთიან და დიად ბრაჰმას.
3. მართალმა ისამ სრულყოფილად ისწავლა ენა პალი და დაიწყო წმინდა სუტრების შესწავლა.
4. 6 წლის შემდეგ ისა,რომელიც ბუდამ შეარჩია მისი წმინდა სიტყვის გასავრცელებლად,იქცა წმინდა წერილების შესანიშნავ განმმარტებლად.
5. მაშინ ისამ დატოვა ნეპალი და ჰიმალაის მთები,ჩავიდა რაჯპუტანას ველზე და წავიდა დასავლეთისკენ. ის ხალხებს უქადაგებდა ადამიანის უმაღლესი სრულყოფის შესახებ.
6. ის ასწავლიდა რომ მოყვასისთვის სიკეთის კეთება არის მარადიულ სულთან შერწყმის საუკეთესო საშუალება,რომ იმას ვინც მოიპოვებს საწყის სიწმინდეს მიეტევება ცოდვები და მიეცემა ღმერთის დიდების ხილვის უფლება.
7. წარმართებს ისა ეუბნებოდა რომ ხილული ღმერთების თაყვანისცემა ეწინააღმდეგება ბუნების კანონს
8 ვინაიდან ადამიანს არა აქვს ღმერთის სახის ხილვის უფლება,მან კი შექმნა მარადიული მსგავსი ღვთაებების გუნდები.
9. ამას გარდა ადამიანს სჩვევია ცხოველების და თავისი ხელით ქვისგან თუ ლითონისგან შექმნილი საგნების დაყენება ღვთაებრივ სიწმინდეზე უფრო მაღლა.
10. მარადიული კანონმდებელი ერთია. არაა სხვა ღმერთი მის გარდა. ის არ უყოფს სამყაროს არავის და არავის ატყობინებს თავის ჩანაფიქრებს.
11. ღმერთი ადამიანებს სიკვდილის შემდეგ მოექცევა ისე მოწყალედ როგორც მამა ექცევა თავის შვილებს. ის არ დაამცირებს თავის შვილს ცხოველის სხეულში როგორც განსაწმენდელში გადასახლებით.
12. შემოქმედი ისას პირით ამბობდა რომ კანონი ეწინააღმდეგება ადამიანების მსხვერპლად შეწირვას კერპებისთვის თუ ცხოველებისთვის ვინაიდან მან ადამიანს დაუმორჩილა ყველა ცხოველი და ყველაფერი რაც არის დედამიწაზე.
13. ყველაფერი მიეცა მამასთან,შემოქმედთან უშუალოდ და მჭიდროდ დაკავშირებულ შვილს. ღვთაებრივი კანონი მკაცრად გაასამართლებს და დასჯის იმას ვინც მამას,შემოქმედს,წაართმევს მის შვილს.
14. ადამიანი არარაობაა მარადიული მსაჯულის წინაშე და მხეცი არარაობაა ადამიანის წინაშე.
15. ამიტომ გაანებეთ თავი თქვენს კერპებს და ნუ ასრულებთ რიტუალებს რომლებიც თქვენ გაშორებენ თქვენს მამას და გაკავშირებენ ქურუმებთან რომლებსაც ზურგი შეაქცია ცამ ვინაიდან მათ ჩამოგაშორეს ჭეშმარიტ ღმერთს და მათი ცრურწმენები და სისასტიკე რყვნის სულს და სპობს ყოველგვარ ზნეობას.
თავი 7
1. ისამ გაიარა მრავალი ქვეყანა და მისი სიტყვები ვრცელდებოდა ამ ქვეყნების წარმართებში. ამ ქვეყნების მკვიდრნი სტოვებდნენ თავის კერპებს.
2. ამის მნახველმა ქურუმებმა ისას მოსთხოვეს მათი კერპების არარაობის საჯაროდ ჩვენება.
3. ისამ უპასუხა მათ რომ თუ კი მათი კერპები და მხეცები მართლაც ძლიერები არიან და მართლაც აქვთ ზებუნებრივი ძალა მივიდნენ და მოსპონ ის.
4. მაშინ ქურუმებმა ისას მოსთხოვეს სასწაულების მოხდენა და უთხრეს რომ თუ კი მის ღმერთს ეზიზღება მათი კერპები მოსპოს ისინი.
5. ისამ უპასუხა რომ მისი ღმერთის სასწაულები ხდება სამყაროს შექმნის პირველი დღიდანვე და ისინი ხდება ყოველ დღე და ყოველ წუთს. იმას ვინც ამას ვერ ხედავს აკლდება სიცოცხლის ერთ-ერთი უმშვენიერესი ძღვენი.
6. ღვთის რისხვა არ იქნება მიმართული ქვების,ლითონის თუ ხის უსულო ნამტვრევების წინააღმდეგ. ის მიმართული იქნება იმათ წინააღმდეგ ვინც დადგეს კერპები. თუ კი ადამიანებს უნდათ ხსნა მათ უნდა მოსპონ ყველა მათ მიერ შექმნილი კერპი.
7. ადამიანის წინაშე არარაობა ქვა და კენჭი მოკრძალებით ელიან როდის აიღებს მათ ადამიანი და როდის გამოიყენებს მათ ნაყოფიერად.
8. ასევე ადამიანიც უნდა ელოდოს ღვთის დიდ წყალობას უკანასკნელ სამსჯავროზე.
9. მაგრამ ვაი თქვენ,ადამიანის მტრებო,თუ კი მიიღებთ არა წყალობას რომელსაც ელით არამედ ღმერთის რისხვას,ვაი თქვენ ვინც ელით სასწაულებს მისი ძალაუფლების დასამოწმებლად.
10. განრისხებული ღმერთი მოსპობს კერპების დამდგმელებს და არა კერპებს. კერპების დამდგმელთა გულები მოხვდება მარადიულ ცეცხლში და მათი დაჯიჯგნილი სხეულებით დანაყრდებიან ველური მხეცები.
11. ღმერთი თავისი ნახირებიდან განდევნის უწმინდურს, მაგრამ დაიბრუნებს გზააბნეულებს,ვინც ვერ დაინახეს თავის თავში სულიერი საწყისი.
12. წარმართებმა დაინახეს თავისი ქურუმების უძლურება და მათ კიდევ უფრო დაიჯერეს ისას სიტყვები. მათ შეეშინდათ ღმერთის რისხვისა და დალეწეს თავისი კერპები. ქურუმებს კი შეეშინდათ ხალხის შურისძიებისა და ისინი გაიქცნენ.
13. და შემდეგ ისა წარმართებს ასწავლიდა რომ ისინი არ უნდა ცდილობდნენ მიწიური თვალებით მარადიული სულის დანახვას,რომ ისინი უნდა ცდილობდნენ მარადიული სულის დანახვას თავის საკუთარ გულში, რომ ისინი საკუთარი სულის სიწმინდით უნდა ცდილობდნენ მარადიული სულის კეთილგანწყობის მოპოვებას.
14. ისა ასწავლიდა რომ ყველა ცოცხალი არსება ადამიანის ჩათვლით შექმნილია ადამიანის სასიკეთოდ და ამიტომ ადამიანი უნდა გაუფრთხილდეს მათ,არ უნდა ხოცოს ისინი.
15. ნუ მოიპარავთ ნურაფერს.
16, ნუ იტყვით ტყუილს იმიტომ რომ თქვენ თვითონ არ დარჩეთ მოტყუებულები, ცადეთ თავი გაიმართლოთ უკანასკნელ სამსჯავრომდე იმიტომ რომ შემდეგ მეტისმეტად გვიანი იქნება.
18. ნუ მიეცემით გარყვნილებას იმიტომ რომ ესაა ღმერთის კანონების დარღვევა.
19. თქვენ უმაღლეს ბედნიერებას მიაღწევთ როგორც საკუთარი თავის განწმენდით ისე სხვების დარიგებით,გზაზე დაყენებით, რაც მათ მისცემს საწყისი სრულყოფილების მოპოვების საშუალებას.
თავი 8. ყველა ქვეყანაში გაიგეს ისას ქადაგებების შესახებ. ის ჩავიდა სპარსეთშიც, სადაც ეკამათა ქურუმებს, დაამარცხა ისინიც და გადაურჩა მათ. //დეტალებს აქ გამოვტოვებ და გადავალ მე-9 დასკვნით თავზე //გ.მ.//.
თავი 9.
1. შემოქმედმა შეარჩია ისა რათა მას ცოდვაში ჩაფლული კაცობრიობისთვის შეეხსენებინა ჭეშმარიტი ღმერთი.
2. ისას წასვლის შემდეგ წარმართებმა კიდევ უფრო გატანჯეს იზრაელელები და ეს უკანასკნელები ღრმა სასოწარკვეთილებაში იყვნენ.
3. მრავალი მათგანი სასტიკ დამპყრობელთა საამებლად განუდგა თავისი ღმერთის და მოსეს კანონებს.
4. ამ უბედურების შემყურე ისა ამხნევებდა აიმედებდა თანამოქალაქეებს ვინაიდან ახლოვდებოდა ცოდვათა გამოსყიდვის დღე. ის განამტკიცებდა მათი მამების ღმერთის რწმენას.
5. " ჩემო შვილებო, არ მიეცეთ სასოწარკვეთას, ეუბნებოდა მამა ზეციერი ისას პირით,ვინაიდან მე გავიგე თქვენი ხმა და მოთქმა.
6. ნუ ტირიხართ ჩემო საყვარლებო ვინაიდან თქვენმა უბედურებამ ატკინა გული თქვენს მამას და მან გაპატიათ ისე როგორც აპატია თქვენს წინაპრებს.
7. ნუ მიატოვებთ თქვენს ოჯახებს,ნუ მიეცემით აღვირახსნილ ცხოვრებას,ნუ დაკარგავთ თქვენი გრძნობების კეთილშობილებას,ნუ სცემთ თაყვანს კერპებს რომლებიც ვერ გაიგებენ თქვემს ხმას.
8. აავსეთ ჩემი ტაძარი თქვენი იმედით და თქვენი მოთმინებით და არ განუდგეთ მამათა რწმენას ვინაიდან მხოლოდ მე მივუძღოდი და ვასაჩუარებდი მათ.
9. წამოაყენეთ დაცემულები,დააპურეთ მშივრები,დაეხმარეთ ავადმყოფებს რომ ისინი ყველანი სუფთანი და მართალნი იყვნენ უკანასკნელი სასამართლოს დღეს."
10. იზრაელელები ბრბოებად დადიოდნენ ისას მოსასმენად და ეკითხებოდნენ თუ სად უნდა სცენ თაყვანი მამაზეციერს როდესაც მტერმა დაანგრია მათი ტაძრები და წაბილწა წმინდა ჭურჭელი.
11. ისა პასუხობდა რომ ღმერთს მხედველობაში არა აქვს ადამიანის ხელით აგებული ტაძრები,რომ ღმერთი ჭეშმარიტ ტაძრად თვლის ადამიანის გულს.
12. "შედით თქვენს ტაძარში,თქვენს გულში,გაანათეთ ის კეთილი აზრებით,მოთმინებით და მამა თქვენის ურყევი იმედით.
13. და თქვენი წმინდა ჭურჭელია თქვენი ხელები და თვალები. აკეთეთ ის რაც უნდა ღმერთს ვინაიდან ადამიანისთვის სიკეთის გაკეთებით თქვენ ამკობთ ტაძარს სადაც ცხოვრობს თქვენთვის სიცოცხლის მომცემი.
14. ვინაიდან ღმერთმა შეგქმნათ თავის მსგავსად-უმანკოებად,წმინდა სულით,სიკეთით სავსე გულით. თქვენ არ ხართ დანიშნულნი ავი ჩანაფიქრებისთვის. თქვენ უნდა იქცეთსიყვარულის და სამართალის ტაძრად.
15. ამიტომ გეუბნებით თქვენ,ნუ დაიბინძურებთ გულს იმიტომ რომ იქ მუდამ ცხოვრობს უზენაესი.
16. თუ გინდათ სიყვრულით და ღვთისმოსაობით სავსე საქმეების კეთება აკეთეთ ის ღია გულით და არა ანგარებით და ანაზღაურების იმედით.
ვინაიდან ასეთი საქციელი არ მოაახლოვებს ხსნას. არამედ გამოიწვევს ისეთ ზნეობრივ დაცემას როდესაც ქურდობა,ტყუილი და მკვლელობა ჩაითვლება ღირსებად."
ამით დავამთავრებთ საუბარს ჯორჯ ჰარისონზე და მის ინდოეთზე. ცინიკური და ჰედონისტური ხანის უნიჭიერესმა ევროპელმა სულიერების ძიებაში ინდოეთიც მოიარა და ნახა რომ იქაც ხსნა ქრისტეშია....
საქართველოც არაა შორს ინდოეთისგან!!!!
ww.georoyal.ge/?MTID=6&TID=54&id=52
შემდეგ მიწა გაიპოხა ცრემლით, ასე გაჩნდა გუჯარათი ჩემი.* (*ა. შენგელია, "როგორ გაჩნდა საქართველო, ანუ ლეგენდის დაბადება").
"გურგაონი, 23. 8. 66. საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის დირექტორს, თბილისი (სსრკ).
ძვირფასო სერ!
მე მსურს სათანადო პატივისცემით გაგეცნოთ. ვარ კოლეჯის მასწავლებელი და გეოგრაფიის ფაკულტეტის მეთაური გურგაონის (ფენჯაბი) კოლეჯში (ინდოეთი). სამეცნიერო ხარისხი ფენჯაბის უნივერსიტეტისაგან.
ვაწარმოებ ჩრდილო ინდოეთში ფართოდ გავრცელებული ტომის - "გუჯარების" კვლევას, ჩემი ხელმძღვანელია დოქტორი ა. ბ. მუკერჯი - ხელოვნებათა მაგისტრი, ფილოსოფიის დოქტორი, რომელიც ავტორიტეტია "ხეობათა კულტურის" შესწავლაში.
ჩემი გამოკვლევების დროს გავიგე, რომ ქართველები (გურჯები) ატარებენ ისეთივე კულტურულ ნიშნებს, აქვთ ისეთივე ჩვეულებები, სამოსელი, ფოლკლორი და ისევე საქმიანობენ, როგორც ჩრდილო ინდოეთის "გუჯარები", რომლებიც გვხვდებიან რაჯასტანში - შტატ უტარ-პრადეშსა,* (*ეს იმ შტატთაგანია, რომელიც 1971 წლის შემოდგომასა და 1972 წლის გაზაფხულზე კოკისპირული წვიმების შედეგად დაიტბორა) ჯამუსა და ქაშმირში,** (**ინდოეთ-პაკისტანის კონფლიქტის დროს, რასაც შედეგად მოჰყვა ბანგლადეშის რესპუკლიკის გამოცხადება, საომარი მოქმედების ასპარეზი იყო) სივალიკის ბორცვების გასწვრივ და დასავლეთ პაკისტანში.
მსურს შევისწავლო ქართული ლიტერატურა და ენა, რომელიც რამდენადმე მოგვაგონებს ჩვენს ჩრდილო ინდოეთის გუჯარულ კილოკავს.
დაწერილი მაქვს მთელი რიგი სტატიები და წიგნი - "გუჯარები და მათი კულტურა". ვიყავი თავმჯდომარე სრულიად ინდოეთის გუჯარული კონფერენციისა, რომელიც ჩატარდა ქ. ბადარფურში 1965წ. ივნისში.
ვსწავლობ რუსულ ენას დელის საღამოს უნივერსიტეტში, ხელმძღვანელმა მირჩია ამ საკითხის ირგვლივ უშუალო კავშირი დამემყარებინა თქვენთან, თბილისში.
გთხოვთ დამეხმაროთ ნებართვის მიღებაში, რათა დაშვებულ ვიქნე თქვენს აკადემიაში სამუშაოდ. უაღრესად მადლობელი ვიქნები თქვენი, თუ შემწეობას აღმომიჩენთ ქართული ენის დაუფლებაში, ქართული ლიტერატურის უშუალოდ გაცნობასა და ჩემს კვლევით მუშაობაში გუჯარების, ჯურების, ქართველების შესახებ.
გთხოვთ გამომიგზავნოთ აუცილებელი საბუთები და ფორმები დაშვებისათვის.
მადლობით, გულწრფელად თქვენი რ. პ. ხათანა".
ინდოელი მკვლევარის ეს მეტად საინტერესო წერილი საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდენტისადმი მკითხველს პროფესორმა ლევან მარუაშვილმა შესთავაზა რვა წლის წინ.
სტატიაში "ინდოელი ქართველები? - ახალი გამოცანა!", რომელიც პირველმა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მრავალტირაჟიანმა გაზეთმა გამოაქვეყნა, პროფ. ლ. მარუაშვილი შენიშნავდა, რომ ინდოეთში აღზრდილი ინგლისელი მონადირის ჯიმ ქორბეთის წიგნის ("ტაძრის ვეფხვი") კითვისას მისი ყურადღება მიიქცია იმ გარემოებამ, რომ ჩრდილო ინდოეთში, ჰიმალაის ქედის სამხრეთ კალთებზე, ბინადრობს ხალხი, რომლის მეტყველებაში ქართულ სიტყვებთან თანხვედრა შეინიშნება. განგის სათავეში, გარვალის პროვინციაში მცხოვრები ტომები მთის გარეული თხის აღსანიშნავად ხმარობენ სიტყვას - "თხარ", პურის აღსანიშნავად - "პურ" და ა.შ.
ქართველი მეცნიერის განსაკუთრებული ინტერესი გამოუწვევია იმ ქართველთა ცნობებს, რომელთაც ბოლო წლებში უმოგზაურიათ ინდოეთში. ცნობებში აღნიშნულია, რომ აკად. გ. ძოწენიძეს დელიდან ბომბეიში მგზავრობისას ხვდებოდა "კახელების მსგავსი ხალხი". საქდესის კორესპონდენტთან საუბარში იგივე დაუდასტურებია პროფ. გ. თვალჭრელიძესაც. დელიდან ბომბეიში მანქანით მგზავრობისას მას უნახავს ურმით მიმავალი ადამიანები, რომლებიც გარეგნობით, ჩაცმულობითა და მიხრა-მოხრით თითქმის არ გამოირჩეოდნენ კახელებისაგან. სამწუხაროდ მეცნიერს მაშინ დრო არ ჰქონია, რომ მათთვის ვინაობა გამოეკითხა.
ეს მარშრუტი (ე.ი. სამანქანო გზა დელიდან ბომბეისაკენ. - გ. მ. ) გადის სწორედ რაჯისტანზე, სადაც, დოქტორ ხათანას სიტყვით, გუჯართა ნაწილი ცხოვრობს, - ამბობს პროფ. ლ. მარუაშვილი და იქვე მიუთითებს, რომ ბოტანიკოს გ. სახოკიას ჰიმალაის კალთებზე აჩვენეს ტომი, რომელსაც პურის აღსანიშნავად სიტყვა "პური" აქვს.
პროფ. ლ. მარუაშვილს სავსებით მიზანშეწონილად მიაჩნია ინდოელ ქართველთა საკითხის სპეციალური კვლევა. ჰიპოთეზის სახით გვთავაზობს მოსაზრებას, რომ ქართველთა დასახლება ინდოეთის მიწა-წყალზე შესაძლოა თემურ-ლენგის პერიოდს განეკუთვნოს.* (*რუმინელი ვ. კერნბახის ცნობა იმის შესახებ, რომ ინდოეთის ზოგიერთ ენაში ცნება "ლამაზი" და "საქართველო" ძველთაგანვე ურთიერთ-სინონიმებად იხმარებაო, ასევე ხომ შესაძლოა სწორედ ამ დროიდან დამკვიდრებულიყო ინდოეთში? (გ.მ.)
ეს მოსაზრება ემთხვევა ინგლისელი მეცნიერის ედვარდ გიბონის (1737-1794 წწ.) აზრს იმის შესახებ, რომ 1394 წელს დატყვევებული ქართველები თემურ-ლენგს თან წაუყვანია ინდოეთზე 1398 წელს გალაშქრების დროს. ამასთან, უაღრესად საინტერესოა კიდევ რამდენიმე ფაქტიც:
რომ ტყვედ წაყვანილი ქართველები ინდოეთში ჩანან XVI - XVII საუკუნეებშიაც;
რომ 1525-1739 წლებში ჩრდილოეთ ინდოეთში არსებობდა ე.წ. "დიდი მოგოლების" ძლიერი სახელმწიფო, რომელიც იმ ტერიტორიასაც მოიცავდა 1398-1399 წლებში თემურ-ლენგმა რომ დაიპყრო;
რომ უნგრელი მეცნიერის ლ. ფაკეტეს ცნობით, "დიდი მოგოლების" სამხედრო სამსახურში მრავლად იყვნენ ქართველებიც.** (**ქ. ჩხატარაიშვილი - კვლავ "ინდოელ ქართველთა" შესახებ, გაზ. "ლიტერატურული საქართველო", 1967 წ.)
"ქართლის ცხოვრების" ერთ-ერთი, კერძოდ, ბერი ეგნატაშვილის მიერ XVIII საუკუნის დასაწყისში დაწერილი მატიანის მიხედვით, თემურ-ლენგმა ერთი ადრინდელი შემოსევის დროს გაამაჰმადიანა და თან წაიყვანა მესხეთის მოსახლეობის ნაწილი. შემდეგ, 1398 წელს თემურ-ლენგი ინდოეთში შეიჭრა, დაიპყრო დელი და დაეუფლა მთელ ჩრდილოეთ ინდოეთს. "დასაშვებია, წერს პროფ. მარუაშვილი, რომ სამარყანდელმა მფლობელმა მესხეთიდან წაყვანილი გამაჰმადიანებული ქართველები ჩრდილო ინდოეთის ტერიტორიაზე დაასახლა, როგორც თავისი საყრდენი ძალა ადგილობრივი ხელისუფლების წინააღმდეგ".
სტატიას "ინდოელ ქართველებზე" პირველი გამოეხმაურა ქ. ჩხატარაიშვილი, რომელმაც ინდოელი მკვლევარის რ. ხათანას ჰიპოთეზა ქართველებისა და ინდოეთ-პაკისტანში მცხოვრები გუჯარების ნათესაობის შესახებ საფუძველმოკლებულად მიიჩნია: "ჩვენი წელთააღრიცხვის დასაწყისში გუჯარები და გუჯარათლები* (*პროფ. ლ. მარუაშვილის აზრით, დას. ინდოეთში მცხოვრები მრავალმილიონიანი ეროვნება "გუჯარათი" - მკვიდრი ინდოელი მოსახლეობა, არ უნდა ავურიოთ გუჯარებთან, ამ ტომების დასახელების მსგავსება შემთხვევითია, რაც აგრეთვე დაუდასტურებია რამდენიმე წლის წინ საქართველოში სტუმრად მყოფ ინდოელ მეცნიერ ქალს სენ-გუფთას. ამ საკითხთან დაკავშირებით იხ. ლ. კარბელაშვილი, "ქართველთა ნაკვალევი ინდოეთში V-XIII სს. " საქართველოს სსრ მეცნ. აკადემია, ეკონომიკისა და სამართლის ინსტიტუტი, "ეკონომიკა", ტ. 3, 1971, გვ. 295-322) (რომლებიც ახლა დასავლეთ ინდოეთში ცხოვრობენ და 11 მილიონს შეადგენენ**) (** ნაგულისხმებია, ალბათ, გუჯარათის შტატის მცხოვრებნი.) ერთ ხალხს წარმოადგენდნენ, - წერს ქართველი მკვლევარი, - ჩვენი წელთააღრიცხვის პირველ საუკუნეებში შუა აზიიდან ე.წ. თეთრი ჰუნების და სკვითების შემოსევის შედეგად ისინი გაითიშნენ და დაიფანტნენ. ჩვ. წ. აღ. V-VII საუკუნეებში ჩრდილო-დასავლეთ ინდოეთში არსებობდა ძლიერი სახელმწიფო გურჯარა, რომელიც წინ გადაეღობა ექსპანსიას და ინდოეთი დაპყრობას გადაარჩინა".
მიუხედავად ზემოხსენებულისა, ავტორი სავსებით რეალურად ცნობს ვარაუდს თანამედროვე ინდოეთსა და პაკისტანში ქართული წარმოშობის მოსახლეობის არსებობის შესახებ. მისი აზრით, ინდოელი მკვლევარის რ. ხათანას მტკიცება, გუჯარების ჩვეულებები, სამოსელი, ფოლკლორი და საქმიანობა ისეთივეა, როგორც ქართველებისო, შესაძლოა იმაზე მიგვითითებდეს, რომ გუჯარებით დასახლებულ ტერიტორიაზე ასეთ ნიშნებს სწორედ ქართული წარმოშობის მოსახლეობა ატარებს. XIV-XV საუკუნეებში ტყვედყოფილ ქართველთა ინდოეთში ყოფნა ქართველ მკვლევარს დოკუმენტურ ნიადაგზე დადასტურებულად, ხოლო ჰიპოთეზა დღევანდელ ინდოეთსა და პაკისტანში ქართველ თვისტომთა ყოფნის შესახებ გარკვეული აზრით შემაგრებულად მიაჩნია. "თუ ამასთან გავიხსენებთ... ქართველთა მონაწილეობას ნადირშაჰის ინდოეთზე გალაშქრებაში 1739 წელს და რამდენიმე წლის წინად ჩვენს პრესაში გამოქვეყნებულ ცნობას გვიანდელ შუა საუკუნეებში ინდოეთის რამდენიმე სამთავროს სათავეში ქართველ გამგებელთა ყოფნის შესახებ, - წერს იგი, - მაშინ კიდევ უფრო რეალურად წარმოგვესახება იმის შესაძლებლობა, რომ შორეულ ინდოეთში ჟამთა სიავისაგან სამშობლოს მოწყვეტილი ათასობით ქართველის შორეული შთამომავალი ცხოვრობდეს".
ინდოეთში სამი სამეფოს სათავეში ქართველთა ყოფნის თაობაზე ცნობა მოაქვს პოეტ-აკადემიკოს ი. აბაშიძეს 1959 წელს გამოქვეყნებულ ჩანაწერებში "ინდოეთის გზებზე".
"ამ სტრიქონების წერის დროს ხელთა მაქვს ცნობილი ფრანგი მეცნიერის, ფილოსოფოსისა და მოგზაურის ფრანსუა ბერნიეს წიგნი "უკანასკნელ პოლიტიკურ გადატრიალებათა ისტორია დიდი მოგოლის სამეფოში",* (*მოსკოვ-ლენინგრადი, სახელმწიფო სოციალ-ეკონომიური გამომცემლობა, 1936 წ.) რომელმაც თავის დროზე მარქსისა და ენგელსის მოწონება დაიმსახურა. ეს წიგნი, სხვათა შორის, მოგვითხრობს იმ სამი ქართველის შესახებ, რომელთაც XV საუკუნის მიწურულში ინდოეთის ერთ დიდ ნაწილში სამი სამეფო შექმნეს. ამ სამეფოებმა ორას წელიწადს იარსებეს. ბერნიე წერს: "ქართველები მტკიცედ განაგებდნენ ამ სამეფოებს იმიტომ, რომ ერთმანეთთან მუდმივ კავშირში იყვნენ და ერთმანეთს გვერდით უდგნენ მოგოლების წინააღმდეგ დიდ სამხედრო ოპერაციებში". ბერნიე ასახელებს ამ ქართველ მეფეთა მხოლოდ მეხუთე თუ მეექვსე თაობის წარმომადგენელს - ნეზამ შაჰს (რომელმაც თავისი სამეფოს დედაქალაქს დაარქვა დუალეთი).
ეს ამბავი ხდება ინდოეთის ჩრდილო-დასავლეთის რაიონში, სინდისა და ფენჯაბის მხარეში".* (*"შორეულ გზებზე", ქართველ მოგზაურთა ჩანაწერები, წიგნი პირველი, თბილისი, 1959 წ.).
"ინდოელ ქართველთა" საკითხს გარკვეული ამაგი დასდო ჟურნალისტმა ლ. გოლდმანმა, რომელმაც თემას ორი საკმაოდ საინტერესო წერილი მიუძღვნა.
რუსეთის არმიის გენერალური შტაბის პოდპოლკოვნიკს, რუსეთის გეოგრაფიული საზოგადოების ნამდვილ წევრს ნოვიცკის 1896 წელს დაუწერია წიგნი "ინდოეთიდან ფერგანამდე", რომელშიც იგი იხსენიებს ქართულ გეოგრაფიულ სახელწოდებებს, როგორიცაა ტნარი, ლომოური და ა.შ. ამასთან, ეს დასახელებები გვხვდება მხოლოდ ქაშმირში, სადაც როგორც ზემოთ ითქვა, გუჯარები ცხოვრობენ.
ჩვენს პრესაში გამოქვეყნებულ ერთ-ერთ წერილში ლ. გოლდმანს მოჰყავს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ელექტროტექნიკის კათედრის გამგის შ. ბებიაშვილის საინტერესო მოგონება:
- ინგლისის ჯარები, რომლებიც 1918 წელს საქართველოში იდგნენ, შედგებოდა შოტლანდიელებისა და ინდოელი სიპაებისაგან. ერთხელ მამაჩემმა მიამბო, რომ ერთ-ერთი ინდოელი ესაუბრა მას ქართულ ენაზე და თქვა, რომ ინდოეთში ბევრს ესმის ქართული.
ინდოელი მეცნიერი ხათანა ახალ წერილში იტყობინებოდა, რომ "ინდოეთში არის წმინდა ქართული სოფლებიც".
იგივე დაადასტურა გამოჩენილმა ქართველმა მათემატიკოსმა აკადემიკოსმა გ. ჭოღოშვილმაც.
ქართველი მეცნიერი ერთ დღეს კითხულობდა ლექციებს ინდოეთის უნივერსიტეტებში და, როგორც ამბობს, გამოუკითხავს "ინდოელი ქართველების"ამბავი.
ინდოეთიდან დაბრუნების შემდეგ აკად. გ. ჭოღოშვილი მოხსენებით გამოვიდა საქართველოს გეოგრაფიული საზოგადოების წინაშე, საქართველოს მათემატიკური საზოგადოების საჯარო სხდომაზე წაიკითხა ლექცია თემაზე "ზოგი შთაბეჭდილება ინდოეთში მოგზაურობის შესახებ".
აკად. გ. ჭოღოშვილის მოგზაურობის შთაბეჭდილებები მოკლედ გაშუქდა ჯერ გაზეთ "თბილისის" (1968 წ.), ხოლო შემდეგ გაზეთ "ზარია ვოსტოკას" (1973 წ.) ფურცლებზე. ამასთან ბოლო პუბლიკაციას თან ახლავს პროფ. ხათანას (ქჰათანას) და გუჯარების ორი ფოტოსურათი.
დელის საბჭოთა საელჩოში აკად. გ. ჭოღოშვილს გაუგია რომ სადღაც, მაღალ მთიანეთში არის რამდენიმე ქართული სოფელი (ლაპარაკია წმინდა ქართულ სოფელზე). მაგრამ მივლინების მოკლე ვადა შორს გამგზავრების საშუალებას არ იძლეოდა. ამიტომაც, ქართველ მეცნიერს გადაუწყვეტია პროფ. ხათანასთან ერთად დელის მახლობლად მდებარე გუჯარების სოფელს სტუმრებოდა.
ქართველი მეცნიერი გაოცებულია: სახის ნაკვთებით, მანერებით, ენერგიული მოძრაობით, სხარტი მიხრა-მოხრით, ტემპერამენტით გუჯარები რამდენადმე მართლაც განსხვავდებოდნენ ინდოეთის ძირითად მკვიდრთაგან.
ერთად შეჯგუფულ ინდოელთაგან, ხანდაზმული გუჯარის თხოვნით, ქართველ მეცნიერს გარეგნობის მიხედვით გამოუცვნია 14 კაცი, რომელთაგან 12 მართლაც გუჯარი გამოდგა.
გამოდის, რომ იქაც კი, სადაც მკვიდრი ინდოელი მოსახლეობის გავლენა განსაკუთრებით ძლიერია, გუჯარები გარეგნულად აშკარად გვანან ქართველებს. მეცნიერები ფიქრობენ, რომ ინდოეთის ცენტრებს დაშორებულ რაიონებში (ხომ ცნობილია, რომ გუჯარები სახლობენ ძველ რაჯასტანში, ჯემასა და ქაშმირში, ჰიმალაის მთიანეთში,* (*ალექსანდე მაკედონელისდროინდელი ბერძნები ჰიმალაის უწოდებდნენ "ინდურ კავკასიას") პაკისტანსა და ნეპალში) ტომების თავდაპირველი სახე და ნიშნები უკეთ უნდა იყოს შემონახული.
ამ რამდენიმე ხნის წინ საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის სახელზე მიუღიათ ბანგალორის უნივერსიტეტის ვიცე-პრეზიდენტის ვ. გოკაკის წერილი, რომელშიც ინდოელი მეცნიერი წერს, რომ აკად. გ. ჭოღოშვილთან საუბარმა ხანგრძლივი და საინტერესო ერთობლივი მუშაობის პერსპექტივა შექმნაო. "მოხარული ვიქნები თქვენი მეცნიერების ჩამოსვლისაო", - წერს ვ. გოკაკი.
აკად. გ. ჭოღოშვილმა უაღრესად საინტერესო შთაბეჭდილებებთან ერთად ინდოეთიდან ჩამოიტანა და სპეციალისტებს გადასცა ინდოეთში საჩუქრად მიღებული წიგნები და პროფ. ხათანას (სხვათა შორის, თვითონ ხათანა გუჯარი ყოფილა) ხელნაწერი ნაშრომი.
პროფ. მ. მირიანაშვილის ცნობით, ინდოეთში ყოფნის დროს მასთან საუბარში უთქვამთ, რომ ბომბეის ჩრდილოეთით, გალეჯაიერის მთაზე მცხოვრებნი კათხის (იქნება კახის. - გ.მ.) ტომი ხშირად ასრულებსო ქართულ ცეკვებს.
პრობლემა "ინდოელ ქართველთა" შესახებ მრავალმხრივ საინტერესოა და, ცხადია, ბევრი რამ ამ მიმართულებით ბურუსით არის მოცული. მაგალითისთვის. ამ ტომის (გუჯარი) სახელწოდებას ხომ არა აქვს რაიმე კავშირი ჩვენს გუჯარეთთან, რომელიც თრიალეთის, ტაშირის, ივრისპირის და მე-18 საუკუნის აღმოსავლეთ საქართველოს სხვა კუთხეებს** (**საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, ტ. IV, თბ., 1973 წ. გვ. 59) შორის იხსენიება? გუჯარეთის ანარეკლი უნდა იყოს საქართველოში დღემდე შემორჩენილი სახელწოდებები სოფლებისა - ლაგოდეხისა და ბორჯომის რაიონებში, სოფლის მორაკრაკე მდინარისა ბორჯომის რაიონში (გუჯარულა) და ბოლოს თვით ქართული გვარიც გუჯარაიძე.
ზემომოტანილი ცალკეული შთაბეჭდილებებიდან, ცხადია, ძნელია დასკვნის გაკეთება. ამიტომ ჩვენ გუჯარების საკითხი ჰიპოთეზების სამყაროში მოვაქციეთ. ვფიქრობთ, რომ მომავალში სპეციალისტები გააგრძელებენ კვლევა-ძიებას ამ მიმართულებით და უფრო საფუძვლიან დასკვნებს გააკეთებენ.
გიორგი მახარაძის წიგნიდან „არდავიწყება მოყვრისა“ (თბ. 1976)
Абха́й Чаранарави́нда Бхактиведа́нта Сва́ми Прабхупа́да (санскр. также известен как Шри́ла Прабхупа́да; 1 сентября 1896, Калькутта — 14 ноября 1977, Вриндавана) — индуистский вайшнавский религиозный деятель; автор, переводчик и комментатор священных писаний индуизма; основатель Международного общества сознания Кришны.
А.Ч. Бхактиведанта Свами Шрила Прабхупада. Иисус Христос был Гуру
В "Шримад-Бхагаватам" утверждается, что любой настоящий проповедник сознания Бога должен обладать двумя качествами: титикшей (терпимостью) и каруной (состраданием). В характере Иисуса Христа есть оба этих качества. Он был настолько терпим, что даже когда его распинали, никого не осуждал. И он был так сострадателен, что молил Бога простить тех самых людей, которые пытались убить Его. (Разумеется, они не могли на самом деле убить его. Но они думали, что Его можно убить, и потому совершали великое оскорбление.) Когда Христа распинали, он молился: "Отче, прости им, ибо они не ведают, что творят".
Иисус Христос был великой личностью - сыном Бога,
представителем Бога. Он был безгрешен. И тем не менее его распяли. Он хотел дать
сознание Бога, но его за это распяли. Такова человеческая благодарность. Люди не
смогли оценить его проповеди. Но мы ценим его и оказываем ему глубочайшее
почтение как представителю Бога.
Разумеется, учение, которое проповедовал Христос,
соответствовало тому времени, месту и стране, где он проповедовал, и было
адресовано конкретной группе людей. Но то, что он был представителем Бога, не
подлежит сомнению. Поэтому мы преклоняемся перед Господом Иисусом Христом и
приносим Ему свои почтительные поклоны.
Однажды в Мельбурне меня посетила группа христианских
священников. Они спросили: "Что вы думаете об Иисусе Христе?" Я ответил им: "Он
- наш гуру. Он проповедует сознание Бога, следовательно, он наш духовный
учитель". Священники очень высоко оценили это.
В сущности, к любому, кто проповедует славу Бога, следует
относиться как к гуру. Иисус Христос принадлежит к числу таких великих
личностей. Мы не должны думать о нем как об обыкновенном человеке. Писания
гласят, что тот, кто считает духовного учителя обыкновенным человеком, имеет
адский образ мыслей. Если бы Иисус Христос был обыкновенным человеком, он не
смог бы нести людям сознание Бога. http://o-india.ru/2012/10/dzhordzh-xarrison-i-xarri-krishna/ Джордж Харрисон и Харри Кришна На самом деле эпоха кончилась не когда Леннона убили. Хотя убили – грех говорить – красиво, человек, можно сказать, вторым дыханием задышал, и нате. Эпоха кончилась, когда умер Джордж Харрисон, то есть 21 год спустя. А между тем и этим событиями выходили новые песни Леннона, реставрированные Джеффом Линном и оставшимися, на Free As A Bird был снят прекрасный клип, в общем, Леннон умер, но дело его жило. А вот когда умер Харрисон, стало ясно, что прекрасная эпоха бесповоротно закончилась. Максим Шиханов
Интерес к индийской музыке
Во время гастролей The Beatles по США в 1965 году друг Джорджа Дэвид Кросби из группы The Byrds познакомил его с индийской классической музыкой и творчеством знаменитого ситариста Рави Шанкара.[79] Харрисон пришёл в восхищение от ситара и погрузился в изучение индийской музыки. Позднее он сыграл ключевую роль в популяризации ситара и индийской музыки на Западе. Во время гастролей The Beatles на Востоке Харрисон приобрёл ситар и позже сыграл на нём в композиции «Norwegian Wood (This Bird Has Flown)» с альбома Rubber Soul, став первым западным музыкантом, сыгравшим на ситаре в поп-песне. Харрисон представил Рави Шанкара западной аудитории и посодействовал тому, чтобы Шанкара пригласили участвовать в Монтрейском поп-фестивале в июне 1967 года. Рави Шанкар, в свою очередь, начал обучать Харрисона игре на ситаре и индийской музыке. [править] Принятие индуизма Джордж Харрисон с кришнаитами Шьямасундарой Дасой и Мукундой Госвами у гробницы кришнаитского богослова и святого Дживы Госвами. Вриндавана, Индия, 1996 год. Джордж Харрисон и Мукунда Госвами в Бхактиведанта-мэноре (июнь 1996 года). Во время съёмок фильма «На помощь!» на Багамских Островах один индуист подарил каждому из битлов по экземпляру книги об индуизме и реинкарнации. Интерес Харрисона к индийской культуре расширился, и он принял индуизм. В промежутке между последними гастролями битлов в 1966 году и началом записи альбома Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band Харрисон вместе со своей женой совершил паломничество в Индию. Там он занялся изучением игры на ситаре, встретился с рядом гуру и посетил святые места индуизма. В 1968 году Харрисон, вместе с другими битлами, провёл несколько месяцев в Ришикеше, занимаясь изучением Трансцендентальной медитации с Махариши Махеш Йоги.[80] В том же году Харрисон стал вегетарианцем и оставался им до конца своей жизни The Beatles - великолепная четверка, завоевавшая весь мир. Любой человек на планете знает их имена: Джон, Пол, Джордж и Ринго. После распада группы каждый из них пошел своей дорогой, и дорога Джорджа Харрисона привела его к индуистской религии. Еще в 1969 году судьба свела Джорджа с известным индуистским гуру Бхактиведантой Свами Прабхупадой, который и поведал западу Кришну. Всегда искавший истину Харрисон, очень серьезно воспринял учение монахов – кришнаитов, он даже хотел пройти обряд посвящения в ученики Прахбхупады, но тот отказал ему, сославшись на тот факт, что фамилия музыканта Харрисон, что в переводе со смеси английского языка и санскрита означает «сын Бога», и этого вполне достаточно. На протяжении тридцати лет Джордж Харрисон поддерживал дружеские отношения с кришнаитами, он обрел истинную веру во Всевышнего, и как он сам говорил, с Кришной он стал чувствовать себя как дома, где бы он ни находился. Существует мнение, что Джордж Харрисон изменился больше, чем остальные участники группы, но с точки зрения духовного совершенствования, ему, напротив, удалось сохранить в себе скромность и доброту, пережить испытание славой и остаться человеком. В 1969 году при участии Джорджа Харрисона был записан диск «Харе Кришна мантра», которая позже вошла в альбом «Песнопения храма Радхи Кришны». Мантра сразу же стала популярной во многих странах поскольку содержала всего несколько постоянно повторяющихся слов, и вызывала непреодолимое желание подпевать. Можно сказать, что в то время, благодаря Джорджу Харрисону весь мир пел Харе Кришна. Джордж Харрисон до конца жизни оставался предан своим индуистским убеждениям, вера в Кришну помогала ему в борьбе с неизлечимой болезнью, а в момент смерти рядом с ним были не только жена и сын, но и двое его близких друзей, монахов кришнаитов, которые и обратили его в веру. При жизни Джордж записал несколько культовых гимнов, которые и сейчас поют индуисты. Для англичан, безусловно, Джордж Харрисон – герой, но для индуистов всего мира он просто святой. Десятую часть от своего многомиллионного состояния Харрисон завещал кришнаитам. Он умер под волшебные звуки мантры Харе Кришна, а прах его, по древнему обычаю был развеян над священными водами Ганга и Ямуны. Кришнаиты до сих пор молятся о духовном будущем Джорджа, совершая в его честь агнихотры, хотя знают, что Кришна уже давно все устроил наилучшим способом Бхактиведанта Свами Прабхупада на утренней прогулке со своими учениками в окрестностях Франкфурта (1974 год) |
No comments:
Post a Comment