საბჭოთა შეიარაღებული ძალების გამოყენებით დანგრეულ საქართველოში მდგომარეობა უარესია.
ევროპელები ზრუნავენ თავის ახალგაზრდებზე.
პედოფსიქიატრმა მარსელ რუფომ //Marcel Rufo// მარსელში გახსნა ახალი საავადმყოფო გატანჯული მოზარდებისთვის.
საფრანგეთი საბედნიეროდ არ დაუნგრევიათ საბჭოთა სამხედრო-ჩეკისტური მანქანის საშუალებებით მაგრამ თანამედროვეობა იქაც აგიჟებს ახალგაზრდობას.
ამ პედოფსიქიატრის თქმით გაუთავებლად ლაპარაკი იმაზე რომ მომავალი ძნელი იქნება ბავშვებს და მოზარდებს უკარგავს საკუთარი თავის რწმენას,ნდობას და უჩენს მომავლის შიშს.
ასე დაშინებულ პესიმისტ ბავშვებს კი სიკვდილზე უფრო მეტად სიცოცხლის ეშინიათ და ეს უბიძგებს მათ ძალადობისკენ ან საკუთარი თავის წინააღმდეგ მიმართული აგრესიული მოქმედებისკენ.
მოზარდთა 85 პროცენტი კარგადაა,თუმცა ამ ასაკში ხშირია უძილობა და საკუთარ თავში დაეჭვება.
მაგრამ მოზარდთა 15 პროცენტი, დაახლოებით 900 000 მოზარდი, ცუდად გრძნობს თავს. ისინი აგრესიულები არიან საკუთარი თავის მიმართ, მათ სტანჯავს დეპრესია. ისინი იღებენ ყველა პროდუქტს.ისინი თავის სხეულს უყურებენ როგორც ობიექტს. მათ აღარ სწამთ სკოლის. მათ ჰაშიშის მოწევა ურჩევნიათ თავის გაჭირვებაზე ლაპარაკს. ისინი უარს ამბობენ დახმარების მიღებაზე. ეს არაა ერთი სიმპტომი,ეს მთელი დასტაა.
ეს მოზარდები აღარ არიან ბავშვები,მაგრამ არც სრულწლოვანები არიან. მათ სჭირდებათ სპეციფიური დახმარება და მოვლა.
კიბოსაგან მორჩენის პროცესში არიან თუ სტანჯავთ ასეთი ავადმყოფობა მათ მოზარდთა სახლ-საავადმყოფოში ურჩევნიათ დაწოლა და არა სრულწლოვანთა და მოხუცთა სამკურნალო დაწესებულებაში.
ასეთი ჰოსპიტალიზაცია მოზარდებში აჩენს ძმაბიჭების ერთად ყოფნის განცდას. ისინი ეხმარებიან ერთმანეთს და გამოდის კოთერაპია,კომკურნალობა.
ასეთ საავადმყოფოში ექიმებს სურთ ავადმყოფობისთვის ანეგდოტური ხასიათის მიცემა და ურთიერთობის გამოცოცხლება კულტურის "გადასხმით".
ამ ახალგაზრდულ საავადმყოფოში სამკურნალო პროექტის ელემენტებია ხელოვნება, სწავლა, სპორტი.
ეს სამკურნალო ცენტრი გაიხსნება მარსელში, ძველ და გადაკეთებულ საავადმყოფოში. მის ოფიციალურ გახსნას დაესწრებიან ფონდი პარიზის საავადმყოფოები-საფრანგეთის საავადმყოფოების თავმჯდომარე ბერნადეტ შირაკი და მისი დირექტორი, პედოფსიქიატრი მარსელ რუფო.
ასეთი საინტერესო წერილი დაიბეჭდა ამას წინ ფრანგულ გაზეთში Le Figaro.
Sans doute le trouble de la confiance en soi et la crainte du futur qui se développent dans un contexte où on leur assène en permanence l'idée que l'avenir va être difficile. Ce pessimisme entraîne des conduites addictives, et quand la vie fait plus peur que la mort, des violences ou de l'autoagressivité. Dans les troubles alimentaires, l'anorexie grave est heureusement rare. La boulimie et le surpoids sont devenus un phénomène de société important. Il faut rappeler que 85 % des adolescents vont bien, même s'il est fréquent à cet âge de souffrir de troubles du sommeil ou de douter de soi.
Comment les 15% de jeunes qui vont mal expriment-ils leur souffrance?
Cela représente tout de même près de 900.000 ados. Ils sont autoagressifs, ils ont une dépression hostile, ils consomment tous les produits, ils pratiquent une sexualité où ils utilisent leur corps comme un objet et non comme une réalisation de soi, ils ne croient plus à l'école, ils préfèrent fumer du haschisch plutôt que de se rendre compte de leur malaise, ils refusent l'accompagnement: c'est un faisceau. Ils ne se résument pas à un symptôme.
Votre projet est aussi de «guérir de la guérison» des jeunes qui ont été traités pour un cancer?
On s'intéresse beaucoup aux conduites à risque des ados, mais assez peu à cette maladie terrible qui est la troisième cause de mortalité à l'adolescence. Dans le cadre du plan cancer, nous créons un centre qui a pour vocation de s'occuper des adolescents guéris d'un cancer et de leur proposer une prise en charge psychosociale.
Le pédopsychiatre lance à Marseille un nouvel hôpital pour adolescents en souffrance.
Dans le sillage de la Maison de Solenn, l'Espace méditerranéen de l'adolescence (EMA), conçu comme le premier hôpital exclusivement dédié aux 11-25 ans, est inauguré ce jeudi. Piloté par l'Assistance publique Hôpitaux de Marseille (AP-HM), ce lieu unique est bâti sur l'idée de «réhabilitation» des jeunes malades. Les arts, l'enseignement ou le sport font partie du projet thérapeutique. Installé à Marseille, dans l'ancien hôpital Salvator réaménagé depuis deux ans, il sera officiellement ouvert en présence de Bernadette Chirac, présidente de la Fondation Hôpitaux de Paris-Hôpitaux de France, un des financeurs du projet et de son directeur, le pédopsychiatre Marcel Rufo.
LE FIGARO. - Pourquoi regrouper les adolescents pour les soigner?
Marcel RUFO. - Ce ne sont plus tout à fait des enfants mais pas encore des adultes, ils ont besoin de soins spécifiques. Qu'ils souffrent de troubles de la personnalité ou qu'ils soient en voie de guérison d'un cancer, à partir du moment où l'on affiche «maison des adolescents», ils acceptent d'être hospitalisés, alors qu'ils refusent parfois la prise en charge en pédiatrie ou en médecine adulte, avec des vieillards de plus de 25 ans! Finalement, il y a un effet de bande dans l'hospitalisation, qui se retrouve chez les adolescents, avec, parfois, de jolis moments de cothérapie où ils se soutiennent entre eux. À l'EMA, nous voulons rendre la maladie anecdotique et relancer les échanges avec une «perfusion» de culture.
http://www.lefigaro.fr/actualite-france/2012/06/27/01016-20120627ARTFIG00705-marcel-rufo-le-mal-du-siecle-la-crainte-du-futur.php
 |
პედოფსიქიატრმა მარსელ რუფომ //Marcel Rufo// მარსელში გახსნა ახალი საავადმყოფო გატანჯული მოზარდებისთვის.
საფრანგეთი საბედნიეროდ არ დაუნგრევიათ საბჭოთა სამხედრო-ჩეკისტური მანქანის საშუალებებით მაგრამ თანამედროვეობა იქაც აგიჟებს ახალგაზრდობას.
ამ პედოფსიქიატრის თქმით გაუთავებლად ლაპარაკი იმაზე რომ მომავალი ძნელი იქნება ბავშვებს და მოზარდებს უკარგავს საკუთარი თავის რწმენას,ნდობას და უჩენს მომავლის შიშს.
ასე დაშინებულ პესიმისტ ბავშვებს კი სიკვდილზე უფრო მეტად სიცოცხლის ეშინიათ და ეს უბიძგებს მათ ძალადობისკენ ან საკუთარი თავის წინააღმდეგ მიმართული აგრესიული მოქმედებისკენ.
მოზარდთა 85 პროცენტი კარგადაა,თუმცა ამ ასაკში ხშირია უძილობა და საკუთარ თავში დაეჭვება.
მაგრამ მოზარდთა 15 პროცენტი, დაახლოებით 900 000 მოზარდი, ცუდად გრძნობს თავს. ისინი აგრესიულები არიან საკუთარი თავის მიმართ, მათ სტანჯავს დეპრესია. ისინი იღებენ ყველა პროდუქტს.ისინი თავის სხეულს უყურებენ როგორც ობიექტს. მათ აღარ სწამთ სკოლის. მათ ჰაშიშის მოწევა ურჩევნიათ თავის გაჭირვებაზე ლაპარაკს. ისინი უარს ამბობენ დახმარების მიღებაზე. ეს არაა ერთი სიმპტომი,ეს მთელი დასტაა.
ეს მოზარდები აღარ არიან ბავშვები,მაგრამ არც სრულწლოვანები არიან. მათ სჭირდებათ სპეციფიური დახმარება და მოვლა.
კიბოსაგან მორჩენის პროცესში არიან თუ სტანჯავთ ასეთი ავადმყოფობა მათ მოზარდთა სახლ-საავადმყოფოში ურჩევნიათ დაწოლა და არა სრულწლოვანთა და მოხუცთა სამკურნალო დაწესებულებაში.
ასეთი ჰოსპიტალიზაცია მოზარდებში აჩენს ძმაბიჭების ერთად ყოფნის განცდას. ისინი ეხმარებიან ერთმანეთს და გამოდის კოთერაპია,კომკურნალობა.
ასეთ საავადმყოფოში ექიმებს სურთ ავადმყოფობისთვის ანეგდოტური ხასიათის მიცემა და ურთიერთობის გამოცოცხლება კულტურის "გადასხმით".
ამ ახალგაზრდულ საავადმყოფოში სამკურნალო პროექტის ელემენტებია ხელოვნება, სწავლა, სპორტი.
ეს სამკურნალო ცენტრი გაიხსნება მარსელში, ძველ და გადაკეთებულ საავადმყოფოში. მის ოფიციალურ გახსნას დაესწრებიან ფონდი პარიზის საავადმყოფოები-საფრანგეთის საავადმყოფოების თავმჯდომარე ბერნადეტ შირაკი და მისი დირექტორი, პედოფსიქიატრი მარსელ რუფო.
ასეთი საინტერესო წერილი დაიბეჭდა ამას წინ ფრანგულ გაზეთში Le Figaro.
Sans doute le trouble de la confiance en soi et la crainte du futur qui se développent dans un contexte où on leur assène en permanence l'idée que l'avenir va être difficile. Ce pessimisme entraîne des conduites addictives, et quand la vie fait plus peur que la mort, des violences ou de l'autoagressivité. Dans les troubles alimentaires, l'anorexie grave est heureusement rare. La boulimie et le surpoids sont devenus un phénomène de société important. Il faut rappeler que 85 % des adolescents vont bien, même s'il est fréquent à cet âge de souffrir de troubles du sommeil ou de douter de soi.
Comment les 15% de jeunes qui vont mal expriment-ils leur souffrance?
Cela représente tout de même près de 900.000 ados. Ils sont autoagressifs, ils ont une dépression hostile, ils consomment tous les produits, ils pratiquent une sexualité où ils utilisent leur corps comme un objet et non comme une réalisation de soi, ils ne croient plus à l'école, ils préfèrent fumer du haschisch plutôt que de se rendre compte de leur malaise, ils refusent l'accompagnement: c'est un faisceau. Ils ne se résument pas à un symptôme.
Votre projet est aussi de «guérir de la guérison» des jeunes qui ont été traités pour un cancer?
On s'intéresse beaucoup aux conduites à risque des ados, mais assez peu à cette maladie terrible qui est la troisième cause de mortalité à l'adolescence. Dans le cadre du plan cancer, nous créons un centre qui a pour vocation de s'occuper des adolescents guéris d'un cancer et de leur proposer une prise en charge psychosociale.
Le pédopsychiatre lance à Marseille un nouvel hôpital pour adolescents en souffrance.
Dans le sillage de la Maison de Solenn, l'Espace méditerranéen de l'adolescence (EMA), conçu comme le premier hôpital exclusivement dédié aux 11-25 ans, est inauguré ce jeudi. Piloté par l'Assistance publique Hôpitaux de Marseille (AP-HM), ce lieu unique est bâti sur l'idée de «réhabilitation» des jeunes malades. Les arts, l'enseignement ou le sport font partie du projet thérapeutique. Installé à Marseille, dans l'ancien hôpital Salvator réaménagé depuis deux ans, il sera officiellement ouvert en présence de Bernadette Chirac, présidente de la Fondation Hôpitaux de Paris-Hôpitaux de France, un des financeurs du projet et de son directeur, le pédopsychiatre Marcel Rufo.
LE FIGARO. - Pourquoi regrouper les adolescents pour les soigner?
Marcel RUFO. - Ce ne sont plus tout à fait des enfants mais pas encore des adultes, ils ont besoin de soins spécifiques. Qu'ils souffrent de troubles de la personnalité ou qu'ils soient en voie de guérison d'un cancer, à partir du moment où l'on affiche «maison des adolescents», ils acceptent d'être hospitalisés, alors qu'ils refusent parfois la prise en charge en pédiatrie ou en médecine adulte, avec des vieillards de plus de 25 ans! Finalement, il y a un effet de bande dans l'hospitalisation, qui se retrouve chez les adolescents, avec, parfois, de jolis moments de cothérapie où ils se soutiennent entre eux. À l'EMA, nous voulons rendre la maladie anecdotique et relancer les échanges avec une «perfusion» de culture.
http://www.lefigaro.fr/actualite-france/2012/06/27/01016-20120627ARTFIG00705-marcel-rufo-le-mal-du-siecle-la-crainte-du-futur.php
No comments:
Post a Comment